αιγυπτος και αιγυπτιοι

1. ΕΕΡΡΓΓΑΑΣΣΙΙΑΑ ΣΣΤΤΗΗΝΝ ΓΓΕΕΩΩΓΓΡΡΑΑΦΦΙΙΑΑ
ΘΘΕΕΜΜΑΑ::
ΑΑΙΙΓΓΥΥΠΠΤΤΟΟΣΣ
ΜΜααθθηηττήήςς::
ΝΝΙΙΚΚΟΟΛΛΑΑΣΣ ΠΠΟΟΛΛΥΥΜΜΕΕΡΡΗΗΣΣ
ΤΤμμήήμμαα:: ΑΑ44
ΔΔιιδδάάσσκκοουυσσαα ΚΚααθθηηγγήήττρριιαα::
ΧΧΑΑΖΖΑΑΠΠΗΗ ΚΚΑΑΤΤΕΕΡΡΙΙΝΝΑΑ
44ΟΟ ΓΓΥΥΜΜΝΝΑΑΣΣΙΙΟΟ ΓΓΛΛΥΥΦΦΑΑΔΔΑΑΣΣ
ΣΣχχοολλιικκόό ΈΈττοοςς::
22001177--22001188

2. ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ

3. Χώρα της βορειοανατολικής Αφρικής. Έχει έκταση 1.001.449 τ.χλμ. και πληθυσμό 75.500.662. Η
αρχική ονομασία της χώρας ήταν Μιζραΐμ όνομα που πήρε από το Μιρσαΐμ, εγγονό του Νώε.
Η Αίγυπτος βόρεια βρέχεται από τη Μεσόγειο θάλασσα, ανατολικά βρέχεται από την Ερυθρά
θάλασσα, δυτικά συνορεύει με τη Λιβύη και νότια με την Αιθιοπία. Η γεωστρατηγική της θέση είναι
ιδιαίτερα σημαντική καθώς εκτός από το ότι εκτείνεται στις ηπείρους της Αφρικής και Ασίας, στην
επικράτεια της βρίσκεται η διώρυγα του Σουέζ η οποία συνδέει τη Μεσόγειο Θάλασσα με τον Ινδικό
Ωκεανό μέσω της Ερυθράς Θάλασσας.
Το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής χώρας καλύπτεται από έρημο, ενώ οι ανατολικές περιοχές
ποτίζονται από τον ποταμό Νείλο, ο οποίος είναι πηγή ζωής, αφού η χώρα αρδεύεται αποκλειστικά
από αυτόν. Πρωτεύουσα είναι το Κάιρο το οποίο έχει χτιστεί στις δύο πλευρές του Νείλου τα
νεώτερα χρόνια της ιστορίας της Αιγύπτου. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 300 χιλιομέτρων από
την άλλη μεγάλη παραθαλάσσια πόλη της Αλεξάνδρειας, με το διάσημο φάρο, στις ακτές της
Μεσογείου Θάλασσας. Το 331 π.Χ. ο Δεινοκράτης σχεδίασε την πόλη που πήρε το όνομα του
Μεγάλου Αλεξάνδρου στη θέση του αρχαίου χωριού Ρακώτις. Η πρωτεύουσα των Λαγιδών έγινε η
δεύτερη σε μέγεθος πόλη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και το λιμάνι της πολύβουο και σημαντικό
ως τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν έφευγαν τα καράβια φορτωμένα με το περίφημο αιγυπτιακό
βαμβάκι. Σήμερα βέβαια η πόλη δεν έχει την αίγλη των δοξασμένων ημερών, όμως το λιμάνι της
εξυπηρετεί τουλάχιστον το 50% των εμπορικών εισαγωγών και εξαγωγών της χώρας.
Άλλες μεγάλες πόλεις είναι το Πόρτ Σάιντ, η Γκίζα κ.α.
Η χώρα είναι διάσημη για τον αρχαίο πολιτισμό της και μερικών από τα πιο διάσημα μνημεία, που
περιλαμβάνουν την Γκίζα και το σύμπλεγμα των πυραμίδων, καθώς και τη Μεγάλη Σφίγγα. Η νότια
πόλη του Λούξορ περιλαμβάνει πολλά αρχαία τεχνουργήματα, όπως τον Ναό του Καρνάκ και
την Κοιλάδα των Βασιλέων.
Η Αίγυπτος θεωρείται ως ένα σημαντικό πολιτικά και πολιτιστικά έθνος της Μέσης Ανατολής.
Κατέχει, ακόμη, μια από τις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες στη Μέση Ανατολή, με τομείς όπως
ο τουρισμός, η γεωργία και η βιομηχανία
Ο πληθυσμός αποτελείται από Αιγύπτιους, μικρές ομάδες Αράβων Βεδουίνων, Βερβέρων,
Σουδανών, Ελλήνων και Ιταλών. Η επίσημη γλώσσα της χώρας είναι η αραβική.
Το 93% της χώρας είναι μουσουλμάνοι (κυρίως σουνίτες), το 5,6% είναι χριστιανοί κόπτες, λίγοι
ορθόδοξοι, καθολικοί και προτεστάντες.

4. ΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ
Οι Αιγύπτιοι είναι πανάρχαιος λαός με μεγάλη ιστορία και αξιόλογο πολιτισμό.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήσαν μάλλον κοντοί, με καστανό χρώμα δέρματος, μαλλιά μαύρα ή
βαθυκάστανα, μαύρα μάτια, αραιά γένια, ήσαν δε και μεσορρινικοί. Οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι ζωγράφιζαν
τους εαυτούς τους με κόκκινα ή καστανά χρώματα ενώ έδιναν μεγάλη σημασία στην υγιεινή και την
εμφάνιση. Οι περισσότεροι έκαναν μπάνιο στο Νείλο και χρησιμοποιούσαν σαπούνια με υφή
πάστας από ζωικό λίπος και κιμωλία. Οι άντρες ξύριζαν ολόκληρο το σώμα τους για καθαριότητα·
αρώματα και ευωδιαστές αλοιφές κάλυπταν τις κακοσμίες και απάλυναν το δέρμα. Τα παιδιά δε
φορούσαν ρούχα μέχρι την ωρίμανσή τους, περίπου στην ηλικία των 12, και σε αυτή την ηλικία τα
αγόρια υποβάλλονταν σε περιτομή και τους ξύριζαν το κεφάλι. Οι μητέρες ήταν υπεύθυνες για τη
φροντίδα των παιδιών, ενώ ο πατέρας κέρδιζε το οικογενειακό εισόδημα.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γιατροί ήταν φημισμένοι στην αρχαία Εγγύς Ανατολή για τις θεραπευτικές τους
ικανότητες και μερικοί εξ αυτών, όπως ο Ιμχοτέπ, παρέμειναν διάσημοι για πολύ μετά το θάνατό
τους.
Ο Ηρόδοτος παρουσιάζει τους Αιγυπτίους να έχουν έρθει από το Νότο προς την Μεσόγειο
θάλασσα. Είναι πιθανό να είχαν έρθει από την Ινδία μέσω Αιθιοπίας. Άλλωστε τους Αιγύπτιους, όσο
και τους Αιθίοπες, οι Έλληνες τους αποκαλούσαν αδιακρίτως «Αιθίοπες». Ο Ηρόδοτος μάλιστα
ονομάζει και τους Ινδούς «ἀπὸ ἡλίου ἀνατολέων Αἰθίοπες», ενώ ο Όμηρος ομιλεί για «Αιθίοπες
χωρισμένους στα δύο, στο δυτικό και στο ανατολικό άκρο της γης». Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα
πράγματι των Αιθιόπων, αλλά και των κατοίκων της Μαδαγασκάρης, είναι και σήμερα εντόνως
ινδικά, αν εξαιρέσει κανείς τις μείξεις με νεγρικά στοιχεία.
Υπενθυμίζεται ότι ο Αιγύπτιος ραψωδός Νόννος, βασιζόμενος σε αρχαία αιγυπτιακά στοιχεία,
συνέγραψε τον 5ο αιώνα μ.Χ. τεράστιο βιβλίο τα «Διονυσιακά», όπου περιγράφει την προϊστορική
εισβολή των Ινδών στην Αίγυπτο και στην Αραβία, την οποία εισβολή κατανίκησε ο προελληνικός
στρατός υπό τον Διόνυσο. Η εισβολή περιγράφεται ότι έλαβε χώραν εκ του νότου (Αιθιοπίας).

5. ΟΙ ΦΑΡΑΩ
Η φαραώ ήταν βασιλείς που κυβερνούσαν την Αίγυπτο για 3.000 χρόνια.
Ήταν πανίσχυροι και πολύ πλούσιοι γιατί τους άνηκαν τα πάντα: ζώα, χωράφια, απέραντη
έρημος…..
Ακόμα και οι άνθρωποι.
Η αιγύπτιοι πίστευαν ότι οι φαραώ ήταν η ενσάρκωση των θεών.
Ο φαραώ παντρεύονταν και μάλιστα πολλές γυναίκες, ακόμα και την αδελφή του μπορούσε να
παντρευτεί. Όμως μόνο μια γυναίκα του ήταν η Βασιλική Σύζυγος και μητέρα του μελλοντικού
βασιλιά.
Οι γυναίκες μπορούσαν να κυβερνήσουν αλλά μόνο τέσσερις κατάφεραν να κυβερνήσουν μέσα σε
3.000 χρόνια. Μία από αυτές ήταν η Κλεοπάτρα.

6. ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ
Οι πυραμίδες ήταν οι τάφοι των φαραώ. Πριν από 5.οοο χρόνια, οι βασιλείς της Αιγύπτου
φρόντιζαν για την κατασκευή τους , ώστε να τοποθετηθεί εκεί η μούμια τους μετά το θάνατο τους.
Οι φαραώ δεν θάβονταν πάντα μέσα σε πυραμίδες, 1,οοο χρόνια ύστερα από την κατασκευή της
πρώτης πυραμίδας, οι φαραώ σταμάτησαν την κατασκευή τους. Από τότε και ύστερα οι τάφοι τους
λαξεύονταν πάνω σε ένα βράχο, σε μια πλούσια κοιλάδα που ονομαζόταν η Κοιλάδα των
Βασιλέων.
Οι φαραώ ενταφιάζονταν με αντικείμενα αμύθητης αξίας που προσέλκυαν τους κλέφτες. Οι
πυραμίδες και άλλοι τάφοι συλήθηκαν σχεδόν όλοι.
Η πυραμίδα του βασιλιά Χέοπος έχει ύψος 147 μέτρα και είναι το υψηλότερο πέτρινο οικοδόμημα
που έγινε ποτέ.

7. ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ
Το Αιγυπτιακό πάνθεο αποτελούνταν από πολλούς θεούς οι οποίοι προστάτευαν και βοηθούσαν
τους ανθρώπους οι οποίοι τους τιμούσαν και εξευμένιζαν με προσευχές και αναθήματα, ενώ
ο Φαραώ ήταν ο γιός του Όσιρι ενός από σημαντικούς θεούς τους. Άλλες σημαντικές θεότητες είναι
ο Αμόν Ρα και η Ίσις.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν πως ο κάθε άνθρωπος αποτελείται από το φυσικό και το πνευματικό
μέρος του. Έτσι πέρα από το σώμα, το κάθε άτομο είχε επίσης την σκιά του (σουτ), την ψυχή του
(μπα), την ζωτική δύναμη του (κα), καθώς και το όνομα του. Η πηγή των σκέψεων και των
συναισθημάτων θεωρούνταν η καρδιά, αντί για το κεφάλι. Μετά τον θάνατο του ανθρώπου, τα
πνευματικά χαρακτηριστικά που κατείχε απελευθερώνονταν από το σώμα του και μπορούσαν να
μετακινηθούν αυτόνομα, ωστόσο χρειάζονταν ένα σώμα -ή υποκατάστατο σώματος όπως άγαλμα-
ως μόνιμη έδρα. Μετά τον θάνατο ο υπέρτατος σκοπός ήταν η επανένωση της ψυχής με τη ζωτική
δύναμη, έτσι ώστε να έχουν μια ήρεμη και ολοκληρωμένη μεταθανάτια ζωή (ακ). Για να συμβεί
αυτό, το άτομο κρινόταν μεταθανάτια ως προς τον πρότερο βίο του, και αν κρινόταν άξιο τότε
μπορούσε να συνεχίσει να κυκλοφορεί στη γη ως πνεύμα.
Σημαντικές Θεότητες:
Ο πανίσχυρος ΡΑ είναι θεός του ήλιου και δημιουργός του κόσμου. Την ημέρα διασχίζει των
ουρανό με την βάρκα του. Τη νύχτα διασχίζει των κάτω κόσμο με μία άλλη βάρκα. Βλέπει τα πάντα
χάρη στο φοβερό γερακίσιο μάτι του.
Ο ΣΟΜΠΕΚ με κεφάλι κροκόδειλου είναι ο θεός των υδάτων. Φημιζόταν για την αγριότητα του,
ωστόσο οι Αιγύπτιοι πίστευαν πως αποδίδοντας του τιμές θα ήταν λιγότερο σκληρός μαζί τους.

8. Η θεά ΒΑΣΤΙΤ είχε την μορφή γάτας. Οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν τις γάτες ιερά ζώα. Προστάτιδα θεά
της οικογενειακής εστίας, η Βαστίτ είναι ήρεμη και καλοσυνάτη.
Το Αιγυπτιακό πάνθεο αποτελούνταν από πολλούς θεούς οι οποίοι προστάτευαν και βοηθούσαν
τους ανθρώπους οι οποίοι τους τιμούσαν και εξευμένιζαν με προσευχές και αναθήματα, ενώ
ο Φαραώ ήταν ο γιός του Όσιρι ενός από σημαντικούς θεούς τους.
Μερικά ονόματα από το αρχαίο αιγυπτιακό πάνθεο:
· (Ακέρ) – Ο φύλακας του ταξιδεύοντος ήλιου.
· (Μιν) – “ο Σταθερός”, θεός της αρσενικής γονιμότητας
· (Άμμων ή Αμούν) – “ο Κρυμμένος”, θηβαϊκός βασιλεύς των νεκρών.
· (Μοντού) – “Νομάδας”, αιγυπτιακός θεός του πολέμου.
· (Αμμούτ ή Αμμίτ) – “Καταβροχθιστής των Νεκρών”, δαίμων που καταβρόχθιζε ψυχές.
· (Μουτ) – “Μητέρα”, θηβαϊκή
· (Ανκέτ) – “Εναγκαλίζουσα Κυρία”, θεά των υδάτων, Ελεφαντίνη.
· (Νεφερτέμ ή Νεφερτούμ) – “Λωτός”, θεός του λωτού και της ομορφιάς, Μέμφις.
· (Άνουβις ή Ανουπού) – “το Βασιλικό Παιδί”, θεός-τσακάλι της μουμιοποίησης.
· (Νεΐθ) – “Εκείνη που είναι”, θεά του πολέμου και της ύφανσης
· (Απέπ ή Άποφις), ο όφις που προσπάθησε να σκοτώσει τον ήλιο.
· (Νεχεβέτ) – “Εκείνη που ανήκει στην Νεκχεμπ” θεά-όρνεο της Άνω Αιγύπτου
· (Ατέν), ηλιακός δίσκος.
· (Νέφθυς ή Νεπθέτ) – “Κυρία του Οίκου” Αδελφή της Ίσιδας, σύζυγος του Σετ
· (Ατούμ) – “ο Πλήρης”, θεός του δύοντος ηλίου, ο πρώτος θεός της δημιουργίας που αυτοδημιουργήθηκε.
· (Νουν) – “Άβυσσος” θεός των αρχέγονων υδάτων.
· (Μπαστέτ) – “Καταβροχθίστρια Κυρία” Γάτα θεά του οίκου, θεά της προστασίας.
· (Νουτ) – “Ουρανός”, θεά του ουρανού, θεά του νυχτερινού ουρανού.
· (Μπατ), αρχαία ουράνια θεά-αγελάδα.
· (Όνουρις ή Ανχούρ) – “ουρανοφόρος” Πολεμιστής και ουράνιος θεός της Αβύδου.
· (Μπες) Νάνος θεός της μουσικής και των πολεμικών επιχειρήσεων.
· (Όσιρις ή Ουεσίρ) – “Εκείνος που βλέπει τον Θρόνο” Κύριος της μεταθανάτιας ζωής.

9. · (Βουτώ ή Ουατζέτ) – “Εκείνη που είναι Πράσινη” θεά κόμπρα των Κάτω Αιγύπτου
· (Πτα) – “Δημιουργός” Μουμιοποιημένος θεός δημιουργός της Μέμφιδας.
· Ντουαμουτέφ – “Εκείνος που υμνεί την μητέρα του” Προστάτης του στομάχου των νεκρών.
· (Κεμπεχσενουέφ) – “Εκείνος που δροσίζει τον αδελφό του”, Προστάτης των σπλάχνων του νεκρού.
· (Γκεμπ) – “Γη”, θεός της γης.
· (Κετές) – “Ιερή”, Σημιτική θεά της φύσης.
· (Χαπί) – “Δρομέας”, Θεός του Νείλου.
· (Ρα ή Ρε) – “Ήλιος”, δημιουργός θεός του ήλιου.
· (Χαπί) – “Δρομέας” προστάτης των πνευμόνων των νεκρων.
· (Σατέτ ή Σάτις), θεά του Νείλου και της γονιμότητας.
· (Άθωρ ή Χετχόρτ) – “Οίκος του Ώρου”, θεά αγελάδα της αγάπης και της μουσικής.
· (Σεχμέτ) – “Ισχυρό Θηλυκό”, θεά του πολέμου και της καταστροφής.
· (Χε ή χα), θεός του απείρου.
· Σερκέτ – “Εκείνη που αναπνέει” θεά-σκορπιός της μαγείας.
· (Χεκέτ), θεά-βάτραχος του απείρου.
· (Σέραπις) Συγκριτική θεότητα της μεταθανάτιας ζωής.
· (Ώρος ή Χοr) – “Υψηλά, Άνω”, θεός γεράκι του ήλιου.
· (Σεσάτ) – “Κυρία Γραφέας”, θεά της μέτρησης.
· (Ιμχοτέπ) – “Εκείνος που ερχεται εν ειρήνη”, γιος του Πτα.
· (Σηθ ή Σετ) – “αυτός που θαμπώνει”, θεός του χάους, των καταστροφών, σκότωσε τον Όσιρι.
· (Ιμσετί) – “ο Ευγενικός”, προστάτης του ήπατος του νεκρού.
· (Σου) – “Ξηρός”, θεός του αέρα.
· (Ίσις ή Ισέτ) – “ο Θρόνος”, θεά της μαγείας.
· (Σομπέκ) – “ο Παρατηρητής”, θεός κροκόδειλος.
· (Χεπρί) – “Εκείνος που έρχεται σε Ύπαρξη”, θεός-σκαραβαίος του ανατέλλοντος ηλίου και της
αναγέννησης.
· (Σοκάρ), θεός της νεκρόπολης της μέμφιδας.
· (Χνουμ) – “Προστάτης/Εμπλουτιστής” θεός της δημιουργίας και της πλημμύριδας του Νείλου.
· (Σοπντέτ), θεά του άστρου Σείριος
· (Χονσού) – “Ταξιδιώτης”, θηβαϊκός θεός της σελήνης.
· (Ταουρέτ) – “η Μεγάλη”, θεά των γυναικών και του οίκου.
· (Μάατ) – “Αλήθεια”, θεά της τάξης και της αλήθειας.
· (Τεφνούτ), θεά της υγρασίας και της βροχής.
· (Μερετσεγκέρ) – “Εκείνη που αγαπά τη σιγή”, θεά της Κοιλάδας των Βασιλέων.
· (Θωθ) – “Οδηγός”, θεός-ίβις της σοφίας και της σελήνης
· Μεσχέντ – “Γενέθλιος τόπος”, προστάτιδα θεά της γέννησης.
· (Ουεμπουαουέτ), Οφιός – “Εκείνος που ανοίγει τους δρόμους”, ψυχοπομπός.
· (Μιχός ή Μαχές) – “Αληθής έμπροσθέν τους”, θεός-λέων, γιος της Μπαστέτ.

10. Η Αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα και γραφή
Η αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα κατατάσσεται από τους γλωσσολόγους στις Αφροασιατικές γλώσσες.
Αυτό σημαίνει ότι είναι σχετική με τις Βόρειο Αφρικανικές γλώσσες όπως είναι οι Βερβερικές και οι
Ασιατικές όπως είναι οι Εβραϊκές και οι Σημιτικές. • Τα αρχαία αιγυπτιακά είναι τώρα μια «νεκρή»
γλώσσα. Η γλώσσα αυτή ήταν ένα μίγμα από λέξεις συνδεδεμένες από ένα γραμματικό σύστημα
που ομιλιούνταν από ανθρώπους της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. • Η αιγυπτιακή
γλώσσα εξελίχθηκε στα συμφραζόμενα της ιστορικής εξέλιξης της αρχαίας Αιγύπτου, αν και απ' ότι
φαίνεται ως προνόμιο μιας κλειστής ιερατικής κάστας εξυπηρέτησε τα συμφέροντα και τις
ιδεολογίες του θρησκευτικού ιερατείου. Ο πολύς λαός δεν ενδιαφερόταν άμεσα για την γραμματική
ή συντακτική δομή της γλώσσας του, όπως υπονοείται από τις σημαντικές διαφορές μεταξύ
καθομιλούμενης και γραπτής εκδοχής της γλώσσας. • Η γραφή της αρχαίας αιγυπτιακής γλώσσας
είναι ένα είδος εικονικής γραφής που εντάσσεται στην κατηγορία των ιερογλυφικών. Η λέξη
«ιερογλυφικά» είναι ελληνική και σύνθετη από τις λέξεις «ιερός» και «γλύφω» (= σκαλίζω,
χαράσσω...), δηλαδή ιερογλυφικά = τα γραμματικά σκαλίσματα των ιερέων ή στα ιερά. Η Απαρχή
της Αιγυπτιακής Γραφής • Τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά εμφανίστηκαν κατά το 3100 π.Χ. σε πλήρη
ανάπτυξη. • Κατά την Προδυναστική περίοδο συναντάμε πολλά σημεία/ σχήματα σχέδια δηλαδή
ζωγραφισμένα σε κεραμικά ή σκαλισμένα σε όπλα, φυλαχτά, στολίδια, εργαλεία κλπ. • Ορισμένα
μοιάζουν ή είναι ολόιδια με τα ιερογλυφικά της δυναστικής Αιγύπτου. • Απεικονίζουν στοιχεία
τοπογραφικά, γεωγραφικά, «τυποποιημένα» και σημάδια εννοιών. • Τα σημεία/σχήματα αυτά
εξελίχθηκαν αργά ως ένα καλλιτεχνικό ρεπερτόριο απ’ όπου ξεχώρισαν τα πρώτα ιερογλυφικά.
Τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά γράφονταν και διαβάζονταν και αριστερόστροφα και δεξιόστροφα.
Ανάλογα με την κατεύθυνση τα μεμονωμένα σημεία κοίταζαν κατά τρόπο ώστε το μάτι του
αναγνώστη να περνά πάνω τους από μπροστά προς τα πίσω. • Όταν δεν υπήρχε λόγος να
επιλέξουν άλλη κατεύθυνση, συνήθως έγραφαν αριστερόστροφα. Δεξιόστροφα έγραφαν για λόγους
αισθητικής και συμμετρίας, ως ένδειξη σεβασμού προς εικόνες θεών και φαραώ.

11. ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

12. Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
Στις αρχές του 20ου
αιώνα η αγγλική κυριαρχία εδραιώθηκε στην Αίγυπτο. Το 1914 ανακηρύχτηκε
επίσημα αγγλικό προτεκτοράτο. Πιέσεις, όμως, και εξεγέρσεις ανάγκασαν τη Βρετανία να
ανακηρύξει το 1922 την Αίγυπτο ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, αφού όμως πρώτα εξασφάλισε
τα δικαιώματά της πάνω στη διώρυγα του Σουέζ και στην άμυνα της χώρας. Το 1936, μετά από
αγγλοαιγυπτιακή συνθήκη, τα βρετανικά στρατεύματα αποχώρησαν από τα αιγυπτιακά εδάφη,
εκτός από την περιοχή της διώρυγας του Σουέζ. Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Αίγυπτος έμεινε
ουδέτερη και χρησίμεψε ως βάση στα βρετανικά συμμαχικά στρατεύματα.
Το Φεβρουάριο του 1958 η Αίγυπτος το Ιράκ και η Συρία σχημάτισαν την Ενωμένη Αραβική
Δημοκρατία, στην οποία πήρε μέρος και η Υεμένη. Αυτή διαλύθηκε το 1961, μετά από αποχώρηση
της Συρίας και τη διακοπή των σχέσεων της Αιγύπτου με την Υεμένη.
Κατά την απογραφή του 1907 οι Έλληνες της Αιγύπτου έφταναν τις 62.973. Γύρω στα 1940
πλησίαζαν τις 200.000. Στην Αλεξάνδρεια το ελληνικό στοιχείο κατοικούσε γύρω στην εκκλησία και
στο μοναστήρι του Άγιου Σάββα. Με την εδραίωση του νέου καθεστώτος και με την εθνικοποίηση
πολλών επιχειρήσεων, από το 1957 και μετά, χιλιάδες ομογενείς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν
τη χώρα. Πολλοί μετανάστευσαν στην Αυστραλία και στην Αμερική και άλλοι εγκαταστάθηκαν στη
μητέρα Ελλάδα.