3.  Մարդը կենդանական աշխարհի
ամենաբարձրագույն էակն է,
հասարակական- քաղաքական,
պատմական կյանքի և մշակույթի
ստեղծողը: Ավելի քան 2500 տարի առաջ
Արիստոտելը գրել է, որ մարդը
քաղաքական էակ է, մանավանդ, եթե նա
պետության քաղաքացին է: Արիստոտելը
պետությունը դիտում է որպես մարդկանց
շփման յուրահատուկ ձևերիղ մեկը:Այդ
շփումներից ամենակարևորը
քաղաքական շփումն է:

4.  Մարդ- անհատը քաղաքական
բովանդակություն է ստանում անձ-
քաղաքացի լինելով: Մարդու
անձնավորումը քաղաքացիություն
ձեռք բերելու հիմքն է: Իսկ քաղաքացին
հասարակության լիիրավ ազատ
անդամ է, որն ակտիվորեն
մասնակցում է երկրի հասարակական-
քաղաքական կյանքին

5. Քաղաքագիտության մեջ անհատի
հիմնահարցը դիտարկվում է հետևյալ
պարամետրերով.
• Անհատը, որպես մարդ, ունի հոգեֆիզիոլոգիական էմոցիոնալ, ինտելեկտուալ
առանձնահատկություն: Հենց այդ տեսանկյունից են սովորաբար
հետազոտվում քաղաքական լիդերի անհատականությունը, ցույց տրվում նրա
որոշիչ դերը մեծ քաղաքականության մեջ
• Անհատը, որպես պրոֆեսիոնալ խմբի, էթնիկական,
դասակարգային, էլիտաների, զանգվածների ներկայացուցիչ,
ինչպես նաև որպես քաղաքական դերակատարություն
իրականացնող:
• Անհատը, որպես քաղաքական և հասարակական կյանքի հարաբերականորեն
ինքնուրույն և ակտիվ մասնակից, ունի բանականության և ընտրության
ազատություն: Հենց այդ տեսանկյունով էլ մարդը փոխհամագործակցում է
իշխանությունների հետ, կատարում է որոշակի քաղաքական
պարտականություններ:

6. Մարդկանց կյանքում քաղաքականությունը
պատմական զարգացման գործընթացում
միանշանակ չի եղել :
XXդ. նորից
Հին դարերում առաջին պլան
Միջին Վերածնության
մարդը մղվեց մարդու
դարերում`կրոն դարաշրջանում`
համարվել է քաղաքական
ական էակ բանական էակ
քաղաքկան էակ էակ լինելու
որակումը:

7. Անհատի և քաղաքականության բարդ
փոխհարաբերություններում առանձնանում
են երկու հիմնական միտումներ
- բնակչության լայն շրջաների
հետաքրքրության աճը
քաղաքականության նկատմամբ
-իշխանությունների
պաշտոնական
ներկայացուցիչների նկատմամբ ո
բարյացակամ վերաբերմունքը,
անտարբերությունը:

9.  Քաղաքական կյանքում առավելապես
կարևորվում է մարդ- անհատին
քաղաքականության մեջ ներգրավելու
հիմնահարցը: Բանն այն է, որ
քաղաքականությունն արարում են ոչ
թե զանգվածները, այլ անհատ
մարդիկ` իրենց շահերով,
նպատակներով, ինչպես
նաև`կազմակերպությունները,
հաստատությունները, պետությունը:

10.  Քաղաքական իշխանությունը
պատկանում է ժողովրդին: Այս
առնչությամբ ՀՀ
Սահմանադրությունում նշվում է, որ
<<ժողովուրդն իր իշխանությունն
իրականացնում է ազատ
ընտրությունների, հանրահավաքների,
ինչպես նաև ... պետական
ինքնակառավարման մարմինների ու
պաշտոնատար անձանց միջոցով:

11. Հայտնի է, որ կառավարման
ավրորիտար, վարչահրամայական
համակարգը մարդկանց օտարում էր
իշխանությունից, առաջ բերում
մեկուսացվածություն, կտրում
կառավարման ապարատը ժողովրդից:

12. Մարդուց դուրս և մարդուց անկախ չեն կարող լինել
քաղաքականություն և քաղաքական հարաբերություններ:
Քաղաքականությունն առաջին հերթին սոցիալական երևույթ է:
Հիմնաահարցը քննարկելիս անհրաժեշտ է խուսափել երկու
ծայրահեղությունից :
1- ին -Հաճախ մարդ- անհատը նույնացվում է
քաղաքական կազմակերպությունների և
հասարակական խմբերի հետ, տարալուծվում
նրանց մեջ
2-րդ բացարձակացնում է անհատի
քաղաքական դերը, որի հերեվանքով
անհատը դառնում է ամբողջ
քաղաքականկյանքի կերտողը :

13. Անհատի տեղի և դերի
տեսություններ
Ազատականության Ռուսական
Մարքսիստական տ.
տ. համայնքային տ.
Ժողովրդավարական
Քրիստոնեական տ. Էլիտարիզմի տ.
տ.

14.  Ազատականության հիմքում ընկած են
անհատի ինքնարժևորումը և իր
գործողությունների համար
պատասխանատվությունը, մասնավոր
սեփականության գաղափարը:Ըստ այս
տեսության ինքնավար լինելու գաղափարը,
ինչպես նաև բոլոր քաղաքացիների
հավասարության սկզբունքը:
 Մարքսիստական տեսությունը ելնում է
նրանից, որ մարդը հասարակական
հարաբերությունների ամբողջություն է, ըստ
որի ապրել հասարակության մեջ և ազատ
լինել հասարակությունից հնարավոր չէ:

15.  Քրիստոնեական հայեցակարգի հիմքում
կարելի է առանձնացնել երեք կարևոր
կողմ
ա. Ընդունել, որ մարդը հոգևոր և
աստվածային ծագման հետևանքով եզակի
արժեք է
բ. Համերաշխություն, որը նշանակում է
հոգատարություն մարդկանց,
հասարակության և պետության նկատմամբ
գ.պետության կողմից օգնություն
կարիքավորներին:

16.  Ժողովրդական տեսությունը ելնում է
նրանից, որ հասարակական –
քաղաքական կյանքի հիմնական գործոնը
ժողովրդի ձեռքով գործի կոչված
կառավարությունն է, որի գերագույն
իշխանությունը վստահված է ժողովրդին:
 Էլիտարիզմի տեսությունը քաղաքական
գործընթացները բացատրում է
հասարակական լիդերի, քաղաքական
էլիտայի հեղինակությամբ
անհատականությամբ:

17.  Ռուսական կոլեկտիվ- համայնքային
տեսությունում առկա են ռուսական
առանձնահատկություններ
քաղաքականության աշխարհում մարդու
տեղի մասին: Այստեղ անցկացվում է այն
միտքը, որ գոյություն ունեն էական
տարբերություններ կյանքի
կարգավորման և աշխարհընկալման
վերաբերյալ Ռուսաստանում և
Արևմուտքի երկրներում

18. Անհատի տիպաբանությունը ըստ
քաղաքական ակտիվության և
քաղաքական մասնակցու
• Անհատը որպես հասարակության անդամ և քաղաքացի,ոևը
օտարված է քաղաքական գործընթացներից և բացասական
վերաբերմունք ունի քաղաքականության նկատմամբ:
•- Անհատը որպես հասարակական կազմակերպության,
զանգվածային շարժումների անդամ, որը հետաքրքրվում է
քաղաքական հարցերով:
• - Ավելի ամբողջական անհատի տիպ է քաղաքական
կուսակցության անդամը:

19. • - Անհատը որպես հասարակական –
քաղաքական գործիչ, որի համար քաղաքական
գործունեությունը զբաղմունքներից գլխավորն է:
• - Անհատի բարձրագույն տիպը քաղաքական
ղեկավարն է, քաղաքական լիդերը

20.  Կ.Մարքսը նկատել է,որ մարդիկ,
անհատները ակտիվորեն
ներգրավվում են քաղաքականության
մեջ`ելնելով իրենց շահերից ու
պահանջմունքներից:Ընդ որում
առաջնային, երկրորդական
պահանջմունքներ չկան, հատկապես
մեր օրերում, երբ քաղաքականությունը
հանդես է գալիս կյանքի բոլոր
բնագավառներում

21. Շնորհակալություն