χ

1. ΛΙΜΕΡΙΚ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΣΤ3 ΤΑΞΗΣ
Στα πλαίσια του μαθήματος της Γλώσσας και διαβάζοντας ένα λίμερικ
του Γεωργίου Σεφέρη εμπνευστήκαμε και είπαμε να γράψουμε τα δικά
μας ποιήματα-λίμερικ. Λίμερικ ( limerick) είναι σύντομο ποίημα της
αγγλικής λαϊκής παράδοσης συνήθως σκωπτικό. Αποτελείται από πέντε
στίχους που ομοιοκαταληκτούν κατά το σχήμα: ααββα.
Ήταν ένας στρατηγός
της Ζιμπάμπουε αρχηγός.
Μοίρασε στα παιδιά του τα εφτά
τα πολλά του τα λεφτά
κι έμεινε άφραγκος αυτός, της Ζιμπάμπουε ο αρχηγός! (Αλεξάς Γιάννης)
Ένας δάσκαλος απ’ το Περού
όλη την ώρα πήγαινε αλλού γι’ αλλού.
Κι αντί να πάει στο σχολείο
καθότανε στο σπίτι και διάβαζε βιβλίο.
Ο παλαβός, ο δάσκαλος απ’ το Περού! (Βιεννά Ειρήνη)
Ήταν ένα γατάκι
το καλύτερο κατοικιδιάκι.
Ήθελε πολλά παιχνιδάκια
και έκανα χαδάκια
με το καλύτερο γατάκι. (Γκισάκης Δημήτριος)
Ήταν στην Αμερική
μια γάτα που την έλεγαν Κική.

2. Ο ιδιοκτήτης της ο τρυφερός
την γαργαλούσε ολημερώς
Έτσι ζούσε η Κική από την Αμερική. (Θεοδόσογλου Ζένια)
Ήτανε μια όμορφη σκυλίτσα
που την ελέγανε Κίτσα
Όμως πήγε μια μέρα να σαλπάρει
και όλο τον κόσμο κατάφερε να τρακάρει
Έτσι πέθανε ο κόσμος από μια σκυλίτσα. (Θεοδόσογλου Μαριαρένα)
Ένας άντρας από το Περού
πήγαινε συχνά σε έναν γκουρού.
Μα δεν του τα έλεγε καλά
και του κόψαν τα μαλλιά.
Και από τότε δεν ξαναπάτησε στο Περού. (Καλαμπούκας Ανδρέας)
Ήτανε μια κοπέλα από την Πορτογαλία
που είχε κόλλημα με τη Γαλλία.
Ώσπου μια μέρα η Πορτογαλέζα
γνώρισε μια Κινέζα.
Και πήγανε μαζί στην παραλία. (Καρατζιόλη Μαρία)
Ήταν ένας από τη Ρωσία
που έκανε πολλή φασαρία.
Όμως ακούστηκε ένα μπαμ,
και φώναζε μπαμ, μπαμ, μπαμ.
στη φασαριόζικη Ρωσία. (Κλησιάρχη Γεωργία)

3. Ήταν ένα κορίτσι από τη Ρώμη
που όλη μέρα έτρωγε βρώμη.
Όμως το Πάσχα κοκορέτσι
και μια κότα απ’ το κοτέτσι.
Η μικρή μας απ’ τη Ρώμη. (Κοτσίρα Φωτεινή)
Ήτανε μια κοπέλα με μεγάλη καρδιά
που ζούσε στην όμορφη Λεπτοκαρυά.
Έψαξε να βρει έναν άντρα ξακουστό
που τον λέγανε Τεργεστό,
και έζησε μαζί του στην ξενιτιά. (Κουτίνας Άγγελος-Σπυρίδων)
Ήταν μια Ζιμπαμπουέζα
που το γούρι της ήταν μια πινέζα.
Όμως έγινε κάτι ξαφνικό
και ήρθε ο Βόλντερμορτ από ένα παιδικό.
Η καημένη, η Ζιμπαμπουέζα. (Κουτσοδήμος Ιωάννης)
Ήταν ο Neuer από την Γερμανία
και πήγε μια φορά για ιππασία.
Και έκανε μια τούμπα
και φώναζε «Ζούμπα»!
Και τον έκλαψε η Ευαγγελία. (Κυριαζής Αναστάσιος)
Ήταν μία από την Ελλάδα

4. που έτρωγε μακαρονάδα.
Αλλά έφαγε τόσα μακαρόνια
που ο τόπος γέμισε μπαλόνια
κι από τότε δεν ξανάφαγε μακαρονάδα. (Μότσιος Κωνσταντίνος)
Ήταν ένας από την Ελλάδα
που του άρεσε να κάνει βαρκάδα.
Και έλεγε: Γεια σου και χαρά σου
και αέρα στα πανιά σου!
Αχ! τον Έλληνα από την Ελλάδα που του άρεσε η βαρκάδα.
(Μπεκιάρη Δήμητρα)
Έγινε κάποτε στον Νείλο
η ιστορία που θα σας απαγγείλω.
Ένας βοσκός έβοσκε τα πρόβατά του,
όταν ξαφνικά έχασε τα λογικά του.
Πω, πω συμφορά στον Νείλο! (Νικολαϊδης Θωμάς)
Ήταν μια ντομάτα
που ήτανε κοκκινομάτα.
Έψαχνε να βρει παρέα
για να πάει στην Κορέα.
Έμεινε όμως μπουκάλα, η έρμη η ντομάτα! (Παπαγεωργίου Βασίλης)

5. Ήταν ο πρώτος έρωτας γλυκός,
μα ο πρώτος άντρας ήταν κακός.
Τη χτυπούσε, τη μαδούσε
και το σκύλο της κλωτσούσε.
Αχ! ο άντρας της, ο Πατακός! (Πιπινή Κατερίνα)
Κάποτε ήταν ένας άνδρας
από την οδό Κασσάνδρας.
Ήταν κακός και μοχθηρός
καθώς και φαλακρός
Αχ! πώς είναι έτσι αυτός ο άνδρας! (Σούκου Χριστίνα)
Ήταν μια κοπέλα στο Λονδίνο
που της άρεσε να παίζει Κίνο.
Και τις φορές που δεν κερδίζει
όλη την πόλη την γκρεμίζει.
Η κοπέλα από το Λονδίνο. (Σουλιώτης Παναγιώτης)
Ήταν ένας μάγειρας μες στο Παρίσι
ανακάτευε την κατσαρόλα για να μην κολλήσει.
Μπέρδευε το ρο με το γο
όταν έλεγε στο αφεντικό: «Κύγιε δεν μπογώ.»
Ο αλανιάρης μάγειρας από το Παρίσι. (Στράτου Χρύσα)
Ήταν μια εταιρεία από τον Τύρναβο
που έφτιαχνε ζουμπόκαρφα από σίδερο.
Έφτιαχνε καρφιά καλά,

6. για σπιτάκια δυνατά.
Η εταιρεία που ήτανε στον Τύρναβο. (Τζιουμάκης Κων/νος)
Σαν έρθει η δύσκολη στιγμή,
η αληθινή φιλία θα φανεί.
Τα πάντα στη ζωή είναι η φιλία
χαρά, αγάπη και ευτυχία.
Σαν έρθει η δύσκολη στιγμή, θα φανεί. (Τσαουσίδη Κατερίνα)
Το φθινόπωρο έχει μπει για τα καλά
και εμείς τραβάμε τα μαλλιά.
Μία γράψε, μία σβήσε
μία κόψε, μία κλίσε.
Αλλά κάποια στιγμή θα θολώσουν τα μυαλά! ( Τσολάκη Έλενα)