1. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Α΄ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ
ΑΞΙΟΥΠΟΛΗΣ
ΟΠΛΑ -
ΠΟΛΕΜΟΣ
16/1/2013
ΘΩΜΑΣ ΤΖΟΥΝΤΑΣ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΕΝΤΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΣΙΑΤΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΙΔΗΣ 1

2. ΛΟΓΟΤΥΠΟ ΟΜΑΔΑΣ
2

3. Η οχυρωματική στην αρχαία Ελλάδα
• Η οχυρωματική στην
αρχαία Ελλάδα ήταν
αναγκαία διότι γίνονταν
πόλεμοι και επιδρομές
πειρατών. Yπήρχαν
αμυντικοί μηχανισμοί
για περισσότερη
ασφάλεια και ως
πλεονέκτημα στις
συγκρούσεις με τους
εχθρούς.

4. • Στην αρχαία Ελλάδα και γενικά στα αρχαία
χρόνια η οχυρωματική ήταν αναγκαία λόγω των
πολέμων που γίνονταν συχνά. Ακόμα στην
οχυρωματική χρησιμοποιούσαν αμυντικούς
μηχανισμούς όπως ο γάντζος.

5. Τα μακρά τείχη
• Τα Μακρά Τείχη ήταν αμυντικά τείχη της πόλης των Αθηνών
που χτίστηκαν μεταξύ 461 π.Χ.-455 π. Χ. , τα οποία ένωναν
την αρχαία Αθήνα με τον λιμένα του Πειραιά. Αποτελούνταν
από δύο τείχη, το «Βόρειο», και το «Μέσον» Τείχος σε
παράλληλη διάταξη, μήκους (7 χιλιόμετρα.), και σε μεταξύ
τους απόσταση (184 μ.), που όμως φθάνοντας στον Πειραιά
περιέκλειαν όλη την πόλη, το λιμάνι και την Πειραϊκή
χερσόνησο, με κύριο ακριβώς στόχο να προστατευθεί η
επικοινωνία της Αθήνας με το λιμάνι της.

6. Τα μακρά τείχη
• Η ανέγερση των Μακρών Τειχών που
ολοκληρώθηκε σε 17 χρόνια κόστισε συνολικά
6.000 τάλαντα, δηλαδή περίπου 36.000.000
αρχαίες δραχμές!

7. Ακρόπολη κάστρου
• Στην κορυφή του λόφου σώζονται ίχνη της αρχαίας
ακρόπολης, της οποίας τα τείχη είχαν χτιστεί από
μάρμαρο του νησιού. Μοναδικό στις Κυκλάδες! Σε
νεότερα κτίρια έχουν ενσωματωθεί μέρη των τειχών
και αρχαίες κολώνες. Οικοδομήθηκε στα τέλη 6ου αι
π. Χ. Ακόμα υπήρχαν και οι Ακροπόλεις ως
αμυντικά κτίσματα.

8. Αμυντικός εξοπλισμός πολεμιστή στην
αρχαία Ελλάδα
• Ο αμυντικός εξοπλισμός ενός στρατιώτη της
εποχής εκείνης αποτελούνταν από τις κνημίδες,
την ασπίδα, την περικεφαλαία και τον θώρακα.

9. Κράνος - περικεφαλαία
• Το κράνος ήταν το κάλυμμα της
κεφαλής των αρχαίων πολεμιστών,
κατασκευασμένο από μέταλλο με
εσωτερική επένδυση από δέρμα.
Προστάτευε από τα βλήματα το
κεφάλι του πολεμιστή αλλά και τον
αυχένα. Σε κάποιες περιπτώσεις το
κράνος έφερε διακοσμήσεις, κυρίως
στα καλύμματα των παρειών, ενώ
στο επάνω μέρος έφερε ένα ή
περισσότερα λοφία με τρίχες
αλόγου ή φτερά.

10. Ασπίδα
• Ένα άλλο εξάρτημα που ανήκει στον αμυντικό
εξοπλισμό του πολεμιστή στην αρχαία Ελλάδα είναι
η ασπίδα. Η ασπίδα ήταν φορητός δίσκος με επαρκή
ανθεκτικότητα, αλλά και μέγεθος, ώστε να
προστατεύει τον πολεμιστή από τα χτυπήματα των
αντιπάλων. Ως προς το μέγεθος, τα υλικά
κατασκευής αλλά και το σχήμα της, η ασπίδα
παρουσίαζε σχετικά μεγάλη ποικιλία.

11. Θώρακας – πανοπλία
• Ο θώρακας ήταν
περικάλυμμα του
κορμού από έλασμα
μεταλλικό ή από δέρμα
ή από λινάρι, με
ενίσχυση από
μετάλλινες πλάκες.

12. Κνημίδες
• Κνημίδες ονομάζονταν
τα καλύμματα των
κνημών, τα καλύμματα
που προστάτευαν δηλαδή
τις κνήμες από τα
βλήματα και τα βέλη των
αντιπάλων. Οι αρχαίες
κνημίδες ήταν επιμήκεις
πλάκες, επίκυρτες και
ορειχάλκινες με
εσωτερική επένδυση από
ύφασμα.

13. Επιθετικός εξοπλισμός πολεμιστή στην
αρχαία Ελλάδα
• Ο επιθετικός εξοπλισμός ενός στρατιώτη
αποτελούνταν από το σπαθί, το δόρυ και το
τόξο.

14. Δόρυ
• Το δόρυ είναι ένα αρχαιότατο επιθετικό όπλο,
γνωστό σε πολλούς αρχαίους λαούς, του οποίου
η παρουσία μαρτυρείται από τη μυκηναϊκή
εποχή.

15. Ξίφος
• Το ξίφος ήταν ένα επίμηκες,
αιχμηρό έλασμα, σιδερένιο ή
ορειχάλκινο, με λαβή
συνήθως πλαισιωμένη από
ξύλο. Ενώ αρχικά τα ξίφη
ήταν κατασκευασμένα από
ορείχαλκο, από τον 11ο αιώνα
π.Χ. αρχίζουν να
κατασκευάζονται και από
σίδηρο σε μεγέθη που
παρουσιάζουν μία μεγάλη
σχετικά ποικιλία.

16. Ακόντιο
• Το ακόντιο ήταν ένα όπλο σαν
το δόρυ, αλλά βραχύτερο και
ελαφρύτερο, το οποίο έριχναν
εναντίον των αντιπάλων από
απόσταση. Όπως
αποδεικνύουν τα σχετικά
ευρήματα, το ακόντιο ως
πολεμικό εργαλείο
χρησιμοποιούνταν από τον
7ο αιώνα.

17. Τόξο
• Το τόξο, αρχαίο όπλο με
συνεχή παρουσία στην Κρήτη,
όπου και πρωτοεντοπίζεται,
ήταν όπλο που έριχνε βέλη σε
απόσταση. Το τόξο ήταν
κατασκευασμένο από ξύλο
κρανιάς, σκληρό αλλά και
ελαστικό, και αποτελούνταν από
ένα καμπύλο στέλεχος ισχυρό
και εύκαμπτο.

18. Βιολογικός πόλεμος στην αρχαία
Ελλάδα
• Ένα ακόμα κομμάτι του πολέμου είναι ο
βιολογικός πόλεμος που γινόταν τις
περισσότερες φορές σε μεγάλες μάχες για
εξασθένηση του αντιπάλου μέσω λοιμού. Οι
κανόνες του πολέμου στην κλασσική
αρχαιότητα απαιτούσαν αντιμετώπιση του
εχθρού στη μάχη με χρήση συγκεκριμένων
επιθετικών και αμυντικών όπλων.

19. Πρώτες αναφορές
• Οι πρώτες αναφορές για χρήση βιολογικών και
χημικών ουσιών σε περίοδο πολέμου αφορούν
τη χρήση βιολογικών οργανισμών (μυκήτων του
γένους Claviceps) από τους Ασσυρίους κατά
τον 16ο αιώνα π. Χ. για δολιοφθορά των
εφοδίων πόσιμου νερού του εχθρού.

20. Η ανάπτυξη του βιολογικού πολέμου
• Σε μικροβιολογικό επίπεδο αξιοποιήθηκε σε ένα βαθμό η
μεταδοτικότητα των μολυσματικών ασθενειών, όπως η
πανώλη, με τη ρήψη μολυσμένων πτωμάτων ή ενδυμάτων
στις γραμμές του εχθρού.
• Κάτι τέτοιο για παράδειγμα σημειώνεται στην πολιορκία της
Κυζίκου από το Μιθριδάτη το 67 π. Χ., οπότε με τον τρόπο
αυτό εκδηλώθηκε επιδημία πανώλης σε όλη την πόλη.
• Ορισμένα εξαιρετικά θανατηφόρα μικρόβια φυλάσσονταν σε
κρύπτες και ιερά των πόλεων για χρήση τους σε περίπτωση
ανάγκης.

21. Τα πρώτα ζώα που χρησιμοποιήθηκαν
στον πόλεμο
• Οι Μεγαρείς ενάντια στον Αντίγονο Γονατά το 270 π. Χ, επάλειψαν
χοίρους με πίσσα, τους έβαλαν φωτιά μετατρέποντάς τους έτσι σε
ζωντανές τορπίλες και τρέποντας τους ελέφαντες του εχθρού και τελικά
και ολόκληρο το στρατό τους σε φυγή.
• Ένα άλλο θηλαστικό που χρησιμοποιούνταν ως πολεμικό εργαλείο,
ήταν οι πολεμικοί σκύλοι. Ο πολεμικός σκύλος μάλιστα που διακρίθηκε
στη μάχη του Μαραθώνα, τιμήθηκε από την πόλη του μαζί με τους
συμπολεμιστές του.
• Επίσης οι αρχαίοι έλληνες προσπαθούσαν να δηλητηριάζουν
τα πηγάδια με ψόφια ζώα. Ακόμα ένα παράξενο βιολογικό
όπλο ήταν η εκσφενδόνιση πήλινων δοχείων γεμάτα φίδια
στο κατάστρωμα των τριήρεων του αντιπάλου, από τους
Καρχηδόνιους σε ναυμαχία εναντίον του Ευμενίδη της
Περγάμου.

22. • Σας Ευχαριστούμε για την
προσοχή σας…