6. Cechy spektaklu politycznego: 1. Polityka i politycy cieszą się kiepską reputacją. 2. Każdy polityk w zależności od zapotrzebowania oraz własnych umiejętności posługuje się indywidualną retoryką. 3. Brak odpowiedzialności za słowo – wykorzystywanie technik manipulacyjnych. 4. Konsekwentne powtarzanie pewnych utartych sformułowań oraz sloganów, 5. Przyjęcie ideologicznej wykładni wobec rzeczywistości (posługiwanie się symbolami). 6. Uniwersalizacja wizerunku politycznego. 7. Używanie niezrozumiałego języka, mające odzwierciedlać wysoki poziom merytorycznych kompetencji.
7. Strategia w kreowaniu politycznego wizerunku: 1. Segmentacja elektoratu. 2. Sprecyzowanie specyficznych potrzeb i oczekiwań poszczególnych grup wyborców oraz celów, jakie zamierza się w nich osiągnąć. 3. Opracowanie form oddziaływania i powołanie odpowiednich organów w celu ich realizacji. 4. Opracowanie mechanizmów kontroli oraz modyfikacji przebiegu kampanii.
8.
9.
10. Charyzma polityczna: Przywództwo nastawione na stymulowanie oraz rzeczywiste realizowanie wartości zawartych w wizji, porządkującej najczęściej zdestabilizowaną rzeczywistość.