2. Overzicht
www.mindfulness-ouders.in - 2
1. We verwachten van kinderen dat ze dingen kunnen doen voordat ze
er klaar voor zijn.
2. We worden boos wanneer een kind niet aan onze behoeften
tegemoet komt.
3. We wantrouwen de motieven van kinderen.
4. We staan kinderen niet toe om kinderen te zijn.
5. We draaien het om.
6. We verwijten en beschuldigen een kind wanneer het iets fout doet.
7. We vergeten hoe diep dit een kind kan raken.
8. We vergeten hoe helend liefdevolle actie kan zijn.
9. We vergeten dat ons eigen gedrag de beste school is voor het kind
voor levenslessen.
10. We zien alleen maar het gedrag en niet de intenties en de liefde in
het kind.
3. We verwachten van kinderen dat ze dingen kunnen
doen voordat ze er klaar voor zijn.
www.mindfulness-ouders.in - 3
We vragen een kind om stil te zijn, we vragen een tweejarige om stil te
zitten. we vragen een vierjarige om zijn kamer op te ruimen.
In al deze situaties zijn we niet realistisch. We creëren teleurstelling voor
onszelf en herhaald falen voor het kind om ons een genoegen te doen.
Toch vragen veel ouders hun kind om dingen te den die zelfs een ouder
kind moeilijk zou vinden.
Kortweg, we vragen een kind om niet te handelen conform zijn leeftijd.
4. We worden boos wanneer een kind niet aan onze
behoeften tegemoet komt.
www.mindfulness-ouders.in - 4
Een kind kan alleen wat het kind afhankelijk van zijn ontwikkeling kan.
Wanneer we meer vragen dan is dit niet reëel. Wanneer we dan
kwaad worden verergeren we de zaak. Een tweejarige kan alleen wat
een tweejarige kan. Een vijfjarige kan niet wat een tienjarige kan. En
een tienjarige kan niet wat een volwassene kan. Om meer te
verwachten is niet realistisch en helpt het kind ook niet.
Er zijn grenzen aan wat een kind kan en wanneer we deze niet
respecteren creëren we frustratie voor alle partijen.
5. We wantrouwen de motieven van kinderen.
www.mindfulness-ouders.in - 5
Wanneer een kind niet aan onze behoefeten tegemoet komt denken
we al snel dat het weigerachtig is. We kijken niet naar de situatie
vanuit de ogen van het kind. Wanneer we dit zouden doen zouden we
de ware aard van de situatie kunnen zien.
In de werkelijkheid is het mogelijk dat een weigerachtig kind ziek,
vergeetachtig, hongerig, moe is, reageert vanuit pijn of reagerend op
een emotionele of lichamelijke kwetsing of worstelt met een
onbekende oorzaak zoals bijvoorbeeld voedselallergie.
Toch staan we niet bij deze mogelijkheden stil en geven we de
voorkeur aan afkeur t.a.v. het kind.
6. We staan kinderen niet toe om kinderen te
zijn.
www.mindfulness-ouders.in - 6
We vergeten soms hoe het was om kind te zijn en verwachten
van een kind om zich te gedragen als een volwassene.
Een gezond kind is ongeorganiseerd, luidruchtig, drukt zich
emotioneel uit en heeft een korte aandachtboog.
Dit zijn geen problemen, dit is normaal gedrag voor een kind.
Het is eerder onze samenleving en de verwachtingen van de
samenleving m.b.t. perfect gedrag dat niet normaal is.
7. We draaien het om.
www.mindfulness-ouders.in - 7
We verwachten en eisen dat het kind zich voegt naar onze
verwachtingen, behoeften naar rust, ongestoorde slaap,
gehoorzaamheid.
In plaats van onze ouderlijke verantwoordelijkheid te accepteren
om constructief te reageren op de behoefte van het kind,
verwachten we het tegenovergestelde.
We zijn soms zo gefocussed op onze eigen onvervulde behoeften
en frustraties dat we vergeten dat er een kind voor ons staat die
eigen behoeften heeft.
8. We verwijten en beschuldigen een kind
wanneer het iets fout doet.
www.mindfulness-ouders.in - 8
Kinderen hebben nog weinig ervaring en zullen fouten (gaan) maken.
Fouten maken is een (gewenst) onderdeel van het leerproces. In
plaats dat we het kind helpen gaan we het verwijten maken alsof het
in staat zou moeten zijn om alles de eerste keer meteen goed te
doen.
Fouten maken is menselijk,
fouten maken als kind is menselijk en onvermijdelijk.
Toch reageren we op elke fout, elke afwijking van de regel met
verassing en teleurstelling.
Het is zinloos om te begrijpen dat ene kind fouten kan/zal maken en
dan te reageren alsof het kind elke keer perfect moet handelen.
9. We vergeten hoe diep verwijten en kritiek een kind
kan raken.
www.mindfulness-ouders.in - 9
Veel ouders komen tot het inzicht dat het (overdreven) fysiek
straffen van het kind verkeerd en schadelijk is.
Veel onder ons vergeten echter dat woorden, verwijten en
beschuldigingen veel diepere wonden kunnen slaan dan een tik op
de vingers.
10. We vergeten hoe helend liefdevolle actie kan zijn.
www.mindfulness-ouders.in - 10
We tonen gewoontegedrag als het gaat om verwijten en
beschuldigingen. We dienen liefde, bevestiging, veiligheid
te geven.
11. We vergeten dat ons eigen gedrag de beste
school is voor het kind voor levenslessen.
www.mindfulness-ouders.in - 11
Het zijn niet ons woorden maar ons gedrag dat het kind gebruikt om
van te leren.
Een ouder die een kind slaat om het te leren dat slaan verkeerd is
toont feitelijk dat slaan okay is. In ieder geval voor degene die
macht hebben.
De ouder die rustig, weloverwogen en integer reageert op gedrag
dat afwijkt leert positief en constructief gedrag.
12. We zien alleen maar het gedrag en niet de
intenties en de liefde in het kind.
www.mindfulness-ouders.in - 12
Wanneer het gedrag van het kind ons teleurstelt moeten we er zeer
zeker vanuit gaan dat het kind in principe het beste voor had en dat het
gezien de omstandigheden geprobeerd heeft om het juiste te doen. Dit
gekoppeld aan zijn leeftijd en ervaring.
Wanneer we er vanuit gaan dat het kind het beste voor had zal het kind
de ruimte hebben om het juiste te doen.
Wanneer we liefde zaaien zullen we liefde oogsten.