Κανόνες τονισμού της αρχαίας ελληνικής

1. ΤΟΝΙΣΜΟΣ
ΠΡΩΤΑ ΕΛΕΓΧΩ ΠΟΙΑ ΣΥΛΛΑΒΗ ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ:
ΠΡΟΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑ
ΠΑΝΤΑ ΟΞΕΙΑ
π.χ. ο άνθρωπος, το
στάδιον
ΠΑΡΑΛΗΓΟΥΣΑ
Α) αν είναι Β) αν είναι μακρόχρονη
βραχύχρονη ελέγχω και τη λήγουσα
ΠΑΝΤΑ ΟΞΕΙΑ i) μακρόχρονη ii) βραχύχρονη
π.χ. βέλος, λήγουσα λήγουσα
βέλους, βέλη,
λόγος, λόγων, ΟΞΕΙΑ στην ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ στην
επιπλέω παραλήγουσα παραλήγουσα
π.χ. κώμη, ψήφου π.χ. ψηφος,
κώμαις, ψήφων, ψηφοι, κωμαι,
ψήφοις, ανθρώπους Αθηναιοι
ΛΗΓΟΥΣΑ
Α)αν είναι Β) αν είναι μακρόχρονη
βραχύχρονη ελέγχω την πτώση
ΠΑΝΤΑ ΟΞΕΙΑ i) ΟΞΕΙΑ σε ονομαστική,
π.χ. ο νομός αιτιατική και κλητική
τον νομόν, π.χ. η τιμή (ονομ),
οι νομοί, την τιμήν (αιτ), (ω) τιμή (κλητ)
του βοός τους γεωργούς (αιτ)
ii) ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ
σε γενική και δοτική
π.χ. της τιμης (γεν),
των τιμων (γεν), του γεωργου (γεν)
των γεωργων (γεν), τη τιμη (δοτ),
ταις τιμαις (δοτ), τοις γεωργοις (δοτ)
τω γεωργω (δοτική)
ΔΗΛΑΔΗ:-- η προπαραλήγουσα παίρνειπάντα οξεία
--Τα βραχύχρονα παίρνουν πάντα οξεία (καιστηνπαραλήγουσακαιστηλήγουσα)
--Ημακρόχρονηπαραλήγουσα παίρνειοξεία μπροστάαπόμακρόχρονηλήγουσα
--Ημακρόχρονηπαραλήγουσα παίρνει περισπωμένημπροστά απόβραχύχρονηλήγουσα
--Ημακρόχρονηλήγουσα παίρνειοξείασεονομαστική,αιτιατικήκαι κλητικήπτώση(καιενικούκαιπληθυντικού)
--Ημακρόχρονηλήγουσα παίρνειπερισπωμένησεγενικήκαιδοτική(καιενικούκαιπληθυντικού)
Μακρόχρονα:η,ω
Βραχύχρονα:ε,ο
Δίφθογγοι:μακρόχρονες
--μόνοτο–οι- καιτο –αι είναιβραχύχρονα στοτέλοςκλιτής λέξης