2. Սիրամարգի շքեղ փետրազգեստը շատ
վաղուց հրապուրել է մարդկանց:
Հնդկաստանում սովորական սիրամարգին
պահում են իբրև կիսաընտանի գեղազարդիչ
թռչուն: Եվրոպա (Հունաստան) է բերվել
հավանաբար V դարում:Հանդիպում են
Հնդկաչինում, Մալակկայում, Սումատրայում:
1936 թ-ին հայտնաբերվել են նաև աֆրիկյան
սիրամարգեր, որոնք ապրում են Կոնգո գետի
ավազանի անտառներում:
Վայրի սիրամարգերը բնակվում են
թփուտներում, անտառների բացատներում,
գետափերին:
8. Սովորական սիրամարգի
արուի մարմնի երկարությունը
100– 125 սմ է, պոչինը՝ 40–45
սմ, կենդանու զանգվածը՝ 4–
4,25 կգ: Բույն շինելու
ժամանակ նա
վառ, հարսանեկան զգեստ է
«հագնում»: Կտղուցի
ժամանակ նա հովհարաձև
բացում է իր՝ մինչև 130 սմ
երկարության
վերնապոչը, որի
երփներանգ
«աչիկներով» զարդարված
փետուրները շլացուցիչ են.
9.
10.
11. Էգ սիրամարգերը փոքր
են, պարզ գունավորված,
վերնապոչի երկարացած
փետուրներ չունեն:
Սիրամարգը քայլում է
հպարտ, սիգաճեմ`
կարծես հայելու առջև
կոտրատվելով:
12. Էգը բնադրում է գետնին, դնում է 5–6
ձու և խնամքով պահպանում դրանք.
բնից գրեթե չի հեռանում:
13.
14. Սիրամարգերը
սնվում են
հիմնականում
բուսական կերով,
նաև
միջատներով,
փափկամարմին-
ներով,
մողեսներով
հացահատիկով,
հատապտուղնե-
րով և բույսերով:
