4. Symptomen
Een symptoom is een kenmerk of klacht, behorend bij
een bepaalde ziekte. Anders dan in het Engels, waar
een symptom een klacht (beleving van de patiënt) is en
een sign een objectief voor de arts waarneembaar
teken van ziekte worden in het Nederlands met
'symptoom' beide soorten verschijnselen aangeduid.
Er is wel voorgesteld voor 'sign' (objectief
waarneembaar teken van ziekte) het Griekse
woord semeion weer in te voeren, maar gangbaar is dit
niet.
5. Objectief
Een feit is objectief als het onafhankelijk is van
de mening van mensen, als er geen interpretatie
bij nodig is. Dit staat tegenover subjectief. Het
begrip heeft filosofische aspecten, en het begrip
in de zin van 'neutraal' of 'onpartijdig' is onder
meer van wezenlijk belang in de journalistiek en
bij de rechtspraak.
6. Subjectief
Subjectiviteit houdt in het persoonlijk oordeel of
de persoonlijke zienswijze van een individu,
betrekking hebbend op of uitgaand van de
persoonlijke zienswijze of smaak. Het
tegenovergestelde is objectiviteit.
8. Diagnose
Diagnose (uit het Grieks: διά-, diá-, 'door-' en γνώσις, gnósis,
'kennis' of 'oordeel' → 'het nauwkeurig leren kennen') heeft twee
nauw samenhangende betekenissen:
Het stellen van een diagnose = diagnosticeren is de kunst,
techniek of handeling om een oorzaak te vinden van een gevolg
aan de hand van de optredende verschijnselen.
Hieraan voorafgaand is op grond van wetenschappelijk
onderzoek de lijst opgesteld met onderscheidende, diagnostische
kenmerken en optredende verschijnselen. Ook deze lijst van
"symptomen" of "diagnostische kenmerken" heet diagnose. In
de biologie wordt de term diagnose gebruikt bij
de systematische beschrijving van soorten voor de meestal in het
Latijn gestelde lijst met onderscheidende kenmerken. Aan de
hand van deze diagnostische kenmerken is het diagnosticeren,
identificeren of determineren mogelijk.
9. Therapie
Therapie (van het Griekse: θεραπεία)
of behandeling is:
een onderdeel van de (reguliere of alternatieve)
geneeskunde dat zich bezighoudt met
behandeling of genezing van ziekten of de
verlichting van symptomen (in deze betekenis
heeft het geen meervoud);
10. Reguliere geneeskunde
Reguliere geneeskunde is de geneeskunde die officieel
erkend wordt.[1] Het is doorgaans de gangbare vorm
van geneeskunde die zich kenmerkt doordat ze
gedoceerd wordt aan universiteiten en wordt
toegepast in ziekenhuizen. De bevoegdheid tot
beoefening van de reguliere geneeskunde is meestal
wettelijk geregeld. Ook sommige paramedische
beroepen zoals fysiotherapie en logopedie vallen
hieronder.[2] Het contrasteert met alternatieve
geneeswijzen zoals homeopathie. In de
homeopathische leer wordt met de
term allopathie verwezen naar de reguliere
geneeskunde.
11. Alternatieve geneeskunde
Een alternatieve geneeswijze is een behandel-of
onderzoeksmethode waarvoor geen algemeen
aanvaard wetenschappelijk
bewijs van geneeskundige effectiviteit geleverd is.
12. Bij de dokter
• Eerst naar de huisarts
• Objectieve en subjectieve klachten
• Diagnose en/of aanvullend onderzoek
• Specialist
• Huisarts is poortwachter
