xcdvcvvvvvvv grgtrtrtttttttg fggggggggggggggggggggggggggggggg fggggggggggggggggg ghhhhhhhhhhhhhhhhhhhh fgfd vvcngfnnnnnnnnn gfdgggggggggggggggggggggggggggggggggggggg ffffbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbb

1. ஐம்பெருங் காப்ெியங்கள்
தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில் வ ீ
ரயுகத்தத அடுத்துத்தான் காப்பியக் காலம்
ததாடங்குகிறது. இக்காப்பிய எழுச்சிக்கு வித்திட்டவர் இளங்ககா அடிகள் ஆவார்.
சிலப்பதிகாரத்திற்கு முன் பல காப்பியங்கள் எழுந்திருக்க கவண்டும் என அறிஞர்கள்
கருத்துத் ததரிவித்தாலும் அதவ அதனத்தும்
ஊகங்ககள. தமிழில் கதான்றிய முதல் காப்பியகம சிலப்பதிகாரம்தான். இததன
அடிதயாற்றிகய தமிழில் பல காப்பியங்கள் எழுதப்பட்டுள்ளன.
காப்பியம் பபாருள்விளக்கம்
காப்பியம் என்றால் என்ன? வடதமாழியில் ‘காவ்யா’ என்றால் பாட்டு என்பது தபாருள்.
கவியால் பதடக்கப்படுவன அதனத்தும் ‘காவியகம’. எனகவ காவ்யா - காவியம் -
காப்பியம் என ஆகியது என்பர். தமிழில் ததால்காப்பியம், காப்பியக் குடி, தவள்ளூர்த்
ததால்காப்பியர், காப்பியஞ் கசந்தனார், காப்பியாற்றுக் காப்பியனார் முதலான
தபயர்கள் காணப்படுகின்றன.. காப்பியம் என்ற இலக்கியகம, வரலாற்றுக்கு முற்பட்ட

2. காலச் சமூக - சமய -அரசியல் வரலாற்தறகயா அல்லது வரலாறாக
நம்பப்படுவததகயாதான் பாடுதபாருளாகக் தகாண்டுள்ளது. இதவ வாய்தமாழி
மரபாகச் தசால்லப்பட்டு வந்த கததகளாக அதமந்தன. இவ்வாறு வரலாற்றுக்கு
முந்ததய கால மனிதனின் வாழ்வியல், சிந்ததன மற்றும் சமய நம்பிக்தக பற்றிச்
தசால்லப்பட்டு வந்தது .
பபருங்காப்பிய இலக்கணம்
தமிழ்க் காப்பியக் தகாள்தக பற்றிய விரிவான தசய்தி பழந்தமிழ் இலக்கண நூலான
ததால்காப்பியத்தில் இல்தல எனலாம். வடதமாழி மரதப ஒட்டி எழுந்த
தண்டியலங்காரகம முதல்முதலில் காப்பிய இலக்கணம் பற்றி விரிவாகப்
கபசுகின்றது. ததாடர்ந்து பன்னிரு பாட்டியல், நவநீதப்
பாட்டியல், மாறன் அலங்காரம் முதலான பாட்டியல் நூல்கள் இவ்விலக்கணம் பற்றிப்
கபசுகின்றன.
தபருங்காப்பியம் தனக்கு ஒப்புதம இல்லாத ததலவதனப் பற்றிய கததயாக அதமய
கவண்டும் என்று தண்டியலங்காரம் கூறுகிறது.
தபருங்காப்பியம் வாழ்த்து, வணக்கம், வருதபாருள் கூறித் ததாடங்கப் பட கவண்டும்
என்பார் தண்டி; அதவயடக்கம் இடம் தபற கவண்டும் என்பதத மாறன் அலங்காரம்
வலியுறுத்தும். காப்பியப் பாடுதபாருள் அறம், தபாருள், இன்பம், வ ீ
டு என்னும்
நாற்தபாருள் தருவதாக அதமதல் கவண்டும்
என்பது இலக்கண நூலார் அதனவரின் கருத்தாகும். தபருங்காப்பிய வருணதனக்
கூறுகளாக மதல, கடல், நாடு, வளநகர், பருவம், இருசுடர்த்
கதாற்றம் என்பனவற்தறத் தண்டி கூறுகிறார். ததன்றலின் வருதக, ஆற்று
வருணதனகதள மாறன் அலங்காரம் சுட்டும். நவநீதப் பாட்டியல் மாதல (தபாழுது),
குதிதர, யாதன, தகாடி, முரசு, தசங்ககால் பற்றிய வருணதனகதளச் கசர்க்கும்.
கததககள க ாமர் கபான்ற கவிஞர்களால் காப்பியமாகத் ததாகுக்கப் பட்டன.
● தமிழில் பபருங்காப்பியங்கள்
திருத்தணிகக உலாவின் ஆசிரியராகிய கந்தப்ப கதசிககர (19ஆம் நூற்றாண்டு)
ஐம்தபருங்காப்பியங்கள் இதவ என்று வதரயறுத்துக் கூறினார்.
அதவ:
(1) சிலப்பதிகாரம்
(2) மணிகமகதல
(3) சீவகசிந்தாமணி
(4) வதளயாபதி
(5) குண்டலககசி

3. சிலப்பதிகாரம்
தமிழ் தமாழியில் கதான்றிய முதல் தபருங்காப்பியம் சிலப்பதிகாரம்.
இந்நூலின் ஆசிரியர் இளங்ககா அடிகள் ஆவார். இது சமண சமயக் காப்பியம். இந்தக்
காப்பியம் சங்க காலத்திற்கும் கதவாரக் காலத்திற்கும் இதடப்பட்ட காலத்தில்
எழுந்தது.
காவிரிப் பூம்பட்டினத்தில் வணிகர் குலத்தில் பிறந்து, குலதவாழுக்கப்படி
திருமணம் தசய்து, இல்லறம் நடத்திய ககாவலன் கண்ணகி வாழ்க்தக வரலாற்தற
விளக்குவது இந்நூல். இவர்கள் வாழ்ந்த வாழ்க்தகதய மூன்று காண்டங்களில்
முப்பது காததகளில் விரிவாக ஆசிரியர் விளக்கியுள்ளார்.
காப்பிய அகமப்பு
சிலப்பதிகாரக் காப்பிய நிகழ்ச்சிகள் முதறகய கசாழ, பாண்டிய, கசர நாடு
என்னும் மூன்று நாடுகளில் மூகவந்தரின் ததலநகரங்களிலும் நடந்த நிகழ்ச்சிகளாம்.
எனகவ இக்காப்பியம் புகார்க் காண்டம், மதுதரக் காண்டம், வஞ்சிக் காண்டம் என்று
மூன்று காண்டங்களாக வகுத்துக் கூறப்பட்டுள்ளது. இந்த மூன்று காண்டங்களில்
முப்பது காததகள் அதமந்துள்ளன. (காண்டம் = தபரும் பிரிவு; காகத = சிறு பிரிவு)
பபயர்க்காரணம்
இந்தக் காப்பியத்தின் கதத சிலம்பிதனக் காரணமாகக் தகாண்டு அதமந்ததால்
சிலப்பதிகாரம் எனப் தபயரிடப்பட்டது.

4. சிலப்பதிகாரக் காப்பியத்திதன இளங்ககா 30 காததகளாகப் பகுத்து மூன்று
காண்டங்களில் அதமத்துத் தந்தார்.
புகார்க் காண்டம் - 10 காததகள்
மதுதரக் காண்டம் - 13 காததகள்
வஞ்சிக் காண்டம் - 7 காததகள்
காப்பிய க ாக்கம்
காப்பியத்தில் அறம், தபாருள், இன்பம் மூன்றும் இடம் தபறுகின்றன.
ககாவலனும் கண்ணகியும் வானவர் உலகு (வ ீ
டு) தசல்வதும் காட்டப்படுகிறது.
எனினும் காப்பியத்தில் இளங்ககாவடிகளின் கநாக்கம் அறகம எனலாம். தம்தம
அறவுணர்வு உந்த, தாமும் மக்களிடம் அறவுணர்தவ விழிப்புறச் தசய்ய
இளங்ககாவடிகள் பாடியது சிலப்பதிகாரம்.
காப்பியச் சிறப்பு
சிலப்பதிகாரம் கதான்றுவதற்கு முன்னிருந்த தமிழிலக்கியம் அகத்திதண,
புறத்திதணப் பாடல்ககள. அதவ தனிமனித உணர்ச்சிகதளப் தபாதுதமயில் நின்று
உணர்த்தின. ஆனால் ஒருவரது வாழ்க்தகதய முழுதமயாகப் பார்த்து, உயர்ந்த
உண்தமகதளக் காட்டி, மனித சமுதாயத்தத வழி நடத்திச் தசல்லும் முதல் இலக்கிய
முயற்சியாக, தபருங்காப்பியமாக, அதமந்தது சிலப்பதிகாரம் ஆகும்.
காப்பியத் தகலவி
காப்பிய இலக்கணப்படி தபருங்காப்பியம் தன்கனரில்லாத ததலவதனக்
தகாண்டிருத்தல் கவண்டும். ஆனால் சிலம்பில் கண்ணகி தன் நிகரில்லாத
ததலவியாகப் கபாற்றப்படுகின்றாள்.

5. முத்தமிழ்க் காப்பியம்
இளங்ககா அடிகள் இக்காப்பியத்தில் இயல், இதச, நாடகம் என்ற மூன்று
தமிதழயும் பயன்படுத்தியுள்ளார். அதனால் சிலப்பதிகாரம் முத்தமிழ்க் காப்பியம்
எனப் கபாற்றப்படுகிறது.
மூன்று ீதிகள் அல்லது உண்கமகள்
சிலப்பதிகாரம் இவ்வுலக மக்கள் அறிந்து பயன்தபறும் வதகயில் மூன்று
உண்தமகதளக் கருப்தபாருளாகக் தகாண்டு அதமந்துள்ளது. அந்த மூன்று
உண்தமகள் எதவ என அறிந்து தகாள்கவாமா? அதவயாவன :
அரசியல் பிகழத்கதார்க்கு அறம் கூற்றாவது ;
உகரசால் பத்தினிகய உயர்ந்கதார் ஏத்துவது ;
ஊழ்விகன உருத்து வந்து ஊட்டும் என்பது
(பிகழத்தல் = தவறு தசய்தல்; கூற்று = எமன்; உகரசால் = புகழ்மிகுந்த; உருத்து =
சினந்து)
இதவ சிலப்பதிகார நூல் முழுதமயும் விரவி வந்துள்ளததக் காணலாம்.
காப்பியப் பபருகம

6. சிலப்பதிகாரக் காலத்தில் வழக்கிலிருந்த தமிழர்தம் பண்பாடு, சமய தநறிகள்,
பழக்க வழக்கங்கள், கதலகள் ஆகியவற்தற அறிந்து தகாள்ள இக்காப்பியம் தபரிதும்
துதணநிற்கும். சிலப்பதிகாரக் காப்பியத்தின் தபருதமதயக் கவிஞர் சுப்பிரமணிய
பாரதியார் “தநஞ்தச அள்ளும் சிலப்பதிகாரம் என்கறார் மணியாரம்” எனப்
பாராட்டியுள்ளார்.
கண்ணகி ககாவலன்வரலாறு
ககாவலனுக்கும் கண்ணகிக்கும் திருமணம் நதடதபற்றது. மாதவியின் கதல
மீது தாகம் தகாண்ட ககாவலன் கண்ணகிதயப் பிரிந்து மாதவியுடன் தங்கினான்.
மணிகமகதல எனும் மகளின் தந்ததயானான் . கானல் வரியால் மாதவிதயப்
பிரிந்தான். தசல்வமதனத்ததயும் இழந்து, கண்ணகியுடன் மதுதர தசன்றான்.
கவுந்தியடிகள் துதணயுடன் மாதரியிடம் கண்ணகிதய அதடக்கலமாக்கினான்.
கண்ணகியின் காற்சிலம்தப விற்கச் தசன்ற ககாவலன், தபாற்தகால்லனால்
கள்வன் எனக் குற்றம் சாட்டப்பட்டு, நீதி தவறிய பாண்டிய மன்னனால்
தகால்லப்படுகிறான். தன் கணவன் கள்வனல்லன் என்பததச் சிலம்தப உதடத்து,
அதன் உள்ளிருந்த மாணிக்கப்பரதலக் காட்டித் ததளிவு படுத்துகிறாள் கண்ணகி.
மன்னகனாடு ககாப்தபருந்கதவியும் உயிர் துறந்தாள். கணவனுக்காக நீதி ககட்டுப்
கபாராடிய கண்ணகி மதுதரதயஎரித்தாள். பின்னர், கண்ணகி வஞ்சி மாநகர்
புகுந்து அங்குள்ள மதலக்குறவர் காண விமானத்திகலறி விண்ணுலகு தசன்றாள்.
· சிலம்பின் கவறு தபயர்கள்
சிலப்பதிகாரம் நாடகக் காப்பியம், முத்தமிழ்க் காப்பியம், குடிமக்கள் காப்பியம்,
புரட்சிக் காப்பியம், உதரயிதடயிட்ட பாட்டுதடச் தசய்யுள் என்று
அதழக்கப்படுகிறது.
· சிலம்பின் சிறப்புகள்
சங்க கால ஐந்து நிலப்பாங்கு முதற இக்காப்பியத்தில் இடம் தபறுகிறது.
அந்தந்த மக்களின் வாழ்வியல் முதறதயயும் பண்பாட்டுப் பதிதவயும் சிலம்பில்
நம்மால் அறிய முடிகிறது.
குறிஞ்சி - குன்றக் குரதவ
முல்தல - ஆய்ச்சியர் குரதவ
மருதம் - நாடுகாண் காதத
தநய்தல் - கானல் வரி
பாதல - கவட்டுவ வரி
ஆகிய ஐவதக நிலப்பாகுபாடும் சிலம்பில் இடம் தபற்றுள்ளது.
· சிலம்பு கூறும் பதிபனாரு வகக ஆடல்கள்
சிலப்பதிகாரத்தின் கடலாடு காததயில் 11 வதக ஆடல்கள் சுட்டப்படுகின்றன.

7. (1) தகாடுதகாட்டி
(2) பாண்டரங்கம்
(3) அல்லியம்
(4) மல்லாடல்
(5) துடிக்கூத்து
(6) குதடக்கூத்து
(7) குடக்கூத்து
(8) கபடி ஆடல்
(9) மரக்காலாடல்
(10) பாதவக்கூத்து
(11) கதடயம்
என்பதாக அதவ அதமகின்றன.
· ாட்டுப்புறப் பாடல்களின் தாக்கம்
சிலப்பதிகாரம் மக்கள் இலக்கியமாகிய நாட்டுப்புறப்பாடல்கதள மதித்துத்
தன்னகப் படுத்திய காப்பியமாகத் திகழ்கிறது. சிலப்பதிகாரத்தில் இடம்தபறும்
கவட்டுவ வரி, கானல்வரி,ஆற்றுவரி, ஊசல்வரி, கந்துகவரி, அம்மாதன வரி
கபான்றன நாட்டுப்புறப் பாடல்களின் தாக்கத்கதாடு அதமகின்றன.
மணிகமககல
மணிகமககல ஐம்தபரும் தமிழ் காப்பியங்களுள் ஒன்று. இக்காப்பியத்தத
இயற்றியவர் சீத்ததலச் சாத்தனார்.மணிகமகதல காப்பியத்தில் அடி இதணயும்,
அதன் வழிபாடும், கவறு கடவுள்களின் வழிபாடும் இருக்கும் நிதலயில், அது ஒரு
ம ாயாண காப்பியமாககவ இருக்கமுடியும். கமலும், ம ாயாண தபௌத்தமானது
இல்லறத்ததயும், துறவறத்ததயும் வலியுறுத்தும் நிதலயிலும், சிலப்பதிகாரமானது
இல்லறத்ததயும், மணிகமகதல காப்பியம் துறவறத்ததயும் வலியுறுத்துவதாலும்,
இதவகள் இரட்தடக் காப்பியங்கள் ஆகும்.[1

8. . சிலப்பதிகாரமும், மணிகமககலயும் இரட்கடக்
காப்பியங்கள் என்று குறிப்பிடுவார்கள். இவ்விரண்டும் கதத நிகழ்ச்சியில்
ஒன்றுடன் ஒன்று ததாடர்புதடயதவ. கமலும் சமகாலத்தில் கதான்றியதவ.
சிலப்பதிகாரம் இளங்ககாவடிகளாலும் மணிகமககல சீத்ததலச் சாத்தனாராலும்
பாடப்பட்டதவ. சமண சமயச் தசய்திகதளச் சிலப்பதிகாரமும், தபௌத்த சமயக்
தகாள்தககதள மணிகமகதலயும் கூறுகின்றன.
சங்கம் மருவிய காலத்தில் தபௌத்த சமயம் தமிழகத்தில் விரிவாகப் பரவி
மக்களிதடகய தசல்வாக்குப் தபற்றது. புத்தருதடய வரலாறும், அறவுதரயும்
புலவர் தபருமானாகிய சாத்தனாருதடய உள்ளத்ததப் தபரிதும் கவர்ந்தது. அதன்
தவளிப்பாகட மணிகமககலயாகும். இந்நூல்,
1) ககாவலனுக்கும் மாதவிக்கும் பிறந்த மகளாகிய மணிகமகதலயின்
வரலாற்தறக் கூறுகின்றது.
2) இதனாகலகய இக்காப்பியத்திற்கு மணிகமககல துறவு எனச் சாத்தனார்
தபயரிட்டு வழங்கினார். பின்னர், அது மணிகமகதல என்கற வழங்கப்படலாயிற்று.
3) நூல் முழுவதும் நிதலமண்டில ஆசிரியப்பா யாப்பினால் பாடப்பட்டது.
முப்பது காததகளிலும் மணிகமகதலயின் வாழ்க்தக வரலாறு விரிவாகப்
கபசப்பட்டுள்ளது.
காப்பிய அகமப்பு
மணிகமகதல, சிலப்பதிகாரத்தின் ததாடர்ச்சி என்பது கபாலகவ ததாடர்ந்து
வளர்ந்து முடிகிறது. மணிகமகதலயின் பிறப்தபயும், ககாவலன் இறந்த
நிதலயில் அவள் இளநங்தகயாய் இருத்ததலயும் சிலப்பதிகாரம் சுட்டிச்
தசல்கிறது. அந்த இளநங்தகதயக் காப்பியத் ததலவியாகக் தகாண்டு
மணிகமகதலக் காப்பியம் பாடப்படுகிறது.
பபயர்க் காரணம்
இக்காப்பியத்தின் கதத முழுதும் காப்பியத் ததலவி மணிகமககலதய
தமயமாகக் தகாண்டு பாடப்பட்டதால், இந்நூலுக்கு மணிகமகதல எனப் தபயர்
வந்தது.
காப்பிய க ாக்கம்
தபௌத்த சமயத்தத அடிப்பதடயாகக் தகாண்டு எழுந்த நூல்
மணிகமககலயாகும். மக்களிதடகய தபௌத்த சமய உணர்வு கமகலாங்கவும்,
சமயக் தகாள்தககதளப் பரப்பிடவும், அததன நதடமுதறயில் பின்பற்றவும்
எழுந்த சமயப் பிரச்சார விளக்க நூல் மணிகமககல எனலாம்.
மணிகமகதல தபௌத்த சமயத்ததச் சார்ந்து, துறவியாகிப் தபௌத்த
சமயத்ததப் கபாற்றிப் பரப்பிய முதறதய இக்காப்பியம் கூறுகிறது. இந்நூலில்

9. அதமந்த முப்பது காததகளிலும் ஊடுருவிச் தசல்லும் மணிகமகதலயின்
வரலாற்றின் மூலமாக, காப்பியத்தின் இந்த கநாக்கம் நிதறகவறி இருக்கிறது
எனலாம்.
காப்பியச் சிறப்பு
இலக்கியங்கள், காலம் காட்டும் கண்ணாடி என்பர். அவ்வதகயில்
காலந்கதாறும் கதான்றும் இலக்கியங்களில் தனி மனித வாழ்வு நிதல, சமய
நிதல, சமுதாய நிதல ஆகிய மூன்றிதனயும் அறிந்து தகாள்ளலாம். இம்மூன்று
நிதலகளிலும் மனித வாழ்வு தசம்தம அதடவதற்காக அறதநறிகதள
அடிப்பதடயாகக் தகாண்டு பாடப்பட்டகத மணிகமகதலக் காப்பியமாகும்.
காப்பியத் தகலவி
தன்கனரில்லாத ததலவதனக் தகாண்டிருப்பகத காப்பியத்தின்
இலக்கணமாகும். ஆனால் மணிகமகதலக் காப்பியத்துள் தனக்கு நிகரில்லாத
ததலவியாக மணிகமகதலகய எடுத்துக் காட்டப்படுகிறாள்.
மணிகமககல, குறிக்ககாதள தவளிப்பதடயாகக் காட்டிக் தகாள்தகதயப்
பரப்ப எழுதப் தபற்ற காப்பியம் ஆகும். ஆதலால் காப்பிய இலக்கணத்திற்ககா
இலக்கியச் சுதவக்ககா முதன்தம தராமல் தபௌத்த சமயக் கருத்துகதள
விளக்குவதிகல முன்னிதல வகிக்கின்றது. இதனால் தபௌத்தக் காப்பியம் என்று
கூறினால் மிதகயாகாது.
மாதவியின் மகளான மணிகமககல உலக இன்ப நாட்டத்திதன அறகவ
தவறுத்துப் தபௌத்த மதத் துறவி (பிக்குணி)யாகித் தன் பவத்திறம் அறுக என
கநாற்றுச் சிறப்புப் தபற்றததனச் தசந்தமிழ் நலம் சிறக்கச் சாத்தனார் பாடியுள்ளார்.
சமுதாயச் சீர்திருத்தக் காப்பியம்
தபௌத்த மதக் ககாட்பாடுகள், ஒழுக்க தநறி, அரச தநறி, பசி கபாக்கும் அற
மாண்பு இவற்றுடன், சிதறக் ககாட்டங்கதள அறக்ககாட்டமாக மாற்றி அதமத்தல்,
கள்ளுண்ணாதம, பரத்தததமதய ஒழித்தல் கபான்ற சீர்திருத்தக் கருத்துகதளயும்
சமுதாய கமம்பாட்தடயும் வலியுறுத்திக் கூறுகின்ற நூலாக மணிகமகதல
விளங்குகிறது. இத்தகு சீர்தமயில் மணிகமககலகயச் சமுதாயச் சீர்திருத்தக்
காப்பியம் என்பது சாலப் தபாருந்தும்.
மூன்று கருத்துகள்
இளதம நிதலயாதம, யாக்தக நிதலயாதம, தசல்வம் நிதலயாதம
என்னும் மூன்று கருத்துகதளயும் இக்காப்பியம் அழுத்தமாகக் கூறுகின்றது.
காப்பியக் கதத

10. மணிகமகதல பிறந்த கபாது ஆயிரம் கணிதகயர் கூடி மகிழ அக்குழந்ததக்குக்
ககாவலன், தன் குலததய்வம் மணிகமகலா ததய்வத்தின் தபயதரச் சூட்டினான்.
ககாவலனின் இறப்பு மாதவி,மணிகமகதல இருவதரயும் நிதலகுதலய
தவக்கிறது. இருவரும் தபௌத்த சமயத் துறவிதன ஏற்கின்றனர்.
மணிகமகதலதய இளவரசன் உதயகுமரன் பின் ததாடர்கிறான். தன் மனம்
சலனப்படாமல் இருக்க கவண்டும் என்று மணிகமகதல எண்ண, மணிகமகலா
ததய்வம் அவதளத் தூக்கிச் தசன்று மணிபல்லவத் தீவில் விட்டு விடுகிறது.
அங்கு,தன் பழம் பிறப்தபப் பற்றி அறிகிறாள். மூன்று மந்திரங்கதளப் தபறுகிறாள்.
ஆபுத்திரனின் அமுதசுரபி ககாமுகிப் தபாய்தகயிலிருந்து மணிகமகதலக்குக்
கிதடக்கிறது. உதயகுமரன் தரும் ததால்தலகளிலிருந்து தப்ப, அவள்
காயசண்டிதக எனும் தபண்வடிவிதன எடுக்கிறாள்.காயசண்டிதகயின் கணவன்
காஞ்சனனால் உதயகுமாரன் தகால்லப்படுகிறான். இளவரசதனக் தகான்ற பழி,
மணிகமகதல மீது விழுகிறது. அவள் சிதறச்சாதலயில் அதடக்கப்படுகிறாள்.
மகதனப் பறிதகாடுத்த அரசி, மணிகமகதலதயப் பல்கவறு வதகயில்
தகாடுதமப்படுத்துகிறாள். வரவலிதமயால் மணிகமகதல அவற்றிலிருந்து
மீள்கிறாள். சிதறச்சாதலயிலும் தவளி இடங்களிலும் மணிகமகதல அமுத
சுரபியால் அதனவருக்கும் உணவிடுகிறாள்.மணிகமகதல காஞ்சி தசன்று
அறவண அடிகளிடம் ஆசி தபற்று, தபௌத்த மதக் தகாள்தககதளப் பரப்புகிறாள்.
· மணிகமககலக்காப்பியத்தின் தனிச்சிறப்புகள்
புகார், காஞ்சி, வஞ்சி, சாவகம், இரத்தினத் தீவு, மணிபல்லவம் கபான்ற
இடங்கதளப் பற்றி மணிகமககல புகழ்ந்து உதரக்கிறது.
இன்று மனித உரிதமகள் பற்றி எங்கும் கபசுகிகறாம்.இருக்க இடம், உண்ண
உணவு, உடுத்த உதட இதவ மூன்தறயும் மணிகமககலக் காப்பியம்
குறிப்பிடுகிறது.
அறம்எனப் படுவது யாது?எனக் ககட்பின்
மறவாது இதுககள் மன்னுயிர்க் பகல்லாம்
உண்டியும் உகடயும் உகறயுளும் அல்லது
கண்டதில்...
-(ஆபுத்திரகனாடு மணிபல்லவம் அதடந்த காதத, அடிகள் 228-30)
(யாது எனக் ககட்பின் = எதுதவன்று ககட்டால் ; மன்னுயிர்க்தகல்லாம் = உலக
உயிர்களுக்தகல்லாம்; உண்டியும் = உணவும்; உதறயுள் = இருக்கும் இடம்)
மணிகமககல பற்றி முதனவர் வ.சுப.மாணிக்கம் “பரத்ததம ஒழிப்கபாடு
மதுதவாழிப்பு, சிதறதயாழிப்பு, சாதிதயாழிப்பு என்றிதனய சமுதாயச்
சீர்த்திருத்தங்களின் களஞ்சியம் இக்காவியம்” என்பார்.
கள்ளும் பபாய்யும் காமமும் பகாகலயும்
உள்ளக் களவும்என்று உரகவார் துறந்தகவ

11. - (ஆபுத்திரன் ாடு அகடந்த காகத, அடிகள் 77-78)
என்று சமுதாயச் சீர்திருத்தக் காவியமாய் அதமகிறது.
பசிதய கநாயாகவும், பாவியாகவும் மணிகமககலக் காப்பியம் விளக்குகிறது.
தமிழ்க் காப்பியங்களில் எளிய நதட உதடயது மணிகமகதலக் காப்பியகம.
சீவகசிந்தாமணி
காப்பியத்தின் நால்வதகப் தபாருளான அறம்,தபாருள்,இன்பம்,வ ீ
டு
என்பனவற்தறத் தருகின்றது. சிந்தாமணி, மணநூல் என்று அதழக்கப்படுகிறது.
ஆசிரியர் திருத்தக்க கதவர். விருத்தம் எனும் பாவில் அதமந்த முதல் தமிழ்க்
காப்பியம் இதுகவ.

12. · இனிய இலம்பகங்கள்
நாமகள் இலம்பகம் ததாடங்கி, முத்தியிலம்பகம் வதரயிலான 13 இலம்பகங்கள்
மணவிதன பற்றிப் கபசுகின்றன
(1) சீவகன் கல்வி கற்றததக் கூறுவது - நாமகள் இலம்பகம்
(2) கட்டியங்காரதன தவன்று நாட்தட
அதடந்தது - மண்மகள் இலம்பகம்
(3) சீவகன் ஆட்சியில் அமர்ந்தது - பூமகள் இலம்பகம்
(4) வ ீ
டுகபறு வரக் காதலித்தது - முத்தியிலம்பகம்
பிற எட்டு இலம்பகங்கள் சீவகன் திருமணம் தசய்த காந்தருவதத்தத,
குணமாதல, பதுதம, ககமசரி, கனகமாதல, விமதல, சுரமஞ்சரி, இலக்கதண
ஆகிய எட்டுப் தபண்களின் வரலாற்றிதனக் கூறுகிறது.
நண்பன் பதுமுகனுக்கு நந்தககாபன் மகள் ககாவிந்தததய மணம் முடித்து
தவத்தது ககாவிந்ததயார் இலம்பகம் எனப்படுகிறது.
· உகர
சீவகசிந்தாமணிக்கு நச்சினார்க்கினியர் உதர எழுதி உள்ளார். ஜி.யு.கபாப்
திருத்தக்க கதவதரத் தமிழ்க் கவிஞருள் அரசர் என்கிறார்; கிகரக்கக்
காப்பியத்திற்கு இதணயாகச் சிந்தாமணி திகழ்கிறது என்கிறார்.
· காப்பியக் ககத
ஏமாங்கத நாட்டு மன்னன் சச்சந்தன்,மதனவி விசதய மீது அளவு கடந்த
காமம் தகாண்டு, அரசாட்சிதயக் கட்டியங்காரன் என்ற அதமச்சனிடம்
ஒப்பதடத்தான். அவன் சூழ்ச்சி தசய்து மன்னதனக்
தகால்ல முயன்றகபாது, மன்னன் கருவுற்றிருந்த தன் மதனவிதய
ஒரு மயில் தபாறியில் ஏற்றி அனுப்பிய பின் கபாரில் இறக்கிறான்.
அவள் இடுகாட்டில் சீவகதனப் தபற்தறடுக்கிறாள். பின் தவம் தசய்யச்
தசன்று விடுகிறாள். கந்துக்கடன் எனும் வணிகன் சீவகதன வளர்க்கிறான். தன்
திறதமயால் சீவகன் எட்டுப் தபண்கதள மணக்கிறான். நாட்தடக் தகப்பற்றி
ஆட்சியதமத்து, இல்வாழ்வின் நிதலயாதமதய நிதனத்து ஞானம் தபற்றுத்
துறவியாகின்றான். தமிழில் முழுதமயாகக் கிதடக்கும் காப்பியங்களுள்
ஒப்பற்றதாய்த் திகழ்வது சீவக சிந்தாமணி ஆகும். சீவக சிந்தாமணி என்னும்
காப்பியம் கதத அதமப்பு, கதத மாந்தர் பதடப்பு, நூற்பயன் முதலான
கூறுகளால் முழுதம தபற்றுத் திகழ்கின்றது. விருத்தம் என்னும் புதிய பாஇனம்-
இந்நூலில் முதன் முதறயாகக் தகயாளப்பட்ட சிறப்புதடயது. அதனால்
இக்காப்பியம் பிற்காலத்தில் எழுந்த கம்பராமாயணம், தபரியபுராணம் முதலிய
காப்பியங்களுக்கு அடிப்பதடயாகவும், முன்கனாடியாகவும் அதமந்துள்ள
தபருதமயுதடயது.

13. பபயர்க் காரணம்
சிந்தாமணி - ஒளி தகடாத ஒரு வதக மணி. இந்நூலிற்கு இப்தபயர்
அதமந்ததற்குப் பல காரணங்கள் உண்டு. அவற்றுள் ஒளி தகடாத மணி கபான்றது
என்ற காரணகம இந்நூலுக்குப் தபாருத்த மானதாகும். இந்நூல் கதான்றிய காலம்
முதல் புகழ் குன்றாது நின்று நிலவுவகத தக்க சான்றாகும்.
இலக்கண நூலார், சிந்தாமணி என்பது தநஞ்சின் கண் தபாதிந்து
தவத்தற்குரிய ஒரு மணி கபான்றது என்பர். அதுகபால் இந்நூதலப் படிப்கபார்
அறிவுப் தபாருள் அதனத்தும் ஒருங்கக தபறுமாறு பதடத்தலால் இந்நூல்
இப்தபயர் தபற்றது எனலாம்.
காவியத் ததலவனான தன் மகதன விசய மாகதவியார் முதன் முதலாக
இட்டு விளித்த தபயர் சிந்தாமணி என்பதாகும். பின்னர் வழிபடு ததய்வம்
வாதனாலியாக ‘சீவ’ என்று வாழ்த்தியது. அதற்குப் பின் அக்குழந்ததக்குச் சீவகன்
என்று தபயரிட்டனர். சீவகனின் வரலாற்தற முழுதமயாகத் ததரிவிப்பதால் சீவக
சிந்தாமணி என்று இந்நூல் தபயர் தபற்றது.
நூலாசிரியர்
சீவக சிந்தாமணி என்னும் காப்பியத்ததப் பதடத்தவர் திருத்தக்க கதவர்.
கசாழர் குலத்தில் அரச மரதபச் சார்ந்தவர். சமண சமயத்ததச் சார்ந்தவர்.
தீபங்குடியில் பிறந்தவர். இவருதடய காலம் கி.பி. ஒன்பதாம் நூற்றாண்டு ஆகும்.
சமணத் துறவிகள் அறக்கருத்துகதள மட்டும் அன்றி இல்லறச்
சுதவதயயும் பாட முடியும் என்பததன நிறுவும் தபாருட்டு இந்நூதல
இயற்றினார் திருத்தக்க கதவர்.குருவின் கவண்டுககாளுக்கு இணங்க ரி
விருத்தம் பாடிய பிறகக சீவக சிந்தாமணிதயப் பாடினார். இத்தகு சிறப்புக்
தகாண்ட திருத்தக்க கதவதரத் ‘தமிழ்க் கவிஞர்களுள் சிற்றரசர்’ என்று
வ ீ
ரமாமுனிவர் பாராட்டுகின்றார். கதவர், திருத்தகு முனிவர், திருத்தகு
மகாமுனிவர், திருத்தகு மகாமுனிகள் என்னும் தபயர்களாலும் வழங்கப்படுவார்.
நூல் கூறும் பசய்தி
சச்சந்தன் விசகய என்கபார் சீவகனின் தபற்கறார் ஆவர். கட்டியங்காரன்
என்னும் அதமச்சன் சூழ்ச்சியால் மன்னன் சச்சந்ததனக் தகான்று, ஏமாங்கத
நாட்டிதனக் தகப்பற்றினான். குழந்ததப் பருவம் முதற்தகாண்டு சீவகதனக்
கந்துக்கடன் என்னும் வாணிகன் வளர்த்து வந்தான். உரிய பருவம் எய்தியதும்
தன் நாட்தடப் தபறுவதற்குத் தாயின் அறிவுதரகயாடு, மாமன் ககாவிந்தனின்
துதணக்தகாண்டு கபாரிட்டு தவன்றான், சீவகன். அச்தசய்திகதள விரிவாக
விளக்கிக் கூறும் நூகல சீவக சிந்தாமணி ஆகும்.
நூல் அகமப்பு

14. சீவக சிந்தாமணி என்னும் கபரிலக்கியம், நாமகள் இலம்பகம் முதலாக
முத்தி இலம்பகம் ஈறாக, 13 இலம்பகங்கதளக் தகாண்டு திகழ்கின்றது. இலம்பகம்
யாவும் மகளிர் தபயரிதனகய தபற்றுள்ளன. ஒவ்கவார் இலம்பகத்திலும் ஒரு
மண நிகழ்ச்சி கூறப்பட்டுள்ளது. இலக்கியச் சிறப்பு மிக்க இந்நூலில் 3145
பாடல்கள் உள்ளன. விருத்தம் என்னும் பாவதகயால் பாடப் தபற்றது.
நூலின் சிறப்பு
சீவகனின் வ ீ
ர தீரச் தசயல்கள், கபரழகு, கபராற்றல், கபாராற்றல், அரச
குடும்பத்தின் தசயல்கள், அரசியல் தநறிமுதறகள், மனித குல கமம்பாட்டிற்குத்
கததவயான அறக்கருத்துகள் கூறுதல் முதலான பல தசய்திகதளக் தகாண்டதாக
இந்நூல் விளங்குகின்றது. சீவகன் தன் ஆற்றலால் எட்டுப் தபண்கதளத்
திருமணம் தசய்து தகாள்கின்றான். இதனால் இந்நூலுக்கு மணநூல் என்ற
தபயரும் உண்டு. திருத்தக்க கதவர் தம் நூலுக்குச் சிந்தாமணியின் சரிதம்
என்கற தபயரிட்டனர்.
சிந்தாமணி ஒரு சமயக் காப்பியமாகும். வட தமாழியிலுள்ள கத்திய
சிந்தாமணி, சத்திர சூடாமணி, ஸ்ரீ புராணம் ஆகிய நூல்களில் சீவகன் கதத
காணப்படுகிறது. அவற்தறத் தழுவித் தமிழில் சீவக சிந்தாமணி என்னும் தபரு
நூலாகத் தந்துள்ளார் திருத்தக்க கதவர்.
வகளயாபதி

15. தமிழில் ஐம்தபருங் காப்பியங்கள் என அதழக்கப்படும் ஐந்து நூல்களுள்
ஒன்றாக விளங்குவது வகளயாபதி. ஒன்பதாம் நூற்றாண்தடச் கசர்ந்ததாகக்
கருதப்படும் இது சமண சமயம் சார்ந்த ஒரு நூல். இததன எழுதியவர் யாதரன்பதும்
அறியப்படவில்தல. இந்நூல் தற்காலத்தில் முழுதமயாகக் கிதடக்கவில்தல.
இந்நூலுக்குரிய 72 பாடல்கள் மட்டுகம கண்தடடுக்கப்பட்டுப் பதிப்பிக்கப்பட்டுள்ளன
அவற்றில் 66 பாடல்கள் 14-ஆம் நூற்றாண்டில் கதான்றிய புறத்திரட்டிலும், 3
பாடல்கள் சிலம்பின் அடியார்க்கு நல்லார் உதரயில் கமற்ககாளாகவும், 2 பாடல்கள்
யாப்பருங்கலக்காரிதக என்னும் இலக்கண நூலின் தபயர்ததரியாத ஓர் அறிஞரால்
இயற்றப்பட்ட விருத்தியுதரயில் கமற்ககாளாகவும், இளம்பூரணரின் ததால்காப்பிய
உதரயில் கமற்ககாளாக் காணப்படுவதும் கடவுள் வாழ்த்துப் பாடதலன்று
கருதப்படுவதுமாகிய எஞ்சிய 1 பாடல் நச்சினார்க்கினியர் உதரயில் கமற்ககாளாகவும்
கிதடத்துள்ளன.
19ஆம் நூற்றாண்டு வதர வாழ்ந்த இவ்விலக்கியம் பின்னர் எப்படிகயா
அழிந்துவிட்டது. இதன் பிரதிதயத் திருவாவடுதுதற ஆதினத்தில் பார்த்ததாக உ.கவ.
சாமிநாதய்யர் குறிப்பிடுகிறார். பின்னர் இததனப் பதிப்பிக்கும் கநாக்கத்கதாடு
கதடியகபாது, எங்கும் கிதடக்கப் தபறவில்தல என வருத்தத்துடன் உ.கவ.
சாமிநாதய்யர் அவர்கள் குறிப்பிடுகிறார்.

16. நூல் வரலாறு
வகளயாபதி காப்பிய ஆசிரியர் யார்? எப்கபாது இந்நூல் இயற்றப்பட்டது?
காவியத் ததலவன் தபயர் என்ன? காவியத்தின் கதததான் என்ன? இந்த
வினாக்களுக்கு யாததாரு விதடயும் இதுவதர கிதடக்கப் தபறவில்தல.
இக்காப்பியத்தின் சில தசய்யுள்கள் மட்டும் கிதடத்துள்ளன. கிதடத்துள்ள
பாடல்கதளக் தகாண்டு கநாக்குகிறகபாது, இது ஒரு சமண சமய நூல் என்பது மட்டும்
உறுதியாகிறது.
சிலப்பதிகாரத்திற்கு உதர எழுதிய அடியார்க்கு ல்லார், யாப்பருங்கல
விருத்தி உகரயாசிரியர், ச்சினார்க்கினியர், இளம்பூரணர் முதலாகனார்
இந்நூலின் பாடல்கதள கமற்ககாள் காட்டுகின்றனர். இந்நூற்பாடல்கள் அறுபத்து ஆறு
புறத்திரட்டு நூலில் ததாகுப்பட்டுள்ளன. எங்ஙனம், அங்ஙனம் என்ற தசாற்கள்
எங்ஙகன அங்ஙகன என்று வந்துள்ளன. “இவர் வதளயாபதிதய நிதனத்தால்
கவியழகு கவண்டி” எனத் தக்கயாகப் பரணி உதரயாசிரியர் குறிப்பிடுகிறார். எனகவ
இந்நூல் கவியழகு மிக்கது என்பது ததரிய வருகிறது. இந்நூற் பாடல்கள் தமாத்தம்
எழுபத்தி இரண்டு கிதடத்துள்ளன.
நூலாசிரியர்
நூதலப் கபாலகவ நூலாசிரியர் யார்? அவர் எந்த ஊதரச் சார்ந்தவர்? எந்தக்
காலகட்டத்தில் வாழ்ந்தவர் என்பததல்லாம் அறியப்படவில்தல. நூற்பாடதலக்
தகாண்டு இவர் சமண சமயத்ததச் சார்ந்தவர் என யூகிக்கலாம். நூலாசிரியர் இலக்கிய
ரசதனயுடன் பாடல் புதனயும் ஆற்றல் மிக்கவர். அறத்தில் சமண சமயக்
தகாள்தகயில் ஆழ்ந்த பற்றும் பிடிப்பும் தகாண்டவர் என்பது கிதடத்துள்ள பாடல்கள்
வழி அறிய முடிகிறது.
ககத
வகளயாபதி கதத இன்னதுதான் என்பது அறியப்படாத ஒன்று. கிதடத்துள்ள
பாடல்கதளக் தகாண்டும் கூட இதன் கதததய அறிய முடியவில்தல. வகளயாபதி
ககத என ஒரு கதத வழக்கில் உள்ளது. அதற்கும் வதளயாபதி பாடல்
கருத்துகளுக்கும் எந்தத் ததாடர்பும் இல்தல என்பதத உணரலாம். கதத வருமாறு:

17. வககாடி ாராயணன் ஒரு தவர வாணிகன். அவன் தன் குலத்தில் ஒரு
தபண்தணயும், கவறு குலத்துப் தபண்தணயும் திருமணம் தசய்ததால், அவதனக்
குலத்தத விட்டுத் தள்ளி தவத்து விடுகின்றனர். இதனால் துன்பமுற்ற நாராயணன்,
கவறு வழியின்றி வேறு குலத்துப் பெண்ணைத் தள்ளி தவத்து விடுகிறான். அவவ ோ,
தனக்கு மறுவாழ்வு அளிக்கும்படி காளிதய கவண்டுகிறாள். காளியின் அருளால்
அவளுக்கு ஓர் ஆண் குழந்தத பிறக்கிறது. அக்குழந்தத வளர்ந்து தபரியவனாகிப் புகார்
நகர் வணிகர் அதவயில் ‘தன் தந்தத நாராயணகன’ என்று நிறுவுகிறான்.
காளிகதவியும் சாட்சி கூறி அததன தமய்ப்பிக்கிறது. இதனால் குடும்பம் ஒன்றுகசர,
அதனவரும் மகிழ்ச்சியாக வாழ்கின்றனர்.
கற்பதன வளம்
கிதடத்துள்ள வதளயாபதிப் பாடல்கள் சமய, தத்துவ, அறச் சிந்ததனகள்
ததாடர்பானதவ என்றாலும், அேற்றில் கற்பதன நயம் மிக்க பாடல்களும் உண்டு.
இயற்தக வளம் பற்றிப் கபசும் கவிஞரின் கற்பதனக்கு இகதா ஒரு சான்று.
பசந்ப ல்அம் கரும்பிகனாடு இகலும் தீஞ்சுகவக்
கன்னல்அம் கரும்பு கமுககக் காய்ந்து எழும்
இன்னகவ காண்கிலன் என்று பூகமும்
முன்னிய முகில்களால் முகம் புகதக்குகம
(இகலும் = கபாட்டியிட்டு வளரும்; கன்னல்அம் = சுதவ மிக்க; கமுகு = பாக்கு மரம்;
காய்ந்து எழும் = கபாட்டியிட்டு வளரும்; பூகம் = பாக்கு மரம்)
பபாருள்:
தநற்பயிர் கரும்புடன் கபாட்டி கபாட்டுக் தகாண்டு அதனினும் உயரமாக
வளரும். பாக்கு மரத்துடன் கபாட்டியிட்டுக் கரும்பு உயரமாக வளரும். இததனக் காண
விரும்பாத பாக்கு மரம் கமகத்திதட தன் முகத்தத மதறத்துக் தகாள்ளும்.
● இதட மடக்குப் பாடல்
உவதம நயம் மிக்க பல பாடல்கள் இடம் தபறுவதுடன் தசாற்பின்வரு
நிதலயாகவும், இதட மடக்காக வரும் பாடல்களும் இடம் தபறுவது வதளயாபதியின்
இலக்கிய நயத்திற்குச் சான்றாகின்றன. இதட மடக்குப் பாடல் ஒன்று இகதா:
ீல ிறத்தவனவாய் ப ய்கனிந்து கபாது அவிழ்ந்து
ககாலங் குயின்ற குழல்வாழி ப ஞ்கச
ககாலங் குயின்ற குழலும் பகாழுஞ்சிககயும்
காலக் கனல்எரியில் கவம்வாழி ப ஞ்கச

18. காலக் கனல் எரியில் கவவன கண்டாலும்
சால மயங்குவதுஎன்? வாழி ப ஞ்கச
பபாருள்:
இது ஒரு அகப்பாடல். நீல நிறமுதடய, எண்தணய் கதய்த்துப் பூச்சூடிக் ககாலம்
தசய்யப்பட்ட கூந்தலானது, காலமாகிய தீயில் தவந்து அழியும். அவ்வாறு தவந்து
அழிவது கண்டும் தநஞ்கச! நீ மயங்குவது ஏன்? என்று காதல் வயப்பட ததலவி
வருந்துவதாக அதமயும் இப்பாடல், இதடமடக்கு அணி நயம் தபற்றுச் சிறப்பததக்
காணலாம். இங்கு இரண்டாவது அடி மூன்றாவது அடியாகவும், நான்காவது அடி
ஐந்தாவது அடியாகவும் மடக்கி வருவததக் காணலாம்.
● தசாற் பின்வரு நிதல
இது கபான்கற தசாற்பின்வரு நிதலயாக அதமயும் பாடல் ஒன்றும்
வதளயாபதியின் இலக்கியச் சிறப்பிதன தமய்ப்பிக்கும். பாடல் இகதா:
ாபடாறும் ாபடாறும் ந்திய காதகல
ாபடாறும் ாபடாறும் க ய ஒழுகலின்
ாபடாறும் ாபடாறும் ந்திஉயர்வு எய்தி
ாபடாறுந் கதயும் ககமதி ஒப்ப
( ாபடாறும் = நாள்கதாறும்; ந்திய = வளர்ந்த; க ய = துய்ந்துத் தீர்க்க)
இங்குத் தினம் தினம் வளர்ந்து தகாண்கட இருக்கும் காததலத் துய்த்துத்
தீர்ப்கபாம் என்று கூறுவது இயலாத ஒன்று. அது துய்க்கத் துய்க்க (அனுபவிக்க
அனுபவிக்க) வளர்ந்து தகாண்கட வரும். இது கதய்ந்து வளரும் மதி கபான்றது. எனகவ
காதல் உணர்தவத் துய்த்துத் தீர்ப்கபாம் (அழிப்கபாம்) என்பது இயலாத ஒன்று
என்கிறார் ஆசிரியர். இங்கு ாபடாறும் என்ற தசால் ததாடர்ந்து நான்கு அடிகளிலும்
வருவது குறிப்பிடத்தக்கது. எனகவ வகளயாபதி காவியம், தக்கயாகப் பரணி
உதரயாசிரியர் குறிப்பிட்டது கபாலக் ‘கவியழகு மிக்க ஒரு காவியகம’ என்பது
ததரிகிறது.
வகளயாபதி உணர்த்தும் அறம்
வகளயாபதியின் கடவுள் வாழ்த்கத வாலறிவன் அருகதன வாழ்த்துகிறது.
கமலும், ‘ததால்விதன நீங்குக’ என்றும் கவண்டப்படுகிறது. இங்கு
விதனப்பயன் நீங்கி வ ீ
டுகபறு தபற கவண்டும் என்ற ஆசிரியர் எண்ணம்
தவளிப்படுகிறது.
அரிய பிறப்பு

19. மனிதப் பிறவி மிக உயர்ந்தது. அதுவும் தசல்வராக, உயர்குடிப்
பிறப்பாளராக, ஊனமில்லாத யாக்தக உதடயவராக, கல்வி ககள்விகளில்
சிறந்தவராகப் பிறப்பது அரிது என்கிறார் ஆசிரியர்.
விகனபல வலியினாகல கவறுகவறு யாக்கக ஆகி
னிபல பிறவி தன்னுள் துன்புறூஉம் ல்லுயிர்க்கு
மனிதரின் அரியதாகும் கதான்றுதல் கதான்றினாலும்
இனியகவ நுகர எய்தும் பசல்வமும் அன்னகதயாம்
உயர்குடி னியுள் கதான்றல் ஊனம்இல் யாக்கக யாதல்
மயர்வறு கல்வி ககள்வித் தன்கமயால் வல்லர் ஆதல்
பபரிதுணர் அறிகவ ஆதல் கபரறம் ககாடல் என்றாங்கு
அரிதிகவ பபறுதல் ஏடா பபற்றவர் மக்கள் என்பார்
( னிபல பிறவி = பல பிறவிகள்; மயர்வறு = மயங்குதல் இல்லாத; ஏடா? = ஏடா
என முன்னிதலயாதர அதழத்தல்)
ல்ல அறம்
எல்லா நீதி நூல்களும் தசால்வது கபால, தகாதல, களவு, கள், காமம்,
தபாய் நீங்குக, பிறதர ஏசாகத, புறங்கூறாகத, வன்தசால் தசால்லாகத, பிறதர
எளியர் என்று எள்ளி நதகயாடாகத, ஏதில் தபண் தழுவாகத, உயிர்கள் மாட்டு
அன்பு தகாள். மானம் கபாற்றுக; புலால் உண்ணற்க; உலகில் குற்றகம
தசய்யாதார் எவரும் இலர்; தபாருளாதச தகாள்ளற்க; அருதளாடு அறம் தசய்க;
சீற்றம் நீங்குக; தவம் தசய்க; கதர்ந்து ததளிக; இளதமயும் இன்பமும்
தசல்வமும் நில்லாது நீங்கும்; நாளும் துன்பகம; நல்லதத யாரும் மதிக்க
மாட்டார்; கல்வியும் தகப்தபாருளும் இல்லாதார் தசால் புல்லாய் மதிக்கப்
தபறும் என்று முழுக்க முழுக்க, அறம் தசால்வதாககவ நமக்குக் கிதடத்துள்ள
வதளயாபதிப் பாடல்கள் அதமகின்றன.
பபண்கள்
தபண் மனம் நிதலயற்றது; அதிலும் குறிப்பாகப் தபாருட்தபண்டிர் மனம்
மரத்திற்கு மரம் தாவும் குரங்கு கபான்றது. புல் கமயும் மாடுகள் புல் தீர,
பிறிததாரு புல்வயல் நாடுவது கபாலப் தபாருட்தபண்டிர் அதமவர் என்று
குறிப்பிடப்படுகிறது.
கமய்புலம் புல்அற மற்கறார் புலம்புகும்
மாவும் புகரப மலரன்ன கண்ணார்
(புகரப = ஒப்பர்)
தபண்ணால் வருவது தபருந்துன்பம். அததவிடப் தபருந்துன்பம் கவறு
இல்தல. ஆழமான நீர் நிதலயில் வாழும் மீன்கள் புது தவள்ளம் காணின் அதத

20. கநாக்கிப் பாயும். அதுகபாலப் தபண் காமதனாடு உறவு தகாண்டாலும் அவர்தம்
உள்ளம் பிறிததான்தற எதிர்கநாக்கி உருகும். உண்டி, தபாருள் மற்றும் கல்வி
இவற்தறக் கூடக் காக்கலாம். ஆனால் தபண்தணக் காப்பது, கட்டுப்படுத்துவது
என்பது இயலாத ஒன்று. இவ்வாறு தபண்தண ஒருவதகயில் இழிவாகப்
கபசுவது இங்குக் குறிப்பிடத்தக்கது.
குழந்கதச் பசல்வம்
‘குழல் இனிது, யாழ் இனிது என்ப, தம் மக்கள் மழதலச் தசால்
ககளாதவர்’ என்று குழந்ததச் தசல்வம் பற்றி வள்ளுவர் கபசுவார். இதுகபான்று
குழந்கதச் பசல்வம் பற்றி எதிர்மதற உவமானத்துடன் சிறப்பிக்கிறார்
வதளயாபதி ஆசிரியர். அப்பாடல் இகதா:
பபாகறஇலா அறிவு கபாகப்புணர்வு இலா இளகம கமவத்
துகறஇலா வனசவாவி துகில்இலாக் ககாலத் தூய்கம
கறஇலா மாகல கல்வி லம்இலாப் புலகம ன்னீர்ச்
சிகறயிலா கரம் கபாலும் கசய் இலாச் பசல்வம் அன்கற
தபாறுதம இல்லாத அறிவு, கபாகம் (காம இன்பம்), துய்க்காத இளதம,
படித்துதற இல்லாத நீர்நிதல (குளம்), ஆதட அணியாத தூய்தம, மணமற்ற
மாதல, கமலும் கமலும் கல்லாத புலதம, காவல் அகழிகள் இல்லாத நகரம்
இதவ கபான்றது குழந்தத இல்லாத தசல்வம் என்கிறார்.
‘யாகாவாராயினும் நா காக்க’ என்றார் வள்ளுவர். அதுகபால
வதளயாபதி ஆசிரியர். “காக்கப் படுவன இந்திரியம் (ஐம்புலன்கள் - கண், வாய்,
தசவி, மூக்கு, உடல்) ஐந்தினும், நாக்கு அல்லது இல்தல’ என்கிறார். இங்ஙனம்
முழுக்க முழுக்க அறக் கருத்துகதளகய தமயப்தபாருளாகக் தகாண்டுள்ளன
வதளயாபதிப் பாடல்கள் என்றால் அது மிதகயாகாது.

21. குண்டலககசி
குண்டலககசி ஒரு தபௌத்த சமய நூல். குண்டலககசி விருத்தம் எனவும்
இந்நூல் குறிப்பிடப்படுகிறது. ஐம்தபருங்காப்பியங்களில் ஒன்றாக இந்நூல்
குறிப்பிடப்படுகிறது. சமய வாதங்கதளக் கூறுகிற ீலககசி, பிங்கலககசி,
அஞ்சனககசி, காலககசி முதலிய ககசி நூல்களில் ஒன்றாகவும் இந்நூல்
கருதப்படுகிறது. குண்டலககசி பற்றிய தசய்திகள் இங்குத் ததாகுத்துக்
கூறப்படுகின்றன.
நூல் வரலாறு
ககசி என்பது தபண்ணின் கூந்தலால் (முடி) வந்த தபயர். சுருண்ட கூந்தல்
காரணமாகக் குண்டலககசி என இக்காப்பியத் ததலவி தபயர் தபற்றாள். அவள்
தபயதரவே ததலப்பாகக் தகாண்டுள்ளது இந்நூல். யாப்பருங்கல விருத்தி நான்கு
இடங்களில் இந்நூல் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது. வ ீ
ரகசாழிய உகர இந்நூதல இரண்டு
இடங்களில் குறிப்பதுடன் இதன் ஒரு பாடதலயும் கமற்ககாள் காட்டுகிறது.
புறத்திரட்டில் இந்நூலின் பாடல்கள் 10 எடுத்துக்காட்டப்பட்டுள்ளன. திருதவாற்றியூர்
ஞானப்பிரகாசர், தம் சிவஞான சித்தியார் பரபக்க உகரயில் இதன் பாடல்கள்
சிலவற்தறக் குறிப்பிடுகிறார். தவசிய புராணம் குண்டலககசி தபயரால் ஒரு கதத
தசால்கிறது. என்றாலும் ீலககசி உதரகய குண்டலககசி வரலாற்தற அறிய
உதவுகிறது. குண்டலககசியின் வாதத்தத மறுப்பதாகப் பல பாடல்களின்

22. முதற்குறிப்தபத் தருகிறது ீலககசி. மகறந்து கபான தமிழ் நூல்கள் என்ற நூலில்
ஏறத்தாழ 92 குண்டலககசிப் பாடல்களின் முதற்குறிப்தபத் ததாகுத்துத் தந்துள்ளார்
மயிகல. சீனி. கவங்கடசாமி, அவர்கள். 14ஆம் நூற்றாண்டு வதர இந்நூல் இருந்து,
பின்னர் அழிந்திருக்கக் கூடும்.
“
“தருக்கமாவன: ஏகாந்த வாதமும் அகனகாந்த வாதமும் என்பன. அதவ
குண்டலம், நீலம், பிங்கலம், அஞ்சனம், தத்துவ தரிசனம், காலககசி முதலிய
தசய்யுட்களுள்ளும், சாங்கியம் முதலிய ஆறு தரிசனங்களுள்ளும் காண்க” என
யாப்பருங்கலவிருத்தி குறிப்பிடுவதால், இந்நூல் தருக்க வாதம் குறித்த ஒன்று என
அறிய முடிகிறது. வ ீ
ரகசாழிய உதரயாசிரியர் தபருந்கதவனார், குண்டலககசி
விருத்தம் என இந்நூதலக் குறிப்பிடுகிறோர். இததனத் ‘ததரியாத தசால்லும்
தபாருளும் வந்த அகலக் கவி’ (நீண்ட கவிதத) என்கிறார்.
நூலாசிரியர்
குண்டலககசி காவியத்தத இயற்றியவர் ாதகுத்தனார் எனும் தபௌத்தர்
என்று நீலககசி உதர (பாடல் 344) குறிப்பிடுகிறது. ாதகுப்தனார் என்பகத மருவி
ாதகுத்தனார் என வழங்கிற்று என்பர். கசாழ நாட்டில் வாழ்ந்த தபௌத்தத் துறவி
காசியப கதவர், விமதிவிகனாதனீஎனும் பாலிதமாழி நூலுக்குத் தாம் எழுதிய டீகா
என்னும் உதரயில் குண்டலககசி ஆசிரியர் ாககசனர் என்கிறார். அவர்
கூறுவதாவது, “பழங்காலத்தில், இந்தத் தமிழ்நாட்டில் மாறுபட்ட தகாள்தக உதடய
நாககசனனன் என்னும் ஒரு கதரர், எதிரிகளின் தகாள்தககதள அழிக்க எண்ணிக்
குண்டலககசி என்ற காப்பியத்ததத் தமிழில் இயற்றினார்.” குப்தர் என்பது தசட்டி
மரபின் ஒரு தபயர் என்கிறார் மு. அருணாசலம்.
இந்நூலாசிரியர் புத்தரிடம் பக்தி மிக்கவர் என்பதும், அவருதடய முற்பிறப்பு
வரலாறு முழுவததயும் நன்கு அறிந்தவர் என்பதும், உலகியல் அறிவு மிக்கவர்
என்பதும், அரச வாழ்வில் ததாடர்புதடயவர் என்பதும் அவர்தம் பாடல் மூலமாக
அறிய முடிகிறது. நூலாசிரியரின் காலம் ீலககசியின் காலமான கி.பி. 10ஆம்
நூற்றாண்டு என யூகிக்க முடிகிறது.
குண்டலககசி கதத வடதமாழியில் கதரீகாகத உதரயிலும் (தர்ம பாலர்),
கதரீ அவதானம், தம்மபதாட்ட கதா, அங்குத்தர ிகாய என்னும் நூல்களிலும்
தமிழில் ீலககசி பமாக்கலவாதச் சருக்க உகரயிலும் (சமய திவாகர முனிவர் உதர
- பாடல் 286) சிற்சில கவறுபாடுகளுடன் கூறப்படுகிறது.
● ககதச் சுருக்கம்

23. இராச கிருக நாட்டு அதமச்சன் மகள் பத்திகர. அவள் தனது மாளிதகயில்
விதளயாடிக் தகாண்டிருந்தகபாது, அரச கசவகர்கள் கள்வன் ஒருவதனக்
தகாதலக்களத்திற்கு அதழத்துச் தசன்றததக் கண்டாள். அவனுதடய இளதமயும்
அழகும் அவள் மனததக் கவர்ந்தன. அவன்கமல்
அவள் காதல் தகாண்டாள். இதத அறிந்த தந்தத,
கள்வதன விடுவித்துத் தன் மகதள அவனுக்குத்
திருமணம் தசய்து தவக்கிறான். இருவரின் அன்பு
வாழ்க்தக, காதல் வாழ்க்தக இனிகத நடக்கிறது.
ஒரு நாள் ஊடல் தகாண்ட பத்திகர, ‘நீ கள்வன்
மகன் அல்லகனா’ என விதளயாட்டாகச்
தசால்ல, அது அவன் உள்ளத்ததப் பாதிக்கிறது.
அவதளக் தகால்லக் கருதிய அவன், அவதள மதல உச்சிக்கு அதழத்துச் தசன்று,
அவதளக் கீகழ தள்ளிக் தகால்லப் கபாவதாகக் கூறுகிறான். நிதலதமதய உணர்ந்த
பத்திதர, அவனுக்கு உடன்பட்டவள் கபால் நடித்து, “நான் இறப்பதற்குமுன் உம்தம
வலம் வரகவண்டும்’ என்கிறாள். பின் அவதன வலம் வருபவதளப் கபால, பின்
தசன்று அவதனக் கீகழ தள்ளிக் தகான்று விடுகிறாள்.
பிறகு, பத்திதர, வாழ்க்தகதய தவறுத்தவளாய், பல இடங்களில் அதலந்து
திரிந்து, பின் சமண சமயத்தவர் வாழும் மடத்தத அதடந்து, சமணத் துறவியாகிறாள்.
அங்குச் சமணக் தகாள்தககதளக் கற்றுத் கதர்ந்து, பின் பிற சமயக் கருத்துகதள
எல்லாம் முதறப்படி கற்றுத் கதர்கிறாள். பின் சமயவாதம் தசய்யப் புறப்பட்டு, நாவல்
கிதளதய நட்டுச் சமய வாதம் தசய்து தவன்று, பலதரச் சமண சமயம் சாரச்
தசய்கிறாள். ஒரு நாள், நாவல் நட்டு விட்டு ஊருக்குள் பிச்தச ஏற்கச் தசல்கிறாள்.
அப்கபாது தகௌதம புத்தரின் மாணவர் சாரிபுத்தர், பத்திதர நட்டு தவத்த நாவதலப்
பிடுங்கி எறிந்து விடுகிறார். இதனால் இருவருக்கும் இதடகய சமய வாதம் நிகழ்கிறது.
வாதத்தில் பத்திதர கதாற்க, சாரிபுத்தர் ஆதணப்படி தபௌத்தத் துறவியாகிறாள்.
சாரிபுத்தர் குண்டலககசிதயப் (பத்திதர) பகவான் புத்தரிடம் அதழத்துச் தசல்ல, அவர்
முன்னிதலயில் அவள் தபௌத்தத் துறவியாகிறாள்.
இங்குப் பத்திதர சமண சமயம் சார்ந்தகபாது அவள் ததலமயிர் மழிக்கப்பட,
அது உடனடியாகச் சுருண்டு வளர்கிறது. இதனால் அவள் குண்டலககசி எனப் தபயர்
தபறுகிறாள். இக்கததயில் ‘கள்வன் மகன் அல்லகனா’ என்றதற்காக அவதளக்
தகால்லத் துணிகிறான். ஆனால் கதரீ அவதானம் முதலான வடதமாழிக் கததகளில்,
குண்டலககசியின் (பத்திதர) கணவன், அவள் நதககதளக்
தகாள்தளயடிப்பதற்காககவ அவதளக் தகால்லப் கபாவதாகக் குறிப்பிடுகிறான்.
நூல் நுவலும் பபாருள்
‘சமயம் இல்தலகயல் காப்பியம் இல்தல’ என்னும் அளவிற்குப்
தபரும்பாலான காப்பியங்கள் சமயக் கருத்துகதளப் பரப்புவதில் முதனந்து
தசயல்படுகின்றன. இதற்குக் குண்டலககசியும் விதிவிலக்கு அல்ல. கிதடத்துள்ள
பாடல்களில் தீவிதன அச்சம், கூடா ஒழுக்கம், புணர்ச்சி விதழயாதம, யாக்தக
நிதலயாதம, தூய தன்தம, இதறமாட்சி, குற்றம் கடிதல், இடுக்கண் அழியாதம
முதலான உலகியல் நீதிகள் வலியுறுத்தப்படுவது குறிப்பிடத்தக்கது.

24. யாக்கக ிகலயாகம
இளதம மற்றும் யாக்தக நிதலயாதம குறித்த பாடல் இங்குக்
குறிப்பிடத்தக்கது. ‘நாம் அதனவரும் ஒவ்தவாரு நாளும் தசத்துச் தசத்துப்
பிதழக்கிகறாம். அதற்தகல்லாம் அழுது புலம்பாத நாம், இவ்வுடதல விட்டு உயிர்
பிரிகிறகபாது மட்டும் அழுவது ஏன்’ என்று ககட்கிறார் ஆசிரியர்.
பாகளயாம் தன்கம பசத்தும் பாலனாம் தன்கம பசத்தும்
காகளயாம் தன்கம பசத்தும் காமுறும் இளகம பசத்தும்
மீளும் இவ் இயல்பும் இன்கன கமல்வரும் மூப்பும் ஆகி
ாளும் ாள் சாகின்றாமால் மக்கு ாம் அழாதது என்கனா
(பாகளயாம் = இளதம; ாளும் ாள் சாகின்றாமால் = தினம் தினம் தசத்துக்
தகாண்டிருக்கிகறாம்)
அறிவுகடயார் பசயல்
எது நிகழ்ந்தாலும் அதத விருப்பு தவறுப்பில்லாமல் ஏற்றுக் தகாள்வார்கள்
அறிவுதடயார் என்று அறிவுதடயாரின் தசயல் இந்நூலில் கூறப்பட்டுள்ளது.
‘எது நடந்தகதா அது நன்றாககவ நடந்தது; எது நடக்கிறகதா அது நன்றாககவ
நடக்கிறது’ என்ற கீததயின் வார்த்ததகதள நிதனவுகூரச் தசய்கிறது பின்வரும்
பாடல்.
மறிப மறியும் மலிர்ப மலிரும்
பபறுப பபறும் பபற்றுஇழப்ப இழக்கும்
அறிவது அறிவார் அழுங்கார் உவவார்
உறுவதும் உறும் என்று உகரப்பது ன்று
(மறிப மறியும் = நடப்பது நடந்கத தீரும்; மலிர்ப மலிரும் = நடக்க இருப்பது நடந்கத
ஆககவண்டும்; பபறுப பபறும் = நமக்குக் கிதடக்க கவண்டியது கிதடத்கத தீரும்)
பபாருள்:
நடப்பது நடந்கத தீரும். நடக்க இருப்பது நடந்கத ஆககவண்டும். நமக்குக்
கிதடக்க கவண்டியது கிதடத்கத தீரும். நாம் தபற்றதத இழக்க கநரிடும்கபாது
இழந்கத தீர கவண்டும், இததன யாரும் தடுக்க முடியாது. இதற்காக அழுவகதா,
உவப்பகதா தசய்யார் அறிவுதடயார்.
குற்றம் கடிதல்
‘தநற்றிக் கண் திறப்பினும் குற்றம் குற்றகம’ என இதறவகனாடு வாதாடிய
நக்கீரன் வாழ்ந்த மண் இது. எனகவ இங்கு யார் தவறு தசய்தாலும் தவறு தவறுதான்
என்று சுட்டிக் காட்டுகிறார் ஆசிரியர்.

25. மண்ணுளார் தம்கமப் கபால்வார் மாட்டகத அன்று வாய்கம
ண்ணினார் திறத்தும் குற்றம் குற்றகம ல்ல ஆகா
விண்ணுளார் புகழ்தற்கு ஒத்த விழுமிகயான் ப ற்றி கபாழ்ந்த
கண்ணுளான் கண்டம் தன்கமல் ககறகய யார் ககறயன்று என்பார்?
பபாருள்:
சாதாரண மனிதர்க்கு மட்டுமன்றி, வாய்தம மிக்க சான்கறார் தவறு தசய்யினும்
தவறுதான். தநற்றிக் கண்ணன் சிவன் கண்டத்திலுள்ள கதற கதறதான்; அன்று என்று
யாரும் தசால்லார்.
இலக்கிய யம்
குண்டலககசிப் பாடல்கள் கிதடத்துள்ளதவ சிலகவ ஆகினும் இலக்கியச்
சிறப்பும் நயமும் மிக்கன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. சிறந்த தசால்லாட்சியாலும்,
உவதம நயத்தாலும் இந்நூல் சிறந்து விளங்கியுள்ளது என்பது விளங்கும். கமலும்,
சிறந்த கற்பதன வளமும் மிகுந்துள்ளது.
உவகம யம்
‘நாவாய் (ஓடம்) காற்தற நம்பிகய தசல்லும். அது கபாலகவ வாழ்க்தகயானது
ஊழ்விதனதய அடிப்பதடயாக் தகாண்கட அதமயும். கமலும் மனத்தூய்தம என்பது,
எவ்விதத் தீதமயும் நிதனக்காத தூய சிந்ததனயுதடய புத்த பிராதன நாளும்
நிதனவில் நிறுத்துவகத’ ஆகும். இததன உணர்த்தும் பாடல் பின்வருமாறு:
வாயுவிகன க ாக்கியுள மாண்டவய ாவாய்
ஆயுவிகன க ாக்கியுள வாழ்க்கக யதுகவகபால்
தீயவிகன க ாக்கும் இயல் சிந்தகனயும் இல்லாத்
தூயவகன க ாக்கியுள துப்புரவும் எல்லாம்
(வாயுவிகன = காற்று; மாண்ட வய = சிறப்பு மிக்க; ஆயுவிகன = ஊழ்; தூயவகன =
புத்த பிராதன; துப்புரவு = தூய்தம)
● காமத்ததக் தகவிடல் பற்றிய உவதம

26. துறவிகளுக்குக் காமம் கூடாது என்பது சமண, தபௌத்த மதங்களின் கபாததன.
இததன மிகச் சிறந்த உவதம வாயிலாக விளக்கிச் தசல்கிறார் ஆசிரியர். ‘காமத்ததப்
புணர்ச்சியினால் அடக்குவம் என்பது தவள்ளத்தத நீரால் அதடக்க முடியும்’
என்பதற்கு ஒத்தது என்கிறார். கமலும் அது தீதய தநய் ஊற்றி அதணப்பதற்கு
ஒப்பாவது என்றும் கூறிக் காமத்ததப் புணர்ச்சி இன்பம் துய்த்து அடக்க முடியாது
என்பததத் ததளிவுபடுத்துகிறார். இகதா பாடல் வருமாறு:
வககஎழில் கதாள்கள் என்றும் மணி ிறம் குஞ்சி என்றும்
புகழ்எழ விகற்பிக்கின்ற பபாருளில் காமத்கத மற்கறார்
பதாககஎழும் காதல் தன்னால் துய்த்துயாம் துகடத்தும் என்பார்
அககஅழல் அழுவம் தன்கன ப ய்யினால் அவிக்க லாகமா
(குஞ்சி = கூந்தல்; அககஅழல் அழுவம் = தகாழுந்துவிட்டு எரியும் அனல்கடல்)
சிலப்பதிகாரம் மணிகமககல
சீவக
சிந்தாமணி
வகளயாபதி குண்டலககசி
ஆசிரியர் இளங்ககாவடிகள்
சீத்ததலச்
சாத்தனார்
திருத்தக்க
கதவர்
ததரியவில்தல நாதகுத்தனார்
ககதத்
தகலவன்
/தகலவி
ககாவலன், மணிகமகதல
சீவகன்,
எட்டு
மதனவியர்
நவககாடி
நாராயணன்
பத்திதர
-துறவியாய்
மாறிய
குண்டலககசி
பகுப்பு
காண்டங்கள்-3
காததகள் - 30
காததகள்-30
13 இலம்
பகங்கள்
72 பாடல்ககள
கிதடத்
துள்ளன.
19 பாடல்ககள
கிதடத்துள்ளன
நூற்சிறப்பு
1.முதற்காப்பியம்
முத்தமிழ்க்
காப்பியம்
2.தபண்தணக்
காப்பியத்
ததலவி
1.உணவிடும்
உன்னதப்
பணி
2.சிதறச்
சாதல
அறச்
மணநூல்
தமிழன்தனயின்
வதளயல்
கதத
மணி
கமகதலக்
காப்பியத்தத
ஒத்துள்ளது.
தமிழன்தனயின்

27. ஆக்கியது.. சாதலயானது. காதணி.
அணிகலப் தபயர்கள்[
இந்த நூலின் தபயர்கள் அணிகலன்களின் தபயரால் அதமந்துள்ளன.
சிலப்பதிகாரம் - சிலம்பு என்பது மகளிர் அணியும் காலணி - கண்ணகியின்
சிலம்பால் அதிகரித்த வரலாறு
மணிகமகதல - ஆதட நழுவாமலிருக்க மகளிர் இடுப்பில் அணியும் அணி
- இத்ததாடர் அன்தமாழித்ததாதகயாக அததன அணிந்த
தபண்தண உணர்த்தும். இந்தப் தபயர் இடப்பட்ட
தபண்ணின் வரலாறு.
சீவகசிந்தாமணி - சிந்தாமணி என்பது அரசன் முடியில் (கிரீடத்தில்)
பதிக்கப்படும் மணிக்கல். - சீவகதன மணிமுடியாக்கி
எழுதப்பட்ட வரலாறு
வதளயாபதி - வதளயல் அணிந்த தபண் வதளயாபதி –
வதளயாபதியின் வரலாறு கூறும் நூல்.
குண்டலககசி - குண்டலம் என்பது மகளிர் அணியும் காதுவதளயம்.
- குண்டலமும் கூந்தல் அழகும் தகாண்டவள்
குண்டலககசி - குண்டலககசி என்பவளின் வரலாறு
கூறும் நூல்.