Αμπελόκηποι Αθήνας και συνεντεύξεις: Συνέντευξη με τον κύριο Μαθιό Τράπαλη

ΣυνέντευξημετονκύριοΜαθιό Τράπαλη/ΣυντακτικήκαιΦωτογραφικήΟμάδα
Εργαστηρίου Πληροφορικής 56ου
Γυμνασίου Αθήνας / Σχολικό έτος: 2019-2020 [1]
Αμπελόκηποι Αθήνας
Συνέντευξη με τον κύριο
Μαθιό Τράπαλη
56ο Γυμνάσιο Αθήνας
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα Εργαστηρίου Πληροφορικής
Σχολικά έτη: 2019-2020

Μέρος των συνεντεύξεων που μας παραχώρησε ο κύριος Μαθιός Τράπαλης στις
23/08/2019 (στο ουζερί-καφέ "Ο Γρηγόρης" στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας) και στις
02/09/2019 στην οδό Ραγκαβή 75.
Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον κύριο Μαθιό Τράπαλη για τη συνεισφορά του στην
καταγραφή στοιχείων που αφορούν την περιοχή των Αμπελοκήπων Αθήνας μέσω
των αναμνήσεων και των ιστοριών που μας ανέφερε.
Ερωτήσεις:
[56ο] Πώς βρεθήκατε στους Αμπελόκηπους;
[Μαθιός Τράπαλης] Εγώ είμαι γέννημα θρέμμα Αμπελοκηπιώτης. Γεννήθηκα το
1946 στο νοσοκομείο της 'Ελενας στις 4 Απριλίου το 1946. Στο ίδιο νοσοκομείο
γεννήθηκαν και όλα μου τα αδέλφια.
[56ο] Πόσα ήταν τα μέλη της οικογένειάς στα Κουντουριώτικα.;
[Μαθιός Τράπαλης] Ήμασταν πέντε αδέλφια. Τρία κορίτσια και δύο αγόρια. Η
Μαρία που γεννήθηκε το 1944, ο Μαθιός, δηλαδή εγώ, που γεννήθηκα το 1946, ο
Μαργαρίτης το 1950, η Ευανθία το 1954 (ετεροθαλής αδελφή) και το 1958 η Καίτη.
Η μητέρα μου ονομαζόταν Ισιδώρα και ο πατέρας μου Κωνσταντίνος.
[56ο] Από που ήρθαν οι γονείς σας στην περιοχή;
[Μαθιός Τράπαλης] Η μητέρα μου είναι γέννημα θρέμμα Αθηναία. Από πολύ παλιά
οικογένεια της Αθήνας, το γένος Μαργαρίτου. Ο πατέρας μου ήρθε μικρός στην
Αθήνα. Οι ρίζες του είναι από την Τρίπολη.
[56ο] Που μένατε συγκεκριμένα;
[Μαθιός Τράπαλης] Έμενα στην οδό Κόνιαρη 44. Έχω φύγει από εκεί, επειδή
πουλήσαμε το οικόπεδο στο οποίο μέναμε, αλλά μένω γύρω γύρω στην περιοχή
των Αμπελοκήπων. Μένω σε δικό μου σπίτι. Δεν έχω απομακρυνθεί από την
περιοχή

[56ο]. Πότε ακριβώς φύγατε;
[Μαθιός Τράπαλης] Φύγαμε το 1962-1963, κάπου εκεί.
[56ο] Εσείς μένατε μέσα στον συνοικισμό Κουντουριώτη;
[Μαθιός Τράπαλης] Όχι. Εμείς μέναμε σε ένα διώροφο σπίτι που "κόλλαγε" με τον
συνοικισμό.
[56οΓιατί, όμως, φύγατε; Δεν μένατε μέσα στον συνοικισμό
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι, Όταν παντρεύτηκε η αδελφή μου, τότε πουλήσαμε το
οικόπεδο.
[56ο] Είχατε και ξαδέλφια κοντά; Άλλους συγγενείς;
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι, στο ίδιο οικόπεδο. Το είχαμε εξ' αδιαιρέτου. Στην αυλή
που μέναμε στην Κόνιαρη έμενε όλο το σόι από την πλευρά της μητέρας μου. Οι
αδελφές της, οι θείες της που ήταν από την πλευρά του πατέρα της. Υπήρχε αυλή,
μάντρα γύρω γύρω, πηγάδι στην αυλή, τα γιασεμιά... Ήταν όνειρο. Μέναμε όλοι
μαζί στο οικόπεδο που ήταν μεταξύ Κόνιαρη και Μιχαήλ Μελά. Τώρα είναι ένα
τεράστιο γκαράζ, πίσω ακριβώς από την πολυκατοικία μεταξύ των οδών Κόνιαρη,
Αρματωλών και Κλεφτών και Μιχαήλ Μελά.
[56ο] Πότε κατεδαφίστηκαν τα Κουντουριώτικα. Θυμάστε;
[Μαθιός Τράπαλης] Μετά, το 1970, όπως και οι φυλακές Αβέρωφ. Επί Χούντας,
Παπαδόπουλου. Οι κάτοικοι των Κουντουριώτικων πήγαν στον Νέο Κόσμο.
[56ο] Μέσα από τα δικά σας μάτια, ήταν μεγάλη η περιοχή των Κουντουριώτικων;
Είχε πολλά σπιτάκια;
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι, ήταν ολόκληρος συνοικισμός. Είχε, τουλάχιστον, 6-7 σειρές
με σπίτια που ξεκινούσαν από το γήπεδο του Παναθηναϊκού και τελείωναν εκεί που
είναι τώρα πολυκατοικίες. Μένανε αρκετοί. Μπορεί να ήταν 3 με 4 χιλιάδες κόσμος.

[56ο] Η περιοχή που μένατε πώς ήταν; Να πούμε λίγο για τις αναμνήσεις σας. Πώς
ήταν η ζωή στην περιοχή μέχρι την εποχή που φύγατε;
[Μαθιός Τράπαλης] Ήταν μια Αθήνα μετά ακριβώς τον Παγκόσμιο πόλεμο και τον
εμφύλιο. Φτωχός όλος ο κόσμος. Στη γειτονιά ο ένας βοηθούσε τον άλλον. Ήταν
δύσκολες εποχές.
[56ο] Οι κάτοικοι έβγαιναν και κάθονταν στις πόρτες; Έκαναν το λεγόμενο
"γειτονιώ";
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι, ακριβώς όπως φαίνεται σε διάφορες παλιές ελληνικές
ταινίες. Το απογευματάκι παίρνανε μια καρεκλίτσα και καθόντουσαν και
συζητούσαν. Έλυναν το "μεσανατολικό"!
[56ο] Στο σπίτι που μένατε, πώς ήταν τα πράγματα; Το σπίτι σας δεν ήταν παράγκα
όπως αυτά του συνοικισμού.
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι, ήταν χτιστά σπιτάκια.
[56ο] Είχατε ψυγείο τότε;
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι. Εγώ θυμάμαι που είχαμε ένα ψυγείο πάγου. Πέρναγε το
πρωί ο παγοπώλης και μας άφηνε ένα κομμάτι πάγου. Τον πέρναμε, τον βάζαμε σε
ένα τσουβάλι και τον βάζαμε στο ψυγείο. Το ψυγείο στο πάνω μέρος άνοιγε και είχε
κάτι σαν ντεπόζιτο. Εκεί τοποθετούσαμε το τσουβάλι με τον πάγο.
[56ο] Ηλεκτρικό είχατε;
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι, όσο θυμάμαι είχαμε.
[56ο] Νερό είχε το σπίτι;
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι, φυσικά. Εμείς είχαμε και πηγάδι μέσα στην αυλή.
Ερχόντουσαν μάλιστα και από τον συνοικισμό και έπαιρναν νερό από το τσουβάλι.
[56ο] Ποιο σχολείο τελειώσατε;
[Μαθιός Τράπαλης] Πήγα στο 16ο Δημοτικό Σχολείο που ήταν στον συνοικισμό και
μετά στη Σεβαστοπούλειο σχολή.

[56ο] Στη Σεβαστοπούλειο σχολή, τι τέχνη μάθατε;
[Μαθιός Τράπαλης] Τορναδόρος, φρεζαδόρος. Δεν το εξάσκησα τελικά ούτε μια
μέρα. Με το που τελείωσα τη σχολή πήγα και δούλεψα στο On the rocks στη
Βάρκιζα, στο μαγαζί που είχε ο Κανέλλης Θεόδωρος, ο άνδρας της αδελφής μου.
Ήμουν στο ταμείο.
[56ο] Κάνατε κάτι άλλο;
[Μαθιός Τράπαλης] Μετά το 1965 λειτούργησα κάποιες επιχειρήσεις. Με έπιπλα
και ηλεκτρικά αρχικά. Μετά με ηλεκτρονικά παιχνίδια (Αφοι Τράπαλη -με τον
αδελφό μου).
[56ο] Πώς ήταν τα πράγματα στην τάξη; Τρώγατε και ξύλο καμιά φορά;
[Μαθιός Τράπαλης] Με τον χάρακα μας χτυπούσαν κάποιες φορές. Επίσης μας
σήκωναν τιμωρία όρθιους. Δεν θυμάμαι χαστούκια. Με τον χάρακα, όμως, πολλές
φορές.
[56ο] Είχατε επιστάτη στο σχολείο;
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι, υπήρχε. Αυτός βάραγε και τα κουδούνια στο σχολείο.
[56ο] Ήταν άλλα σχολεία εκεί κοντά;
[Μαθιός Τράπαλης] Εκτός από το 16ο και το Σεβαστοπούλειο υπήρχε το 10ο αλλά
και το αναμορφωτήριο που τώρα έχει γίνει σχολείο. Εκεί γινόταν όλο φασαρία.
Χαμός γινόταν στο Εμπειρίκειο που λέγαμε εμείς.
[56ο] Μέσα στην τάξη ήσασταν αρκετά παιδιά;
[Μαθιός Τράπαλης] Πολλά παιδιά ήμασταν. Καμιά 40αριά, παραπάνω.
[56ο] Τα παιδιά στο σχολείο ήταν στην ίδια κατάσταση ή υπήρχαν παιδιά που
ξεχώριζαν;
[Μαθιός Τράπαλης] Όσα παιδιά ήταν από τον συνοικισμό ήταν "καρμπόν¨. Ήταν
όλα τα παιδιά ίδια. Από την πάνω μεριά, προς τον περιφερειακό, υπήρχαν κάποια

παιδιά που συνήθως πήγαιναν σε ιδιωτικά. Κάποια ερχόντουσαν και στο σχολείο
του συνοικισμού. Κάποια από αυτά, στο ντύσιμο, στον τρόπο ζωής τους ξεχώριζαν
αλλά ήταν ελάχιστα αυτά.
[56ο] Σας άρεσε κάτω το προαύλιο; Παίζατε με τα άλλα παιδιά;
[Μαθιός Τράπαλης] Εμείς, τα αγόρια, κυνηγιόμασταν. Τα κορίτσια έκαναν τα δικά
τους. Έπαιζαν τα δικά τους παιχνίδια. Εμείς παίζαμε τα δικά μας. Κυρίως κυνηγητό.
Δεν θυμάμαι τι παιχνίδια έπαιζαν τα κορίτσια. Εμείς τα αγόρια παίζαμε τα δικά μας.
Εμείς παίρναμε και τις κάλτσες από τις μάνες μας, τις γεμίζαμε και τις κάναμε
μπάλα. Αργότερα πήγαμε στις λαστιχένιες...
[56ο] Από διάβασμα, πώς πήγαιναν τα πράγματα;
[Μαθιός Τράπαλης] Τα παιδιά του συνοικισμού, τα περισσότερα, διάβαζαν πολύ.
Έχουν βγει επιστήμονες μέσα από τον συνοικισμό. Με μεγάλες θέσεις στο δημόσιο,
γιατροί, δικηγόροι κλπ.
[56ο] Είχατε δάσκαλο, δασκάλα;
[Μαθιός Τράπαλης] Θυμάμαι πολύ καλά την Διευθύντρια και δασκάλα που είχαμε,
την Αποστολοπούλου. Ήταν απίστευτα αυστηρή. Μας είχε ρημάξει στο ξύλο.
Θυμάμαι τον Βελογιανίδη που τον είχα Γ' και Δ'.
[56ο] Με τι σας χτυπούσε η Αποστολοπούλου. Με χάρακα, με βίτσα;
[Μαθιός Τράπαλης] Με χάρακα στο χέρι. Ανοίγαμε το χέρι και μας έδινε 10, 15.
[56ο] Είχε συσσίτια στο σχολείο;
[Μαθιός Τράπαλης] Όχι. Θυμάμαι, όμως, ότι στο διάλειμμα, στο πρώτο ή στο
δεύτερο, μας έδιναν μια φετούλα ψωμί όπου πάνω είχε ένα τριγωνάκι τυρί και μια
κουταλιά από κάτι άλλο που δεν θυμάμαι (βουτυράκι;), το είχαν δώσει οι
Αμερικάνοι. Καθόταν η δασκάλα στο διάλειμμα με έναν δίσκο με όλα αυτά.
Περνούσαμε από μπροστά και μας έδινε από ένα.

[56ο] Ποια ήταν τα παιχνίδια σας στην ηλικία των 12 με 15 ετών;
[Μαθιός Τράπαλης] 99% ποδόσφαιρο. Η αρρώστια μας ήταν να παίζουμε
ποδόσφαιρο. Όταν ήμασταν πιο μικροί παίζαμε κρυφτό, λακουβάκια, το τσέρκι που
τρέχαμε στις φυλακές Αβέρωφ.... Από τότε που καταλαβαίνω τον εαυτό μου, από
10-12 χρονών, όλη μου η ζωή ήταν να παίζω μπάλα με τα παιδιά.
[56ο] Τι διαφορές βρίσκεται στην περιοχή των Κουντουριώτικων, πριν
κατεδαφιστούν, σε σχέση με την σημερινή εποχή;
[Μαθιός Τράπαλης] Να σας πω. Εγώ περνάω κάθε μέρα από τα Κουντουριώτικα.
Και δουλειά να μην έχω περνάω από μέσα και βλέπω και τους Ματινοπουλαίους,
που έχουν και το σιδεράδικο πάνω στη Μελά. Τα δίδυμα έχουν μείνει στην περιοχή.
Βλέπω το πρώην οικόπεδό μας που έχει γίνει γκαράζ, πηγαίνω σε πρώην πελάτες
μου, γιατί είχα ανοίξει καταστήματα με έπιπλα και ηλεκτρικά μια εποχή. Αν δεν
περάσω από την περιοχή δεν μπορώ. Συγκινούμαι. Μόνος μου περπατάω και λέω
"να εδώ έμενε ο Δομάζος, εδώ ο Γιάννης Κοντόπουλος, εδώ ο Βαγγέλης
Ιωαννίδης..."
[56ο] Ποια εποχή θα προτιμούσατε; Την τωρινή ή την εποχή εκείνη;
[Μαθιός Τράπαλης] Εκείνη, δίχως δεύτερη συζήτηση. Δεν είχα παπούτσια να βάλω,
ήμασταν ξυπόλητοι ή βάζαμε στα τρύπια παπούτσια μας χαρτόνι από κούτες
"νουνού". Μπορεί να ήταν φτωχικά, αλλά δεν αλλάζω εκείνη την εποχή με τίποτα.
[56ο] Ποια ήταν τα κυριότερα τοπόσημα της περιοχής των Αμπελοκήπων την εποχή
εκείνη;
[Μαθιός Τράπαλης] Το γήπεδο του Παναθηναϊκού και οι φυλακές Αβέρωφ. και
φυσικά ο Λυκαβηττός. Ανεβαίναμε κάθε μέρα επάνω και παίζαμε. Εκεί πηγαίναμε
για μπάλα. Εκεί που είναι τώρα το θέατρο τότε ήταν σκέτη αλάνα. Η Άμυνα το
χρησιμοποιούσε στις προπονήσεις της. Τουλάχιστον, αρκετά χρόνια που ήμουν εγώ
κουμανταδόρος, κάναμε εκεί. Τους ανέβαζα με τα πόδια, έκαναν προπόνηση,
γυρνάγαμε με τα πόδια. Τα γραφεία της Άμυνας ήταν στην Κόνιαρη.

[56ο] Στο σχολείο γίνονταν διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά; Υπήρχαν παιδιά που τα
κορόιδευαν;
[Μαθιός Τράπαλης] Γυρνάμε 60 χρόνια πίσω... Δεν είμαι σίγουρος. Από ότι
θυμάμαι, με τα παιδιά που μεγάλωσα, δεν νομίζω ότι είχαμε διακρίσεις μεταξύ μας.
Τρωγόμασταν με τις ομάδες. Άλλοι ήταν Ολυμπιακοί, άλλοι Παναθηναϊκοί... Μέχρι
εκεί. Η κόντρα ήταν με τις ομάδες, μεταξύ μας που βάζαμε στοιχήματα και
τσακωνόμασταν. Βλέπαμε τα ματς παρέα....
Όταν ήμασταν μικροί μπαίναμε στο γήπεδο του Παναθηναϊκού τσάμπα για να
δούμε αγώνες. Πηγαίναμε στην πόρτα, πιάναμε το χέρι κάποιου κυρίου που
πήγαινε να δει αγώνα και μπαίναμε μαζί του.
[56ο] Έχετε κάποια πολύ δυνατή ανάμνηση από το παρελθόν, κάτι που να σας έχει
μείνει πάρα πολύ έντονα στη μνήμη σας;
[Μαθιός Τράπαλης] Θυμάμαι αρκετά πράγματα από την εποχή τότε. Αυτό που με
έχει στενοχωρήσει είναι κάτι πρόσφατο. Το ότι θα φύγει ο Παναθηναϊκός. Λένε ότι
θα φύγει και θα πάει στον Βοτανικό. Για μένα ότι χειρότερο θα μπορούσε να
συμβεί. Δεν θέλω να το δω αυτό. Επίσης, είχαμε στενοχωρηθεί όταν έφυγαν οι
φυλακές από εδώ. Ήταν σαν κάτι δικό μας. Πηγαίναμε γύρω γύρω, παίζαμε,
φωνάζαμε, ακούγαμε φασαρίες... Την είχαμε ζήσει από κοντά. Επίσης, θυμάμαι τα
πολλά θερινά σινεμά που είχαμε και πηγαίναμε να δούμε ταινίες. Το Λουξ, το
Βερντέν, η Γρανάδα, τα Παναθήναια... Όλα αυτά που τα ζήσαμε. Πηγαίναμε στις
μάντρες και κοιτούσαμε κλεφτά. Ήταν ωραία.
[56ο] Σας γεννήθηκε η επιθυμία να ξαναπάτε σχολείο;
[Μαθιός Τράπαλης] Να ήμουνα μικρός και να πήγαινα....Ναι, θα ήθελα. Θα ήθελα
πολύ να μάθω πράγματα που δεν έμαθα.
[56ο] Έχετε κρατήσει καθόλου επαφές με συμμαθητές σας; Βρίσκεστε; Μιλάτε;
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι, φυσικά. Βέβαια, αρκετοί έχουν φύγει κιόλας...δυστυχώς.
Αλλά έχουμε. Συναντιόμαστε μάλιστα, που και που. Μια φορά στα 2 χρόνια
περίπου, εδώ στον Καρούτζο τον Γιώργο, μαζευόμαστε. Εδώ απέναντι από το
γήπεδο της Λεωφόρου, στην οδό Παναθηναϊκού [Παναθηναϊκού 7. Οινομαγειρείο

το τριφύλλι]. Αυτό δεν έχει σχέση με τον συνοικισμό. Είναι εκτός του συνοικισμού.
Τους έχω πάει και μια μεγάλη φωτογραφία της "Άμυνας" που έχουν στο μαγαζί
τους.
Εικόνα 1: Η φωτογραφία είναι γύρω στο 1970. Από αριστερά προς τα δεξιά. Όρθιοι: Μαθιός Τράπαλης,
Μαρκάτος, Αγαπητός Μιχάλης, Αρμάος, Τρίγκας Γιάννης, Κωνσταντινίδης Νίκος, Ηλιόπουλος, Μάρης Λάμπρος.
Καθιστοί: Διαμαντέλης, Παπαδημητρίου, Αγαπητός Γιώργος, Τραβεζέας, Σταματίου.
[56ο] Τι θυμόσαστε ή τι θα θέλατε να μας πείτε για την ομάδα σας την "'Αμυνα"
Αμπελοκήπων;
[Μαθιός Τράπαλης] Τι να πρωτοθυμηθώ για την ομάδα. Την ομάδα την είχε
ξεκινήσει ο Μανόλης Πικιανούδης. Αυτός την είχε ξεκινήσει μαζί με τον Ξυλία, τον
Κλέων, τον Γιώργο Μαρκόπουλο, πατέρα του Πέτρου που έκανε το καλύτερο φύλλο
της περιοχής, τον Αναγνωστόπουλο, που ήταν ο ταμίας. Αυτά θυμάμαι από τα
ονόματα των παλιών τώρα... Η Άμυνα Αμπελοκήπων ήταν από τα πρώτα σωματεία
στην ΕΠΟ. Είχε τον αριθμό οκτώ (8). Ήμασταν στην πρώτη δεκάδα των ιδρυθέντων
σωματείων. Μακάρι να την είχαμε ακόμα την ομάδα. Δυστυχώς, φεύγοντας τα
παιδιά από τον συνοικισμό του Κουντουριώτη υπήρξε πρόβλημα. Η Άμυνα είχε 30
ποδοσφαιριστές την εποχή εκείνη. Οι 29 ήταν από τον συνοικισμό. Έφυγαν τα
παιδιά και πήγαν στον Νέο Κόσμο. Αναγκαστήκαμε να πάρουμε παίχτες από άλλες
περιοχές και, συγκριτικά, γίναμε όπως είναι οι ομάδες τώρα που έχουν 2 παίχτες
από την Χιλή, δύο από την Αμερική κλπ. Εμείς παλιά είχαμε τη μούρλα μας με την
ομάδα μας, παίζαμε εμείς, τα αδέλφια μας, τα ξαδέλφια μας, οι φίλοι μας, οι
κολλητοί μας, όλοι από την περιοχή μας. Όταν χάθηκε αυτό, σιγά σιγά και οι νέοι

μας παίχτες από το 10ο, το Σεβαστοπούλειο, δεν είχαν το ίδιο δέσιμο με την ομάδα.
Δεν την αγαπούσαν την ομάδα όπως εμείς. Δεν υπολογίζαμε ούτε μάνα, ούτε
πατέρα μπρος στην ομάδα μας. Ούτε καν τον εαυτό μας! Ήμασταν καμιά δεκαριά
άτομα που βάζαμε πρώτα την ομάδα μας και μετά τον εαυτό μας. Άλλες εποχές,
άλλα μυαλά. Κανονίζαμε το πρόγραμμα της ομάδας μας και μετά, με βάση αυτό,
κανονίζαμε πότε θα βγούμε ραντεβού, πότε θα συναντηθούμε με φίλους, πότε θα
κάνουμε τις δουλειές μας. Το μυαλό μας ήταν, πρώτα από όλα, στην Άμυνα
Αμπελοκήπων. Κολλημένοι. Ακόμα και τώρα κυκλοφορώ με το μπρελόκ της
Άμυνας. Δεν το αποχωρίζομαι ποτέ. Ορίστε. Έχω χαράξει και το όνομα και το κινητό
μου ώστε σε περίπτωση
που το χάσω να μπορεί να μου το επιστρέψει όποιος το βρει.
[56ο] Πρώτα η προπόνηση και ομάδα και μετά όλα τα υπόλοιπα;
[Μαθιός Τράπαλης] Ακριβώς. Πρώτα η ομάδα και μετά τα υπόλοιπα. Να, εδώ
Εικόνα 2: Μπροστά από την είσοδο του μαγαζιού που
μαζεύονταν μετά από αγώνες μέλη και παίκτες της
Άμυνας Αμπελοκήπων
στον "Γρηγόρη", το ουζερί που είμαστε
τώρα, μαζευόμασταν μετά από κάθε
αγώνα. Τώρα το μαγαζί το έχει η εγγονή
του. Ο παππούς της κυκλοφορούσε με
ένα ξύλο με δύο κουβάδες και πουλούσε
γάλα στον συνοικισμό.
Μετά είχε αγοράσει και μια τρίκυκλη μηχανή για να το μοιράζει....Ήταν ωραία
χρόνια. Συγκινήθηκα τώρα... Θα θυμηθώ και άλλα πολλά και θα τα πούμε ξανά.
Πέρασαν τα χρόνια και δεν καταλάβαμε πώς πέρασαν. Καλά να είμαστε. Ο γιός του
Γρηγόρη, ο Γιώργος που έχει το μαγαζί εδώ θα θυμάται τις συναντήσεις της ομάδας
μας.

[56ο] Τι συμβολίζει το σήμα της Άμυνας Αμπελοκήπων;
[Μαθιός Τράπαλης] Την περιοχή των Αμπελοκήπων. Οι Αμπελόκηποι είχαν ως
σύμβολο το αμπελόφυλλο μιας και παλαιότερα υπήρχαν πολλοί αμπελώνες. Η
ομάδα της Άμυνας έχει ως σύμβολο το αμπελόφυλλο, χαρακτηριστικό της περιοχής
το οποίο της έδωσε και το όνομα, όπως λέγεται.
[56ο] Θα τα ξαναπούμε σύντομα καθώς και με άλλους της περιοχής που θα δεχθούν
να συνεισφέρουν στην προσπάθεια;
[Μαθιός Τράπαλης] Θα θυμηθώ και άλλα, Θα μιλήσω και με άτομα με τα οποία
περάσαμε πολλά μαζί, όπως τον Αρμάο, που είμαστε αδέλφια, μεγαλώσαμε μαζί,
έμενε κολλητά στο σπίτι μας και γνωρίζει αρκετά πράγματα. Ήταν στην Άμυνα
χρόνια. Είναι και μορφωμένο παιδί. Θα μιλήσω και με τον Πέτρο που μένει στον
Νέο Κόσμο να δούμε τις φωτογραφίες από την περιοχή που τις έχει στο μαγαζί του.
Όχι μόνο φωτογραφίες από την ομάδα αλλά έχει μαζέψει και ο ίδιος πολύ υλικό και
για τα Κουντουριώτικα, από σπίτια, δρόμους... Επίσης, να μιλήσετε με τον
συμμαθητή μου Γιάννη Σταμπουλόγλου, τον Θέμη Κουκουμπέτσο...Είναι αρκετά
παιδιά που ζουν ακόμα και είναι μορφωμένα. Πολλά από αυτά σπούδασαν, έγιναν
επιστήμονες, και μεγάλοι επιστήμονες, πουλώντας εφημερίδες έξω από το γήπεδο
του Παναθηναϊκού και λεμονάδες στο γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός είχε κάτι βαρέλια
τεράστια, αυτά που βάζουν μέσα πετρέλαιο. Το γέμιζαν πάγο μέχρι την μέση και
έβαζαν μπουκάλια από πορτοκαλάδες και λεμονάδες. Τα παιδιά δούλευαν και
σπούδαζαν.
[56ο] Ναι, είχαμε μιλήσει μαζί του, αλλά το αφήσαμε για Σεπτέμβρη μιας και έχει
τον γάμο της κόρης του. Να μην τον επιβαρύνουμε. Είχε προθυμία και διάθεση
συνεισφοράς στο τηλέφωνο που επικοινωνήσαμε μαζί του.
[Μαθιός Τράπαλης] Ναι, ο Πέτρος είναι πολύ καλός.... Η ατυχία μου είναι που δεν
βρίσκω το βιβλίο με τα αποτελέσματα που κρατούσαμε στον σύλλογο. Με τις
μετακομίσεις που έκανα κάπου χάθηκε. Τα παλιά τα χρόνια, επί Δομάζου, όταν
έπαιζε στην Άμυνα, το 1950-55;, είχαμε το βιβλίο και σημειώναμε. Για παράδειγμα.
Α2 Αθηνών 1953 Κυριακή τάδε του μήνα. Άμυνα Αμπελοκήπων -Εξάρχεια.
Σημειώναμε τους παίκτες που έπαιζαν, ποιοι έβαλαν τα γκολ κλπ. Αυτό το βιβλίο

ήταν μεγάλο. Δεν το είχαμε ανανεώσει. Ένα ήταν και είχε όλα τα αποτελέσματα.
Δυστυχώς δεν το βρίσκω...
[56ο] Αν το βρείτε θα μπορούσαμε να το ψηφιοποιήσουμε στο σχολείο μας και να
σας το δώσουμε ώστε να διασωθεί και να μην κινδυνέψει ξανά να χαθεί..
[Μαθιός Τράπαλης] Μακάρι, αλλά που να το βρω. Έχω "φάει" τον κόσμο. Θα πάρω
και τον Νίκο Κωνσταντινίδη που του παρέδωσα την Άμυνα, μήπως το έχει αυτός. Ο
Νίκος Κωνσταντινίδης είναι αυτός που τελικά πούλησε την ομάδα. Μπορεί να το
έχει; Το θεωρώ απίθανο γιατί το είχα ως κειμήλιο, αλλά θα ρωτήσω. Αυτό το βιβλίο
γράφει όλη την ποδοσφαιρική ιστορία της Άμυνας. Έναν έναν αναφέρει τους
αγώνες της ομάδας.
[56ο] Κύριε Τράπαλη, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη συνέντευξη και τις
πληροφορίες που μας δώσατε.
[Μαθιός Τράπαλης] Εγώ σας ευχαριστώ. Είναι πολύ σημαντικό αυτό που κάνετε.
Ήταν χαρά μου που έβγαλα από μέσα μου δύο τρία πράγματα και μίλησα για κάτι
που αγάπησα πολύ και θα είμαι ευτυχής να βοηθήσω και άλλο την προσπάθειά
σας.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα Εργαστηρίου Πληροφορικής
Σχολικό έτος: 2019-2020

Αμπελόκηποι Αθήνας και συνεντεύξεις: Συνέντευξη με τον κύριο Μαθιό Τράπαλη

Recommended

Recommended

More Related Content

More from Tassos Karampinis

More from Tassos Karampinis (20)

Recently uploaded

Recently uploaded (18)

Αμπελόκηποι Αθήνας και συνεντεύξεις: Συνέντευξη με τον κύριο Μαθιό Τράπαλη