2. Λίγα λόγια για τον συγγραφέα…
Ο Δημήτρης Γκιώνης είναι δημοσιογράφος από
το 1964, με μια εμμονή στο πολιτιστικό
ρεπορτάζ. Από το 1964 ως το 1967 εργάστηκε
στην εφημερίδα Δημοκρατική Αλλαγή.
Κατέφυγε στο εξωτερικό (Γαλλία, Καναδάς) από
το 1967 ως το 1973 λόγω της χούντας και εκεί
υπήρξε αρθρογράφος σε ελληνόφωνα έντυπα.
Επιπρόσθετα, ήταν συνεκδότης του
περιοδικού Τετράδιο από το 1974 ως το 1976, ενώ
για εφτά χρόνια (1976-1983) ήταν στο ρεπορτάζ
της τηλεοπτικής εκπομπής «Παρασκήνιο».
5. Άλλα έργα του συγγραφέα…
Εμένα μου λες… (2008)
Τώρα θα δεις... (2008)
Χωρίς προστάτη (2007)
Και μετά τι έγινε; (2004)
Έτσι κι αλλιώς... (1999)
Το περίπτερο (1996)
Καλύτερα στον τυπογράφο παρά στον ψυχίατρο (1996)
6.
7. ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΕΙΣ…
Το βιβλίο αυτό είναι ένα αριστούργημα! Ο
συγγραφέας αποτυπώνει τις σκέψεις του από
την περίοδο της παιδικής του ηλικίας και μας
τις αφηγείται μέσω ενός δωδεκάχρονου
αγοριού, του Δημήτρη, ο οποίος κατοικεί σε
ένα χωριό που θα μπορούσε κάλλιστα να
είναι οποιοδήποτε ελληνικό χωριό.
8. Δεν υπάρχει μία ενιαία ιστορία. Στο βιβλίο
περιγράφονται σκηνές από διάφορες μέρες που περνά ο
Δημητριός (όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν οι
συμμαθητές του) με τα τρία αδέρφια του :τον Τάκη, τον
Αλέκο και την Ευγενία.
Στην πραγματικότητα ήταν δέκα αδέρφια, αλλά
μεγάλωναν κατά τριάδες, λόγω διαφοράς ηλικίας.
Τα υπόλοιπα αδέρφια είχαν καταφύγει στην Αθήνα, για
να βρουν εργασία.
ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΕΙΣ…
9. ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΕΙΣ…
Το βιβλίο έχει τον συγκεκριμένο τίτλο, γιατί
αυτήν τη φράση συνήθιζε να λέει η μητέρα
των παιδιών, όταν ήθελε να τους τρομάξει
και να τους κάνει να συμμορφωθούν και να
λογικευτούν.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το συγκεκριμένο
βιβλίο τυπώθηκε 27 φορές!!!
11. ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το βιβλίο αυτό είναι συναρπαστικό.
Αρχίζεις να το γεύεσαι και με κανέναν τρόπο δεν
θέλεις να το σταματήσεις.
Μπορείς να το διαβάσεις ξανά και ξανά με την
ίδια προσήλωση και ευχαρίστηση.
Ένα είναι το σίγουρο… Δεν θα το βαρεθείς ποτέ!
Είναι ένα ωραίο μυθιστόρημα, στο οποίο
κυριαρχεί η τρυφερότητα και συνάμα το χιούμορ,
ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του βιβλίου.
12. ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Παρασύρεσαι από τους διαλόγους και
ταυτίζεσαι με τους συναρπαστικούς χαρακτήρες
του αφηγήματος.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι
αντλούμε πληροφορίες για την ζωή στα
παλαιότερα χρόνια.
Αναφέρεται σε κοινωνίες στις οποίες η
οικογένεια είναι μητριαρχική και η μητέρα
διευθύνει το σπίτι, καθορίζει τις ανάγκες και
ορίζει ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες.
13. Ο Δημήτρης Γκιώνης μπορεί να είναι δημοσιογράφος, αλλά
θα μπορούσε κάλλιστα να αναδειχθεί και ως
μυθιστοριογράφος.
Το βιβλίο αυτό είναι η αυτοβιογραφία του.
Ο μικρός θησαυρός, οι αναμνήσεις δηλαδή της παιδικής του
ηλικίας, ζωντανεύουν στο χαρτί και δημιουργούν ένα
απρόβλεπτο αφήγημα.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και θα το ξαναδιάβαζα σίγουρα.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ