2. “ Mijn zus moest eigenlijk meehelpen, maar die vloog altijd gelijk naar de wc en deed de deur op slot.” Vertellen over helpen en (niet altijd) geholpen worden
3. “ In de oorlog gingen we naar de boeren…” “ Heeft u de oorlog meegemaakt?!!” Het voorlezen wordt steeds onderbroken door vragen die niet kunnen wachten
4. Salaheddin legt gedetailleerd aan de andere kinderen uit hoe een scootmobiel eruit ziet. Hij tekent hem voor mevrouw Abels. Voor bij haar verhaal over hoe ze gevallen was.
5. Uit alle verhalen selecteer ik zinnen. Kunstenares Titia Spreij maakt van deze zinnen en stukken uit de tekeningen banieren. Ouderen en kinderen schilderen de banieren samen in.
6.
7. Ik was een mager en bleek kind. Om aan te sterken werd ik naar mijn grootouders gestuurd. Die woonden in Den Haag niet ver van de zee. Van mijn oma moest ik elke dag een groot bord havermoutpap eten. Vreselijk vond ik dat. Mijn opa die zag dat wel. Iedere keer als mijn oma niet keek, nam mijn opa gauw een paar happen. Zo kreeg ik mijn bord toch nog leeg. Wil de Vroome
9. Op een keer moest ik mijn moeder helpen met het afwas, omdat ze heel erg moe was. Ik deed het en toen ik klaar was ging ik lekker slapen. De volgende dag ging ze mij wakker maken. Toen ik mijn pap op dronk zei ik tegen mijn moeder: 'Ma er zitten dingen op mijn glas.' zij zei: jij hebt de afwas gedaan!!!! Salaheddin
10. De 15 banieren hangen rondom de bouwplaats aan de Dijkmanshuizenstraat, tegenover de school en niet ver van het verzorgingshuis
11. Een project van Elizabeth Venicz en Titia Spreij in samenwerking met Combiwel, As-sidieqbasisschool, Woonzorgcentrum Evean de Kimme. Met dank aan stadsdeel Noord voor de financiering
