Vellum é um projeto dos alunos da PUC-Rio Antonio Hofmeister, Diana Cassel, Juliana Nunes, Meyrele Torres, desenvolvido no Workshop Design de Interação - uma parceria PUC-Rio e Microsoft Research
Ooz é um projeto das alunas da PUC-Rio Mariana Corrêa e Nathália Passos, desenvolvido no Workshop Design de Interação - uma parceria PUC-Rio e Microsoft Research
Vellum é um projeto dos alunos da PUC-Rio Antonio Hofmeister, Diana Cassel, Juliana Nunes, Meyrele Torres, desenvolvido no Workshop Design de Interação - uma parceria PUC-Rio e Microsoft Research
Ooz é um projeto das alunas da PUC-Rio Mariana Corrêa e Nathália Passos, desenvolvido no Workshop Design de Interação - uma parceria PUC-Rio e Microsoft Research
"En toen trokken we met ons gezin bij de bobonne in"Dirk Lagast
Zaterdag 24 september is het Wereld Dementiedag. Ingrid Vandamme zorgt al jaren voor haar inwonende moeder met dementie. Op dinsdag 20 september 2014 bracht ze haar aangrijpende getuigenis in Boekelberg, de gemeentelijke Nederlandstalige bibliotheek.
Schepen Dirk Lagast en zijn collega Véronique Capelle organiseerden er een namiddag rond het thema Alzheimer.
brOes (N) stelde er het Brussels Expertisecentrum Dementie voor en Arémis (F) had het over hun project dat thuiszorgt bevordert en de autonomie en levenskwaliteit van de patiënt en zijn verzorger verbetert.
Verpleegkundige Stefan Van Beethoven met zijn uniek project 'Eb en vloed in het gemoed', een manier om mensen met dementie in woonzorgcentra op een inclusieve manier te benaderen.
Ingrid Vandamme kwam speciaal uit Zeebrugge om het verhaal van haar gezin en haar mama te vertellen.
Met een veertigtal aanwezigen was Boekelberg goed gevuld.
Alzheimer: spreek erover! parlons-en!
Het verhaal van Jan, die eens mijn beste vriendje was, maar me nu haat als de...JaimeLavid
Ik was 12 toen ik Jan leerde kennen, hij al bijna 13. We speelden samen zoals goeie kameraden dat op die leeftijd doen. Toen dacht mijn vader dat het zijn taak was ons te behoeden voor zaken waar we nog helemaal niet aan toe waren. De gevolgen waren dramatisch voor Jan.
Benieuwd hoe stom volwassenen kunnen zijn ? Lees dit waar gebeurde verhaal dan ...
"En toen trokken we met ons gezin bij de bobonne in"Dirk Lagast
Zaterdag 24 september is het Wereld Dementiedag. Ingrid Vandamme zorgt al jaren voor haar inwonende moeder met dementie. Op dinsdag 20 september 2014 bracht ze haar aangrijpende getuigenis in Boekelberg, de gemeentelijke Nederlandstalige bibliotheek.
Schepen Dirk Lagast en zijn collega Véronique Capelle organiseerden er een namiddag rond het thema Alzheimer.
brOes (N) stelde er het Brussels Expertisecentrum Dementie voor en Arémis (F) had het over hun project dat thuiszorgt bevordert en de autonomie en levenskwaliteit van de patiënt en zijn verzorger verbetert.
Verpleegkundige Stefan Van Beethoven met zijn uniek project 'Eb en vloed in het gemoed', een manier om mensen met dementie in woonzorgcentra op een inclusieve manier te benaderen.
Ingrid Vandamme kwam speciaal uit Zeebrugge om het verhaal van haar gezin en haar mama te vertellen.
Met een veertigtal aanwezigen was Boekelberg goed gevuld.
Alzheimer: spreek erover! parlons-en!
Het verhaal van Jan, die eens mijn beste vriendje was, maar me nu haat als de...JaimeLavid
Ik was 12 toen ik Jan leerde kennen, hij al bijna 13. We speelden samen zoals goeie kameraden dat op die leeftijd doen. Toen dacht mijn vader dat het zijn taak was ons te behoeden voor zaken waar we nog helemaal niet aan toe waren. De gevolgen waren dramatisch voor Jan.
Benieuwd hoe stom volwassenen kunnen zijn ? Lees dit waar gebeurde verhaal dan ...
2. “ Mijn zus moest eigenlijk meehelpen, maar die vloog altijd gelijk naar de wc en deed de deur op slot.” Vertellen over helpen en (niet altijd) geholpen worden
3. “ In de oorlog gingen we naar de boeren…” “ Heeft u de oorlog meegemaakt?!!” Het voorlezen wordt steeds onderbroken door vragen die niet kunnen wachten
4. Salaheddin legt gedetailleerd aan de andere kinderen uit hoe een scootmobiel eruit ziet. Hij tekent hem voor mevrouw Abels. Voor bij haar verhaal over hoe ze gevallen was.
5. Uit alle verhalen selecteer ik zinnen. Kunstenares Titia Spreij maakt van deze zinnen en stukken uit de tekeningen banieren. Ouderen en kinderen schilderen de banieren samen in.
6.
7. Ik was een mager en bleek kind. Om aan te sterken werd ik naar mijn grootouders gestuurd. Die woonden in Den Haag niet ver van de zee. Van mijn oma moest ik elke dag een groot bord havermoutpap eten. Vreselijk vond ik dat. Mijn opa die zag dat wel. Iedere keer als mijn oma niet keek, nam mijn opa gauw een paar happen. Zo kreeg ik mijn bord toch nog leeg. Wil de Vroome
9. Op een keer moest ik mijn moeder helpen met het afwas, omdat ze heel erg moe was. Ik deed het en toen ik klaar was ging ik lekker slapen. De volgende dag ging ze mij wakker maken. Toen ik mijn pap op dronk zei ik tegen mijn moeder: 'Ma er zitten dingen op mijn glas.' zij zei: jij hebt de afwas gedaan!!!! Salaheddin
10. De 15 banieren hangen rondom de bouwplaats aan de Dijkmanshuizenstraat, tegenover de school en niet ver van het verzorgingshuis
11. Een project van Elizabeth Venicz en Titia Spreij in samenwerking met Combiwel, As-sidieqbasisschool, Woonzorgcentrum Evean de Kimme. Met dank aan stadsdeel Noord voor de financiering