2. “Zie ik je nu nooit
meer terug,
Jonas?”,
vroeg Melissa met
een triestig
gezichtje.
3. Jonas haalde zijn
schouders op:
“Nu dit weeshuis
moest gesloten
worden, wisten we
allebei dat we
waarschijnlijk
allebei naar ergens
anders moesten.”
4. “Maar hé, we zien
elkaar nog wel
terug, hoor. Waar
we ook
terechtkomen.”,
stelde hij haar
gerust, terwijl hij
haar nog een
laatste knuffel gaf.
5. “Tot ziens dan. En
ik ben er zeker
van dat jij heel
veel vriendjes gaat
maken in het
nieuwe weeshuis.”
6. Dat beeld van
Jonas, zijn
oneindige blik, zou
voor eeuwig in
Melissa’s
gedachten blijven.
7. Een klein halfuur
later kwam ze bij
haar nieuwe
woonplaats aan.
Het was een nieuw
kindertehuis, dus
niemand van de
kinderen kende
elkaar.
8. Melissa werd er
meteen begroet
door een jonge
vrouw:
“Zo, dus jij bent
Melissa? Ik heet
Kathy. De andere
kinderen zijn al
aangekomen. Ga je
maar snel
omkleden, dan
kan ik daarna je
haar doen.”
9. In het voorbijgaan
bekeek Melissa de
andere kinderen.
Vooral het
donkere meisje
met de lange, rode
staarten zag er
erg vriendelijk uit.
10. In de slaapkamer
trok ze haar
nieuwe kleren aan,
en ging op haar
bed zitten. Ze
hoopte maar dat
haar leven hier
beter zou worden
dan het tot nu toe
al geweest was.
11. Maar bij het weer
beneden
aankomen, zag ze
meteen de
verdrietige blik
van het donkere
meisje in de stoel…
van wie de lange
haren waren
afgeknipt.
12. Haar blik gleed
even naar de bank
waar de andere
kinderen zaten, en
toen ze hun korte
haren zag begreep
ze wat haar te
wachten stond.
13. “Ik wil dat niet.”,
zei ze met een dun
stemmetje, toen ze
in de stoel moest
gaan zitten,
“Ik wil mijn haar
niet zo kort.”
14. “Dacht je nu echt
dat je hier een
uitzondering
was?”,
antwoordde Kathy
spottend,
“Je haren gaan
eraf, net zoals bij
iedereen!”
15. “Zo, en nu
iedereen naar
boven om te
studeren!”,
zei Kathy met
luide stem, toen
ook Melissa’s haren
geknipt waren.
16. Toen Melissa daar
met een boek op
haar bed zat –
net zoals alle
anderen – was ze
ervan overtuigd:
het zou hier zo
mogelijk nog erger
worden…
17. Melissa schudt
haar hoofd. Weg
met die
herinneringen, er
is werk aan de
winkel!
Allereerst begint
ze de badkamer te
dweilen.
18. Ook de keuken
moet opgeruimd
worden, en Melissa
probeert dat te
doen zonder eraan
te denken dat ze
de flesjes van haar
jongste kinderen
vastheeft.
19. “Zo, dat is ook
alweer gedaan!”,
zegt ze bij zichzelf,
wanneer ze alle
rekeningen betaald
heeft,
“En nu is het tijd
voor een make-
over!”
21. Wanneer ze zich
heeft omgekleed,
loopt ze naar de
spiegel.
Na de
herinneringen van
daarnet, heeft ze
helemaal geen zin
om een stukje van
haar haren te
knippen.
22. Maar na een tijdje
opsteken, vlechten
en draaien heeft
ze uiteindelijk toch
iets naar haar zin
gevonden.
28. En of het
daardoor kom
weet ze niet, maar
voor ze het zelf
beseft, heeft ze
Harry alles vertelt
over haar mislukte
relaties, en haar
kinderen die ze
waarschijnlijk
nooit meer zal
terugzien.
29. En opeens slaat
Harry zomaar zijn
armen om haar
heen:
“Als je wil, zal ik
wel bij je blijven,
dat ben je niet zo
alleen.”
32. “Kom dan!”,
zegt Harry, terwijl
hij Melissa optilt,
“Als nieuwe
bewoner van dit
huis, zal ik je
persoonlijk over de
drempel dragen!”
33. “En dan zal ik
voor de nieuwe
bewoner van dit
huis eens een
lekkere maaltijd
gaan
klaarmaken!”,
lacht Melissa,
“Ga jij je intussen
maar wat
opfrissen.”
34. Nadat hij andere
kleren heeft
aangetrokken en
zijn kapsel heeft
veranderd, gaat
Harry bij Melissa
aan tafel zitten:
“Het ziet er in
ieder geval heerlijk
uit, Lisje!”
36. Ze kijken elkaar
even in de ogen,
en zien daarin
hetzelfde
verlangen
weerspiegeld.
Daarom schrokken
ze om het snelst
hun eten op…
37. … om daarna tot
lang na
middernacht een
feestje te bouwen
in de slaapkamer!
38. Ja, het ging opeens heel snel! Ik had
geluk met Harry, want mooie mannen
zijn (zoals jullie wel weten) schaars bij
de sims. Maar het is me toch gelukt!
Volgende keer krijgen jullie zeker en
vast het nieuwe kindje te zien!!!
xxx
TOT DE VOLGENDE KEER!!!
