2. Achegábanse os días
máis longos do ano e
iamos celebrar a festa
anual do solsticio de
verán.
A actividade no Clan
era frenética. Os homes
saíran de caza e as
mulleres levabamos
varios días recolectando
froitas, raíces, brotes, bul
bos, tubérculos…. todo o
necesario para poder
preparar o xantar da
festa, acontecemento tan
esperado por todas e
3. Nos días anteriores á cacería estiveramos
rompendo e moendo as lándoas que
apañáramos. Coa fariña resultante fixemos unha
especie de pasta que aplastamos en forma de
pequenos pasteis que logo recubrimos con
xarope de arce e puxémolos a secar ao sol.
A cacería sempre era un reto para os mozos
do poboado e unha grande responsabilidade para
os homes maiores que sabían da perigosidade e
dos riscos aos que se tiñan que enfrontar.
4. O feiticeiro da aldea preparara o ritual onde
implorara a protección dos cazadores contra
os espíritus malignos e encomendara á Nai
Terra que lles permitira cazar un animal para
poder sobrevivir.
5. Esa mañá moi
cedo os homes saíran
coas súas lanzas na
percura dun grande
oso das cavernas ao
que levaban
seguíndolle a pista
durante varios días.
A cacería fora
dificultosa pero entre
todos conseguiran
matalo e traelo ao
poboado.
6. Cando chegaron, as mulleres xa tiñamos
todo disposto para preparar o xantar e poder
cociñar para a gran festa. Despelexamos o
animal, troceamos a carne e fómola colocando
en pozos forrados de pedras que quentáramos
con lumeiradas, onde estaría asándose durante
un día enteiro.
7. Mentres se asaba a carne, preparamos unhas
potas de coiro que colgamos enriba dos lumes.
Nunhas puxemos a ferver tubérculos e raíces
variadas e noutras cociñamos espárragos
silvestres, ceboliñas, cogumelos e diferentes
tipos de verzas. Lavamos unha morea de follas
de leituga silvestre e de dentes de león que
serviríamos crúas cun prebe de graxa de oso
quente, especias e sal que engadiremos a última
hora. Por último preparamos os
arandos, moras e frambuesas silvestres que
servirían de sobremesa para o gran festín.
Xa está todo disposto para o gran día…
9. Soa o espertador. Son as sete e media da
mañá e xa é hora de erguerme para ir ao
instituto.
Foi unha mágoa que xusto no momento de
ir celebrar a festa do solsticio de verán tivera
que volver á realidade.
Coido que sería fantástico poder facer unha
viaxe no tempo para poder vivir unha grande
aventura na Prehistoria.
