AAA

2.  Η ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΡΕΙΑ
 Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851 και γονείς του ήταν
ο ιερέας Αδαμάντιος Εμμανουήλ και η Γκουλιώ (Αγγελική) Εμμανουήλ, Είχε
τέσσερις αδελφές και δύο αδερφούς. Γράφτηκε στο Σχολαρχείο (1860), την τρίτη
τάξη του οποίου όμως αναγκάστηκε να παρακολουθήσει στη Σκόπελο (1865), καθώς
στη Σκιάθο είχε καταργηθεί. Η πορεία των γυμνασιακών του σπουδών
πραγματοποιήθηκε επίσης μετ' εμποδίων, συνοδευόμενη από διαρκείς διακοπές
εξαιτίας κυρίως της οικονομικής ανέχειας της οικογένειάς του. Αποφοίτησε από το
Βαρβάκειο Γυμνάσιο της Αθήνας το 1874, ενώ είχε προηγηθεί περιπλάνησή του στα
γυμνάσια της Χαλκίδας και του Πειραιά. Άρχισε από μαθητής να κερδίζει το ψωμί
του με παραδόσεις και προγυμνάσεις μαθητών. Το 1872 επισκέφτηκε το Άγιο Όρος
μαζί με τον φίλο του Νικόλαο Διανέλο, όπου παρέμεινε οκτώ μήνες ως δόκιμος
μοναχός.[3] Μη θεωρώντας τον εαυτό του άξιο να φέρει το «αγγελικό σχήμα»,
επέστρεψε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου
Αθηνών, όμως δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Το ότι δεν πήρε το δίπλωμά του
στοίχισε στον πατέρα του, ο οποίος τον περίμενε να γυρίσει καθηγητής στο νησί και
να βοηθήσει τις τέσσερις αδελφές του. Οι τρεις από αυτές παρέμειναν ανύπαντρες και
του παραστάθηκαν με αφοσίωση σε όλες τις δύσκολες στιγμές του.

3.  Από τη στιγμή που γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο άρχισε να δημοσιογραφεί
και να κάνει μεταφράσεις από τα Γαλλικά και Αγγλικά, γλώσσες που είχε
μάθει σε βάθος και που λίγοι τις γνώριζαν τόσο καλά στην εποχή του. Η
θέση του καλυτέρευσε κάπως, όταν γνωρίστηκε με τον προοδευτικό
δημοσιογράφο και εκδότη Βλάση Γαβριηλίδη, που ίδρυσε την περίφημη
για την εποχή της εφημερίδα Ακρόπολη. Η ζωή του όμως δεν άλλαξε. Αν
και η αμοιβή του από την εργασία του στην "Ακρόπολη" ήταν υπέρογκη
(έπαιρνε 200 και 250 δραχμές το μήνα), ενώ κέρδιζε αρκετά και από τις -
περιζήτητες- συνεργασίες του με άλλες εφημερίδες και περιοδικά, η
οικονομική του κατάσταση στάθηκε για πάντα η αδύνατη πλευρά τουΌταν
έπαιρνε το μισθό του, πλήρωνε τα χρέη του στην ταβέρνα του Κεχριμάνη,
(όπου έτρωγε είκοσι εφτά ολόκληρα χρόνια), έδινε το νοίκι, έστελνε στη
Σκιάθο, μοίραζε στους φτωχούς, σπαταλούσε χωρίς σκέψη για την αυριανή
μέρα. Κι έτσι έμενε πάντα φτωχός και στενοχωρημένος, χωρίς να μπορεί
να αγοράσει ακόμη και τα στοιχειώδη, ακόμα και ρούχα. Δεν μπορούσε να
περιποιηθεί τον εαυτό του και η μεγάλη ανεμελιά του, συνοδευμένη από
κάποια φυσική ραθυμία και νωθρότητα, με μια πλήρη αδιαφορία για τα
βιοτικά, τον κρατούσε σε κατάσταση αθλιότητας.

4.  ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ

 Η ζωή του Παπαδιαμάντη μέρα με τη μέρα γινόταν δυσκολότερη. Η
φτώχεια, το ποτό και η ασυλλόγιστη απλοχεριά του έγιναν αιτία να
φτάσει σε απελπιστική κατάσταση, ενώ παράλληλα χειροτέρευε και η
υγεία του. Κάποιοι φίλοι του διοργάνωσαν μια γιορτή στο Φιλολογικό
Σύλλογο "Παρνασσός" το 1908 για τα λογοτεχνικά εικοσιπεντάχρονά
του και κατάφεραν να συγκεντρώσουν ένα χρηματικό ποσό, με σκοπό να
τον βοηθήσουν να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο. Πράγματι, ο
Παπαδιαμάντης κατόρθωσε να πληρώσει τα χρέη του και να αγοράσει
για πρώτη φορά καινούρια ρούχα κι ετοιμάστηκε να επιστρέψει στη
Σκιάθο. Μάταια ο Νιρβάνας (γιατρός ο ίδιος) προσπάθησε να τον πείσει
να εισαχθεί στο νοσοκομείο. Στα τέλη του Μαρτίου του 1908 έφυγε για
το νησί του, με σκοπό να μην ξαναγυρίσει στην πόλη «της
δουλοπαροικίας και των πλουτοκρατών», όπως ο ίδιος έγραψε. Ο
Παπαδιαμάντης απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1911, ύστερα από
επιδείνωση της υγείας του. Η κηδεία του τελέστηκε μέσα στο πένθος
όλων των απλών ανθρώπων του νησιού.

5.  ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
 Μέσα στα περισσότερα διηγήματα του Παπαδιαμάντη, του
συγγραφέα και υμνητή «του ρόδινου νησιού του», γίνεται συχνή
αναφορά στο φυσικό περιβάλλον της Σκιάθου, στις ρεματιές, τις
χαράδρες, τα υψώματα, με διαφορετική το καθένα βλάστηση.
Επίσης αναφέρεται συχνά και η θαλασσινή της διαμόρφωση, με
τα αμέτρητα λιμανάκια, τους κόρφους και τους κάβους, τους
γκρεμούς, τις σπηλιές, τα νησάκια, τις αμμουδιές, τα ακρογιάλια.
Αυτές οι αλησμόνητες παιδικές μνήμες κυριαρχούν στη σκέψη
του Παπαδιαμάντη και τις κάνει διηγήματα, εμπλουτισμένα με τα
θρησκευτικά βιώματά του και με τα βάσανα, τους καημούς και τις
μικροχαρές της σκιαθίτικης φτωχολογιάς. Οι ήρωές του είναι
ψαράδες, αγρότες, ιερωμένοι, μετανάστες, πολυφαμελίτες,
εργένηδες, αναξιοπαθούσες χήρες, όμορφες ορφανές, αλλά και
κακάσχημες μάγισσες και διάφορες αγύρτισσες.

6.  ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΕΣ
 Μυθιστορήματα
 Η Γυφτοπούλα (1884)
 Η Μετανάστις (1880)
 Οι Έμποροι των Εθνών (1883)

 Νουβέλες
 Βαρδιάνος στα σπόρκα (1893)
 Η Φόνισσα (1903)
 Τα ρόδινα ακρογιάλια (1908)
 Χρήστος Μηλιόνης (1885)

 Διηγήματα
 Αγάπη στον κρεμνό
 Άγια και πεθαμένα (1896)
 Άλλος τύπος (1903)
 Αμαρτίας φάντασμα (1900)
 Άνθος του γιαλού (1906)
 Αποκριάτικη νυχτιά (1892)
 Απόλαυσις στη γειτονιά (1900)
 Άσπρη σαν το χιόνι (1907)
 Άψαλτος (1906)
 Για τα ονόματα (1902)
 Για την περηφάνια (1899)
 Γουτού γουπατού (1899)
 Γυνή πλέουσα (1905)
 Εξοχική Λαμπρή (1890)
 Εξοχικόν κρούσμα (1906)
 Έρημο μνήμα (1910)
 Έρμη στα ξένα (1906)
 Έρως – Ήρως (1897)
 Η Άκληρη (1905)
 Η Αποσώστρα (1905)
 Η Βλαχοπούλα (1892)
 Η Γλυκοφιλούσα (1894)
 Η Γραία κ' η θύελλα (1906)
 Η Δασκαλομάννα (1894)
 Η Επίσκεψις του αγίου Δεσπότη (1906)
 Η Θητεία της πενθεράς (1902)
 Η Θεοδικία της δασκάλας (1906)
 Η Ξομπλιαστήρα (1906)
 Η Κάλτσα της Νώενας (1907)
 Η Μακρακιστίνα (1906)

7.  Οι Μάγισσες (1900)
 Οι Ναυαγοσώσται (1901)
 Οι Παραπονεμένες (1899)
 Οι Χαλασοχώρηδες (1892)
 Ολόγυρα στη λίμνη (1892)
 Όνειρο στο κύμα (1900)
 Παιδική Πασχαλιά (1891)
 Πάσχα ρωμέικο (1891)
 Πατέρα στο σπίτι (1895)
 Ποία εκ των δύο (1906)
 Ρεμβασμός του Δεκαπενταυγούστου (1906)
 Σταγόνα νερού (1906)
 Στην Αγ. Αναστασά (1892)
 Στο Χριστό, στο Κάστρο (1892)
 Στρίγγλα μάννα (1902)
 Τ' Αγνάντεμα (1899)
 Τ' Αερικό στο δέντρο (1907)
 Τ' Αστεράκι (1909)
 Τ' Μπούφ' του π'λί (1904)
 Τα Δαιμόνια στο ρέμα (1900)
 Τα Δυό κούτσουρα (1904)
 Τα Δυό τέρατα (1909)
 Τα Καλαμπούρια ενός δασκάλου (1908)
 Τα Κρούσματα (1903)
 Τα Λιμανάκια (1907)
 Τα Πτερόεντα δώρα (1907)
 Τα Συχαρίκια (1894)
 Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη (1896)
 Της Δασκάλας τα μάγια (1909)
 Της Κοκκώνας το σπίτι (1893)
 Το Γιαλόξυλο (1905)
 Το Γράμμα στην Αμερική (1910)
 Το Ενιαύσιον θύμα (1899)




8.  Το Θαλάσσωμα (1906)
 Το Θαύμα της Καισαριανής (1901)
 Το Καμίνι (1907)
 Το Κρυφό Μανδράκι (1906)
 Το Μυρολόγι της φώκιας (1908)
 Το «Νάμι» της (1906)
 Το Νησί της Ουρανίτσας (1902)
 Το Πνίξιμο του παιδιού (1900)
 Το Σπιτάκι στο λιβάδι (1896)
 Το Τυφλό σοκκάκι (1906)
 Το Χριστός Ανέστη του Γιάννη
 Το Χριστόψωμο (1887)
 Το Ψοφίμι (1906)
 Τρελλή βραδυά (1901)
 Υπηρέτρα (1888)
 Υπό την βασιλικήν δρύν (1901)
 Φιλόστοργοι (1895)
 Φορτωμένα κόκκαλα (1907)
 Φτωχός άγιος (1891)
 Φώτα – Ολόφωτα (1894)
 Χωρίς στεφάνι (1896)
 Ωχ! Βασανάκια (1896)

 Ποιήματα
 Στην Παναγίτσα στο Πυργί
 Προς την μητέρα μου (1880)
 Δέησις (1881)
 Εκπτωτος ψυχή (1881)
 Η κοιμισμένη βασιλοπούλα (1891)
 Το ωραίον φάσμα (1895)
 Εις τους αδελφούς Γιαννάκην και Κώστα Γ.
Ραφτάκη (1902)
 Νύχτα βασάνου (1903)
 Επωδή παπά στη χολέρα (1879)
 Επωδή γιατρού στη χολέρα (1879)
 Το τραγούδι της Κατίνας (1892)
 Εις ιππεύουσαν Παναγυριώτισσαν (1907)
 Ερωτες στα κοπριά (1907)
 Στην Παναγία τη Σαλονικιά (1908)


10.  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ
 ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ