2. Περιεχόμενα
Η ζωή του(1,2,3)
Το εργο του(1,2,3,4,5,6,7)
Φωτογραφιες
Πηγές
3. Η ζωή του(1)
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στην
Σκιάθος 4 Μαρτίου 1851 - Σκιάθος 3 Ιανουαρίου 1911.
Οι γονείς του ήταν ο ιερέας Αδαμάντιος Εμμανουήλ και
η Αγγελική (Γκιουλώ) το γένος Μωραϊτίδη. Μεγάλωσε
ανάμεσα σε εννιά παιδιά (τα δύο πέθαναν μικρά).
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο νησί του, εσωτερικός
στην Ι. Μονή του Ευαγγελισμού. Φοίτησε στο Γυμνάσιο
(με πολλές διακοπές, λόγω οικονομικών δυσκολιών)
στη Χαλκίδα και στον Πειραιάκαι το τελείωσε στο
Βαρβάκειο της Αθήνας.
4. Η ΖΩΗ ΤΟΥ(2)
Το 1872 επισκέφτηκε το Άγιο Όρος μαζί με τον
φίλο του Νικόλαο Διανέλο, αργότερα μοναχό
Νήφωνα, όπου παρέμεινε οκτώ μήνες ως δόκιμος
μοναχός.
5. Η ΖΩΗ ΤΟΥ(3)
Το ότι δεν πήρε το δίπλωμά του στοίχισε στον
πατέρα του, ο οποίος τον περίμενε να γυρίσει
καθηγητής στο νησί και να βοηθήσει τις τέσσερις
αδελφές του.
Οι τρεις από αυτές παρέμειναν ανύπαντρες και του
παραστάθηκαν με αφοσίωση σε όλες τις δύσκολες
στιγμές του - όπως όταν, επί παραδείγματι,
απογοητευμένος από τη ζωή της Αθήνας,
αναζητούσε καταφύγιο στη Σκιάθο. Ωστόσο,
επειδή οι οικονομικές του ανάγκες ήταν πολλές,
σύντομα αναγκαζόταν να επιστρέψει στην Αθήνα.
6. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ(1)
Μέσα στα περισσότερα διηγήματα του
Παπαδιαμάντη, του συγγραφέα και υμνητή «του
ρόδινου νησιού του», γίνεται συχνή αναφορά στο
φυσικό περιβάλλον της Σκιάθου, στις ρεματιές, τις
χαράδρες, τα υψώματα, με διαφορετική το καθένα
βλάστηση.
Όταν δεν έκανε τέχνη τις παιδικές του αναμνήσεις,
έπαιρνε τα θέματά του από τη ζωή των
φτωχογειτονιών της Αθήνας. Το υπόστρωμα
συνήθως είναι θρησκευτικό.
7. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ(2)
Ολόκληρη η ουσία της πεζογραφίας του περικλείεται
μέσα σε μια φράση του ίδιου : «Το έπ' έμοι, ενόσω ζω,
και αναπνέω καί σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά
λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ' έρωτος
την φύσιν, καί να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια
ελληνικά ήθη».
Εκτός από τα διηγήματα και τις νουβέλες έγραψε και
ποιήματα θρησκευτικής έμπνευσης, που εξυμνούν τη
μητέρα του και την Παναγία. Κι όμως ο Παπαδιαμάντης,
που ήταν υπερήφανος για το διηγηματικό του έργο, του
οποίου γνώριζε την πραγματική αξία, δε θεώρησε ποτέ
του ότι ήταν και ποιητής, αν και η ποιητική πνοή
αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό και του πεζού του
λόγου.
8. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ(3)
Εκτός από τα διηγήματα και τις νουβέλες έγραψε
και ποιήματα θρησκευτικής έμπνευσης, που
εξυμνούν τη μητέρα του και την Παναγία. Κι όμως
ο Παπαδιαμάντης, που ήταν υπερήφανος για το
διηγηματικό του έργο, του οποίου γνώριζε την
πραγματική αξία, δε θεώρησε ποτέ του ότι ήταν
και ποιητής, αν και η ποιητική πνοή αποτελεί κύριο
χαρακτηριστικό και του πεζού του λόγου.
9. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ(4)
Μυθιστορήματα:
Η Γυφτοπούλα (1884)
Η Μετανάστις (1880)
Οι Έμποροι των Εθνών (1883)
Νουβέλες:
Βαρδιάνος στα σπόρκα (1893)
Η Φόνισσα (1903)
Τα Ρόδιν' ακρογιάλια (1908)
Χρήστος Μηλιόνης (1885)
10. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ(5)
Διηγήματα:
Αγάπη στον κρεμνό
Άγια και πεθαμένα (1896)
Άλλος τύπος (1903)
Αμαρτίας φάντασμα (1900)
Άνθος του γιαλού (1906)
Αποκριάτικη νυχτιά (1892)
Απόλαυσις στη γειτονιά (1900)
11. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ(6)
Άσπρη σαν το χιόνι (1907)
Άψαλτος (1906)
Για τα ονόματα (1902)
Για την περηφάνια (1899)
Γουτού Γουπατού (1899)
Γυνή πλέουσα (1905)
Εξοχική Λαμπρή (1890)
Εξοχικόν κρούσμα (1906)
Έρημο μνήμα (1910)
Έρμη στα ξένα (1906)
Έρως – Ήρως (1897)
12. ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ(7)
Ποιήματα :
Στην Παναγίτσα στο Πυργί
Προς την μητέρα μου (1880)
Δέησις (1881)
Εκπτωτος ψυχή (1881)
Η κοιμισμένη βασιλοπούλα (1891)
Το ωραίον φάσμα (1895)
Εις τους αδελφούς Γιαννάκην και Κώστα Γ. Ραφτάκη (1902)
Νύχτα βασάνου (1903)
Επωδή παπά στη χολέρα (1879)
Επωδή γιατρού στη χολέρα (1879)
Το τραγούδι της Κατίνας (1892)
Εις ιππεύουσαν Παναγυριώτισσαν (1907)
Ερωτες στα κοπριά (1907)