1. BASOKO ANIMALIAK
Bazan behin baso bat oso handia eta polita zana. Baso horretan
hainbat animali bizi ziran. Guztiek ondo eramaten ziran euren
artean. Basoan ez egoan buruzagirik ezta naguzirik, danak bardin
tratatzen ziran euren artean; baina koloretsu andrea hontza izan
ezik, beti erakusten egoan zelako begi politak eukazan edo
zelako luma koloretsuak eta beti esaten eban bera zala politena;
gainera ezin eban minutu bat ere ez isilduta egon.
Egun baten, eguzkia egoana eta basoko animalitxoak pozik,
lurrean argitxo bat agertu zan eta bapatean...
Lehoi bat agertu zan!
Animaliak, ez sekiten zer zan lehoi bat, euren bizi guztian ez
eben ikusi halakorik, orduan animali guztiak lehoiaren inguruan
jarri ziran; lehoiak orro egin eutson animali guztieei.
Animaliak ikaratuta, korrika joan ziran euren etxera.
Lehoia ez eban jakin non egoan eta zergaitik egoan hor. Lehoia
arratsalde guztian ibil eta ibilka egoan, oso zoratuta.
Iluntzerakoan, koloretsu andrea, lehoiarengana hurbildu zan; eta
esan eutson:
Nor zara zu? Zelan etorri zara? Ikusi dozu zelango begi politak
daukadaz?
Eta lehoiak erantzun zion:
Ni ohianeko erregea naz, ez dakit zelan etorri naz eta oso
harrigarria da zelango begi politak daukazun.
− Lagunduko didazu nire etxera itzultsera? - lehoiak
− Zelan ez, oso jatorra zara! - hontzak
Hontzak hauxe esan eutson: lehoi jauna, baina lehenen esan
behar didazu zer egin duzun baso honetara heldu baina arinago.
Eta lehoiak: ba egon nintzen nire semeei erakusten zelan izan
behar da harrapari on bat...

2. Hontzak egunak, asteak eta hilabeteak, laguntzen egoan lehoiari
baina alferrik; hontza azkenean errenditu zan, eta lehoia oso
triste eta negarrez esan zuen:
Ez dut inoiz nire semeei eta nire emazteari!
Urte bat igaro zan, lehoia eta basoko animali guztiak hainbat
bihurrikeri egiten eben, baina bihurrikeriak ez jarrera txarrean,
jarrera onean baizik, basoa barrez eta txistez beteta egoan.
Baina egun baten euria egoana, ehiztari bat etorri zan; eta
bapatean, lehoiari emon eutson pistola batekin.
Lehoia lurrean egoanean, argitxo bat agertu zan eta lehoia
bapatean desagertu egin zan.
Lehoi jauna bere etxera itzuli! Animali ona eta jatorra izangaitik!
Lehoi jaunak merezi dau! - esan zuen hontzak pozarren.
Hurrengo egunean egun eguzkitsu eta zoragarria egiten eban:
animali guztiak pozik, danak alkartuta lehoia bere etxera itzuli
zalakon, …
Hala bazan ala ez bazan sartu dadila Bermioko plazan!
EGILEA: DAYANNARA