Παύλος Μελάς Σπυριδωνάκου-Τσίμπη-Σορώτου Γ'1

1. Παύλος Μελάς
Εργασία για το Μακεδονικό Αγώνα (Ιστορία Γ΄γυμνασίου)
Σπυριδωνάκου Γωγώ
Σορώτου Άννα-Μαρία
Τσίμπη Ειρήνη

2. Ο Παύλος Μελάς (29 Μαρτίου 1870 – 13
Οκτωβρίου 1904) ήταν αξιωματικός
πυροβολικού του ελληνικού στρατού και
πρωτεργάτης του Μακεδονικού αγώνα.
Ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά και γαμπρός
του Στέφανου Δραγούμη.

3. Βιογραφία
Γεννήθηκε στη Μασσαλία της Νότιας Γαλλίας . Η
καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από
τον Παρακάλαμο Πωγωνίου της Περιφερειακής Ενότητας
Ιωαννίνων. Μετά τη μετακίνηση της οικογένειας
στην Αθήνα, σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή
Ευελπίδων απ' όπου αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός
υλικού πολέμου το 1891. Φέροντας τύψεις για την
έκβαση του πολέμου του 1897 συμμετείχε από τους
πρώτους στο ιδρυθέν το 1900 Μακεδονικό κομιτάτο για
την εμψύχωση του απογοητευμένου ελληνικού
πληθυσμού της Μακεδονίας και σε αντίδραση στη δράση
των Βουλγάρων κομιτατζήδων.

4. Έτσι από τον Φεβρουάριο του 1904 ο Παύλος
Μελάς έσπευσε με άλλους τρεις αξιωματικούς,
τους Α. Κοντούλη, Α. Παπούλα και Γ.
Κολοκοτρώνη, προς επιτόπια μελέτη της
κατάστασης. Αποτυγχάνοντας σε εκείνη την
πρώτη προσπάθεια, επανήλθε τον Ιούλιο του
ίδιου έτους οπότε και εισήλθε στη Μακεδονία ως
ζωέμπορος με το όνομα "Πέτρος Δέδες". Μετά
20ήμερη παραμονή συναντήθηκε με
τον Λάμπρο
Κορομηλά στη Θεσσαλονίκη ανταλλάσσοντας
σκέψεις για ανάληψη επιχειρήσεων και στη
συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα.

5. Στις 18 Αυγούστου όταν όλα ήταν έτοιμα κατά το
σχέδιο, ο Παύλος Μελάς με το επιχειρησιακό
όνομα Καπετάν Μίκης Ζέζας, επικεφαλής
σώματος 35 μόλις ανδρών, που το αποτελούσαν
Μακεδόνες, Μανιάτες και Κρητικοί, ανέλαβε την
αρχηγία του Μακεδονικού αγώνα ενάντια στους
Βούλγαρους και εισήλθε ένοπλα στα
Μακεδονικά εδάφη με την εντολή να ασκεί
καθήκοντα αρχηγού και στις μικρότερες ομάδες
που δρούσαν εν τω μεταξύ στις περιφέρειες
Μοναστηρίου και Καστοριάς.
Πληροφορηθέντες οι Τούρκοι από διάφορους
καταδότες τη δράσης του Παύλου Μελά, έθεσαν
σε καταδίωξή του πολυάριθμο τουρκικό
απόσπασμα.

6. Παρά τις συνεχείς διώξεις του Οθωμανικού
στρατού ο Παύλος Μελάς άρχισε ν΄ αποδεκατίζει
τις βουλγαρικές ομάδες με βάση τα χωριά
Λιγκοβάνη και Λίχυβο. Όμως στις 13
Οκτωβρίου1904 βρισκόμενος στα Στάτιστα και
προδομένος από την βουλγάρικη συμμορία του
Μήτρου Βλάχου περικυκλώθηκε από Τουρκικό
απόσπασμα 150 ανδρών. Μετά από δίωρη
λυσσαλέα μάχη διέταξε αιφνίδια έξοδο όντας
επικεφαλής των ανδρών του. Στην επιχείρηση
αυτή τραυματίσθηκε θανάσιμα και πέθανε μετά
από μισή ώρα στα χέρια του φίλου
του, Γεώργιου Στρατινάκη. Η τελευταία του
φράση πριν ξεψυχήσει ήταν:

7. "Βούλγαρος να μη μείνει"