1. HETHOOGSTEWOORD
hasselt - Hij is een van de eerste gezichten die je ziet
verschijnen bij een treinramp of problemen op het spoor: Frédéric
Petit (39), met gele helm en fluovest, dag of nacht. Om uitleg te
geven, ondersteuning, info waaraan familieleden (en journalisten)
zich kunnen optrekken. “Dat kan alleen met de steun van ouders
en een partner die het begrijpen, die snappen dat ik tijdens een
etentje in de auto zit te bellen terwijl voorgerecht, hoofdgerecht
en dessert passeren”, vertelt de Truiense woordvoerder van
Infrabel (dat verantwoordelijk is voor ons spoorwegnet). Onlangs
nog uitgeroepen tot beste Nederlandstalige woordvoerder.
“Van 9 tot 5 uur is niets voor mij. Maar sinds de komst van mijn
dochter heb ik wel meer evenwicht gevonden.”
In Het
Hoogste Woord
laten we elk
weekend Lim-
burgers aan
het woord die
onze provincie
op de kaart
zetten. De ene
misschien
bekender
bij het grote
publiek dan de
andere, maar
stuk voor stuk
baanbrekers in
hun vakgebied.
+
Twee Frédéric Petits duiken op als je de
naam in Google intikt. De eerste is een
Franstalige burgemeester die uiteinde-
lijkbenoemdraakteinde(Vlaamse)fa-
ciliteitengemeenteWezembeek-Oppem
nadathijbeloofdezichaandetaalregels
te houden. En toch wordt hij in aantal
krantenkoppen,nieuwsberichtenentv-
interviewsmoeiteloosgekloptdoorFré-
déricPetit(detweede):alswoordvoerder
vanInfrabelvielzijnnaamin2013liefst
872 keer in persartikelen. “Of we vaak
met elkaar verward worden? Niet echt.
De kabinetschef van toenmalig staats-
secretaris Etienne Schouppe heeft wel
eens gedacht dat ik het ook was die
burgemeester wilde worden. ‘Heeft hij
nogeenberoep,heeftdienognietgenoeg
te doen?’...”
Maar Infrabel, dus. Hoe vaak krijg je
de vraag: wat is nu het verschil tussen
Infrabel en de NMBS?
“Duizenden keren (lacht). Maar ik
merk wel dat de naamsbekendheid van
Infrabel door de jaren is toegenomen.”
Wat is nu het verschil?
“Watrolt,isvandeNMBS.Watvastzit,
is van ons. De treinen zijn dus van hen,
de sporen zijn onze verantwoordelijk-
heid. Voor de reizigers maakt het uiter-
aard niet uit wie nu eigenaar is van de
infrastructuur of wie de baas is van de
treinen. Zij willen klantgerichte service
endaarmoetenwijsamenvoorzorgen.
In 2005 is de opsplitsing er gekomen en
ben ik gevraagd om woordvoerder te
worden van Infrabel. Jarenlang heb ik
dat zo goed als in mijn eentje gedaan,
ik was dag en nacht van wacht. Alleen
tijdensmijnzomervakantiegingdegsm
evenuit.Maarikhebhetdaarnooitecht
moeilijk mee gehad, je drijft op zo’n
momenten vaak op adrenaline.”
Het zijn nochtans meestal niet de
prettigste momenten waarop je moet
uitrukken: een treinramp, problemen op
het spoor, kabeldiefstallen...
“Met 3.800 reizigerstreinen en 400
goederentreinen op een van de dichtst
bespoorde netten van Europa kan
er altijd wel iets gebeuren. Er zo snel
mogelijk zijn, dat is mijn credo. Ik ga
waar de actua me naartoe roept. Dat
betekent natuurlijk dat je flexibel moet
zijn, maar een job van negen tot vijf
heeft me nooit aangesproken. Heel
vaak spelen de problemen zich af in de
uitlopervandeavondspits,of heelvroeg
in de ochtend. Als voor veel mensen de
job erop zit of nog niet begonnen is. En
iedereenwiluiteraardmeteenwetenwat
eraandehandis.Eengoednetwerkheb-
ben,isvoormijdanookheelbelangrijk.
Daaromzaljemijgeregeldeenbabbeltje
zienslaanmetdemensenophetterrein.
Ik ben wel de spreekbuis, het gezicht
van Infrabel maar ik ben niets zonder
snelle en accurate info. Bijvoorbeeld
bij een breuk in de bovenleiding in de
avondspits: dan moet ik weten hoeveel
reizigers er gestrand zijn, hoe lang de
treinzalstilstaan,waterpreciesgebeurd
is,... Want de media staan niet stil, ze
hebbenvoortdurendeenupdatenodig.”
En dat betekent dat ook geregeld in het
midden van de nacht de gsm afgaat.
Zoals bij de trein- en giframp in Wet-
teren vorig jaar, waarbij om 2 uur een
goederentrein ontspoorde en 300 ton
acrylonitril in brand vloog?
“Dat was een zaterdagochtend, 3 op
4 mei. ‘Frédéric, maak uw borst maar
nat’, klonk het aan de telefoon. Dan
weet je het wel. Dat was meteen mijn
bed uit, richting Wetteren en we waren
voor twee maanden vertrokken. Als
woordvoerder word je bijna geleefd,
zonder dat je het eigenlijk beseft. Tot
eind juni heeft die crisis geduurd. Eerst
konden we het terrein zelfs niet op voor
herstellingswerken door die chemische
producten. Ik hoopte alleen maar dat
het gedaan zou zijn vóór 1 juli, de dag
dat mijn vriendin uitgeteld was om te
bevallen.Uiteindelijkwashet29juni.Ik
ben met een gerust hart naar de beval-
lingskamerkunnengaan.Alhoewelhet
mentaalnadietweemaandenwel zwaar
woog.Hetiseigenlijkvreemddatiknog
niet grijs ben (lacht).”
Neem je dat inderdaad mee naar huis,
blijven die drama’s door je hoofd
spoken?
“Steeds meer, merk ik. Het tekent me
vaker. Zeker als er jonge mensen of
kinderenbijbetrokkenzijn.Daarword
ik stil van. Vooral als het te voorkomen
was, zoals die jonge spoorlopers. Bui-
zingen(destoptreinvanuitLeuvenbotste
op 15 februari 2010 tegen de IC-trein
naar Luik, 19 mensen kwamen om, red)
is ook heel zwaar geweest, zelfs jaren
daarnanog.Af entoedoeiknunogdat
tracé om er even bij stil te staan. Maar
we zijn meteen na de ramp begonnen
met de versnelde toepassing van het
automatische stopsysteem. Er worden
enorme inspanningen geleverd om dat
tehalen,wewillenaandetopinEuropa
staan qua veiligheid. Ik vind het wel
bevreemdend, elke keer opnieuw, hoe
de wereld na zo’n drama’s de volgende
dag weer gewoon verder draait. Ik ga
veel fietsen en dan zie je nog steeds hoe
Door Caroline
VANDENREYT
HBvLplus
hbvl

2. “Mensen kunnen me heel
vies aankijken als hun
trein vertraging heeft,
in hun ogen ben ik de
boosdoener”
Frédéric
petit
woordvoerder
van Infrabel
chauffeurstussendegeslotenoverwegen
slalommen. Levensgevaarlijk. Als ik
kan, probeer ik hen aan te spreken.”
Je bent uitgeroepen tot (eerste) woord-
voerder van het jaar. Wat de jury onder
meer loofde, was jouw eerlijkheid en
bereidheid om ook in moeilijke momen-
ten open te zijn. Terwijl veel bedrijven
net dichtklappen in een crisis?
“Dat vind ik heel onverstandig, cri-
siscommunicatie is net belangrijk. De
media doen hun werk, ze hebben info
nodig: als ze die niet van jou krijgen,
gaan ze die elders zoeken. Daarom
kan je het maar beter zelf doen, dan is
de informatie correct. Wees er snel bij,
beperkjetotcijfersenfeiten,ganietzelf
speculeren. Die raad geef ik aan elke
woordvoerder,inwelkesectordanook.”
Je bent het gezicht van Infrabel. Word
je daarop ooit aangesproken, werken
boze reizigers al eens hun frustratie op
jou uit?
“Dat gebeurt. Boze mails, reacties op
Twitter, verwijten, je wil niet weten wat
er allemaal toekomt. Ik neem zelf elke
ochtend de trein vanuit Sint-Truiden,
ik zet me altijd heel strategisch in het
rijtuig om een goed overzicht te heb-
ben van de reizigers. Bij vertragingen
kunnen mensen me bijzonder vies
aankijken. Maar ze kunnen ook heel
positief reageren, met bedankmails of
zoals toen de treinen Brussel-Leuven
stilgelegdwerdendooreenbomalarmin
verschillendestations:ikhebdemensen
op de trein meteen geïnformeerd, dat
werd duidelijk geapprecieerd.”
Je had overigens ook woordvoerder van
de NMBS kunnen zijn?
“Erwarentweevacaturestoenikin1999
bij de Spoorwegen begon: woordvoer-
derof decommunicatievandevolledige
verbouwing van Antwerpen-Centraal
en het HST-traject. Echt getwijfeld heb
ik niet, ik vond me op 23 jaar nog niet
klaarvoorwoordvoerder.Ikwildeeerst
zelf ophetterreingewerkthebben.Dus
werd het Antwerpen. En dat heb ik me
nooit betreurd. Je leert zoveel op die
manier over alle vormen van commu-
nicatie:evenementenorganiseren,werf-
communicatie, persberichten maken,
de interne communicatie. Dat was een
boeiendeleerschool.Hetwasnatuurlijk
wennen, om als 23-jarige in een groot
overheidsbedrijf mee te draaien. In het
begin zag je de argwaan bij sommigen:
‘Ah, daar komt zo’n jong manneke. Pas
afgestudeerdenhijzalhetonseenskomen
zeggen’. Maar ik heb meteen duidelijk
gemaakt dat ik van iedereen kan en wil
leren. Van de man in das en pak tot de
poetsvrouwinhetstation.Doorteluis-
terenkanjejeeenbeeldvormenenkom
jeaandeinformatiediejenodighebt.Ik
heb een fantastische tijd in Antwerpen
gehad. Nu nog loop ik nog eens graag
langs, door die prachtige kathedraal
die het station toch is, om even met de
mensen te praten.”
Communiceren is duidelijk jouw ding.
Amper elf, twaalf jaar oud wist je al wat
je wilde worden: journalist?
“DestripfiguurRikRingersuitdejaren
80 was één van mijn grote helden. Hij
was journalist en detective, dat heeft
mealtijdgepassioneerd.Ikhebnogalle
stripsvandiereeks.Opheteindevande
lagere school vroegen ze bij het PMS
altijdwatjelaterwilwordenenikmoest
niet nadenken: de journalistieke sector.
Opstellen schrijven, spreekbeurten ge-
ven, zelfs mondelinge examens vond ik
fantastisch.”
Dat je communicatie bent gaan stude-
ren, zal dan ook niemand vreemd vinden.
Maar je bent afgestudeerd met een
thesis over de film ‘Schindler’s List’?
“Cinema, film, dat heeft me ook steeds
gefascineerd. En Spielberg is toch een
absolutegrootmeester,hoewelhetjaren
geduurd heeft voor hij die erkenning
kreeg. Terwijl bijvoorbeeld ook Jaws
zo’n schitterende film is, tientallen
keren heb ik die gezien. Haaien heb-
ben me altijd aangesproken, veel van
mijn spreekbeurten op school gingen
>>>blz.10.
HBvLplus

3. ➜➜Frédéric Petit werd geboren
in 1975 in Sint-Truiden.
Hij heeft één oudere zus (die
docente is).Vader werkte als
bediende bij Bayer, moeder deed
het huishouden.
➜➜Na zijn humaniora
Latijn-wetenschappen
aan het College in
Sint-Truiden, studeerde hij
communicatiewetenschappen
aan de KU Brussel en KU Leuven.
Hij deed nog een postgraduaat
journalistiek aan VLEKHO.
➜➜Na zijn afstuderen werkte Petit
een vijftal maanden als adviseur
marketing en communicatie
bij Generale Bank. In januari
1999 ging hij aan de slag bij
de NMBS als projectleider
communicatie voor de renovatie
van Antwerpen-Centraal en
de aanleg van het HST-traject
Brussel-Antwerpen-Nederland.
➜➜Sinds juni 2005 is Petit
woordvoerder van Infrabel,
dat verantwoordelijk is voor het
Belgische spoorwegennet.
➜➜Hij woont samen met Franciska
in Sint-Truiden, sinds 1 juli 2013
is hij papa van dochter Emilie.
daarover. Af en toe stel ik nog steeds
de muziek van Jaws in als de beltoon
op mijn gsm, dat dreigende, het on-
heilspellende... Maar goed, voor mijn
thesis heb ik Schindler’s List gekozen.
Een onvoorstelbare film. En opnieuw
de muziek. Ik denk dat ik die cd zo
platgespeeld heb dat ze niet meer gaat.
Alleen naar Auschwitz zelf gaan, staat
nogopmijntodo-lijst.Inmijneindwerk
beschrijf ik hoe de Holocaust door de
jaren heen in beeld is gebracht. Van de
documentaireShoatotSchindler’sList.
Zwaar, dat weet ik. Ik heb uren en uren
naar die films zitten kijken en dat heeft
toch een serieuze impact op een mens.
Maar ik vind het belangrijk dat zoiets
nooit vergeten wordt. Het boezemt me
angstinalsjezietdatjongemensenzelfs
deoorlognietmeerkunnensitueren,dat
ze in polls niet kunnen zeggen wanneer
die begonnen of geëindigd is. Terwijl
ik zelf geschiedenis altijd een heerlijk
vak vond.”
Sport heeft ook altijd een belangrijke
rol in jouw leven gespeeld. Je bent zelfs
tenniskampioen geweest?
“Ik heb een beetje vanalles gedaan:
voetbal, zwemmen, judo tot de bruine
gordel. En tennis uiteraard. Met de
Leopoldclub van Sint-Truiden zijn we
zo’n tien jaar geleden Belgisch kampi-
oen geworden. Ik vergeet nooit meer
Vervolg van blz. 9.
wie
is
Apart
Frédéric
Petit
Frédéric Petit
Waaraan kan je geld uitgeven?
“Af en toe aan kleine cadeautjes voor mijn dochter. Een
kleedje, een knuffel. Vind ik enorm ontspannend. Waar ik
geengeldaankanspenderen?Computerspelletjes.Dathoop
ik mijn kind ook bij te brengen: je moet niet altijd voor die
computerhangen,kinderenmoetenbuitenspelen,zicheens
lekker uitputten.”
Welke muziek moeten ze spelen op jouw begrafenis?
“Oei,datiseenmoeilijke.Ikhouwelvandiepgravendenum-
mers: Vlaamse kleinkunst, Stef Bos. De cd van Passenger
had ik net nog in de auto opstaan. Puur, artisanaal werk.”
Waar kan je echt niet zonder?
“Mijngsm.Datishetverlengstukvanmijnarm(lacht).Die
gaat overal mee: onder de douche, op toilet, hij staat extra
luid als ik een partijtje tennis speel.”
Wanneer ben je voor het laatst ontroerd geweest?
“Opdebegrafenisvanmijnnonkel,mijnpeter.Opzo’nmo-
mentenstajestilbijhetleven,gajeevennadenken.Hethelpt
om de kleine dingen van elke dag weer te appreciëren als je
zoietsmeemaakt.Maarikbensowiesoiemanddiezichheel
snel inleeft. Je zou me moeten zien bij een sportwedstrijd,
zoals de Ronde van Frankrijk. Het voelt alsof ik daar zelf
aanhetmeezwoegenben,thuisopdehometrainer,voortv.”
Hoeveel uur slaap heb je per nacht nodig?
“Niet veel. Ik kan een hele week perfect functioneren met
vijf uurslaap.Ikwouzeggendattussenmiddernachtenvijf
uur ook het enige moment is dat ik meestal met rust word
gelaten, omdat er dan geen treinen rijden. Maar dat klopt
niet, want je hebt dan natuurlijk nog de goederentreinen.”
die finale tegen De Haan, met enkele
honderdentoeschouwersrondhetplein.
Voor ons was dat veel, hé. Daarna zijn
we een reeks hoger gaan spelen, maar
het wordt steeds moeilijker: je bent
midden dertig, hebt een druk profes-
sioneel leven waardoor je niet veel kan
trainen. Je staat daar tegenover jonge,
afgetrainde kerels en op een bepaald
moment kan je dat niet altijd meer
compenserenmettechniekenervaring.
Ik begin mijn leeftijd te voelen (lacht).
Maar ik geloof in mens sana, in corpore
sano, een gezonde geest, in een gezond li-
chaam.Delaatstejarenhebikmevooral
op het fietsen gestort. Dat is voor mij
ook de manier om mijn hoofd leeg te
maken, om te herbronnen. De fiets op,
richting Borgloon, Tongeren,... Prach-
tig. Dan ben ik meteen ontspannen.
Het is niet voor niets dat ze Katarakt
hebben gefilmd in Haspengouw. Het
is niet het gemakkelijkste traject, neen,
veel bergop en bergaf. Maar dat heb ik
nodig,ikmoetmezelf kunnenuitdagen,
heel diep kunnen gaan. Daar geniet ik
enorm van. Voormiddag zelf een paar
klimmetjes doen, en dan ‘s namiddags
kijken naar een wielerwedstrijd. Hoe
mensen als Gilbert of Cancellara de
hellingen opvlammen.”
Nu we het toch over idolen hebben. Heb
je een lichtend voorbeeld?
“In de sport is dat zeker Roger Federer,
hoe hij op en naast de court een echte
gentleman is. En zeker ook Gilbert,
Contador, Cancellara. Ze wachten niet
af, vallen aan, nemen initiatief. Dat
competitieve heb ik ook. Daarbuiten
heb ik heel veel bewondering voor
Barack Obama. Het is niet eenvoudig
om het als zwarte president te maken.
Het is een van mijn wilde dromen om
eensmeetedraaienalswoordvoerderin
de presidentscampagne. Dat zou nogal
eens een uitdaging zijn (lacht).”
Maar bovenal is er sinds één jaar een
absoluut idool in jouw leven?
“Inderdaad: mijn dochter Emilie. Zij
heeft evenwicht in mijn leven gebracht,
door haar kan ik het allemaal iets meer
loslaten.Genietenvandekleinedingen
van het leven. Ik slaap veel rustiger, na
zware emotionele dagen, als ik bij het
thuiskomenhaarevenovermijnschou-
derkanleggen,eenflesjegeven.Maarik
kantochnogsteedsmoeilijkafstandne-
men.Tweedagennahaargeboortewou
ik absoluut bij het persbezoek zijn aan
het seinhuis waar ex-Fordwerknemers
op ‘snuffelstage’ waren. Dat stond al
langer gepland op 3 juli, gelukkig is
ze op de uitgerekende dag van 1 juli
gekomen... Maar ik vond het gewoon
belangrijkomdaartezijn.Zekerookals
Limburger, als trotse Truienaar.”
Ik denk dat
ik de cd van
Schindler’s
List gewoon
kapotge-
speeld heb.
HBvLplus
Met dank aan
het Radisson Blu
hotel Hasselt en
de Sky Lounge