1. Αστεία Ποιήματα
Οι βελόνες από τα πεύκα δεν μπορούν
να τρέξουν
κι όλο γκρινιάζουν που δε μπορούν να
παίξουν. Τι σημασίαέχει να ζήσουν, αν
δεν μπορούν ούτε να κεντήσουν;
Φώτης- Ανρονίκη
Καίγονται της κουζίνας τα ματάκια
παντοτινά, δάκρυα πέφτουνε παντού.
Κλείσε αμέσως τα κουμπάκια
να μη γίνει καμιά ζημιά.
Οδυσσέας – Ελένη Χ
Απ’ της βελόνας μας το μάτι
έχει τρέξει ένα δάκρυ!
Μήπως θα ταξιδέψει με καράβι, με
κατάρτι;
Ή μήπως με αμάξι θα φτάσει
στα μακρινά τα δάση.
Κων/νος- Χαράλαμπος
Η βελόνα έχει μύτη μυτερή
μα μακάρι να μπορούσε να αναπνεύσει
και αυτή.
Τα φύλλα από τα βιβλία πετάνε με
χαρά
κι ο άνεμος τα πάει μακριά.
Αναστασία –Σοφία
Η κουζίνα έχει άλογα και φεγγίτες
Λεκάνες και σωλήνες.
Έχει κουμπιά και πίνακα
θάλασσα και πιάτα…..
Ευθύμης
