1. บัญญัติการถ่ายทา ๑๐ ประการ
ปัจจัยสาคัญ ๑๐ ประการ สาหรับปฏิบัติการถ่ายทาภาพยนตร์ที่ต้องคานึงมีดังนี้ (รัก
ศานต์ วิวัฒน์สินอุดม, ๒๕๔๕; ๒๔๓)
๑. ตาแหน่งกล้อง ฉากนัน ๆ ควรเป็นมุมมองของใคร กาลังมองใคร สามารถกลับไป
้
กลับมาได้ในแต่ละฉาก เป็นมุมมองแทนสายตาระยะภาพใกล้หรือมุมมองเฝ้าสังเกตการณ์ระยะ
ภาพไกล ในฉากที่ต้องการความเร้าใจมักใช้ ๒ มุมตัดสลับกันไปมา
๒. องค์ประกอบภาพ ภาพในกรอบภาพของภาพยนตร์มี ๒ มิติ คือ ด้านกว้างและยาว
ผู้กากับจึงควรสร้างภาพให้มีความลึก มีพื้นหน้าพืนหลัง หรืออาจให้คนดูสามารถจินตนาการ
้
ภาพให้กว้างกว่าที่มองเห็นในเฟรมได้ เช่น คนดูได้ยินเสียงม้าควบอยู่นอกเฟรม และค่อย ๆ ดัง
ขึ้นจนเห็นม้าเข้ามาในเฟรม เป็นต้น
๓. ขนาดภาพ มีใช้กันอยู่ ๓ ลักษณะกว้าง ๆ คือ ภาพใกล้ ภาพปานกลาง ภาพไกล
๔. การจัดแสง เป็นปัจจัยที่ช่วยส่งเสริมการจัดองค์ประกอบภาพ แสงและเงาช่วยให้คน
ดูเกิดความรู้สกทางด้านอารมณ์ เช่น แสงทึบในฉากบ่งบอกถึงความลึกลับซับซ้อน แสงที่สว่าง
ึ
ในภาพยนตร์ตลกเบาสมอง อาจแต่งเติมหรือใช้แบบธรรมชาติก็ได้แต่ต้องรักษารูปแบบการจัด
แสงให้มีความสม่าเสมอตลอดเรื่อง
ลักษณะของแสงส่วนใหญ่ที่ใช้ในการถ่ายทามี ๒ ลักษณะ คือ แสงเข้ม หมายถึง แสง
ที่มาจากแหล่งแสงกระทบกับ Subject โดยตรง เกิดแสงเงาตัดกันรุนแรงภาพมีความแข็ง
กระด้าง และแสงนุ่ม หมายถึง แสงที่ผ่านการกรองด้วยผ้าหรือกระดาษกรองแสง แสงจะไม่
กระทบ Subject โดยตรง แต่ผ่านการสะท้อนแสง ทาให้ภาพมีแสงและเงาตัดกันอย่างแผ่วเบา
ภาพที่ได้จะนุมนวลขึน
่ ้
๕. การเคลื่อนกล้อง ขึ้นอยู่กับแนวของภาพยนตร์ แต่ส่วนใหญ่จะใช้การเคลื่อนไหว
ปานกลางที่สามารถรักษาการเล่าเรื่องให้ดาเนินต่อไป ไม่หวือหวามากเพราะอาจทาให้เบี่ยงเบน
ความสนใจคนดูไปที่การเคลื่อนไหวมากกว่าเนื้อเรื่องได้

2. ๖. การตัดต่อ ต้องคิดเตรียมล่วงหน้าไว้แล้วตั้งแต่การถ่ายทาว่าต้องตัดต่ออย่างไรในแต่
ละช็อต มีข้อพิจารณาอยู่ ๒ ประเด็น คือ ตัดตรงไหน และต่อกับภาพอะไร ต้องพิจารณาถึง
การเชื่อต่อด้วยวิธีการอะไร เช่น ตัดชนธรรมดา ใช้ภาพจางซ้อน จางเข้า/จางออก หรือ
กวาดภาพ เป็นต้น
๗. การถ่ายคลุม ในฉากหนึ่งที่มีความยาว ๑ นาที อาจใช้ตั้งแต่ ๑ – ๒๐ ช็อต โดย
วางมุมกล้องและมีมุมมองหลายมุมเพื่อจะได้ครอบคลุมในฉากนั้น ๆ เช่น อาจเป็นมาสเตอร์
ช็อต คือภาพของช็อตมุมกว้างที่ถ่ายยาวจนจบในฉากนั้น แล้วใช้ภาพปานกลาง ใกล้ ภาพสอง
คน และอื่น ๆ เป็นภาพแทรกสลับไปมาเพื่อให้ได้จงหวะในการเล่าเรื่อง
ั
๘. ความต่อเนื่อง วิธีที่ดที่สุดคือการถ่ายทวนซ้าแอ็คชั่น หมายถึง แสดงซ้าแอ็คชั่นใน
ี
ท้ายของช็อต ที่จะตัดต่อเข้าหากัน ต่อจากนั้นผู้ลาดับภาพจึงจะนาไปตัดต่อเพื่อให้ภาพมีความ
ต่อเนื่องกันอย่างราบรื่น และยังต้องรักษากฎ ๑๘๐ องศา ควบคุมทิศทางการเคลื่อนที่ของผู้
แสดงป้องกันการกลับซ้ายขวาของ Subject ในเฟรมที่ช็อตต่อเนื่องกัน
๙. มุมมอง คล้ายกับการวางตาแหน่งกล้องที่สามารถวางได้หลายมุมในช็อตหนึ่ง ๆ
สามารถใช้ความได้เปรียบของกล้องนาคนดูเข้าสู่เหตุการณ์หรือเข้าร่วมเหตุการณ์ได้ด้วยการใช้
ถือถ่าย เช่น ผ่านเข้าไปในป่า ประตู เป็นต้น
๑๐. การถ่ายช็อตพิเศษ เช่น การใช้สปีด การถ่ายกลางวันให้กลายเป็นฉากกลางคืน
การซ้อนภาพกัน การถ่ายใต้น้า การถ่ายบลูสกรีน เป็นต้น