Kwento ng Ibong Adarna

1. Si Don Pedro at ang
Puno ng Piedras Platas

2. Nang sa haring mapakinggan
Ang hatol na kagamutan
Kapagdaka’y inutusan
Ang anak niyang panganay

3. Si Don Pedro’y tumalima
Sa utos ng haring ama,
Iginayak kapagdaka
Kabayong sinakyan niya

4. Yumao nang nasa hagap
Kabundukan ay matahak
Kahit siya mapahamak
Makuha lamang ang lunas

5. Mahigit na tatlong buwang
Binagtas ang kaparangan
hirap ay di ano lamang
Sa hinaba ng nalakbay

6. Isang landas ang nakita
Mataas na pasalunga
Inakyat ng buong sigla
Katawan man ay pata na

7. Sa masamang kapalaran
Hindi sukat na asahan
Nang sumapit sa ibabaw
Kabayo niya’y namatay

8. Di ano ang gagawin pa’y
Wala nang masakyan siya;
Dala-dalaha’y kinuha’t
Sa bundok ay naglakad na

9. Sa masamang kapalaran
Ang prinsipe’y nakatagal,
Narating ding mahinusay
Ang Tabor na kabundukan

10. May namasdang punong kahoy
Mga sanga’y mayamungmong
Sa nagtubing naroroo’y
Bukod-tangi yaong dahon

11. Magaganda’t kumikinang
Diyamante ang kabagay
Pag hinahagkan ng araw
Sa mata’y nakasisilaw

12. Sa kanyang pagkabighani
sa sarili ay niyaring
Doon na munang lumagi
Nang ang pagod ay mapawi

13. Habang siya’y naglilibang
Biglang nasok sa isipang
Baka yaon na ang bahay
Ng Adarnang kanyang pakay

14. Takipsilim ng sumapit
sa itaas ay namasid