1. NOUVELLE VAGUE – FRANCUSKA NOWA FALA
opracowanie: mgr Radosław Wolski
2. POCZĄTKI NURTU
● Nowa fala (z fr „La Nouvelle Vague”) w kinie francuskim narodziła
się wraz ze słynnym konkursem filmowym w Cannes, w maju 1959
roku
● zjawisko masowego startu reżyserskiego grupy inteligentnych
debiutantów po szkole filmowej
● skupieni wokół osoby Andre Bazina, autora miesięcznika "Cahiers
du Cinema"
● autorzy – pasjonaci dokumentaliści i krytycy filmowi, dla których
oglądanie filmów stało się pokoleniową pasją, zbiorowym rytuałem
i sposobem życia (zjawisko kinofilii)
● kina stają się modnym miejscem spotkań – narodziny pokolenia
konsumenckiego
3. NOWA FALA – NOWE PODEJŚCIE DO KINA
● podłoże historyczne – pokolenie buntu (przedsmak
lat 60-tych)
● podłoże technologiczne – rewolucja
technologiczna (pokolenie nowych kamer i
telewizji)
4. PRZECIW „STAREMU KINU“ - nowofalowa rewolucja
● klasyczne normy ustępują pokoleniu, które żyje innym
tempem, walczy o swoje wartości, indywidualne
podejście
● swobodna konstrukcja dramaturgiczna
● unikanie zdrowego rozsądku w motywacji działań
bohaterów
● naturalność akcji oraz jej ścisły związek z miejscem akcji
6. Zjawiska w kinematografii, przeciw którym
występowało nowe pokolenie filmowców
1. - święta reguła ścisłej zależności przyczynowo-skutkowej
poszczególnych scen
- narracja oparta na arbitralnym pojęciu ciągłości i predylekcja do
pracy w atelier
Nowa Fala wychodziła na ulicę (lekkie kamery), filmowano aktorów w
tłumie, nie zwracano uwagi na wścibskie spojrzenia przechodniów w
obiektyw
2. - teatralizacja gry aktorów i ich charakteryzacja
- dialogi wykuwane na pamięć
Aktorom pozostawiano bardzo dużo swobody, często dialogi „tworzyły
się same”
7. 3. - wielokrotne powtarzanie ujęć przy realizacji
- reżyseria niewolniczo skrępowana scenariuszem
Młodych filmowców pociągała spontaniczność, improwizacja,
przypadek, poryw twórczy
8.
9.
10.
11. SKUTKI NOWEJ FALI W EUROPIE I NA ŚWIECIE
● unowocześnienie narracji filmowej (w tym szarpany montaż)
● uelastycznienie reżyserii
● „film autorski” - osobista wypowiedź autora filmowego
● wprowadzenie ujęć „z ręki“
● rozwój poręcznych kamer (lekkich)
● obniżenie i przyśpieszenie produkcji filmowej
● Nowa Fala objawiła się również wśród twórców z takich krajów jak
Czechy, Anglia, Japonia, Włochy, czy Polska
12. NAJWAŻNIEJSZE TYTUŁY I TWÓRCY
DZIEŁA NAJBARDZIEJ WYBITNE:
● „DO UTRATY TCHU / A BOUT DE SOUFFLE / BREATHLESS“
(1960) JEAN-LUC GODARD
● „400 BATÓW / 400 BLOWS“ - FRANCOIS TRUFFAUT
TWÓRCY I TYTUŁY: Alain Resnais („Hiroszima, moja miłość”,
„Zeszłego roku w Marienbadzie“, Jean-Luc Godard („Kobieta jest
kobietą”, „Żyć własnym życiem”, „Amatorski gang“), François
Truffaut, oraz: Claude Chabrol („Kuzyni”, „Siedem grzechów
głównych”), Jacques Rivette, Agnes Varda („Cleo od piątej do
siódmej”), Pierre Kast („Sezon miłości”), Louis Malle („Życie
prywatne”, „Zazie w metrze”) i Jacques Doniol-Valcroze
(„Denuncjacja”).
13.
14.
15.
16. ● Nowofalowe czterolecie (1958-1962) było pokoleniowym
sprzeciwem wobec starszych reżyserów, scenarzystów i
producentów, oraz ich przesadnie artystycznego podejścia do sztuki
filmowej, czyniąc zeń może i mistrzowsko zrealizowany, ale w
gruncie rzeczy, banalny produkt
● Reżyserzy stawiali na miejsce akcji i swoich bohaterów, których
grały nowe, wschodzące gwiazdy. Między innymi, Gérard Blain,
Eiji Okada, Jean-Claude Brialy, Anna Karina, Juliette Mayniel,
Jean-Pierre Léaud, Marie-France Pisier czy Jean-Paul Belmondo