2. Մեսրոպ Մաշտոցի և Սահակ Պարթևի հանձնարարությամբ
ուսուցանելու է մեկնել Հայաստանի գավառները։ Ապա՝ իր մյուս
աշակերտներից ոմանց հետ ուղարկվել էԱսորիք և Կ.Պոլիս ՝
ասորերենի և հունարենի մեջ հմտանալու։ Կորյունը և
մյուսները հայրենիք են վերադարձել 431–ից հետո՝ իրենց հետ
բերելով Ս.Գրքի հունական լավագույն օրինակներ, ինչպես և
Նիկիայի առաջին ու Եփեսոսի տիեզերական ժողովների
կանոնները։ Դրանից հետո Կորյունը զբաղվել է եկեղեցական և
թարգմանչական գործունեությամբ,
մասնակցել Աստվածաշնչի հայերեն թարգմանությանը։
Ենթադրվում է, որ թարգմանել է «Նար Մակաբայեցոց» գիրքը և
այլ երկեր։ Բայց Կորյունի հեղինակությամբ մեզ հասած միակ
վավերական գործը Մեսրոպ Մաշտոցի կենսագրությունն է, որ
շուրջ 442–ին Հայոց կաթողիկոս Հովսեփ Ա Վայոցձորցու
պատվերով գրել և ավարտել է443-450–ին։~
3. «Վարք Մաշտոցի»–ն[1] հայ ազգային մատենագրության առաջին երկերից է, որում Կորյունը
վարքաբանական ձևի տակ կարևոր տեղեկություններ է հաղորդել հայոց, վրաց և աղվանից գրերի
գյուտի ու դրանց հանգամանքների մասին։ ԱյնV դ. սկզբին Հայաստանում ծավալված մտավոր ու
քաղաքական շարժման մասին առաջին ու միակ հավաստի սկզբնաղբյուրն է՝ գրված
ժամանակակցի, իրադարձությունների մասնակցի և ականատեսի կողմից։ Երկը սպառիչ է իր
առաջադրված խնդրի սահմաններում։ Բաղկացած է չորս մասից. մուտք, առաջաբանություն, բուն
շարադրանք և վերջաբան։ «Վարքում» տեղ են գտել միայն կարևորագույն հանգամանքները,
հայտնի, ընդհանուր ճանաչում գտած իրադարձություններն ու փաստերը, որպեսզի
տարակարծությունների և ընդդիմության տեղիք չտրվի։ Այստեղ էլ՝ երկի սեղմ, համառոտ և
ճշմարտապատում բնույթը։ Հետագա բոլոր պատմիչները գրերի գյուտի, Մեսրոպ Մաշտոցի և
Սահակ Պարթևի կյանքի ու գործունեության վերաբերյալ, ինչպես և դրանք լրացնող այլ
տեղեկություններ քաղել են Կոյրունի երկից և հենվել նրա վրա։ Երկը մեծ հետաքրքրություն է
առաջացրել նաև բանասիրության ու պատմագիտության մեջ։
