2. Ορισμός
Η διαπολιτισμική εκπαίδευση διέπεται από μια
σειρά βασικών αρχών οι οποίες επικεντρώνονται
στην ισοτιμία των πολιτισμών. Ο Essinger ορίζει
τη διαπολιτισμική εκπαίδευση ως παιδαγωγική
λύση στα ζητήματα φυλετικών διαφορών που
προκύπτουν από την πολυπολιτισμική σύνθεση
της κοινωνίας.
3. Ιστορική Αναδρομή
Η εκπαίδευση των γλωσσικά και πολιτισμικά διαφορετικών παιδιών ξεκίνησε τον 19ο αιώνα. Γενικά η
εκπαίδευση ήταν υποβαθμισμένη προς όλους τους ανθρώπους και ειδικότερα για τους υπόδουλους. Δεν
υπήρχαν κράτη επομένως και όρια μεταξύ των κρατών άρα στην ουσία δεν μπορούμε να μιλάμε για
μειονότητες σε ένα ομοιογενές κράτος. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο και τον Εμφύλιο εξακολουθεί η
αφομοιωτική προσέγγιση με έμφαση στη γλωσσική ομογενοποίηση αλλά με πιο φιλελεύθερο και
ελαστικό πνεύμα. Το 1948 με τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από τον Ο.Η.Ε. ορίζεται
το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην εκπαίδευση ενώ η στοιχειώδης εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται
δωρεάν και είναι υποχρεωτική.
4. Ωφέλη πολυπολιτισμικής εκπαίδευσης
Η τριβή των παιδιών με διαφορετικές κουλτούρες δεν επιτρέπει την ανάπτυξη ρατσιστικών
αντιλήψεων. Αντιθέτως, τα παιδιά καλλιεργούν το αίσθημα της αλληλεγγύης, μαθαίνουν να
σέβονται το ένα το άλλο και χτίζουν σχέσεις βασισμένες στην αγάπη, την εμπιστοσύνη και την
ηθική υποστήριξη. Με αυτόν τον τρόπο, αποβάλλουν τυχόν στερεότυπα και προκαταλήψεις που
τους εμπόδιζαν να αναπτύξουν φιλίες με παιδιά διαφορετικών λαών και να διευρύνουν τους
ορίζοντές τους.
Ένα ακόμα ώφελος της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης είναι οι επιπλέον γνώσεις που κερδίζουν
οι μαθητές από τη συναναστροφή τους με παιδιά άλλων πολιτισμών. Οι παιδαγωγοί φροντίζουν
να προβάλλουν τα θετικά κάθε χώρας όσον αφορά τον πολιτισμό, τη θρησκεία, την παράδοση,
τα ήθη και τα έθιμα κάθε λαού και να αφήνουν κάθε παιδί να παρουσιάζει τη χώρα του μέσα
από τη δική του οπτική γωνία.
5. Ψυχολογική επίδραση της
πολυπολιτισμικότητας στα παιδιά
Η διαπολιτισμική εκπαίδευση έχει θετική επίδραση
και στην ψυχολογία των παιδιών. Εφόσον αυτά
συναναστρέφονται καθημερινά με παιδιά
διαφορετικών εθνικοτήτων, έχουν αναπτύξει σχέσεις
φιλίας μεταξύ τους, κάτι που οδηγεί στην καλή
κοινωνικοποίησή τους αλλά και στην ομαλή ένταξή
τους στην κοινωνία.
7. Ο ρόλος της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στην ένταξη
των αλλοδαπών μαθητών
Το σχολείο ως θεσμός αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ της
οικογένειας και της κοινωνίας. Η αλληλεπίδραση ανάμεσα στους μαθητές
ενός σχολείου γίνεται εστία κοινωνικής διάκρισης, προκατάληψης και
στερεοτυπικής σκέψης. Με την εφαρμογή της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης
στο νηπιαγωγείο παρατηρείται πως τα παιδιά μαθαίνουν να αναπτύσσουν τις
πρώτες βάσεις που σχετίζονται με τις ομοιότητες και τις διαφορές που
έχουν όλοι οι άνθρωποι. Από τη φύση τους τα παιδιά δεν διαθέτουν
ρατσιστικές αντιλήψεις. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται ρατσιστής αλλά γίνεται.
8. Στα ενδότερα του σχολείου πρέπει να επικρατεί το
αίσθημα της ισότητας. Τα παιδιά πρέπει να
μεγαλώνουν μαζί, να μαθαίνουν μαζί, να γνωρίζονται
μεταξύ τους ως ίσα αλλά και ως διαφορετικά. Η
διαφορετικότητα δεν πρέπει να στιγματίζει έναν
άνθρωπο .Είναι υποχρέωση του σχολείου να
εξασφαλίσει χώρο για τις γλωσσικές και πολιτισμικές
ιδιαιτερότητες των παιδιών.
10. Καταλήγοντας, κάθε άνθρωπος έχει το
δικαίωμα της εκπαίδευσης ανεξάρτητα από
τον τόπο καταγωγής του και το κοινωνικό
του υπόβαθρο. Όλα τα παιδιά του κόσμου
πρέπει να μάθουν να αγαπούν και να
σέβονται τους συνανθρώπους τους από
μικρή ηλικία προκειμένου να εξελιχθούν σε
ευσυνείδητους πολίτες με αισθήματα
αλληλεγγύης για τους συμπολίτες τους. Η
διαπολιτισμική εκπαίδευση δημιουργεί
σχολεία γεμάτα χαμόγελα και όρεξη για
ζωή και καλλιεργεί ανθρώπους που
σέβονται και υποστηρίζουν την ισότητα
στην εκπαίδευση.