2. Co to jest mowa ciała?
Termin z zakresu psychologii społecznej nie kiedy używa się go jako synonimu
komunikacji niewerbalnej. Mowa ciała obejmuje zwykle takie komunikaty niewerbalne
jak:
Gesty i ruchy ciała.
Mimika.
Postawa i ukierunkowanie ciała.
Ruchy oczu i odruch źreniczny.
Sposób używania przestrzeni interpersonalnej.
3. Postawa
Czyli w jaki sposób układamy swoje ciało:
Głowa wysoko, lekkie pochylenie do tyłu pokazując zrelaksowanie lub lekkie
pokolenia do przodu ukazujące zainteresowani koncentrację - ludzie którzy czują
się dobrze w danej sytuacji w danym otoczeniu i są pewni siebie.
Głowa, ramiona, biodra oraz stopy są skierowane prosto na rozmówcę.
Prawdopodobnie będą się unosić do góry i pochylać do przodu jakby napierając na
przeciwnika okazując swoją dominację.
4. Gesty
Umiarkowane gestykulacją nadawcy ułatwia odbiór nadawanych komunikatów.
Natomiast przesadna gestykulacja utrudnia zrozumienie przekazywanych informacji
ponieważ rozmówca zwracał większą uwagę na gesty niż na wypowiadane słowa
zaciemnia one przekazywane informacje.
Gestykulujemy po to, by podkreślić wagę naszych słów, coś zaakcentować, pokazać
kolejność, określić kształt lub rozmiar czegoś, wskazać jakiś obiekt lub osobę.
5. 3 typowe powody krzyżowania ramion przez ludzi:
1. Po prostu jest zimno - chronimy ciało przed nadmiernym ochłodzeniem.
2. Kiedy czujemy się nie komfortowo, towarzystwo nam nie odpowiada lub zwyczajnie
jeszcze nikogo nie znamy
3. W sytuacji kiedy chcemy się odciąć od innych ludzi co niekoniecznie musi być
spowodowane strachem, ale poczuciem wyższości - towarzyszy temu groźne
spojrzenie albo wyniosły uśmiech .
Dlaczego ludzie krzyżują
ramiona?
6. Gesty rąk
Dotyk i kontakt fizyczny:
Podawanie ręki
Poklepywanie
Kładzenie ręki na ramieniu rozmówcy
Świadczą o stopniu zażyłości i pozwala budować emocjonalne więzi.
Za dłońmi można się ukryć, zasłonić część twarzy, można nimi wyrazić otwartość i
uczciwość pokazując otwarte dłonie i wewnętrzną stronę.
7. Kontakt wzrokowy
Wbrew pozorom w konwersacji czasem mniej liczy się to CO mówimy, a ważniejsze się
staje to JAK mówimy, wzrok należy do najistotniejszych aspektów komunikatów
międzyludzkich.
Unikanie kontaktu wzrokowego świadczy o złych zamiarach lub o braku zainteresowania
nadmierne wpatrywanie się rozmówce może być do niego krępujące. Kontakt wzrokowy
powinno się utrzymywać przez około 60% czasu rozmowy.
8. Mimika i wyraz twarzy
Mimika obejmuje wszystkie rodzaje wyrazu twarzy, zarówno wyraźne, jak subtelne, które
wytwarzamy manipulując mięśniami twarzy w czasie interakcji.
Do wyrażania uczuć używamy całej twarzy, choć najwięcej informacji przenoszą same
brwi, oczy i usta.
■ Uniesienia kącików ust do góry - zadowolenie
■ Opuszczenie ich - niezadowolenie
■ Zaciśnięte usta - złość lub wrogość
■ Drżenie dolnej wargi lub jej zagryzanie - smutek, rozżalenie, zdenerwowanie
■ Otwarte usta - zaskoczenie, zdziwienie albo zmęczenie
■ Uśmiech - pozytywne uczucia i myśli
9. Dystans przestrzenny
Proksemika to nauka zajmująca się badaniem wzajemnego wpływu relacji
przestrzennych między osobami.Wyróżnia się następujące strefy dystansu fizycznego:
- Do 45 cm – intymną – zarezerwowana wyłącznie dla najbliższej rodziny, partnerów
życiowych.
- Od 45 do 120 cm – osobistą – stwarza komfortowe warunki do rozmów partnerskich,
towarzyskich.
- Od 1,2 do 3,6 m – społeczną – pojawiające się w sytuacjach życia codziennego.
- Powyżej 3,6 m – publiczną – przeznaczona do wystąpień publicznych.
10. Przykłady zachowań niewerbalnych w
zależności od nastawienia do rozmówcy
Nastawienie przyjazne:
■ patrzenie w oczy rozmówcy
■ kiwanie aprobująco głową
■ uśmiech
■ trzymanie otwartych dłoni
■ rzadkie dotykanie głowy
■ zbliżanie się ku rozmówcy
11. Nastawienie nieprzyjazne:
■ unikanie wymiany spojrzeń
■ pochylanie, odwracanie głowy
■ mimika uboga, zła
■ mocne ściskanie dłoni
■ pocieranie często nosa, głowy
■ odsuwanie się od rozmówcy
12. Nastawienie wrogie, agresywne:
■ uśmiech wieloznaczny
■ nieprzyjemny wyraz twarzy
■ grożenie palcem wskazującym
■ podnoszenie brwi z niesmakiem
■ uniesiona postawa nad rozmówcą
■ ściskanie dłoni w pięści
■ patrzenie ponad głową rozmówcy
