Doktrina ng IFI

Enero, 14, 2022
IGLESIA FILIPINA INDEPENDIENTE
Diocese of Romblon and Mindoros
Odiongan, Romblon
REV. JOSE D. FALOGME, JR. Ph.D
[PANANAMPALATAYANG
IFI: ATING PAGYAMANIN]

Enero 14, 2022
KAPAHINTULUTAN
Pinatunayan ko na wala sa librong ito ang ano mang talata o
salita na labag sa doktrina at kasanayan ng Iglesia Filipina
Indpendiente kung kaya’t aking pinapahintulutan na gamitin
ito bilang babasahin sa pagpapayaman ng pananampalataya
IGLESIA FILIPINA INDEPENDIENTE
OFFICE OF THE DIOCESAN BISHOP
Diocese of Romblon and Mindoros
Cathedral of St. Vincent Ferrer
Odiongan, Romblon

at buhay ng mga kasapi ng simbahan sa Deyosesis ng
Romblon at Mindoros.
RT. REV. RONELIO V. FABRIQUIER, M.Div.
Obispo ng ROOM

PAUNANG SALITA
Ang paggawa ng librongito ay binigyan ng inspirasyon ngmga
pinuno at kasapi ng Iglesia Filipina Independiente (IFI) na
nagnanais na ipagtanggol ang mga doktrina at kasanayan
upang lalong mapalakas ang kanilang kumpiyansa sa sarili at
pananampalataya sa Diyos lalo na sa panahong may mga
nagtatanong sa kanila para sa kalinawan.
Inaamin ng may-akda na nahirapan siya sa pagsulatnito dahil
sa kawalan ng sapat na mga sanggunian na isinulat ng mga
manunulatng IFI.Maramingsalamatsa mga pari na nagbahagi
ng kanilangmga teolohikal na pang-unawa sapanahon ngpag-
aaral ng Biblia sa pamamagitan ng Social Media sa
pamamamgitan ng programang ARMOR OR FAITH BIBLE
STUDY SERIES AND HEALING PRAYER na kung saan
ipinaliwanag ng bawat tagapagsalita ang mga paksa na
isinaayos at pinalawak ng may-akda.
Taos-pusong nagpapasalamat ang may-akda at buong
kasapian sa mga tumulong sa programang ARMOR OF FAITH
lalong-lalo na kina Dcn.Sharon Famaran,Dcn. Mitch Famaran,
Engr. Reden Escarilla,Sanny Boy Fajutrao,RoschelleFernando,
RoschelleBaladjay,Sara Apilado ,Andrae Mae Ferrancullo at
mga Ordinado ngKatedral ni San Vicente Ferrer lalong-lalo na
kay Rev. Joel Galicha , Rev. Lenbert Ganoran, Rev. Jehiel

Ganoria atangwalangpagod na Obispo Diyosesano Ronelio V.
Fabriquier .
Ang payak na bunga ng pagdarasal, pagbabasa at pagsisikap
na ito ay inihahandog sa Diyos ng kasaysayan na tumawag sa
IFI upang maging ilaw ng lahat ng mga nagnanais ng isang
Malaya at masaganang pamumuhay. Hangad ng may-akda na
sa darating na panahon ang aklat na ito ay lalong masinop ng
mga nagnanais na matulungan ang simbahan.
REV. JOSE D. FALOGME, JR. , M.A.G.C, Ph.D

TALAAN NG NILALAMAN
PAKSA PAHINA
Kapahintulutan
Paunang Salita
Talaan ng Nilalaman
Ang Pagsamba 1
Ang Santisima Trinidad 9
Ang Bautismo 16
Ang Birheng Maria 32
Ang Kumpirmasyon 41
Mga Imahe 52
Mga Santo 67
Ang Santa Cruz 75
Ang Banal na Unguento 81
Panalangin Para saMga Patay 91
Karne ng Baboy 108

May mga denominasyon na tinutuligsa ang araw ng
pagsamba sa araw ng linggo. Kanilang pinanghahawakan na
tanging ang pagsamba sa Diyos ay ginagawa lamang sa
araw ng Sabado gaya ng nasusulat sa Lumang Tipan.
Ang artikulo na ito ay naglalayon na patunayan sa kanila na
hindi masama ang pagsamba sa araw ng linggo sapagkat
may mga patunay sa Biblia na ang mga naunang Kristiyano
ay sumamba rin sa araw ng Linggo. Magkaganoon pa man,
ang paghahatol hinggil sa kung ano ang tama o hindi na
araw ng pagsamba o ay ipinagbabawal ng Biblia “
Samakatuwid huwag hayaan ang sinumang magpasa ng
paghuhusga sa iyo sa mga katanungan tungkol sa
pagkain at inumin, o tungkol sa isang pagdiriwang o
isang bagong buwan o isang Sabado. Ito ay anino ng
mga bagay na darating, ngunit ang sangkap ay kay
Cristo. “ ( Colosas 2: 16-17 )
MGA KADAHILANAN KUNG BAKIT HINDI BAWAL
ANG SUMAMBA SA DIYOS SA ARAW NG LINGGO
Sa Lumang Tipan ang Ika-pitong araw na nilikha ng Diyos ay
Sabado. Nagsisimula ito sa gabi ng Biyernes at magtatapos
sa gabi ng Sabado. Sa araw na ito ang mga Judio ay
kailangang magpahinga sa lahat ng kanilang mga gawain
maging ang paglalakbay ng malayo ay hindi maaring gawin
“ ngunit ang ikapitong araw ay isang araw ng Sabado sa
Panginoon mong Diyos. Dito hindi ka dapat gumawa ng

anumang gawain, ni ikaw, o ang iyong anak na lalaki o
anak na babae, ni ang iyong lalaki o babae na lingkod, ni
ang iyong baka, iyong asno o alinman sa iyong mga
hayop, o anumang dayuhan na naninirahan sa iyong
mga bayan, upang ang iyong mga lalaki at babae na
lingkod ay maaaring magpahinga, tulad ng ginagawa
mo.” ( Deut. 5:14) samakatuwid sila ay inatasan na
magpahinga ng Diyos “ Mayroong anim na araw kung
saan maaari kang magtrabaho, ngunit ang ikapitong
araw ay isang araw ng pahinga sa araw ng Sabado, isang
araw ng sagradong pagpupulong. Hindi ka dapat
gumawa ng anumang gawain; saan ka man nakatira, ito
ay isang araw ng Sabado sa Panginoon.” ( Deut. 23:3) at
habang nagpapahinga, ipinag-utos ito ng Diyos na gawing
banal ang araw na yaon “Alalahanin ang araw ng Sabado
sa pamamagitan ng pagpapanatiling banal.” ( Ex. 20:8 ) .
Sa utos na ito hindi naman pinagusapan ang pagsasagawa
ng pagsamba sa araw ng sabado kundi pamamahinga at
pagpapakabanal sa nasabing araw.. Samakatuwid , ang
pagsamba bilang pagpapakabanal ay hindi direktang sinabi
na gawin sa araw ng sabado dahil ito ay usapin ng puso at
paniniwala gaya ng nasusulat “Itinuturing ng isang tao
ang isang araw na mas sagrado kaysa sa iba; ang isa pa
ay isinasaalang-alang araw-araw na magkamukha. Ang
bawat isa sa kanila ay dapat na lubos na kumbinsido sa
kanilang sariling isip. "(Roma. 14: 5) Sa ganitong
pangangatwiran , ang pagsamba sa Diyos sa araw ng Linggo
bilang araw ng pamamahinga at pagpapakabanal ay

pinaniniwalan ng mga tao na nararapat dahil wala naming
araw na dapat paniwalaang mas higit na mahalaga kaysa sa
ibang araw. Ang mahalaga habang nagpapahinga sa buong
isang linggong pagpapapagod ginagawa itong banal sa
pamamagitan ng pagsamba sa Diyos.
MGA BIBLIKAL NA KADAHILANAN NG PAGSAMBA SA
ARAW NG LINGGO
Ang malalim na dahilan kung bakit ang mga Kristiyano ay
sumasamba sa Diyos sa araw ng linggo ay dahil ito ang
araw ng pagkabuhay ni Kristo “ umagang-umaga , nang
araw ng linggo , ang mga babae’y nagtungo sa libingan,
dala ang pabangong inihanda nila” (Lukas 24:1). Napili
ang Linggo dahil sa araw na iyon ay nagawa ang
pinakadakilang himala ng relihiyong Kristiyano, ang muling
pagkabuhay ni Kristo mula sa mga patay. Sa araw din ng
Linggo ang Espiritu Santo ay bumaba sa mga Apostol at
ipinadala sila upang ipangaral ang Ebanghelyo sa mundo.
Samakatuwid, ang Linggo ay ang kaarawan ng Simbahang
Kristiyano . (Mt. 28, Mk. 16, Lk. 24, Jn. 20). Dagdag pa dito
, Si Kristo ay lumitaw sa 12 mga alagad pagkatapos ng
kanyang muling pagkabuhay, sa unang araw ng linggo (Jn.
20: 19ff, 20: 26ff).

Sa araw din ng Linggo ang simbahan sa Troas ay nagtipon
upang ganapin ang pagbabahagi ng tinapay at pangangaral
sa mga tao. (Gawa 20: 6ff). Ipinag-utos din niya na sa araw
ng Linggo ang mga taga Corinto ay magtabi ng mga handog
(1 Cor. 16: 1-2). Tunay ng na ito ay araw ng Panginoon.
ANG MGA TALATA NA TUMUTUKOY SA ARAW NG
PAGSAMBA AT TAMANG KAUGALIAN NG MGA
MANANAMPALATAYA SA PAGSAMBA
1) LAHAT NG ARAW AY PANTAY-PANTAY . “ Isang
tao ang nagpapahalaga sa isang araw na mas
mahusay kaysa sa iba pa, habang ang isa pang
pagpapahalaga sa lahat ng mga araw na
magkamukha. Ang bawat isa ay dapat na lubos na
kumbinsido sa kanyang sariling isip. Ang taong
nagmamasid sa araw, ay nagmamasid sa
karangalan ng Panginoon. Ang kumakain, kumakain
bilang karangalan sa Panginoon, dahil
nagpapasalamat siya sa Diyos, habang ang
umiiwas, ay umiiwas sa karangalan ng Panginoon at
nagpapasalamat sa Diyos.” ( Roma 14: 5-6 )
2) NAGPAKITA SI HESUS SA MGA MAG ALAGAD SA
ARAW NG LINGGO “ Sa gabi ng araw na iyon, ang
unang araw ng linggo, ang mga pintuan na
nakakandado kung saan ang mga alagad ay dahil sa
takot sa mga Hudyo, Dumating si Jesus at tumayo

sa gitna nila at sinabi sa kanila, "Ang kapayapaan ay
sumainyo." ( Juan 20:19 )
3) HINDI USAPIN NG ARAW KUNDI TOTOONG
PAGSAMBA ANG MAHALAGA . “ Ang Diyos ay
espiritu, at ang mga sumasamba sa kanya ay dapat
sumamba sa espiritu at katotohanan. ( Juan 4:24 )
5. ANG ATAS NG DIYOS AY SUMAMBA KAHIT
ANONG ARAW O ORAS . “ Oh halika, sumamba
tayo at yumukod; lumuhod tayo sa harap ng
Panginoon, ang ating Tagagawa!” ( Awit 95: 6 ).
6. ANG ATAS NG DIYOS AY IBIGAY ANG SARILI SA
DIYOS BILANG ISANG TUNAY NA PAGSAMBA. “
Humihiling ako sa iyo samakatuwid, mga kapatid, sa
pamamagitan ng mga awa ng Diyos, upang ipakita
ang iyong mga katawan bilang isang buhay na
sakripisyo, banal at katanggap-tanggap sa Diyos, na
iyong espirituwal na pagsamba.” ( Roma 12: 1)
1) ANG MGA MAG ELEMENTO NG PAGSAMBA SA
DIYOS. “ At higit sa lahat ang mga ito ay
nagmamahal, na nagbubuklod ng lahat nang
magkasama sa perpektong pagkakaisa. At hayaan
ang kapayapaan ni Cristo na mamuno sa iyong mga
puso, na kung saan talaga ka tinawag sa isang
katawan. At magpasalamat. Hayaan ang salita ni
Cristo na manahan sa iyo nang mayaman, nagtuturo
at magpayuhan sa isa't isa sa lahat ng karunungan,

pag-awit ng mga salmo at mga himno at mga
espiritwal na awit, na may pasasalamat sa iyong
mga puso sa Diyos. At kahit anong gawin mo, sa
salita o gawa, gawin ang lahat sa pangalan ng
Panginoong Jesus, na nagpapasalamat sa Diyos
Ama sa pamamagitan niya. “ (Colosas 3: 14-17 )
2) ANG TUNAY NA DIYOS LAMANG ANG DAPAT
SAMBAHIN . “ At sumagot si Jesus sa kanya,
"Nasusulat," 'Sasambahin mo ang Panginoon mong
Diyos, at siya lamang ang iyong paglilingkuran.' (
Lucas 4: 8 )
3) ANG DIYOS AY KASAMA NG MGA TAONG
SUMASAMBA SA KANYA . “ Sapagka't kung saan
ang dalawa o tatlo ay natipon sa aking pangalan,
narito ako sa kanila." (Mateo 18:20 )
4) ANG PAGSAMBA AY DAPAT MAGING
KAUGALIAN HABANG NAGHIHINTAY KAY
KRISTO HESUS. “ Hindi pagpapabaya upang
magkita, tulad ng ugali ng ilan, ngunit naghihikayat
sa isa't isa, at higit pa sa nakikita mo ang paglapit
ng Araw “ ( Mga Hebreo 10:25 )
Sa mga talatang nabanggit , tunay nga na ipinag-utos ng
Diyos na ang mga tao ay dapat sumamba

sa kanya sa espiritu at katotohanan. Kung kaya’t ang araw
na napili nila ay nagiging banal dahil bukod na sila ay
nagpahinga sa isang linggong paghahanap-buhay ginawa
pa nila itong panahon ng pagsamba sa Kanya. Kung
magkaganoon, walang araw na nakakahigit sa ibang araw
dahil ang kabanalan nito ay nasa pagpapasya ng isang tao
kung ilalaan niya ang kanyang pagpapahinga para sa
pagsamba sa Diyos.
Sa mga nagsasamba ng Linggo, mas nagiging malalim ang
kanilang kadahilanan kung bakit ito ay katanggap-tanggap
sa Diyos dahil bukod sa ito ay araw ng pamamahingga at
ginawang banal sa pamamagitan ng pagsamba sa Diyos ,
ito rin ay araw ng pagsilang ng pananampalatayang
Kristiyano dahil ito ang araw ng pagkabuhay ni Hesukristo.

Sa panahong ito ang mga denominasyon ay mayroong
kanya-kanyang pamantayan ng paniniwala o doktrina na
itinuturo sa kanilang mga kasapi. Ipinaglalaban nila ito sa
ano mang paraan. Kung kaya’ t sa proseso ng pakikipag-
relasyon sa isat-isa ito ay nagging sagabal sa pagbuo ng
isang pamayanang nagkakaisa . Ang kalakalan ay kanya-
kanya dahil sa mga pagkakaiba ng doktrina.
Ang Holy Trinity ( Santisima Trinidad ) ay isang katuruan
na nagsasabi na mayroon lamang na iisa at totoong Diyos
sa Tatlong Persona , God the Father (lumikha ng mga
bagay na nakikita at hindi nakikita ), God the Son (
Tagapagtubos /Tagapagligtas ) and God the Holy Spirit (
Tagapatnubay ) . Ang tatlong persona ay hindi tatlong
Diyos kundi iisa sa pagka-Diyos ( substance ). Ang tatlong
persona ng iisang Diyos ay co-equal, co-existing at co-
eternal )
ANG SANTISIMA TRINIDAD AYON SA KREDO NG
PANANAMPALATAYA NG IFI ( orihinal na teksto)
1. The Holy Trinity
One God, true and living, of infinite power,
wisdom and goodness; the Maker and Preserver of all things
visible and invisible. And that in the unity of this Godhead
there be three Persons, of one substance, power and
eternity: the Father who is made of none, neither created nor

begotten; the Son who is of the Father alone, not made nor
created, but begotten, the Holy Ghost who is of the Father
and the Son, neither made, nor created, not begotten, but
proceeding.
2. Jesus Christ, the only-begotten Son of God
Jesus Christ, the only-begotten Son of God, the
second Person of the Trinity, very and eternal God, of one
substance with the Father, took man’s nature in the womb of
the Blessed Virgin, after she had conceived by the Holy
Ghost. He suffered under Pontius Pilate, was crucified, died
and was buried. He descended into hell. The third day he
rose again from the dead, He ascended into Heaven, and
sitteth at the right hand of God the Father Almighty; from
thence He shall come to judge both the living and the dead.
3. The Holy Spirit
The Holy Ghost, the Lord and Giver of life, Who
proceeds from the Father and the Son: Who with the Father
and the Son together we worship and glorify.
ANG SANTASIMA TRINIDAD AY CO-EQUAL, CO-
EXISTING AT CO-ETERNAL
Ang ibig sabihin nito ang iisang Diyos sa tatlong persona ng
pagka-Diyos. Ang tatlong persona ay magkapantay,
parehas na sa simula ay magkasama at parehas na walang

simula at walang katapusan. Ang Tatlong Persona ng iisang
Diyos ay magkasama na sa paglalalang
a. Ayon sa (Genesis 1:1-2) ang Banal na Espirtu ng
Diyos ( ikatlong persona ) ay kasama sa paglikha “
umihip ang malakas na hangin sa ibabaw ng tubig
“ Ang Espiritu ay isang hangin ( Awit .33:6)
b. Ayon sa (Juan 1:1–3, 14 ) ang Diyos Anak (
ikalawang persona ) ay kasama rin sa paglikha “ sa
pasimula pa’y naroon na ang Salita . Kasama ng
Diyos ang Salita at ang Salita ay ang Diyos .
Kasama na siya ng Diyos sa pasimula pa….naging
tao ang salita at siya’y nanirahan na kapiling natin.
c. Ayon sa ( Genesis 1: 26 ) kasama ng Diyos Ama ang
Diyos Anak at Diyos Espiritu Santo sa pasimula pa
ng lahat “ ngayon, lalangin NATIN ( three persons )
ang tao . ATING gagawin siyang kalarawan NATIN.
d. Ayon sa ( Genesis 1: 27) ang NATIN ay iisang Diyos
“ nilalang ng Diyos ( iisa ) ang tao ayon sa
KANYANG ( iisang Diyos ) larawan”

MGA TEKSTO UKOL SA SANTISIMA TRINIDAD
AYON SA TURO NG MGA ALAGAD NI HESUS
Ang tatlong persona sa iisang Diyos ay naging
pamamaraan ng pagtuturo ng mga alagad ni Hesus.
a. Ayon sa ( 1 Pedro 1: 2) “ kayo’y hinirang ng
Diyos Ama ayon sa kaniyang kaalaman sa
mula’t mula pa upang pabanalin ng Espiritu
Santo , maging masunurin kay Jesus Kristo sa
bisa ng kanyang pagkamatay “
b. Ayon sa ( 2 Corinto . 13:13) “ nawa’y sumainyong
lahat ang pagpapala ng Panginoong
Hesukristo, ang pag-ibig ng Diyos at ang
pakikiiisa ng Espiritu Santo
c. Ayon sa ( Mateo 28:19-22) ang iisang Diyos sa
tatlong persona ay mismo ipinag-utos ni Hesus “
humayo kayo at bautismuhan niyo sila sa ngalan
ng Ama, ng Anak at ng Espiritu Santo ….”

SI HESUSKRISTO
Si Hesus ay ang nagkatawang taong persona ng iisang
Diyos. Ito ay pinatutunayan ng Biblia.
1. Ayon sa (1 Juan 5: 6 ) “ si Jesukristo ang
NAPARITO sa sanlibutan, binautismuhan sa
tubig at nagbubo ng kanyang dugo sa kanyang
kamatayan….” Sa talatang ito si Hesus ay hindi
nilikha.
2. Ayon sa ( Juan 1:1–3, 14 ) ang Diyos Anak (
ikalawang persona ) ay kasama rin sa paglikha “
sa pasimula pa’y naroon na ang Salita .
Kasama ng Diyos ang Salita at ang Salita ay
ang Diyos . Kasama na siya ng Diyos sa
pasimula pa….naging tao ang salita at siya’ y
nanirawan na kapiling natin. “
3. Ayon sa ( Juan 17:5) “ kaya, Ama, ipagkaloob
mo sa akin ngayon ang karangalang taglay ko
sa piling mo BAGO PA LIKHAIN ang
sanlibutan “ Siya ay ( pre-existent with the
Father and the Holy Spirit )
4. Si Hesukristo ay hindi nilikha ng Ama “ NAGING
tao ang Salita ( Hesus ) at Siya’y nanirahan sa
piling natin “ ( Juan 1:14 )
5. Si Hesus ay nauna kay Abraham “ sumagot si
Hesus.. bago pa ipanganak si Abraham, AKO
AY AKO NA” ( Juan 8:58) . Ito ang pangalan na

ibinigay kay Moises sa Bundok Sinai.
Sumakatuwid, siya ay kasama na ng Ama sa
pasimula pa dahil iisa ang kanilang pagka Diyos.
SI JESUS AY TUNAY NA DIYOS
Si Hesus ay hindi lamang Panginoon kundi Diyos
1. Ayon sa ( Juan 20:28) “ sumagot si Tomas ..
Panginoon at Diyos ko .. “ sa talatang ito,
malinaw na si Jesus ay naging tagapagligtas
hindi dahil siya ay Panginoon lamang kundi
Diyos mismo.
2. Siya ay Diyos dahil Diyos lang ang pwedeng
magpatawad ng mga kasalanan ng mga tao “
gayunman, ako ang Diyos na nagpapatawad
sa iyong mga kasalanan ( Isa. 43:25)
3. Ang kapangyarihang kumuha at magbalik ng
buhay ay hindi magagawa ng tao ( Juan 10:17-
18, 11: 25 )
4. Ang maaring tagaligtas ay yaong self-existent
lamang at si Hesus ay self-exisent (basahin ang
: Juan 1:1–4; 14:6) at ( Pah. 1:8 ) “ Siya ay ang
Alpha at Omega “

Ang binyag sa IFI ay isang sakramento na kailangan sa
kaligtasan ng isang tao. Ito ay nakatala sa Articles of
Religion #. 4 “Baptism is necessary for salvation. It
signifies and confers grace, cleansing from original
sin as well as actual sin previously committed; makes
us children of God and heirs of everlasting life. It
effects our entrance into the Church of God. It is
administered with water in the Name of the Father, the
Son, and the Holy Ghost.” Sa opisyal na turo na ito ng
simbahan malinaw na isa sa mga pangangailangan
upang maligtas ang tao ay binyag at sa panahong ito ang
tao maging bata man o may sapat na gulang ay
nakakatanggap ng mga biyaya ng Diyos gaya ng
paglilinis sa kasalanang namana kina Adan at Iba at
pagpapatawad ang mga sinadyang kasalanan na nagawa
laban sa Diyos at kapuwa ( ito ay para sa mga may sapat
na pang-unawa ) , nagiging anak ng Diyos at
tagapagmana ng kanyang kaharian dito sa lupa maging

sa langit at nagiging kabahagi ng simbahan. Ang binyag
ay ginagamitan ng tubig at isinasagawa sa pangalan ng
iisang Diyos sa tatlong persona.
ANG BINYAG BILANG GAWAIN NG DIYOS HINDI NG
TAO
Wala sa anumang sipi sa Banal na Kasulatan, ang
naglalarawan sa Binyag bilang "aming gawain" o bilang
"aming pampublikong pagtatapat ng
pananampalataya." Sa halip, ang mga talatang ito ay
naglalarawan ng Bautismo bilang isang mapagbiyaya at
makapangyarihang gawain ng Diyos na kung saan Siya
ay mahimalang naghugas ng ating mga kasalanan sa
pamamagitan ng kamatayan at pagkabuhay na muli ni
Kristo (Gawa 2: 38-39; Gawa 22:16), nagbibigay sa atin
ng isang bagong kapanganakan kung saan tayo ay
"nagtutulungan" tulad ng ginawa natin sa ating unang
kapanganakan (Juan 3: 5-7) dinamitan tayo sa katuwiran
ni Kristo (Gal. 3: 26-27), binigyan tayo ng Banal na
Espiritu (Tito 3: 5-6), iniligtas tayo (1 Pedro 3:21), inilibing
at pinalaki tayo kasama si Kristo bilang mga bagong
nilalang (Rom. 6: 4; Col. 2: 11-12), ginawang banal tayo
sa paningin ng Diyos (Eph. 5: 25-26) at isinama tayo sa
katawan ni Cristo (1 Cor. 12:13).
Ang lahat ng ito, ayon sa Bibliya, ay nangyayari sa
Binyag, at ang lahat ng ito ay ginagawa ng Diyos, hindi
ng tao. Ang mga pangako at kapangyarihan ng Binyag ay

pinalawak sa lahat sa Banal na Kasulatan - kabilang ang
mga bata - at magagamit sa lahat. Ang mga magulang at
pangalawang magulang ay may pribilehiyo at
responsibilidad na mapangalagaan ang nabautismuhan
na bata sa pag-ibig ng Diyos at sa Kanyang Salita upang
malaman niya at magpatuloy na tamasahin ang mga
magagandang pagpapala ng Binyag sa buong buhay
niya. Samakatuwid , ang binyag ay gawain ng Diyos hindi
ng tao dahil hindi naman tao ang nagliligtas at
nagkakaloob ng biyaya kung kayat hindi dapat pigilan ang
binyag sa mga bata dahil sila rin ay may karapatang
makatanggap ng biyaya.
PAGSISI MUNA BAGO BINYAG ( Baptism of
Beleivers)
Nabasa natin sa Ebanghelyo ni San Juan na "... nang
malaman ng Panginoon na narinig ng mga Pariseo na
gumawa si Jesus at nagbautismo ng higit pang mga
alagad kaysa kay Juan (kahit na si Jesus mismo ay
hindi nagbautismo, ngunit ang Kanyang mga alagad),
iniwan niya sa Judea at umalis muli sa Galilea ”(Juan
4: 1-3). Pinatunayan ito ni Pablo sa Gawa 19: 4:" Ang
bautismo ni Juan ay isang binyag ng pagsisisi. Sinabi
niya sa mga tao na maniwala sa darating na kasunod
niya, iyon ay, kay Jesus."Ang bautismo ni Juan ay may
kinalaman sa pagsisisi - ito ay isang makasagisag na
representasyon ng pagbabago ng isip ng isang tao at

pagpunta sa isang bagong direksyon. "Pag-amin ng
kanilang mga kasalanan, sila ay nabautismuhan sa
kanya sa Ilog Jordan" (Mateo 3: 6). Ang pagbibinyag ni
Juan ay nagpakita ng pagkilala sa kasalanan ng isang
tao, pagnanais para sa espirituwal na paglilinis, at isang
pangako na sundin ang batas ng Diyos bilang pag-asa sa
pagdating ng Mesiyas. Sa panahong iyon, ito talaga ang
nararapat dahil kailangan maihanda niya ang puso ng
mga tao sa pagdating ni Hesus at para magawa ito ang
mga makasalanan ay kailangan magsisi sa mga
kasalanang sadyang ginawa.
Tunay nga na ang “ Baptism of Beleivers “ ay isang
seremonya ng paglilinis na nangangahulugang ihanda
ang mga puso ng mga tao upang matanggap ang
kanilang Tagapagligtas. Ito ang konteksto ng pagsisi
muna bago binyag. Pinatunayan ito ni Pablo sa Gawa
19: 4:" Ang bautismo ni Juan ay isang binyag ng
pagsisisi. Sinabi niya sa mga tao na maniwala sa
darating na kasunod niya, iyon ay, kay Jesus. Ito ay
isang makasagisag na representasyon ng pagbabago
ng isip ng isang tao at pagpunta sa isang bagong
direksyon. "Pag-amin ng kanilang mga kasalanan,
sila ay nabautismuhan sa kanya sa Ilog Jordan"
(Mateo 3: 6). Ang pagbibinyag ni Juan ay nagpakita ng
pagkilala sa kasalanan ng isang tao na dapat ay isuko sa
Diyos .
ANG BINYAG SA PANANAW NI HESUS

Sa bahagi naman ni Hesus lumilitaw na ang binyag ay
hindi na magiging ekspresyon lamang ng pagsisisi ng
isang tao; kundi talagang ihahatid nito ang kapatawaran
ng mga kasalanan sa pamamagitan ng kapangyarihan ng
Banal na Espiritu. Ang mga naniniwala kay Kristo ay
nabautismuhan sa Kanyang kamatayan at bumangon sa
Kanyang pagkabuhay na mag-uli. Bago ang Kanyang
pag-akyat ay inatasan ni Kristo ang Kanyang mga
tagasunod na "Kaya't yumaon ka at gumawa ng mga
alagad ng lahat ng mga bansa, binyagan sila sa
pangalan ng Ama at ng Anak at ng Banal na Espiritu,
turuan sila na sundin ang lahat ng mga bagay na
iniutos ko sa iyo; at lo, Kasama kita palagi, kahit
hanggang sa katapusan ng panahon” (Mateo 28:19,
20). Ang kapangyarihan ng Banal na Espiritu ay
magpapahintulot sa kanila na magsimula ng isang misyon
na ginagawa pa rin ng Simbahan sa buong mundo.
Kinilala ng mga unang Kristiyano ang pagkakaiba sa
pagitan ng binyag ni Juan at binyag kay Kristo. Sa
kautusan na ito hindi na denetalye na Hesus ang
pamamaraan, nasasakupan at iba pa maliban sa
kaninong Pangalan. Nilinaw ng kautusan na ito na
pagkatapos ng binyag ay ang pagtuturo ng mga aral
ng Diyos , pagsunod sa kung ano gusto ng Diyos at
pangako na Siya laging mananatili sa mga
nabinyagan sa pangalan ng iisang Diyos sa Tatlong
Persona.

Samakatuwid para kay Hesus ang binyag na Kristiyano
ngayon ay sumisimbolo ng pagsisisi , paglilinis , at
pangako , marka ng pagkakakilanlan ng isang tao sa
kamatayan, libing, at muling pagkabuhay ni Kristo. Ito ay
kinatawan ng isang paglilinis na kumpleto at isang
pangako na likas na tugon ng isa na naging bago. Ang
sakripisyo ni Jesus sa krus ay ganap na naghugas ng
ating mga kasalanan, at tayo ay nabuhay sa bagong
buhay na binigyan ng kapangyarihan ng Banal na Espiritu
(2 Mga Taga-Corinto 5: 17–21; Roma 6: 1–11).
ANO ANG PANLOOB AT ESPIRITWAL NA BIYAYA
NA IBINIBIGAY SA BINYAG ?
Ang panloob at espirituwal na biyaya ay kamatayan sa
kasalanan at bagong pagsilang sa katuwiran, sa
pamamagitan ng pag-iisa kay Kristo sa kanyang
kamatayan at pagkabuhay na mag-uli. Ipinanganak tayo
na isang makasalanan sa likas na katangian, na
nahiwalay sa Diyos. Ngunit sa Binyag, sa pamamagitan
ng pananampalataya kay Cristo at regalo ng Banal na
Espiritu, tayo ay naging miyembro ng Katawan ni Cristo
at pinagtibay bilang anak at tagapagmana ng Diyos. (Awit
51: 1–2, 7–10; Ezekiel 36: 25–26; Juan 3: 3–5; Roma 6:
1–11; Colosas 2: 9–14)128.
.
BAKIT KAILANGANG BINYAGAN ANG MGA BATA ?

Sapagkat ito ay tanda ng pangako ng Diyos na sila ay
yumakap sa tipan ng pamayanan ng Simbahan ni Kristo
at ang grasya ng Diyos gaya ng mga nabanggit ay hindi
dapat ipagkait sa kanila. Ganoon din ang mga magulang
at pangalawang magulang na naniniwala at nagsisisi ay
nagtatanghal sa kanila upang mabautismuhan ay
nangako na palalakihin sila sa kaalaman at takot sa
Panginoon, at inaasahan na sa isang araw ay ihahayag
nila ang buong Kristiyanong pananampalataya kay Kristo
Hesus sa kanilang sarili. (Deuteronomio 6: 6–9;
Kawikaan 22: 6; Marcos 2: 3–5; Gawa 2:39; 16: 25–34 )
BAKIT BINIBINYAGAN ANG BATA KUNG WALA PA
NAMAN SIYANG SAPAT NA GULANG
Ang bisa ng binyag ay hindi lamang nakasalalay sa isang
propesyon ng pananampalataya sa harap ng mga tao .
Ang kinakailangang kondisyon ay biyaya ng Diyos, na
ipinatupad sa pamamagitan ng tubig sa pangalan ng
Ama, Anak, at Banal na Espiritu. Ito rin ay isang wastong
binyag, kahit na ang propesyon ng pananampalataya ay
hindi pa naroroon o kung ang propesyon ng
pananampalataya ay naging mapagkunwari ( sa bahagi
ng mga may sapat na gulang na nagpabinyag lamang
dahil sa ibang kadahilanan na ito ay sistema ng
simbahang nais aniban ). Ang biyaya ng Diyos ay hindi
mahahadlangan ng edad dahil ito’y gawa Niya hindi gawa
ng tao. Sa “ beleiver’s baptism” ang naghahangad ay
ang sarili at ang simbahang gustong aniban subalit sa “
child baptism” ang naghahangad ay ang Diyos.

Naniniwala ang IFI sa doktrinang pagbibinyag ng mga
bata dahil sinasabi ng Bibliya “ Datapuwa't sinomang
magbigay ng ikatitisod sa isa sa maliliit na ito na
nagsisisampalataya sa akin, ay may pakikinabangin pa
siya kung bitinan ang kaniyang leeg ng isang malaking
batong gilingan, at siya'y ilubog sa kalaliman ng dagat.”
(Mat. 18: 6). Ang talatang ito ay nagpapakita na hindi
dapat hayaan ang mga bata na mapahamak sa ano
mang paraan at pagkakataon. Ang bagong
kapanganakan ng tao ay nagsisimula sa binyag ;
Sumagot si Jesus, Katotohanan, katotohanang sinasabi
ko sa iyo, Maliban na ang tao'y ipanganak ng tubig at ng
Espiritu, ay hindi siya makapapasok sa kaharian ng
Dios.Ang ipinanganak ng laman ay laman nga; at ang
ipinanganak ng Espiritu ay espiritu nga.Huwag kang
magtaka sa aking sinabi sa iyo, Kinakailangan ngang
kayo'y ipanganak na muli . (Juan 3: 5-7) at sa binyag ng
mga bata ang gusto ng Diyos ang nasusunod hindi tulad
sa may sapat na gulang “ Na hindi dahil sa mga gawa
sa katuwiran na ginawa nating sarili, kundi ayon sa
kaniyang kaawaan ay kaniyang iniligtas tayo, sa
pamamagitan ng paghuhugas sa muling kapanganakan
at ng pagbabago sa Espiritu Santo” na iyon kay Tito ay
bunga ng pagmamahal ng Diyos sa mga tao. “ Na
kaniyang ibinuhos ng sagana sa atin, sa pamamagitan ni
Jesucristo na ating Tagapagligtas;Upang, sa pagkaaring-
ganap sa atin sa pamamagitan ng kaniyang biyaya, ay

maging tagapagmana tayo ayon sa pagasa sa buhay na
walang hanggan. Tito 3: 5-6).
Ang pananampalataya ng bata ay hindi pa, siyempre,
ipinahayag nang pasalita o ipinahayag, gayunpaman ito
ay totoo at naroroon sa kanyang puso “At pumasok sa
bahay ni Zacarias at bumati kay Elisabet.At nangyari,
pagkarinig ni Elisabet ng bati ni Maria, ay lumukso ang
sanggol sa kaniyang tiyan; at napuspos si Elisabet ng
Espiritu Santo;At sumigaw siya ng malakas na tinig, at
sinabi, Pinagpala ka sa mga babae, at pinagpala ang
bunga ng iyong tiyan ( Lk. 1:40-42) . Sa teksto na ito
malinaw na ang bata kahit pa sa tiyan ay nagpapakita na
ng pagmamahal at pananampalataya sa Diyos ng
sarilinan. Ang dahilan ay dahil pinupuspus na siya ng
Espiritu Santo “Sapagka't siya'y magiging dakila sa
paningin ng Panginoon, at siya'y hindi iinom ng alak ni
matapang na inumin; at siya'y mapupuspos ng Espiritu
Santo, mula pa sa tiyan ng kaniyang ina.’ ( Lk. 1:15). Hindi
lang iyan, ang bata sa murang kaisipan ay may kaalaman
na sa Banal na kasulatan “At mula sa pagkasanggol ay
iyong nalalaman ang mga banal na kasulatan na
makapagpadunong sa iyo sa ikaliligtas sa pamamagitan
ng pananampalataya kay Cristo Jesus.” ( 2 Tim. 3:15 ).
Ang pananampalataya ng bata, tulad ng
pananampalataya ng mga may sapat na gulang, ay
kailangang pakainin at alagaan ng Salita ng Diyos (Mat.
28: 18-20). Ito ang pagtuturo ng mga magulang at mga

sapat na gulang dahil ito ang ipinag-utos ng Diyos . Ito ay
kautusan din para sa mga mabaustimuhan na may sapat
na gulang . Itinuturo ng Banal na Kasulatan, na may isang
Bautismo lamang (Eph. 4: 5). Walang pahiwatig na ang
Diyos ay limitado ang mapagpalang paraan ng biyaya sa
mga indibidwal batay sa edad o antas ng
kapanahunan.Ang binyag ay gawa ng Diyos, isang banal
na patotoo sa kung ano talaga ang ibig sabihin ng "biyaya
lamang", kung saan ipinagpapalagay niya ang mga
pagpapala ng kapatawaran, buhay, at kaligtasan sa mga
indibidwal, bata at matatanda."Sinasaksihan ng mga
pangalawang magulang na ang mga tumatanggap ng
sakramento na ito ay nabinyagan nang maayos.
Ipinagdarasal din nila sila at sa kaso ng mga bata,
tumulong sa kanilang pag-aalaga ng Kristiyano, lalo na
kung mawala sa kanila ang kanilng mga magulang."
Bagaman hindi inaangkin ng IFI na maunawaan kung
paano ito nangyari o kung paano ito posible, naniniwala
ang mga kasapi nito (dahil sa sinasabi ng Bibliya tungkol
sa Binyag) na kapag ang isang bata ay nabautismuhan
ang Diyos ay lumilikha ng pananampalataya sa puso ng
bata .
ANO ANG PATUNAY NA ANG MGA BATA AY INATAS
NA BINYAGAN ?

Ang mga sanggol ay kasama sa "lahat ng mga bansa" na
dapat mabautismuhan (Mat. 28:19). Tiyak na sila ay
kasama sa payo ni Pedro ng Pentekostes sa ( Mga Gawa
2:38, 39 ) "Magsisi ka at magpabinyag sa bawat isa sa
iyo, sa pangalan ni Jesucristo para sa kapatawaran ng
iyong mga kasalanan. ... Ang pangako ay para sa iyo at
sa iyong mga anak at para sa lahat na malayo - para sa
lahat na tatawagin ng Panginoong Diyos." Walang sinabi
na ang pangako ng dulot ng binyag ay para lamang sa
mga may sapat na edad .
Ang buong sambahayan, lahat ng pamilya, ay
nabautismuhan sa simula ng mga panahon ng Bagong
Tipan, na sa lahat ng posibilidad ay kasama ang mga
sanggol (Gawa 16:15 ( pamilya ni Lydia ), Acts 10:47-48
( pamilya ni Corneius), Acts 18:18 ( pamilya ni Crispus at
Acts 16:32-33 ( pamilya ng bantay ng piitan ) . Ang
pormula ng "sambahayan" na ginamit dito ni Lucas ay
nauna nang nauna sa Lumang Tipan, na may espesyal
na sanggunian din sa maliliit na bata, halimbawa sa (1
Sam. 22:16 ) “At sinabi ng hari, Ikaw ay walang pagsalang
mamamatay, Abimelech, ikaw at ang buong
sangbahayan ng iyong ama.” Bagamat sa teksto na ito
ang tinukoy ay kaparusahan para sa sambahayan , ito ay
halos kasing kahulugan sa pagtanggap ng biyaya ng mga
bata mula sa grasya ng bautismo .
Ang mga bata ay kasama sa kaharian ng Diyos, kung
hindi sila mapapabilang ito ay magiging kapahamakan

para sa kanila. Sa (Marcos 10:14 ) Sinabi ni Jesus,
"Hayaan ang mga maliliit na bata na lumapit sa Akin, at
huwag silang hadlangan, sapagkat ang kaharian ng Diyos
ay kabilang sa mga ito."Ang salitang Griego sa tekstong
ito ay" paidia "na nangangahulugang mga “ babes sa
arms” . Ang mga sanggol ay kabilang sa kaharian ng
Diyos."Mula sa mga labi ng mga bata at mga sanggol,
inorden mo ang papuri ..."( Awit 8: 2) "Gayunpaman
pinalayas mo ako sa sinapupunan, pinaniwala mo ako sa
Iyo kahit sa dibdib ng aking ina" ( Awit 22: 9 ) Mula sa
simula ng Bagong Tipan na Kristiyanismo sa Pentekostes
hanggang sa ating oras, walang putol at walang tigil, ang
Simbahan ay nagbautismo sa mga bata..
SINO ANG MGA NAUNANG KRISTIYANO NA
NANIWALA NA KAILANGANG BINYAGAN ANG MGA
BATA ?
1. Si Polycarp (69-155 AD), isang alagad ni Apostol
Juan, ay nabautismuhan bilang isang sanggol.
2. Si Justin Martyr (100-166 AD) noong taong 150
AD, ay nagsasaad sa kanyang Dialog kasama
ang Trypho Ang Hudyo "na ang Binyag ay ang
pagtutuli ng Bagong Tipan."
3. Isinulat ni Irenaeus (130-200 AD) sa Laban sa
Heresies II 22: 4 "na si Jesus ay dumating upang
mailigtas ang lahat sa pamamagitan ng Kanyang
Sarili - lahat, sinasabi ko, na sa pamamagitan

Niya ay ipinanganak muli sa Diyos - mga sanggol
at bata, lalaki at kabataan, at matandang lalaki."
4. Origen (185-254 AD) at taga-Cyprio (215-258
AD), at sa Konseho ng Carthage noong 254 kung
saan sinabi ng 66 na obispo: "Hindi namin dapat
hadlangan ang sinumang tao mula sa Binyag at
biyaya ng Diyos ... lalo na ang mga sanggol ...
ang mga bagong ipinanganak."
5. Sumulat si Origen sa kanyang Komento sa Roma
5: 9: "Dahil dito din na ang Simbahan ay mula sa
mga Apostol na tradisyon na magbigay ng binyag
kahit sa mga sanggol."Sumulat din si Origen sa
kanyang Homily sa Lucas 14:" Ang mga sanggol
ay dapat mabautismuhan para sa kapatawaran
ng mga kasalanan"Ang tugon ni Cyprian sa isang
obispo na sumulat sa kanya tungkol sa
pagbibinyag ng mga sanggol ay nagsabi:" Dapat
ba nating maghintay hanggang sa ika-8 araw
tulad ng ginawa ng mga Hudyo sa pagtutuli.
Hindi, ang bata ay dapat mabautismuhan sa
sandaling ito ay ipinanganak?".24.
6. Sumulat si Augustine (354-430 AD) sa De Genesi
Ad Literam, 10:39, "Ang kaugalian ng aming
inang simbahan sa pagbibinyag ng mga sanggol
ay hindi mabibilang nang walang kailangan, o
pinaniniwalaang iba kaysa sa isang tradisyon ng
mga Apostol."

7. Sinabi pa ni Augustine: "... ang buong Simbahan
na nagmamadali upang mabautismuhan ang
mga sanggol, sapagkat hindi ito naniniwala na
kung hindi man ay hindi nila maaaring mai-vivifi ed
kay Cristo."
ANO ANG IBIG SABIHIN NG PROPESYON NG
PANANAMPALATAYA
Ang propesyon ng pananampalataya ay ang sinasabi
natin sa Diyos (at sa iba). Ang sakramento ng binyag ay
ang sinasabi sa atin ng Diyos. Karaniwan, sa “ Believer’s
Baptism “ , ang pagkakasunud-sunod ay: propesyon
muna, pagkatapos ay sakramento. Ngunit hindi ito laging
dapat ganoon. Ang sakramento ay maaaring mauna,
kasunod ng propesyon (na ang dahilan kung bakit
napakahalaga ng kumpirmasyon). Ang sagot ay "Dahil
ito ay tanda ng pangako ng Diyos na sila ay niyakap sa
tipan ng Simbahan ni Cristo. At ang mga magulang at
pangalawang magulang na naniniwala at nagsisisi ay
nagtatanghal ng mga sanggol upang mabautismuhan ang
panata upang itaas ang mga ito sa kaalaman at takot sa
Panginoon, na inaasahan na sa isang araw ay ihahayag
nila ang buong Kristiyanong pananampalataya bilang
kanilang sarili. (Deuteronomio 6: 6–9; Kawikaan 22: 6;
Marcos 2: 3–5; Gawa 2:39; 16: 25–34)
Ang binyag ay isang palatandaan na tumuturo at
nagbabahagi sa katotohanan ng kaligtasan, habang ang
propesyon ng pananampalataya ay nagpapatotoo na ang

isang tao ay pumayag na kusang tumalikod sa kasalanan
at yakapin si Jesus sa pananampalataya. Sa isang may
sapat na gulang, karaniwang nangyayari ito sa parehong
oras ng binyag. Sa isang sanggol, ang propesyon ay
naroroon muna sa propesyon ng mga magulang at
pagkatapos ang bata na kapag umabot na siya sa sapat
na gulang . Kahit sa araw ng binyag ang bata ay hindi
nagawa ang propesyon, ito ay isang tunay pa ring
binyag. Ang propesyon ay wala saysay kapag ang isang
may sapat na gulang ay gumagawa ng isang propesyon
ng pananampalataya at nabautismuhan ngunit
pagkatapos ay tumalikod sa pananampalataya.
Samakatuwid , walang maaring isantabi sa binyag ng
bata at ng may sapat na gulang dahil pagkatapos ng
binyag , ang hinahanap pa rin ng Diyos sa tao upang sila
ay tuwirang maligtas ay kung paano nila isinabuhay ang
bunga ng binyag at ito ay ang pananatiling
sumasampalataya kay Kristo Hesus at mamunga ng
mabuti ang kanilang buhay gaya ng nasasaad sa
kasulatan.
Sa usapin ng paggamit ng tubig, tatlong libo ang
nabautismuhan sa Pentekostes sa Jerusalem, kung saan
walang ilog na umiiral at walang nabanggit na sila ay
gumamit ng maraming tubig ginawa. Sa katunayan, ang
kakulangan ng mga suplay ng tubig sa pangkalahatan sa
maraming bahagi ng sinaunang mundo ay isang dahilan
kung bakit mahirap ang gawin ang binyag sa
pamamagitan ng paglulublob . Dapat pansinin na sa mga
pamamaraan ng kasaysayan ng Kristiyano maliban sa
paglulubog ay gumamit sila ng pagbuhos ng tubig sa ulo.

Ang maagang Kristiyanong sining ay naglalarawan ng
mga binyag ng mga taong nakatayo sa mababaw na pool
na may tubig na ibinuhos sa ulo .
Sa artikulo na ito , nililinaw ng IFI na ang pagbibinyag sa
mga bata ay hindi labag sa mga turo ni Hesukristo at ng
kanyang mga alagad dahil ang binyag ng IFI ay walang
pinipiling edad sa dahilang ang bisa nito mula sa Diyos ay
hindi kayang diktahan ng mga tao . Ang mahalaga hindi
ipinagkakait ng simbahan ang sakramentong ito sa mga
may sapat na edad o walang sapat na edad . Sa usapin
naman ng tubig, walang limitasyon ang laki ng tubig at
pamamaraan depende sa edad, lugal at kagustuhan ng
sarili o ng mga magulang sapagkat ang bisa ng binyag
ay wala sa dami ng tubig kundi sa biyaya ng Diyos maging
ang binyag ay ginawa man sa bata o sa may sapat na
gulang.

BAKIT PINILI SI MARIA NG DIYOS ?
Si Maria na ina ni Jesus ay inilarawan ng Diyos bilang
"lubos na pinapaboran" (Lucas 1:28). Ang pariralang lubos
na pinapaboran ay nagmula sa isang solong salitang
Griego, na mahalagang nangangahulugang "maraming
biyaya."Tinanggap ni Maria ang biyaya ng Diyos.
Sa panahon na siya ay kinausap ng anghel Gabriel
marahil siya ay nasa edad na 12 o 13 taong gulang . Ang
kanyang katipan ay si Jose, isang karpintero . Si Maria ay
isang ordinaryong batang babae na Hudyo. Biglang
nagbago ang kanyang buhay ng siya ay pinili ng Diyos na
maging ina ng Kataas-taasan. Sa Mga Gawa, siya ay
tinukoy bilang "Maria, ang ina ni Jesus" (Gawa 1:14), kung
saan nakikilahok siya sa pamayanan ng mga
mananampalataya at nananalangin kasama ang mga
apostol. Sa Ebanghelyo ni Juan hindi kailanman binanggit
ang pangalan ni Maria, bagkos ay "ina ni Jesus" sa ulat ng
kasal sa Cana (Juan 2: 1–11) at nakatayo malapit sa krus
sa pagpapako sa krus (Juan 19: 25–27 ).
Siya ay kahanga-hanga sa lahat ng mga babae dahil
isumite niya ang kanyang buhay sa plano ng Diyos Sa
pagtanggap niya na maging ina ni Jesus, inaasahan niya
na hihiwalayan siya ni Jose, o mas masahol pa, baka
mapatay pa niya ito sa pamamagitan ng pagbato (tulad ng
pinahihintulutan ng batas). Maaaring hindi isinasaalang-
alang ni Maria ang buong saklaw ng kanyang pagdurusa
sa hinaharap.. Ngunit tiyak na alam niya na ang kanyang

buhay ay magkakaroon ng maraming sakripisyo bilang ina
ng Mesiyas. Ang pagpili ng Diyos para sa isang mataas
na tungkulin ay nangangailangan ng kabuuang pangako at
isang pagpayag na isakripisyo, pag-ibig at debosyon sa
isang Tagapagligtas.
ANO SI MARIA SA PUSO NG MGA IFI?
Isa sa mga doktrina ng IFI ay ang katuruan ukol kay
Birheng Maria. Ayon sa Artikulo ng Relihiyon ng IFI , “ The
Virgin Mary was chosen by God to be the Mother of Jesus
Christ. As Jesus Christ is truly God and Mary is the Mother
of Jesus Christ, she is the Mother of God in His human
generation. She whom God honored is to be honored
above all.” Samakatuwid si Maria ay nararapat lamang na
buong-pusong igalang at alalahanin ng higit sa ibang mga
santo gaya na nasusulat sa Artikulo ng Relihiyon ng IFI
“Persons universally recognized for their holiness of life,
loyalty and courage, especially the Blessed Virgin and the
New Testament Saints, are to be held in reverent
remembrance. Veneration of Saints is not contrary to God’s
commandments as revealed in the Scriptures; but their
deification is condemned by the Church as a monstrous
blasphemy. Veneration of the Saints must not obscure the
duty of the faithful to direct approach to God through Jesus

Christ. Honor rendered the Saints must in no wise detract
from the honor due the Three Persons of the Holy Trinity.”
Sa ganitong antas ng pag-alaala kay Maria , malinaw na
siya ay hindi sinasamba kundi pinapahalagahan lamang
sa mataas na antas ang kanyang pagiging ina ng ating
Panginoong Hesuskristo dito sa mundo sa paraang hindi
ito nakakasira sa atensyon , pagsamba at
pananampalataya na ibinibigay sa iisang Diyos sa Tatlong
Persona.
MGA DOKTRINANG TUNGKOL KAY MARIA NA HINDI
TINATANGGAP NG IFI
IMMACULATE CONSEPTION
Ang Immaculate Conception ay isang dogma na Romano
Katoliko na nagsasaad na si Maria, na naglihi kay Hesus
ay walang orihinal na kasalanan o mantsa gaya ng
nasusulat sa Roma 3:23 na lahat ng taoy nagkasala at
hindi nakaabot sa pamantayan ng Diyos. Ang kakanyahan
ng orihinal na kasalanan ay hindi magiging maganda ang
bunga kay Maria dahil hadlang ito sa pagpapabanal ng
biyaya, at ang mantsa nito ay isang masamang kalikasan.
Si Maria ay walang “ mantsa” ng kasalanan at ito ay biyaya
ng Diyos . Ito ay batay sa sinabi ng anghel na si Gabriel,
"Mabuhay, puno ng biyaya, ang Panginoon ay sumasa
iyo" (Lucas 1:28). Ang pariralang "puno ng biyaya" ay
isang pagsasalin ng salitang Greek kecharitomene. Kaya't

nagpapahayag ito ng isang katangian na kalidad ni Maria.
Ang biyaya na ibinigay kay Maria ay sabay-sabay na
permanente at ng isang natatanging uri na wala sa ibang
mga babae. Samakatuwid siya ay walang orihinal na
kasalanan mula pa sa kanyang kapanganakan hanggang
sa kanyang pag-akyat sa langit.
Ang kanyang pagiging walang “ kasalanan” ay isinulat ni
Pope Pius IX na nasusulat ng ganito "Ipinapahayag
namin ang doktrina na humahawak sa pinaka Mapalad
na Birheng Maria, sa unang pagkakataon ng kanyang
paglilihi, sa pamamagitan ng isang solong biyaya at
pribilehiyo na ipinagkaloob ng Makapangyarihang
Diyos, sa pagtingin sa mga merito ni Jesucristo, ang
Tagapagligtas ng lahi ng tao, ay natipid nang libre mula
sa lahat ng mantsa ng orihinal na kasalanan, ay isang
doktrina na ipinahayag ng Diyos at samakatuwid ay
dapat na paniwalaan nang matatag at palagi ng lahat
ng mga tapat." Tulad ng karagdagang isinulat ni Padre
Hardon, ang "kalayaan mula sa kasalanan ng Mahal na
Birhen ay isang pinagsama-samang regalo ng Diyos o
espesyal na biyaya, at isang pagbubukod sa batas, o
pribilehiyo, na hindi natanggap ng ibang nilikha."
BLESSED ASSUMPTION
Ang Assumption ay ang doktrina na nagsasabi na sa
pagtatapos ng kanyang buhay sa mundo si Maria sa
katawan at kaluluwa ay umakyat sa langit, tulad nina
Enoc , Elias, at marahil ang iba pa ay nauna sa kanya. Si

PERPETUAL VIRGINITY
Karamihan sa mga Protestante ay nagsasabing
ipinanganak ni Maria ang mga anak maliban kay Jesus.
Upang suportahan ang kanilang pag-angkin, ang mga
Protestante ay tumutukoy sa mga talatang bibliya na
binabanggit ang "mga kapatid ng Panginoon."Tulad ng
ipinaliwanag sa mga sagot ng Romano Katoliko si Jesus
Maria ay ipinapalagay o dinala sa langit ng Diyos. Hindi
niya ito ginawa sa ilalim ng kanyang sariling
kapangyarihan. Si Pope Pius XII, sa kasulatang
Munificentissimus Deus (1950), ang tumukoy na si Maria
ay dinala sa langit , "pagkatapos ng pagkumpleto ng
kanyang buhay sa lupa, "sa katawan at kaluluwa ay dinala
sa kaluwalhatian ng langit." Ang batayan ng Romano
Katoliko ay ang Mateo 27: 52–53: " nangabuksan ang mga
libingan; at maraming katawan ng mga banal na
nangakatulog ay nangagbangon; At paglabas sa mga
libingan pagkatapos na siya'y mabuhay na maguli ay
nagsipasok sila sa bayang banal at nangapakita sa
marami.."Namatay ba ang lahat ng mga banal na Lumang
Tipan na ito at kailangang mailibing muli? Walang tala
doon, ngunit naitala ng mga naunang manunulat ng
Simbahan na sila ay ipinapalagay sa langit o
"paraiso,"kung saan naghihintay sa muling pagbabalik ni
Kristo (tingnan ang Lucas 16:22,23:43; Heb. 11: 1–40; 1 ,
pagkatapos nito ay dinala sila sa walang hanggang
kaligayahan ng langit.

ay nag-iisang anak ni Maria at nanatili siyang buhay na
birhen. Ang isang mahalagang dokumento sa
kasaysayan na sumusuporta sa pagtuturo ng walang
hanggang pagkadalaga ni Maria ay ang Protoevangelium
ni James, na isinulat marahil mas mababa sa
animnapung taon pagkatapos ng pagtatapos ng buhay ni
Maria (A.D. 120), Sa pamamagitan ng turo na ito ni James
( isang apocryphal book ) , itinuturo ng Simbahang
Katoliko na si Maria ay nanatiling birhen matapos
manganak kay Jesus. Ang problema lang sa komentong
ito ni James ay hindi kasama sa mga aklat o sulat sa
Biblia na tanggap ng mga Protestante.
Ang tanong ng mg Protestante ay ganito , ngunit ano ang
sinasabi ng Bibliya tungkol doon? Parehong, sinabi ng
mga Ebanghelyo nina Mateo at Marcos na si Maria ay
may iba pang mga anak na lalaki at babae: "Hindi ba ito
anak ng karpintero? Hindi ba tinawag ang Kanyang
ina na si Maria? At ang Kanyang mga kapatid na sina
Santiago , Jose, Simon, at Judas? At ang Kanyang
mga kapatid na babae, hindi ba lahat sila kasama
natin? Kung saan nakuha ng taong ito ang lahat ng
mga bagay na ito?"(Mateo 13: 55–56). Sa punto ng
mga Romano Katoliko ang mga kapatid ni Jesus ay
Kanyang mga pinsan. Ito ay pinabulaanan ng mga
Protestante sapagkat kung totoo ito, bakit hindi ginamit
nina Mateo at Marcos ang mga salitang Griego para sa
mga pinsan (anepsios) o mga kamag-anak (suggenes)?
Ang salitang Griego para sa "pinsan" ay ginamit sa NT sa
Colosas 4:10 at "kamag-anak" ay ginamit sa Lucas 1:36?

Sa halip, kapwa sina Mateo at Marcos ay ginamit ang
mga salita para sa mga kapatid (adelphos) at mga kapatid
(adelphe).
Binanggit ni Mateo na si Jesus ay may mga kapatid ( 12:
46–50). Binanggit din ni Lucas sa aklat ng Mga Gawa ang
mga kapatid ni Jesus (Gawa 1: 12–14). Gayundin, si
Jesus sa Marcos 3: 32–35 at Lucas 8: 19–21 ay nag-iiba
sa pagitan ng Kanyang mga pisikal na kapatid at ina at ng
Kanyang mga espiritwal na kapatid at ina. Bilang
karagdagan, sinabi ni apostol Pablo na si Jesus ay may
isang kapatid (Galacia 1:19).
Ang sabihin na si Maria ay isang walang hanggang birhen
kahit na matapos ang kapanganakan ni Cristo ay
tinututulan ang mga salita ng Kasulatan na sinasabi,
"Kung gayon si Jose, na napukaw mula sa pagtulog,
ginawa tulad ng iniutos sa kanya ng anghel ng Panginoon
at kinuha sa kanya ang kanyang asawa, at hindi niya
kilala hanggang sa mailabas niya ang kanyang panganay
na Anak. At tinawag niya ang Kanyang pangalan na
JESUS ”(Mateo 1: 24–25). Ang salitang "Knew-kilala" ay
tumutukoy sa sekswal na relasyon sa Bibliya (Genesis 4:
1, 25; 17). Kung hindi pa nakikilala ni Jose si Maria, kung
gayon ang pariralang "hanggang sa mailabas niya ang
kanyang panganay na Anak" ay walang kahulugan.

MEDIATRIX OR CO-REDEEMTRIX
Ayon sa Romano Katoliko ang pamagat, "Co-redemptix,"
ay tumutukoy sa natatanging pakikilahok ni Maria sa
ilalim ng kanyang Banal na Anak na si Jesucristo, sa
makasaysayang kaligtasan ng sangkatauhan. Ang prefix,
"Co," ay nagmula sa Latin "cum," na nangangahulugang
"kasama."Ang pamagat ng Coredemptrix na inilalapat sa
ina ni Jesus ay hindi naglalagay kay Maria sa isang antas
ng pagkakapantay-pantay kay Jesucristo, ang banal na
Panginoon ng lahat, sa proseso ng Katubusan ng
sangkatauhan. Sa halip, ipinapahiwatig nito ang isahan at
natatanging pagbabahagi ni Maria sa kanyang Anak sa
gawain ng pagliligtas sa mga tao. Ang Ikalawang Vatican
Ecumenical Council (1962-1965), sa Dogmatic
Constitution nito sa Simbahan (Lumen Gentium) noong
Nobyembre 21, 1964, ay nagpahayag ng kalagayan at
katungkulan ni Maria sa usapin ng pagliligtas. .Noong
1964 ang Vatican Council II , sa Chapter 8 of
the Dogmatic Constitution of the Church, " isinulat na “ si
Mahal na Birhen ay bibigyan ng titulo na Tagataguyod,
Helper, Benefactress at Mediatrix . Gayunman, ito ay
dapat na maunawaan na hindi nito inaalis o hindi
idinaragdag ang anumang bagay sa dignidad at pagiging
kaisa-isang tagapamagitan ni Kristo sa sangkatauhan.
Sa magkaibang turo na ito ng Romano Katoliko at mga
Protestante , ang IFI bagamat mayroong tradisyon hinggil
ka Maria ay pumapanig sa turo ng mga Protestante at
nanantiling nagtuturo na si Maria ay ina ni Hesus dito sa

lupa at nararapat lamang na bigyan ng pagala-ala at
paggalang sa antas na hindi siya sinasamba. Ang
kanyang imahe sa IFI ay binibigyan ng paggalang bilang
ina ni Hesus subalit ang hingan ng tulong sa panahon
ng panalangin ay hindi na isang kinikilalang katuruan.

Marami ang nagtatanong kung bakit kailangan na ang
isang tao ay mabigyan ng sakramento ng kumpirmasyon
ng simbahan. Iba-iba ang pananaw ng mga tao sa
sakramentong ito dahil ang mga tao ay hindi magkatulad
ng simbahang kinabibilangan. Ang bawat katanungan ay
replika ng kanyang pinaniniwalaang doktrina o katuruan
na kanyang natutunan sa mga tagapagturo kung kaya’t
hindi kataka-taka na ang mga sakramento ay hindi
lubusang maunawaan o dili kaya’y ayaw talagang
unawain dahil na rin sa punto na labag ito sa kanilang
pinaniniwalaan. Sa artikulo na ito , bababay-bayin ang
mga katuruan sa sakramento ng kumpirmasyon na isa sa
doktrina ng Iglesia Filipina Independiente.
ANO ANG KAHULUGAN NG KUMPIRMASYON ?
Ang kumpirmasyon ay isang espesyal na serbisyo sa
simbahan kung saan kinukumpirma ng isang tao ang
mga pangako na hindi niya nagawa noong siya ay
nabautismuhan bilang isang bata . Sa bahagi ng mga
bata, sa panahon ng kanyang pagsapit ng sapat na
gulang dose (12 ) pataas, kaniyang ipapahayag sa
publiko ang pangako ng kanyang mga ninong at ninang
noong siya ay nabinyagan. Ipapahayag niya ito sa
pamamagitan ng pagsagot sa mga katanungan ng

Obispo gaya ng mga sumusunod na natutunan niya sa
isang linggong katekismo.
Tanong: Ano ang iyong Pangalan?
Tanong: Sino ang nagbigay sa iyo ng Pangalan na ito?
Sagot: Ang aking mga ninong at ninang sa aking Binyag;
kung saan ako ay naging isang miyembro ni Cristo, ang
anak ng Diyos, at isang tagapagmana ng kaharian ng
langit.
Tanong: Ano ang ginawa ng iyong mga ninong at mga
ninang para sa iyo?
Sagot: Ipinangako nila ang tatlong bagay sa aking
pangalan. Una, na dapat kong talikuran ang diyablo at
ang lahat ng kanyang mga gawa, ang mga walang
kabuluhan at masamang gawa samundo na ito, at lahat
ng makasalanang pagnanasa ng laman. Pangalawa,
dapat kong paniwalaan ang lahat ng mga artikulo ng
pananampalatayang Kristiyano. At pangatlo, na dapat

kong sundin ang banal na kalooban at utos ng Diyos, at
lumakad sa parehong lahat ng mga araw ng aking buhay.
Tanong: Ngayon , iniisiap mo ba na gawin ang kanilang
ipinangako nila sa iyo?
Sagot: Opo totoo: at sa tulong ng Diyos gagawin ko ang
mga iyon. At buong puso akong nagpapasalamat sa ating
makalangit na Ama, na tinawag niya ako sa ganitong
estado ng kaligtasan, sa pamamagitan ni Jesucristo na
ating Tagapagligtas. At nananalangin ako sa Diyos na
bigyan ako ng kanyang biyaya, sa pagsasakaturan ng
mga pangakong yaon.
Tanong: Ngayon , maari bang mapakinggap namin ang
Mga Artikulo ng iyong Pananampalataya sa Diyos
Sagot: Sumasampalataya ako sa Diyos na
Makapangyarihan sa lahat, Gumagawa ng langit at lupa:
At kay Jesucristo ang kanyang nag-iisang Anak na ating
Panginoon, ipinaglihi ng Espiritu Santo, Ipinanganak ng
Birheng Maria, Nagdusa sa ilalim ni Pontius Pilato,
Ipinako sa krus, namatay, at inilibing: Nanaog sa daigdig

ng mga patay ; Sa ikatlong araw ay muli Siyang nabuhay;
Umakyat siya sa langit, At nalukluk sa kanan ng Diyos na
Makapangyarihan sa lahat; Mula roon ay darating siya
upang hatulan ang mga buhay at patay. Naniniwala ako
sa Espiritu Santo; Ang banal na Simbahang Katoliko; Ang
Komunyon ng mga Banal; Ang Pagpapatawad ng mga
kasalanan; Ang Pagkabuhay na Mag-uli ng katawan, At
ang buhay na walang hanggan. Amen.
Tanong: Ano ang una mong natutunan sa mga Artikulo ng
iyong Pananampalataya?
Sagot: Una, natututo akong sumapalataya sa Diyos Ama,
na gumawa sa akin, at sa buong mundo.
Pangalawa, sa Diyos na Anak, na tinubos ako, at buong
sangkatauhan.
Pangatlo, sa Diyos na Espiritu Santo, na nagpapabanal
sa akin, at lahat ng mga hinirang na tao ng Diyos.

Tanong: Sinabi mo na ang iyong mga ninong at mga
ninang ay nangangako para sa iyo, na dapat mong
panatilihin ang mga Utos ng Diyos. Sabihin mo sa akin
kung ilan ang mayroon?
Sagot: Sampu.
Tanong: Ano-ano ang mga ito?....
Ang kumpirmasyon ay karaniwang nagaganap sa isang
espesyal na serbisyo sa sariling simbahan, sa katedral o
sa ibang simbahan ng parokya. Magkakaroon ng mga
himno at mga pagbasa sa Banal na Kasulatan . Ang
tamang edad sa kumpirmasyon ay magsisimula sa
edad dose dahil ito ay panahon na ang bata ay
nakakaunawa ng mga mali at tama sa kanyang mga
desisyon. Ang Obispo ay gumagamit ng Krisma, ang
pabango na langis na ipinapahid sa pormang krus sa noo
na naisagawa na rin sa sakramento ng binyag .
Nagpapakita ito ng pagpapagaling, pagpapalakas at
paglilinis sa kaluluwa ng tao upang higit na lumakas ang
kanyang kakayahang labanan ang Diablo.

ANO ANG BIYAYANG NATATANGGAP NG ISANG
KRISTIYANO SA KUMPIRMAYSON
Sa kumpirmasyon ang isang tao ay nakakatanggap ng
mga biyayang mula sa Diyos sa pamamagitan ng
panalangin ng Obispo, pagpahatid ng langis sa noo at
pagpatong ng kanyang kamay sa ulo. Ang mga ito ay
nakasulat sa Isaias “ At may lalabas na usbong sa puno
ni Isai, at isang sanga mula sa kaniyang mga ugat ay
magbubunga: At ang Espiritu ng Panginoon ay sasa
kaniya, ang diwa ng karunungan (wisdom) at ng
kaunawaan ( understanding ), ang diwa ng payo (
counsel) at ng katibayan ( might ) , ang diwa ng kaalaman
( knowledge ) at ng takot sa Panginoon ( fear of God ) “ ;
Isa. 11:1-5
ANO ANG BIBLIKAL NA BATAYAN NG
KUMPIRMASYON
Ang kumpirmasyon ay nakabatay sa binyag ng Espiritu
Santo at pagpataong ng mga kamay ng mga Apostol sa
mga sumasampalataya kay Kristo Hesus. Ito ay
makikita sa mga sumusunod na mga teksto:

1. Gawa 8: 14-17 – “ Na nang sila'y makalusong,
ay ipinanalangin nila sila, upang kanilang
tanggapin ang Espiritu Santo.Sapagka't ito'y
hindi pa bumababa sa kanino man sa kanila:
kundi sila'y nangabautismuhan lamang sa
pangalan ng Panginoong Jesus. Nang
magkagayo'y ipinatong sa kanila ang
kanilang mga kamay, at kanilang tinanggap ang
Espiritu Santo. “
2. Efeso. 1:13-14 “ Na sa kaniya'y kayo rin naman,
pagkarinig ng aral ng katotohanan, ng evangelio
ng inyong kaligtasan, na sa kaniya rin naman,
mula nang kayo'y magsisampalataya, ay kayo'y
tinatakan ng Espiritu Santo, na ipinangako,Na
siyang patotoo sa ating mana, hanggang sa
ikatutubos ng sariling pag-aari ng Dios, sa
ikapupuri ng kaniyang kaluwalhatian.”
3. Efeso. 4:30 - “ At huwag ninyong pighatiin ang
Espiritu Santo ng Dios, na sa kaniya kayo'y
tinatakan hanggang sa kaarawan ng pagkatubos.

4. Heb. 6: 2 -5 “ Ng aral na tungkol sa mga
paglilinis, at ng pagpapatong ng mga kamay, at
ng pagkabuhay na maguli ng mga patay, at ng
paghuhukom na walang hanggan , At ating
gagawin ito, kung ipahihintulot ng Dios.Sapagka't
tungkol sa mga minsang naliwanagan at
nakalasap ng kaloob ng kalangitan, at mga
nakabahagi ng Espiritu Santo,At nakalasap ng
mabuting salita ng Dios, at ng mga
kapangyarihan ng panahon
5. Pahayag. 9: 4 – “ At sinabi sa kanila na huwag
ipahamak ang damo sa lupa, ni ang anomang
bagay na sariwa, ni ang anomang punong kahoy,
kundi ang mga tao lamang na walang tatak ng
Dios sa kanilang mga noo.”
6. Galacia 5:22 “ Datapuwa't ang bunga ng Espiritu
ay pagibig, katuwaan, kapayapaan,
pagpapahinuhod, kagandahang-loob, kabutihan,
pagtatapat, Kaamuan, pagpipigil; laban sa mga
gayong bagay ay walang kautusan.”
7. Timoteo 1: 6-7 “Dahil dito ay ipinaaalaala ko sa
iyo na paningasin mo ang kaloob ng Dios, na
nasa iyo sa pamamagitan ng pagpapatong ng

aking mga kamay Sapagka't hindi tayo binigyan
ng Dios ng espiritu ng katakutan; kundi ng
kapangyarihan at ng pagibig at ng kahusayan.”
8. Ps. 119: 106 “ Ako'y sumumpa, at pinagtibay ko,
na aking tutuparin ang mga matuwid mong
kahatulan.”
9. 1 cor. 2:12 “ Nguni't ating tinanggap, hindi ang
espiritu ng sanglibutan, kundi ang espiritung mula
sa Dios; upang ating mapagkilala ang mga bagay
na sa atin ay ibinigay na walang bayad ng Dios.”
10. Efeso 2: 8-9 “ Kaya't kung ang sinoman ay na
kay Cristo, siya'y bagong nilalang: ang mga
dating bagay ay nagsilipas na; narito, sila'y
pawang naging mga bago.”
ANONG MGA SIMBAHAN ANG GUMAGAWA NG
KUMPIRMASYON
Ang mga simbahang nagsasagawa ng sakramento ng
kumpirmasyon ay ang mga sumusonod Roman
Catholicism, Eastern Catholicism, Eastern Orthodoxy at
Oriental Orthodoxy . Ito rin ay ginagawa ng maraming
denominasyong Protestante, tulad ng mga tradisyon ng
Anglican, Lutheran, Methodist at Reformed. Ang
kumpirmasyon ay isang ritwal na madalas na kasama ang

isang propesyon ng pananampalataya ng isang taong
nabautismuhan. Ang kumpirmasyon ay hinihiling ng mga
Lutheran, Anglicans at iba pang tradisyonal na
denominasyong Protestante para sa buong pagiging
kasapi sa kani-kanilang simbahan. Sa teolohiya ng IFI ,
ang sakramento ng Pagkumpirma ay kinakailangan para
pagpapalakas ng mga biyaya ng Diyos na natanggap sa
araw ng binyag .Pinapalakas ng Banal na Espiritu ang
isang nabautismuhan na indibidwal para sa kanyang
paglalakbay sa pananampalataya.
ANO ANG INAASAHANG MAKITA NG DIYOS AT NG
SIMBAHAN SA ISANG TAO NABIGYAN NG
KUMPIRMASYON
Matapos ang kumpirmasyon ang isang kumpirmado ay
nararapat na patuloy na maglingkod sa simbahan,
sumali sa pagsamba at panalangin at pagbabahagi sa
Banal na Komunyon at maging buhay na testaminto ukol
sa buhay na Kristiyanong pananampalataya sa
pamamagitan ng panalangin, pagmuni-muni, pag-aaral
ng Bibliya, pagsamba at pamumuhay ng kanilang
pananampalataya sa kanilang mga komunidad.
Nararapat na sila maging aktibong layko sa kani-kanilang
komunidad upang mapanatili ang ningas ng kanilang
pananampalataya at hikayatin ang mga kapwa kasapi sa
IFI na huwag itatakwil ito magpakailanman.

Karaniwan ang katanungan ng mga hindi kaanib ng IFI
ay ganito : Ano ba ang dahilan ng inyong ipinapakitang
pagpapahalaga sa mga litrato, rebolto , damit at iba pang
pag-aari ng mga santong namayapa? Ipinagbawal ito
ng Diyos dahil ang mga ito ay ginawang kapalit ng Diyos
kaya’t nararapat lamang na ipagbawal dahil walang dapat
ilagay na mas mataas sa Diyos gaya ng binanggit sa
Exodo 20:4 . Subalit ko ang mga ito ay gagamitin lamang
para mapalakas ang pananampalataya at pagsunod sa
Diyos , hindi ito magiging labag sa kalooban ng Diyos
gaya ng utos ni Moises “ gawin mong magkaharap ang
dalawang kerubin na parehong nakatayo at nakabuka
ang mga pakpak na parang nilulukuban ng luklukan ng
awa. .. doon kita tatagpuin… doon ko ibibigay sa inyo ang
kautusan ko sa mga Israelita “ Exodo 25:20-22 . Sa
talatang ito , ginamit ni Moises ang rebolto or larawan ng
kerubin sa pagpuri sa Diyos. Sa ganitong kadahilanan,
ang ipinagbabawal ng Diyos ay ang bagay na kapalit Niya
hindi yaong mga bagay na nakakatulong lang sa
pagpapalalim ng kaalaman tungkol sa Diyos.
Ang artikulo na ito ay naglalayon na linawin ng IFI ang
kanyang opisyal na katuruan hinggil sa mga imahe
maging ito man ay larawan o rebolto o ano mang anyo
na nakikita sa loob ng simbahan.

REPORMASYON NG PROTESTANTE
Ang simula ng Repormasyon ng Protestante noong Ika-
16 na siglo ay dinaluhan ng isang panahon na kung saan
ay nagsimula ang usapin ng iconoclasm. Ang Iconoclasm
ay ang pagtanggal ng mga estatwa at mga imahe mula
sa mga simbahan. Ang dahilan para sa iconoclasm na ito
ay ang paniniwala na ang pangako ng kaligtasan sa
pamamagitan ng kapatawaran ng Diyos ay direkta at
malinaw na naiparating sa pamamagitan ng banal na
kasulatan. Ang mga Protestante, na naniwala na ang
mga Romano Katoliko ay lumayo mula sa sentralidad ng
Bibliya at naniwala sa pamahiin na mga kuwadro,
estatwa, at iba pang mga imahe na nahalili sa salita ng
Diyos.
Gayunman, may pagkakaiba-iba sa mga Protestante.
Ang mga repormang Kristiyano ay mas malapit na
sumunod sa prinsipyo ni Zwingli. Siya ang nagtatag ng
Reformed Church sa Switzerland. Ang prinsipyo ni
Zwingli ay ang mga bagay na malinaw na pinahihintulutan
ng banal na kasulatan ang pinapayagan na ituro lamang.
Sa bahagi ni Martin Luther na nagtatag ng Lutheran
Church ay nagpahintulot na ituro at gawin ang anumang
hindi ipinagbabawal ng banal na kasulatan lalo na ang
Sale of Indulgence . Subalit siya ay medyo
konserbatibong repormador . Ang mga pari ng Lutheran
ay nagsusuot pa rin ng mga vestment, at ang musika ng
organ at pag-awit ng himno ay may mahalagang papel sa

Lutheranismo. Si Luther ay hindi masigasig sa
iconoclasm.
ANG KATURUAN NG IFI SA MGA IMAHI
Sa kasalukuyan , ang Romano Katoliko ay naglahad ng
kanilang opisyal na katuruan tungkol sa mga imahe na
nakasulat sa "Catechism of Christian Doctrine" na
ginagamit sa England by command of the Catholic
bishops. Ito ay isinulat nila sa tatlong punto :
1. "Ipinagbabawal na magbigay ng banal na
karangalan o pagsamba sa mga anghel at banal
sapagkat ito ay sa Diyos lamang."Dapat nating
ibigay sa mga anghel at mga banal ang isang
mas mababang karangalan o pagsamba,
sapagkat ito ay dahil sa kanilang pagiging mga
lingkod at mga espesyal na kaibigan ng Diyos."
2. "Dapat nating ibigay sa mga labi ( relics ) , mga
krus at banal na larawan ang isang nababagay
na karangalan, dahil nauugnay ito kay Cristo at
sa kanyang mga banal at mga alaala sa kanila."
3. "Hindi kami nagdarasal sa mga labi o mga
imahe, sapagkat hindi nila makita o marinig o
makakatulong sa amin."
Sa opisyal na turo na ito ng Romano Katoliko ang sentro
ay mababang uri ng “ pagpaparangal “ o “ pagsamba ” na

kung minsan ay naabuso ng mga mananambahan lalo na
kapag kulang sa tamang edukasyon sa Biblia. Kung kayat
sa bahagi ng IFI ang katuruan ay halos magkatulad sa
kanilang “ apat na punto” maliban lamang sa antas ng
pagpapahalaga sa mga nabanggit lalo na sa mga imahe.
Sa Artikulo ng Relihiyon ng IFI binanggit dito ang salitang
“ veneration ” . Ang salitang “ veneration” ay tumutukoy
lamang sa pagpapahalaga o respeto sa maka langit na
gamit nito na nakakatulong sa pagpapayabong ng
pananampalataya kay Kristo Hesus at hindi maaring
ituring na uri ng pagsamba.
Sa IFI, ginagamit ang mga imahe at krus bilang mga
kagamitan sa pagtuturo at pagpapaala-ala sa
pananampalataya kay Kriso Hesus . Ang krus ay isang
palaging paalala ng ebanghelyo. Madalas itong inilalagay
sa santuario upang paalalahanan ang pari at ang
kongregasyon na si Kristo, at ang kanyang krus ang
sentro ng buhay ng pagsamba sa simbahan. Ginagamit
ng mga imahe ng mga banal upang ipaalala ang matatag
na pananampalataya ng mga naunang tao , at
ipinapaala-alala ang pagkakaisa ng simbahan sa langit
at sa mundo.

Ang pangunahing batayan ng IFI ay siyempre mula sa
pangalawang utos na "Hindi ka gagawa para sa iyong
sarili ng isang inukit na imahe, o anumang
pagkakahawig ng anumang bagay na nasa langit sa
itaas, o iyon ay nasa lupa sa ilalim, o iyon ay nasa
tubig sa ilalim ng lupa. Hindi ka dapat yumukod sa
kanila o maglingkod sa kanila, sapagkat ako ang
Panginoon mong Diyos ay isang selos na Diyos,
pagbisita sa kasamaan ng mga ama sa mga bata
hanggang sa ikatlo at ikaapat na henerasyon ng mga
napopoot sa akin, ngunit ang pagpapakita ng matatag
na pag-ibig sa libu-libong mga nagmamahal sa akin
at sumusunod sa aking mga utos."(Exodo 20: 4)
Ang pangunahing punto ng utos ay laban sa pagsamba
sa mga imahe subalit ang pagpapahalaga at paggalang
ng kabanalan ng mga ito ay hindi labag sa Diyos. Tulad
ng maraming iba pang mga batas na ibinigay sa Israel,
ang batas na ito ay nagsilbi upang protektahan ang mga
tao mula sa Israel mula sa katiwalian ng mga maling
relihiyon ng mga nakapalibot na bansa. Hindi ito tumututol
gamit ang mga imahe para sa maka-Diyos na layunin.
Malinaw ito mula sa katotohanan na ang Israel ay
talagang inutusan na gumawa ng mga imahe "Gagawa
ka ng isang upuan ng awa ng purong ginto. Dalawang
siko at kalahati ang magiging haba nito, at isang siko
at kalahati ng luwang nito. At gagawa ka ng dalawang
kerubin ng ginto; ng hammered na gawain ay
gagawin mo sila, sa dalawang dulo ng upuan ng awa.

Gumawa ng isang kerub sa isang dulo, at isang kerub
sa kabilang dulo. Sa isang piraso na may upuan ng
awa ay dapat mong gawin ang mga kerubin sa
dalawang dulo nito. Ang mga kerubin ay
magpapalaganap ng kanilang mga pakpak sa itaas,
na tinatanaw ang upuan ng awa sa kanilang mga
pakpak, ang kanilang mga mukha sa isa't isa;
patungo sa upuan ng awa ay ang mga mukha ng mga
kerubin. At ilalagay mo ang upuan ng awa sa tuktok
ng arka, at sa arka ay ilalagay mo ang patotoo na
ibibigay ko sa iyo. Doon ako makikipagpulong sa iyo,
at mula sa itaas ng upuan ng awa, mula sa pagitan ng
dalawang kerubin na nasa kaban ng patotoo,
sasabihin ko sa iyo ang tungkol sa lahat na ibibigay
ko sa iyo bilang utos para sa mga tao ng
Israel."(Exodo 25: 17-22)
Sa mga talatang nabanggit , ipinag-utos ng Diyos na
magkaroon ng mga imahe sa loob ng templo upang
lalong gawing banal ang lahat ng bahagi nito at mabigyan
ng nakikitang halimbawa ng kabanalan ang mga
sumasamba dito subalit ipagbabawal ang pagsamba sa
mga ito. Kung magkaganoon, naging katanggap-tanggap
na gumamit ng mga imahe sa usapin ng pagsamba sa
Lumang Tipan (ang arka ay siyempre ang pinaka banal
na lugar para sa pagsamba sa mga Hudyo).
Samantalang ang mga Krus ay hindi inilaan upang
magbigay ng eksaktong imahe ng hitsura ng mukha ni
Jesus, ngunit ito ay nagbibigay ng isang biswal na

paalala na ang Diyos ay naging isang tunay na tao, sa
totoong kasaysayan, at tunay na namatay ng isang
madugong kamatayan para sa mga kasalanan ng mundo.
Pinpanghawakan ng IFI na ang pagsamba sa mga imahe
ay isang pagsamba sa diyos-diyosan o idolatry na ang
ibig sa sabihin ay zanah zaw-naw' a primitive root (highly-
fed and therefore wanton); to commit adultery , (cause to)
commit fornication, X continually, X great, (be an, play
the) harlot, (cause to be, play the) whore, (commit, fall to)
whoredom, (cause to) go a-whoring, whorish laban sa
totoong Diyos .
Ang kahulugan ng idolatriya, ayon sa Webster, ay
"pagsamba sa mga idolo o labis na debosyon , o
paggalang sa ilang tao o bagay."Ang isang idolo ay
anumang bagay na pumapalit sa isa, tunay na Diyos. Ang
pinaka-karaniwang anyo ng idolatriya ayon sa Bibliya ay
ang pagsamba sa mga imahe na naisip na isama ang iba't
ibang mga paganong diyos. Mula sa pasimula, ang tipan
ng Diyos sa Israel ay batay sa eksklusibong pagsamba
sa Kanya lamang (Exodo 20: 3; Deuteronomio 5: 7). Ang
mga Israelita ay hindi rin bumabanggit ng mga pangalan
ng mga maling diyos (Exodo 23:13) dahil ang gawin ito ay
pagkilala sa ang kanilang kapangyarihan at impluwensya
sa mga tao. Ipinagbabawal ang Israel na magpakasal sa
iba pang mga kultura na yumakap sa mga maling diyos,
dahil alam ng Diyos na ito ay hahantong sa kompromiso.
Ang aklat ng Hosea ay gumagamit ng imahinasyon ng

pangangalunya upang ilarawan ang patuloy na paghabol
sa Israel sa ibang mga diyos, tulad ng isang hindi tapat
na asawa na hinahabol ang ibang mga kalalakihan.
Ang kasaysayan ng Israel ay isang malungkot na
salaysay ng pagsamba sa idolo, parusa,
pagpapanumbalik at kapatawaran, kasunod ng
pagbabalik sa idolatriya. Ang mga libro ng 1 & 2 Samuel,
1 & 2 Hari, at 1 & 2 Cronica ay nagpapakita ng
mapanirang sistema nito. Ang mga propeta ng Lumang
Tipan ay walang katapusang naghula ng mga
kahihinatnan para sa Israel kung magpapatuloy sila sa
kanilang idolatriya. Kadalasan, hindi sila pinansin
hanggang huli at ang galit ng Diyos laban sa pagsamba
sa idolo ay ibinuhos sa kanila . Tunay nga na Siya ay
isang maawain na Diyos, at hindi kailanman siya nabigo
na patawarin at ibalik ang mga ito kapag nagsisi at
humingi ng kapatawaran.
Sa katotohanan, ang mga idolo, rebolto o imahe ay
walang lakas na mga bloke ng bato o kahoy, at ang
kanilang kapangyarihan ay umiiral lamang sa isipan ng
mga sumasamba. Ang idolo ng diyos na si Dagon ay
dalawang beses na kumatok sa sahig ng Diyos upang
ipakita ang mga Filisteo na Diyos lamang at hindi (1
Samuel 5: 1-5). Ang "paligsahan" sa pagitan ng Diyos at
ng Kanyang propetang si Elias at ang 450 na mga propeta
ni Baal sa Bundok Carmel ay isang dramatikong
halimbawa ng kapangyarihan ng tunay na Diyos at ang

kawalan ng lakas ng mga maling diyos (1 Hari 18: 19-40).
Ang patotoo ng Banal na Kasulatan ay ang Diyos lamang
ang karapat-dapat sumamba. Ang pagsamba sa Idol ay
nagnanakaw sa Diyos ng kaluwalhatian na nararapat sa
Kanya, at iyon ay isang bagay na hindi Niya papayagan
(Isaias 42: 8).
Kahit ngayon ay may mga relihiyon na yumuko sa mga
estatwa at mga imahe , isang kasanayan na
ipinagbabawal ng Salita ng Diyos. Ang kahalagahan na
inilalagay ng Diyos dito ay makikita sa katotohanan na
ang una sa Sampung Utos ay tumutukoy sa idolatriya:
"Wala kang ibang mga diyos sa harap ko. Hindi ka
gagawa para sa iyong sarili ng isang idolo sa anyo ng
anumang bagay sa langit sa itaas o sa lupa sa ilalim
o sa tubig sa ibaba. Hindi ka yumukod sa kanila o
sasamba sa kanila; sapagka't ako, ang Panginoon
mong Diyos, ay isang taong nagseselos, na
pinarurusahan ang mga anak sa kasalanan ng mga
magulang sa ikatlo at ikaapat na henerasyon ng mga
napopoot sa akin ”(Exodo 20: 3-5).
Ang Idolatry ay umaabot sa pagsamba sa mga idolo,
sobrang pagpapahalaga sa sarili at imahe at maling
diyos. Sa kasalukuyan , may mga modernong idolo ang
mga tao. Kahit na para sa mga hindi yumuko nang pisikal
bago ang isang estatwa, ang idolatriya ay isang bagay ng
puso — pagmamataas, pagiging nakasentro sa sarili,
kasakiman, gluttony, isang pag-ibig sa mga pag-aari

gaya ng salapi , kapangyarihan, katungkulan, kaalaman,
sasakyan, teknolohiya , lupain na kung minsan ay
inilalagay natin ng mas una sa Diyos at sa huli ay
paghihimagsik laban sa Diyos. Ito ang mga hindi
karaniwang napapansin ng mga tao . Ibig sabihin lahat
maging Romano Katoliko o kasapi ng ibang sekta at
relihiyon ay maaring maging alipin ng pagsamba sa mga
bagay, kaisipan, kalagayan at iba na labag sa Diyos
gaya ng nasususlat sa Gawa 17:29 Kung gayon ang
mga anak ng Diyos, hindi natin dapat isipin na ang
Banal na Kalikasan ay tulad ng ginto o pilak o bato,
isang imahe na nabuo ng sining at naisip ng tao
MGA BERSIKULO TUNGKOL SA IMAHE AT
PAGSAMBA SA HINDI TUNAY NA DIYOS
1. Leviticus 26 1 'Hindi kagagawa ng mga idolo,
o maglalagay ka rin ng iyong sarili ng isang
imahen o isang sagradong haligi, at hindi ka
maglagay ng isang batong bato sa iyong
lupain upang yumukod dito; sapagka't ako
ang Panginoon mong Diyos.
2. Isaias 42: 8 "Ako ang Panginoon, iyon ang
Aking pangalan; Hindi ko ibibigay ang Aking

kaluwalhatian sa iba, ni ang Aking papuri sa
mga larawang inanyuan.
3. Isaias 44:17 Ngunit ang natitira rito ay
ginagawa niya sa isang diyos, ang kanyang
larawang inanyuan. Bumagsak siya sa harap
nito at sumasamba; nananalangin din siya
dito at sinabi, "Ihatid mo ako, sapagkat ikaw
ang aking diyos."
4. Marcos 12:16 Nagdala sila ng isa. At sinabi
niya sa kanila, "Kaninong pagkakahawig at
inskripsyon ito?"At sinabi nila sa Kanya,"
Caesar's."
5. Isaias 44:15 Pagkatapos ito ay nagiging
isang bagay para sa isang tao na magsunog,
kaya kumuha siya ng isa sa kanila at
nagpainit sa kanyang sarili; gumawa din siya
ng apoy upang maghurno ng tinapay.
Gumagawa din siya ng isang diyos at
sinasamba ito; ginagawa niya itong isang
larawang inanyuan at nahuhulog sa harap
nito.

6. Isaias 40:18 Kanino ka maghalintulad sa
Diyos? O kung ano ang pagkakahawig mo
ay ihahambing sa Kanya?
7. Daniel 3:18 Nguni't kung hindi niya gagawin,
ipakikilala sa iyo, Oh hari, na hindi kami
maglilingkod sa iyong mga diyos o sumamba
sa gintong imahen na iyong itinayo."
8. Awit 106: 20 Sa gayo'y ipinagpalit nila ang
kanilang kaluwalhatian Para sa imahe ng
isang baka na kumakain ng damo.
9. Roma 1:23 at ipinagpalit ang kaluwalhatian
ng hindi nabubulok na Diyos para sa isang
imahe sa anyo ng masasamang tao at ng
mga ibon at apat na paa na hayop at
gumagapang na nilalang.
10. Deuteronomio 27:15 'Sumpain ang tao na
gumagawa ng isang idolo o isang tinunaw na
imahe, isang karumaldumal sa Panginoon,
ang gawain ng mga kamay ng manggagawa,
at inilalagay ito nang lihim.'At ang lahat ng
mga tao ay sasagot at sasabihin,' Amen.'

11. Bilang 21: 8 Nang magkagayo'y sinabi ng
Panginoon kay Moises, Gumawa ka ng isang
nagniningas na ahas, at itakda mo sa isang
pamantayan; at mangyayari, na ang lahat na
nakagat, kapag tiningnan niya ito, siya ay
mabubuhay."
12. Gawa 17:29 Kung gayon ang mga anak ng
Diyos, hindi natin dapat isipin na ang Banal
na Kalikasan ay tulad ng ginto o pilak o bato,
isang imahe na nabuo ng sining at naisip ng
tao.
13. Isaias 48: 5 Kaya't ipinahayag ko sa iyo ang
mga ito sa iyo nang matagal, Bago sila
maganap ay ipinahayag ko sila sa iyo, upang
hindi mo sasabihin, 'Ginawa sila ng aking
idolo, at ang aking larawang inanyuan at ang
aking tinunaw na imahen ay nag-utos sa
kanila.'
Samakatuwid ang larawan o ano mang imahe sa IFI ay
hindi isang pamalit sa Diyos kundi isang biswal na
representasyon ng paniniwala sa mga nangyari sa

nakaraan na nakakatulong sa pagpapayaman ng
pananampalatay sa tunay na Diyos kung kayat nararapat
lamang na sila ay igalang at alalahanin hindi upang
sambahin kundi magsilbing halimbawa lamang ng
pananampalataya at paglilingkod sa tunay na Diyos
.Mateo 6:24, “Walang makapag-lilingkod ng sabay sa
dalawang panginoon sapagkat kapopootan niya ang isa
at iibigin ang ikalawa, paglilingkuran ng tapat ang isa at
hahamakin ang ikalawa, Hindi kayo makapaglilingkod ng
sabay sa Diyos at sa kayamanan.”
“ Sa kasalukuyan , may mga modernong idolo ang mga
tao. Kahit na para sa mga hindi yumuko nang pisikal bago
ang isang estatwa, ang idolatriya ay isang bagay ng puso
— pagmamataas, pagiging nakasentro sa sarili,
kasakiman, gluttony, isang pag-ibig sa mga pag-aari
gaya ng salapi , kapangyarihan, katungkulan, kaalaman,
sasakyan, teknolohiya , lupain na kung minsan ay
inilalagay natin ng mas una sa Diyos at sa huli ay
maghihimagsik laban sa Diyos.”

Ayon sa katuruan ng IFI ang mga taong kinikilala sa
buong mundo para sa kanilang kabanalan sa buhay,
katapatan at katapangan, lalo na ang Berhing Maria at
ang mga Banal sa Bagong Tipan, ay bibigyan ng
mapitagang pag-alaala. Ito ay hindi salungat sa utos ng
Diyos ayon sa inihayag sa mga Banal na Kasulatan;
subalit ang pagsamba sa kanila ay isinusumpa ng
Simbahan bilang isang kalapastanganan sa Diyos ( IFI
Articles of Religion ) . Samakatuwid , ang paggalang sa
mga santo ay naka sentro sa paghanga sa kanilang mga
nagawang mabubuting bagay noong sila ay nabubuhay
pa. Sa Strong’s Hebrew dictionary , malaki ang
pagkakaiba ng pagsamba at paggalang . Ang pagsamba
ay “ baqash baw-kash' a primitive root; to search out
(by any method, specifically in worship or prayer); by
implication, to strive after:--ask, beg, beseech, desire,
enquire, get, make inquisition, procure, (make)
request, require, seek (for) samatalang ang pag-galang
ay 5027 nabat naw-bat' a primitive root; to scan, i.e.
look intently at; by implication, to regard with
pleasure, favor or care:--(cause to) behold, consider,
look (down), regard, have respect.

ANG KAHULUGAN NG SANTO
Ang salitang " santo" ay kasingkahulugan ng "mga
mananampalataya." Ang mga sulat ni Pablo ay sinimulan
niya lahat sa pagbati sa mga banal na naninirahan sa
isang lugal gaya ng (Mga Taga Efeso 1: ) (Mga Taga
Filipos 1:1 ) , (II Mga Taga Corinto 1:1 ) at marami pang
iba. Ang mga teksto na nabanggit ay naka sentro sa
mga mananampalataya na nabubuhay pa .
Magkaganoon pa man, ang pagiging santo nila ay hindi
nagtatapos sa kamatayan dahil ang kanilang kaluluwa o
espiritu ay bumabalik sa tunay niyang tahanan sa langit
at doon ay maghinitay ng muling pagbabalik ni Hesukristo
( Fil. 3:20). Ang IFI ay may malawak na kahulugan ng
santo “Persons universally recognized for their
holiness of life, loyalty and courage, especially the
Blessed Virgin and the New Testament Saints, are to
be held in reverent remembrance. Veneration of
Saints is not contrary to God’s commandments as
revealed in the Scriptures; but their deification is
condemned by the Church as a monstrous
blasphemy. Veneration of the Saints must not
obscure the duty of the faithful to direct approach to
God through Jesus Christ. Honor rendered the Saints
must in no wise detract from the honor due the Three
Persons of the Holy Trinity. “ Ito ay sumentro sa sa
mga santo sa Biblia at ang pagala-ala sa kanila ay
nakabatay sa ehemplong dapat tularan ng mga susunod
ng henerasyon ng mga mananampalataya kay
KristoHesus. Malinaw rin na hindi sila dapat hingin ng ano

mang tulong dahil ito ay labag sa kautusan ng pagsamba
sa Diyos.
PAKIKIPAGUSAP SA ISANG TAONG SANTO NA
NAMAYAPA NA
Ang pakikipagusap sa isang banal na namayapa ay
ipinagbabawal ng Bibliya . At ito ay nakatala sa aklat ng
Lumang Tipan noong sa Haring Saul ng Israel ay
nakipagusap kay propeta Samuel na namayapa na.
Dahil dito ang Diyos ay lubhang nagalit sa kanya ( 1
Samuel 28:7-11.) . Ang ganitong gawain ay isang pang-
aagaw sa kakayahan ng Diyos kung kaya’t ito’y
maituturing na napalaking kasalanan gaya ng pag trato
ng iba kay Berhing Maria na itinuturing na Reyna ng
Kalangitan samakatuwid ito’y isang uri ng pagsamba sa
diyos-diyosan (Jeremiah 7:17-18) . Ito ay taliwas sa
katotohanang isa lang ang tagapamagitan sa tao at sa
Diyos. (1 Timothy 2:5). Ang sulat ni Pablo kay Timoteo
ay may malinaw na pagpapahayag dito ( 1 Tim. 2;1-5) “
Una-una nga sa lahat ng mga bagay, ay iniaaral ko na
manaing, manalangin, mamagitan, at magpasalamat na
patungkol sa lahat ng mga tao;Ang mga hari at ang lahat
ng nangasa mataas na kalagayan; upang tayo'y
mangabuhay na tahimik at payapa sa buong kabanalan
at kahusayan. Ito'y mabuti at nakalulugod sa paningin ng

Dios na ating Tagapagligtas; Na siyang may ibig na ang
lahat ng mga tao'y mangaligtas, at mangakaalam ng
katotohanan. Sapagka't may isang Dios at may isang
Tagapamagitan sa Dios at sa mga tao, ang taong si Cristo
Jesus.”
Sa konteksto na ito , pinayuhan tayo ni Pablo na sa Ama
lang tayo dapat manalangin at humingi ng tulong sa
pamamagitan ni Kristo Hesus . “ At sa araw na yaon ay
hindi kayo magtatanong sa akin ng anomang tanong.
Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa inyo,
Kung kayo'y hihingi ng anoman sa Ama, ay ibibigay
niya sa inyo sa aking pangalan. Hanggang ngayo'y
wala pa kayong hinihinging anoman sa pangalan ko:
kayo'y magsihingi, at kayo'y tatanggap, upang
malubos ang inyong kagalakan.” ( Juan 16:23 .
Ganoon din sa itinuro Niyang panalangin "Ama namin
sa langit...."Hindi tinuruan ni Jesus ang Kanyang mga
alagad na manalangin sa mga namatay na indibidwal
upang humingi ng tulong o pagpapala.
DASAL NG MGA BUHAY NA SANTO PARA SA IBA
Ang mga sinabi ni Hesus tungkol sa panalangin ng
dalawa at tatalong nagkakaktipon sa kanyang panglan ay
pinapakinggan ng Ama “Muling sinasabi ko sa inyo, na
kung pagkasunduan ng dalawa sa inyo sa lupa ang
nauukol sa anomang bagay na kanilang hihingin, ay
gagawin sa kanila ng aking Ama na nasa langit .
Sapagka't kung saan nagkakatipon ang dalawa o tatlo

sa aking pangalan, ay naroroon ako sa gitna
nila.Muling sinasabi ko sa inyo, na kung
pagkasunduan ng dalawa sa inyo sa lupa ang
nauukol sa anomang bagay na kanilang hihingin, ay
gagawin sa kanila ng aking Ama na nasa langit.
Sapagka't kung saan nagkakatipon ang dalawa o tatlo
sa aking pangalan, ay naroroon ako sa gitna nila.” (
Mat 18:19-21 ) Ang panalangin ng adbokasiya ng isang
buhay na tao para sa ibang tao ay ministeryo, isang
gawain ng serbisyo batay sa utos na mahalin ang iyong
kapwa at bilang paggaya at pagsunod kay Cristo. Ang
papel na ito ng mananampalataya ay hindi naaangkop sa
mga banal sa langit dahil ang kanilang gawain ay tapos
na! Hindi na sila inaasahan ng Diyos.
Nasusulat na pinapakinggan ng Diyos ang panalangin ng
mga santo para sa iba maging sa mga buhay “ kaya’t
nanatiling nakabilanggo si Pedro. Samantala, siya’y
taimtim na ipinalangin ng Iglesia ( mga santo ) “
(Gawa 12:5) . Ganoon din ang panalangin ng mga santo
para sa mga patay ay nakakarating sa kalangitan “ nang
ito’y kunin niya, nagpatirapa sa harapan ng kordero
ang apat na nilalang na buhay at ang dalawanput apat
na matatanda. May hawak na alpa ang bawa isa, at
may gintong mangkok na puno ng kamanyang. Ito
ang mga panalangin ng mga banal “ (Pahayag 5:8-9 ).
ANG PAGALA-ALA AY NAIIBA SA PAGHINGI NG
TULONG SA MGA PATAY NA BANAL

Ang pag-ala-ala sa mga banal ay maging sa panahon na
sila ay patay na “ kaya’t gagawin ko ang lahat upang
maala-ala pa rin ninyong lagi ang mga bagay na ito
kung ako’y sumakabilang buhay na “ (2 Pedro 1:15).
Sa mga nabanggit, malinaw ang pagala-ala, paggalang
ng mga buhay na santo ( believers ) para sa iba buhay
man o patay ay nakakarating sa kalangitan. Subalit, ang
hingan ang mga kalululuwa o epiritu ng tulong at ukulan
ng pagsamba ay paglabag na sa Banal na Kautusan ng
Diyos
Ang pag-ala-ala sa mga santo ay ipinag-utos ng Banal na
Kasulatan “ alalahanin ninyo ang mga nangangasiwa
sa inyo, na nagpahayag sa inyo ng Salita ng Diyos.
Isipin nga ninyo kung paano sila namuhay at namatay
at tularan ninyo ang kanilang pananalig sa Diyos “ (
Hebreo. 13:7 ). Ang nabanggit na talata ay sumentro sa
pagala-ala sa kanilang kahanga-hangang pamumuhay
upang tularan. Sa lumang tipan mahalaga ang pag-ala-
ala sa mga santo “ ang ala-ala ng matuwid ay
mananatili kailanman ngunit ang pangalan ng
masama ay tiyak na napaparam “( Kawikaan 10:7 ) .
Ang mga santo ay mga hinirang ng Diyos kaya ang pag-
ala-ala ay nararapat “ sapagkat nabalitaan naming ang
tungkol sa inyong pananampalataya kay Kristo
Hesus at ang pag-ibig niyo sa lahat ng hinirang ng
Diyos “ ( Colosas 1:4).

Isang hamon para sa mga nabubuhay pang mga santo
ang igalang at alalahanin ang mga nabubuhay pa at
namayapa na na nagpakita ng isang tapat at kahanga-
hangang buhay Kristiyano dahil ang kanilang halimbawa
ay nagiging inspirasyon ng mga iba upang ipagpatuloy
ang paglilingkod sa Diyos kahit sa panahon ng matinding
pagsubok

Sa Banal na Kasulatan , ang bawat taong pinaparusahan
sa pamamagitan ng krus ay mga kriminal . Samakatuwid,
walang kinalaman ang krus sa pagkapako ng isang tao.
Nabago ang kahulugan ng krus nang si Kristo ay namatay
sa krus at nabuhay na mag muli. Ito ang dahilan kung bakit
ang krus ay sadyang napakahalaga dahil sa pamamagitan
nito nagkaroon ng katubusan ang mga tao “ sa mga
napapahamak, ang aral tungkol sa pagkamatay ni
Kristo sa krus ay kahangalan; ngunit sa atin ng mga
iniligtas, ito’y isang kapangyarihan ng Diyos ‘ (1 Corinto
1:18)
Ang krus ay nagpapala-ala sa kaligtasang ating natanggap
mula kay Kristo “ gayon na lamang ang pag-ibig ng
Diyos sa sanlibutan, kaya’t ibinigay niya ang kanyang
bugtong na Anak, upang ang sino mang
sumampalataya ay hindi mapahamak kundi
magkaroon ng buhay na walang hanggan “ (Juan 3:16)
. Ang kaligtasan na ito’y ating natanggap mula sa kanya sa
pamamagitan ng krus at ito’y isang biyaya mula sa Ama.
“ siya’y nagpakababa at naging masunurin hanggan
kamatayan sa krus “ (Filipos 2:8) .
Kaya’t para sa mga naniniwala na ang krus ay
kapangyarihan ng Diyos, ito ay nagpapalakas ng
pananampalataya lalo’t higit sa panahon na ng matinding
kapighatian .

ANG KAPANGYARIHAN NG KRUS NI HESUS
Naniniwala ang IFI sa kahalagahan at kapangyarihan nito
dahil ang Banal na kasulatan ay may mga patunay .
1. Ang krus ay simbolo na ang isang tao ay handang
mag sakripisyo para sa Diyos ( Markos 8:34)
2. Ang mga ayaw magdala ng krus ay hindi karapat-
dapat sa kanya ( Mateo. 10:38)
3. Ang mga naniniwala dito ay nagpapahayag na
sila ay iniligtas ng Diyos mula sa kasalanan ( 1
Corinto. 1:18) subalit sa hindi naniniwala ito ay
isang kalokohan lamang
4. Ang krus ay naging kasangkapan ng Diyos upang
ang tao ay matubos (Galacia .3:13)
5. Ang pag antanda (signing of the cross) ay isang
uri ng pangangaral tungkol kay Kristo na siyang
nagtubos sa sangkatauhan ( 1 Corinto. 1:17)
6. Ang krus ay dapat ipagmapuri sa gitna ng mga
tao ( Galacia. 6:14 )
Alam ng mga IFI na ang pagpapako sa krus ni Jesus ay
isang beses na kaganapan. Ngunit ito ay isang kaganapan
na hindi dapat kalimutan. Ipinapaala-ala sa atin ng
krusipiho na ang paglalakbay ng Kristiyano ay hindi lahat
ginhawa at tagumpay. Samakatuwid, dapat tayong
magsakripisyo dito sa Lupa upang maglingkod sa Diyos,
maglingkod sa ating pamilya at maglingkod sa

sangkatauhan. Tulad ni Jesus, dapat nating isakripisyo ang
mga bagay na napakahalaga sa atin ng ating oras, ating
pera, ating pag-aari, at kung minsan kahit sa ating buhay.
Ang imahe ng krusipiho, kung inilalagay ito sa mga
tahanan, simbahan, mga paaralan o sa paligid ng ating
mga leeg, tinitiyak na lagi nating naala-ala ang Kanyang
sakripisyo. Ang kanyang pagdurusa at pagkamatay ay
hindi dapat tugon bilang isang pagkatalo ngunit isang
tagumpay. Inalok ni Kristo ang Kanyang sarili sa krus na
iyon at nagpapakita ng pinakamataas na pangako para sa
lahat. Naaalala natin ang kwento nina Abraham at Isaac, o
ang mga salita ni Maria, Ina ng Diyos na nagsabi, "Gawin
ito ayon sa Iyong kalooban. Ang pagpapako sa krus ay
nagpapaala-ala sa atin na ang paglalakbay na Kristiyano
ay hindi lahat bahaghari at ulap. Ang krusipiho ay
kumakatawan, bukod sa iba pang mga bagay ng pangako
kay Cristo. Makakatulong din ito sa atin na mas mahusay
na isabuhay ang mga salita ni Cristo nang sinabi Niya,
"itanggi ang iyong sarili, dalhin ang iyong krus araw-
araw, at sundin Mo ako" (Mateo 16:24). Samakatuwid,
Kapag ang ilang uri ng pagdurusa ay dumarating sa ating
buhay , ang imahe ng pagpapako sa krus ay nagbibigay sa
atin ng espirituwal na lakas at inspirasyon upang mabuhay
ng ayon sa kanyang pangako .
Tuwing Mahal na Araw ang krus ay nakikita. Ito ay isang
debosyon kung saan ang mga yugto ng pagpapako sa
krus ni Kristo ay naalala ng panalangin. Ang mga istasyon

ay halos palaging may artistikong paglalarawan ng mga
eksena mula sa kaganapan.
Samakatuwid, ang bawat Krusipiho sa kanilang tahanan,
sa itaas ng kama, o saan man ay isang paalala sa bawat
isa ng pangakong maglingkod sa Diyos. " ang
pinakadakilang pag-ibig na maaring taglayin ng
sinuman para sa kanyang kaibigan ay ang ibigay ang
kanyang buhay para sa kanila ." (Juan 15:13) . Bilang
karagdagan, ang pag antanda ng hugis sa krus ay isang
seryosong paghingi ng proteksyon at pagpapala sa Diyos
at pagpapahayag ng katotohanan at senserong pangako
sa Kanya. Walang direktang nakatala sa Biblia hinggil sa
kahulugan ng pag-antanda o dili kaya ay paggamit ng krus
subalit wala rin nakatala kung ang mga nabanggit ay
ipinagbabawal ng Diyos. Lahat ng mga komento ng tao ay
bunga ng doktrina ng simbahang kanyang kina-aniban at
kailanman ay hindi dapat direktang paniwalaan bilang
biblikal. Sa IFI ang pagpapaliwanag hinggil sa
kahalagahan nito ay isang pagpapahayag na ang krus ni
Kristo ay kanyang kapangyarihan. “ sa mga
napapahamak, ang aral tungkol sa pagkamatay ni
Kristo sa krus ay kahangalan; ngunit sa atin ng mga
iniligtas, ito’y isang kapangyarihan ng Diyos ‘ (1 Corinto
1:18)

Ang sakramento ng Pagpapahatid ng langit ( unguento)
sa mga may sakit ay isa sa mga daluyan ng kapatawaran
ng tao na magbubunga ng kagalingang pisikal at
espiritwal. Sa aktwalidad ng buhay ng IFI , isa ito sa hindi
masyadong naisasagawa sa dahilang hindi ito lubusang
nauunawaan ng ibang kasapi.
Ang artikulo na ito ay naglalayon na ipahayag ang
teolohiya at kahalagahan nito sa mga maysakit . Sinikap
ng may akda na pag-aralan ang mga ibat-ibang katuruan
ng maraming simbahan upang pagyamanin ang
kaalaman ukol dito.
ANO ANG KAHULUGAN NG SAKRAMENTO NG
UNGUENTO
Ang Sakramento na matututunan natin tungkol sa
Sakramento ng Holy Unction, o pagpapahid ng langis sa
mga may sakit ay sadyang malawak. Ang langis na
ginagamit sa pagpapahid ay pangunahing langis ng olibo.
Ang langis ay binanggit sa Bibliya 187 beses. Ang
pagpahid ng langis ay isinalin sa salitang Griego na

. chrisma khris'-mah from 5548; an unguent or smearing,
i.e. (figuratively) the special endowment ("chrism") of the
Holy Spirit:--anointing, unction. Samakatuwid, sa
sakramento na ito , ang Banal na Espirtu ang Siyang
nagpapagaling sa may sakit. Ang pagpapahid ng langis
ay binanggit din ng 157 beses sa Bagong Tipan lamang.
Ang pagpapahid ng langis ay isang kaparaanan ng
pagbibigay ng mga biyaya at pagpapagaling na
ipinagkaloob ng mga Apostol sa mga Pari o Obispo sa
pamamagitan ng Sakramento ng Ordinasyon.
Kasama ng Sakramento ng Holy Unction ay ang
"Pagpatong ng mga kamay", na ginagamit ng Pari o
Obispo upang ilipat ang kapangyarihang
nakapagpapagaling mula sa Banal na Espiritu sa taong
nagdurusa sa ano mang uri ng karamdaman . Ang
pagpapahid ng banal na langis , ang pagpatong ng mga
kamay, at ang biyaya na natanggap mula dito ay ang
espiritwal na misteryo na nagaganap sa panahon ng
pagsasagawa nito. Ang ministeryo na ito ay tinanggap ng
mga Apostol sa kanilang panahon “ Nang mabalitaan nga
ng mga apostol na nangasa Jerusalem na tinanggap ng
Samaria ang salita ng Dios, ay sinugo nila sa kanila si
Pedro at si Juan: Na nang sila'y makalusong, ay
ipinanalangin nila sila, upang kanilang tanggapin ang
Espiritu Santo. Sapagka't ito'y hindi pa bumababa sa
kanino man sa kanila: kundi sila'y nangabautismuhan
lamang sa pangalan ng Panginoong Jesus.Nang
magkagayo'y ipinatong sa kanila ang
kanilang mga kamay, at kanilang tinanggap ang Espiritu
Santo.” ( Gawa 8:14-17)

Sa panahaon ng mga Apostol, may mga taong nagnais
na magkaroon nito, at isa sa kanila ay Simon na
nakiusap sa mga Apostol na bilhin ang kapangyarihang
nito . Labis itong nakakasakit sa mga Apostol sapagkat
ang biyaya ng pagpapagaling sa kapangyarihan ng
Diyos ay hindi mabibili sapagkat ito ay malayang
naililipat mula sa mga Apostol hanggang sa modernong
araw na mga Obispo at Pari. Ang pagpatong ng mga
kamay ay bahagi ng Sakramento ng Binyag, Pag-
kumpirma, Banal na Orden, Banal na Kasal, Banal na
Pagsisisi, at Banal na Unguento. Sa bawat kaso, ang
kapangyarihan ay ipinadala mula sa Banal na Espiritu sa
tatanggap ng Sakramento na dapat ingatan at isagawa
“Huwag mong pabayaan ang kaloob na nasa iyo, na sa
iyo'y ibinigay sa pamamagitan ng hula, na may
pagpapatong ng mga kamay ng kapulungan ng mga
presbitero. “ ( 1 Tim. 4:14) at inutusan sila na isagawa
ang nakasulat sa teksto na ito “, nagpalayas sila ng
maraming mga demonyo, at pinahiran ng langis na
maraming may sakit, at pinagaling sila" (Marcos 6:13).
Ang mga Sakramento ay mga magagandang paraan
upang lumapit tayo sa Diyos, makipag-usap sa Kanya,
upang makatanggap ng kapangyarihan mula sa Kanya,
at sambahin Siya ng lahat ng ating mga pandama.
ANG PAGSASAGAWA NG HOLY UNCTION O
UNGUENTO

Ang Holy Unction ay binubuo ng pagpatong ng mga
kamay at pagpapahid ng langis at mga panalangin. Sa
sakramento na ito, ang pari ay nagsisilbing daluyan ng
biyaya ni Kristo. Kapag pinahihintulutan ang mga
pangyayari, inirerekumenda ng Simbahan na maganap
ang sakramento sa panahon ng pagdiriwang ng Banal na
Eukaristiya na kung saan ang maysakit ay
mangungumpisal at susundan ng pagtanggap ng Banal
na Komunyon. ANG MGA MAARING TUMANGGAP NG
BANAL NA UNCTION O UNGUENTO
Taliwas sa tanyag na paniniwala, ang Holy Unction ay
hindi isang sakramento para sa mga lamang na nasa
punto ng kamatayan. Sa mga modernong panahon, ang
paggamit nito ay pinalawak sa LAHAT na malubhang may
sakit o malapit nang sumailalim sa isang malubhang
operasyon, at binibigyang diin ng Simbahan ang
pangalawang epekto ng sakramento: upang matulungan
ang isang tao na mabawi ang kanilang kalusugan. Tulad
ng Pagkumpisal at Banal na Komunyon, kung saan ito ay
malapit na nauugnay, ang Sakramento ng Pagpapahid ng
Sakit ay maaaring maulit nang madalas hangga't
kinakailangan. Ang sakramento ay dapat ibigay sa
sandaling ang sinumang tapat ay nagsisimulang
magkasakit, nasa sakit, katandaan, o malapit sa punto ng
kamatayan MALIBAN na lang kung ito ay ibinigay bilang
EXTREME HOLY UNCTION sa malapit ng mamatay.
ANO ANG EXTREME HOLY UNCTION

Ang salitang "matinding" (panghuling) pagpahid ng Banal
na langis at pagpatong ng kamay ay ibinibigay sa isang
taong labis na labis na ang paghihirap at malapit nang
mamaalam sa buhay sa mundo. Ang pinaka sentro ng “
huling ritwal “ na ito ay ang pagsisisi sa mga nagawang
kasalanan at kung kakayanin ay Banal na Kumonyon. Ito
ay kilala bilang "Viaticum", isang salita na ang orihinal na
kahulugan sa Ang Latin ay "pagkakaloob para sa
paglalakbay". Minsan lang itong isagawa ng isang pari o
obispo sa tao.
ANG TAGAPANGASIWA NG HOLY UNCTION O
UNGUENTO
Ang mga obispo, pari, at mga lisensyado ng obispo ang
maaaring mangasiwa ng Sakramento ng Holy Unction
(ang Pagpapahid ng Sakit).
ANG BIYAYA NA DULOT NG HOLY UNCTION O
UNGUENTO
Ang Sakramento ng Pagpapahid ng Sakit ay nagbibigay
sa tao ng mga biyaya, kasama na ang lakas upang
labanan ang tukso sa harap ng kamatayan,
nagpapabanal sa pagdurusa upang kung sakali ay
maging handa para sa kamatayan, upang makatagpo
siya ng Diyos sa pag-asa kaysa sa takot. At kung hindi
pa nakatanggap ng Sakramento ng Pagkumpisal, ang

pagpapahid ay nagbibigay din ng kapatawaran ng mga
kasalanan. At, kung makakatulong ito sa kaligtasan ng
mga kaluluwa, ang pagpapahid ay maaari ring ibalik ang
kalusugan ng tatanggap. Samakatuwid ang sakrament
na ito ay umiiral para sa layunin ng pagpapagaling -
upang maibalik ang isang tao sa pisikal, emosyonal at
espirituwal na kalagayan. Kapag pinahiran at ipinagdasal
ang tao, hinihiling ng pari sa Diyos na palayain siya mula
sa anumang bagay na pumipigil sa kanya bilang isang tao
ANG BATAYANG BIBLIKAL NG SAKRAMENTONG
ITO?
Ang sakramento ng Pagpatong ng mga Kamay at
Pagpahid ng Langis on unguento sa mga Maysakit ay
nakasaad sa Banal na Kasulatan gaya ng :
1. Santiago 5:14 -15 “ Mayroon be sa inyong may
sakit? Tumawag siya ng mga matatanda ng
simbahan, at hayaan silang manalangin sa
kanya, papahiran siya ng langis sa pangalan ng
Panginoon. At ang dalangin ng pananampalataya
ay magliligtas sa taong may sakit, at itataas siya
ng Panginoon. At kung nakagawa siya ng mga
kasalanan, mapapatawad siya. “
2. Marcos 6:13 “ At pinalayas nila ang maraming
mga demonyo at pinahiran ng langis ang
maraming may sakit at pinagaling sila.”

3. Lucas 4:18 "Ang Espiritu ng Panginoon ay nasa
akin, sapagkat pinahiran niya ako upang
ipahayag ang mabuting balita sa mahihirap.
Ipinadala niya ako upang ipahayag ang kalayaan
sa mga bihag at pagbawi ng paningin sa bulag,
upang malaya ang mga inaapi,”
4. 2 Mga Taga-Corinto 1:21 “ At ang Diyos ang
nagtatatag sa amin sa iyo kay Cristo, at pinahiran
kami”
5. Gawa 19: 11-12 “ At ang Diyos ay gumagawa ng
mga pambihirang himala sa pamamagitan ng
mga kamay ni Pablo, kaya't kahit ang mga panyo
o apron na humipo sa kanyang balat ay dinala sa
mga maysakit, at iniwan sila ng kanilang mga
sakit at ang mga masasamang espiritu ay
lumabas sa kanila.”
6. Gawa 1: 8 “ Ngunit makakatanggap ka ng
kapangyarihan kapag ang Banal na Espiritu ay
dumating sa iyo, at ikaw ay magiging aking mga
saksi sa Jerusalem at sa buong Judea at
Samaria, at sa wakas ng mundo."
7. Lucas 13: 3 “ Hindi, sinasabi ko sa iyo; ngunit
maliban kung magsisi ka, lahat kayo ay
mapapahamak din.”
8. Lucas 10: 8-9 “ Sa tuwing pumapasok ka sa
isang bayan at tinatanggap ka nila, kainin mo ang
itinakda sa harap mo. Pagalingin ang may sakit

dito at sabihin sa kanila, 'Ang kaharian ng Diyos
ay lumapit sa iyo.”
9. Lucas 4: 18-19 "Ang Espiritu ng Panginoon ay
nasa akin, sapagkat pinahiran niya ako upang
ipahayag ang mabuting balita sa mahihirap.
Ipinadala niya ako upang ipahayag ang kalayaan
sa mga bihag at pagbawi ng paningin sa bulag,
upang malaya ang mga inaapi, upang ipahayag
ang taon ng pabor ng Panginoon."
10. Marcos 16: 17-18 “ At ang mga palatandaang ito
ay sasamahan sa mga naniniwala: sa aking
pangalan ay ilalabas nila ang mga demonyo;
magsasalita sila sa mga bagong wika; kukuha
sila ng mga ahas gamit ang kanilang mga kamay;
at kung uminom sila ng anumang nakamamatay
na lason, hindi ito sasaktan sa kanila; ilalagay nila
ang kanilang mga kamay sa may sakit, at
mababawi sila."
11. Mateo 10: 8 “ Pagalingin ang may sakit, itaas ang
mga patay, linisin ang mga ketongin, palayasin
ang mga demonyo. Tumanggap ka nang hindi
nagbabayad; magbigay nang walang bayad.
Ang sakramentong ito ng unguento at pagpapatong ng
kamay sa mga may karamdaman ay nararapat na
isagawa ng tuwiran sa simbahang IFI upang maigawad
ang panalangin at pag selyo sa noo ng mga maysakit

upang kung mararapatin ng Diyos ay maibalik ang
kanilang kalusugan at mapatawad sila sa kanilang mga
kasalanang sadyang ginawa. At upang sa hindi
ordinaryong pagkakataon ay maihanda ang espiritu o
kaluluwa ng isang taong malapit ng mamatay na humingi
ng tawad sa Diyos at magkaroon ng kumpirmasyon ng
kanyang pananampalataya kay Kristo Hesus upang sa
kanyang pamamahinga ay maligaya siyang bumalik sa
Diyos na may lalang sa kanya upang doon ay maghintay
ng muling pagbabalik ni Hesukristo ( Extreme Holy
Unction ) “Sapagka't ang ating pagkamamamayan ay
nasa langit; mula doon ay hinihintay naman natin ang
Tagapagligtas, ang Panginoong Jesucristo “ ( Filipos 3:20
“Ako'y ililigtas ng Panginoon sa bawa't gawa ng masama,
at ako'y kaniyang iingatan sa kaniyang kaharian sa langit:
na sumakaniya nawa ang kaluwalhatian magpakailan
man. Siya nawa.” ( 2 Tim. 4: 18 ).

Isa sa mga kontrobisyal na katuran ng IFI ay tungkol sa
panalangin sa patay tuwing Pista ng mga Santo o Patay.
Isang tradisyon na sa pakiwari ng karamihan lalo na
iyong hindi kasapi ng IFI o dili kaya ay Romano Katoliko
ay walang kabuluhan at labag sa katuruan ng Banal na
Kasulatan. Ang artikulo na ito ay isang pagpapaliwanag
kung ano ang pagkaunawa ng IFI upang magabayan ang
bawat isa sa kanyang pagunawa at pagsasabuhay nito.
ANO ANG KAHULUGAN NG DASAL
Ang dasal sa Hebrew Strong’s Dictionary ay (
1245 baqash baw-kash' which means request,

require, seek for “At kayo'y magsisitawag sa akin, at
kayo'y magsisiyaon at magsisidalangin sa akin, at
aking didinggin kayo. ( Jer. 29:12 ) “ Kapag ginawa
nʼyo ito, bibigyan kayo ng Dios ng kapayapaan na
siyang mag-iingat sa puso ninyo at pag-iisip dahil
kayoʼy na kay Cristo Jesus.” Samakatuwid, ang bunga
ng panalangin na may pasasalamat ay KAPAYAPAAN
NG PUSO AT ISIP “ na siyang umaliw sa atin sa lahat
ng kapighatian , upang ating maaliw ang nangasa
anomang kapighatian sa pamamagitan ng pagaliw na
inialiw din sa ating ng Diyos “ ( 2 Corinto 1:4 ) Kayat
ang panalangin para sa kanilang mga mahal sa buhay na
namayapa ay isang paraan ng pag-aliw .
ANO ANG MUKHA NG ATING MGA DASAL ?
Inutos ng Diyos na huwag titigil sa panalangin
“Magsipanalangin kayong walang patid ( 1 Tes.5:17)
at ang bawat isa ay nagnanais na siya’y ipanalangin ng
kanyang kapuwa “Mga kapatid, idalangin ninyo kami “
( 1 Tes 5:25 ). Kung ang tanong naman ay aanhin pa ito
ng isang taong patay kung hindi na rin niya ito
mapapakinabangan? .Si Pablo ay nagsulat ng ganito “
Sapagka't dahil dito ay namatay si Cristo at nabuhay
na maguli, upang siya'y maging Panginoon ng mga
patay at gayon din ng mga buhay….Sa puntong ito ang

Doktrina ng IFI

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Similar to Doktrina ng IFI

Similar to Doktrina ng IFI (20)

Doktrina ng IFI