1. teala] .”
Që të dyve ua falën xhenazen dhe i varrosën pranë njëri-tjetrit.
Lart mbi kokat e tyre vendosën nga një epitaf ku shkruhej:
““KKyy ëësshhttëë vvaarrrrii ii aattiijj,, ii cciillii ee ffaallëënnddeerrooii AAllll--llllaahhuunn [[ssuubbhhaanneehhuu vvee
tteeaallaa]] ppëërr ttëë mmiirrëënn qqëë iiaa ddhhuurrooii..””
Ndërsa në tjetrin shkruhej:
““KKyy ëësshhttëë vvaarrrrii ii aassaajj qqëë kkaa qqeennëë ee dduurruueesshhmmee nnëë vvëësshhttiirrëëssii ttëë
cciillaatt iiaa kkaa ppëërrccaakkttuuaarr AAllll--llllaahhuu ((ssuubbhhaanneehhuu vvee tteeaallaa))””..
Ky ishte imani i fortë i sahabeve të ndershëm të Pejgameberit
[sal-lall-llahu alejhi ve selem].
All-llahu (subhanehu ve teala) thotë: ““OO jjuu qqëë bbeessuuaatt,, kkiinniiee ffrriikkëë
AAllll--llllaahhuunn mmee nnjjëë ssiinnqqeerriitteett ttëë vvëërrtteettëë ddhhee mmooss vvddiissnnii,, ppooss vveettëëmm dduukkee
qqeennëë mmuusslliimmaann (besimtar)!!”” (Ali Imran:102).
““JJuu jjeennii ppooppuullllii mmëë ii ddoobbiisshhëëmm,, ii aarrddhhuurr ppëërr ttëë mmiirrëënn ee nnjjeerrëëzzvvee,, ttëë
uurrddhhëërroonnii ppëërr ttëë mmiirrëë,, ttëë nnddaalloonnii nnggaa vveepprraatt ee kkëëqqiiaa ddhhee ttëë bbeessoonnii AAllll--
llllaahhuunn..””(Ali Imran:110).
All-llahu në Kur’anin Famëlartë thotë:
““NNuukk kkaa ddyysshhiimm ssee ppëërr mmuusslliimmaannëëtt ee mmuusslliimmaanneett,, bbeessiimmttaarrëëtt ee bbeess--
iimmttaarreett,, aaddhhuurruueessiitt ee aaddhhuurruueesseett,, ttëë ssiinnqqeerrttiitt ee ttëë ssiinnqqeerrttaatt,, dduurriimmttaarrëëtt ee
dduurriimmttaarreett,, ttëë ppëërrvvuuaajjttuurriitt ee ttëë ppëërrvvuuaajjttuurraatt,, ssaaddaakkaaddhhëënnëëssiitt ssaaddaakkaadd--
hhëënnëësseett,, aaggjjëërruueessiitt ee aaggjjeerruueesseett,, rruuaajjttëëssiitt ee nnddeerriitt ee rruuaajjttëësseett ee nnddeerriitt,,
sshhuummëëppëërrmmeennddëëssiitt ee AAllll--llllaahhuutt ddhhee sshhuummëëppëërrmmeennddëësseett ee AAllll--llllaahhuutt,, AAllll--
llllaahhuu kkaa ppëërrggaattiittuurr ffaalljjee ((mmëëkkaatteesshh)) ddhhee sshhppëërrbblliimm ttëë mmaaddhh””. (El
Ahzab: 35).
Ajo ishte një nga bashkëkohëset e të Dërguarit të Zotit [sal-lall-
llahu alejhi ve selem]. Në Medine ajo ishte një nga femrat që për-
mendej shpesh për bukurinë e saj dhe kishte pasur shumë kandi-
datë për martesë. Një ditë vendosi të paraqitej para Pejgamberit dhe
me të dalë para Resulull-llahut, Hifa iu drejtua me këto fjalë: “Më
këshillo me atë se ç’duhet të bëj, gjë e cila do të më çonte në Xhen-
net!”
Resulull-llahu iu përgjigj qetësisht: “Më parë duhet të marto-
hesh me dikë. Me këtë akt, sigurisht që do të fitosh gjysmën e imanit”.
“O i Dërguar! - pyeti ajo, - Kush do të ishte bashkëshorti im?
Më kanë kërkuar shumë veta! Më ka kërkuar sunduesi i Abisinisë,
mbreti Negus, e unë nuk e kam pranuar. Ubejdullahu ka dhënë
njëqind deve e shumë gjëra të tjera për mua, por dhe atë e kam
fytyrat e tyre mund të kuptosh kënaqës-
inë e përjetimeve”.
(El-Mutaffifin: 22-24).
Marrur nga libri: “Igathetul-Lehefan”, fq.
62.,
DDhhuurraattaaDDhhuurraattaa
mmëë ee mmiirrëëmmëë ee mmiirrëë
nnëënnëë XXHHEENNNNEETTXXHHEENNNNEETT
1144
1144
KKlluubbii ssttuuddeennttoooorr
KKlluubbii ssttuuddeennttoooorr
HIFHIFAA
Simboli i gruas së devotSimboli i gruas së devotshmeshme
Pasi të lexoni këtë broshurë, mundësojani të tjerëve të lexojnë të
njëjtën. Dhe keni kujdes, fletushka përmban ajete kur’anore, andaj
ndalohet hyrja me të në vende të ndotura, gjegjësisht në toalet si dhe në
vende të ngjashme.
Boton:
Shoqata Qytetare
Klubi Studentor
Rr. Stiv Naumov 7 / 18
Tel. ++389 (02) 32 23-654
1000, Shkup
Pasi të lexoni këtë broshurë, mundësojani
të tjerëve të lexojnë të njëjtën. Dhe keni
kujdes, fletushka përmban ajete kur’anore,
andaj ndalohet hyrja me të në vende të ndotu-
ra, gjegjësisht në toalet si dhe në vende të
ngjashme.
Boton:
Shoqata Qytetare
Klubi Studentor
Rr. Stiv Naumov 7 / 18
Tel. ++389 (02) 32 23-654
1000, Shkup

2. 3322
3322
KKlluubbii ssttuuddeennttoooorr
KKlluubbii ssttuuddeennttoooorr
refuzuar. O i Dërguar! Meqë po më thua se martesa është ajo që do
më shpëtojë në botën tjetër, unë do të jem e kënaqur me atë të cilin
Ti do të ma zgjedhësh për burrë”.
Resuli u zhyt në mendime, në qoftë se do t’i propozonte ndon-
jë nga emrat e sahabeve, të tjerëve nuk do t’u ofrohej një rast i tillë,
prandaj i tha: “Kush hyn i pari në xhami, ai sipas përcaktimit të All-
llahut do të jetë dhe burri yt”. Kështu që ajo me këtë zgjedhje mbeti e
kënaqur. Por ç’farë ngjau më pas?
All-llahu (subhanehu ve teala) i shtyu sahabet në një gjumë
shumë të rëndë, nga i cili nuk mundën të zgjohen deri të nesërmen
herët në mëngjes për sabah. Pejgameberi [sal-lall-llahu alejhi ve
selem] po priste të shihte se kush do të hynte i pari në xhami.
Ndër këto mendime u shfaq Suhejbi. Ai nuk kishte asnjeri të
vetin, ishte i varfër, i gjatë e i thatë, me trup të dobët. Ndërsa Hifa
ishte grua e bukur, e pasur dhe e ndershme. Resulull-llahu [sal-lall-
llahu alejhi ve selem] e thirri pas namazit të sabahut Hifën dhe ia
sqaroi asaj situatën. Ajo mbeti shumë e kënaqur me atë që i kishte
përcaktuar All-llahu asaj.
Resulull-llahu [sal-lall-llahu alejhi ve selem] pasi që i thirri që
të dy, u këndoi hutben dhe u tha: “Suhejb, çohu dhe merr diçka për
këtë femër”.
Suhejbi u përgjigj: “O i Dërguar! Ti e din se prej gjërave të dun’-
jasë s’kam asgjë të vetmin dirhem”.
Hifa urdhëroi dhe i sollën një qese me një mijë dirhem të
argjendtë, të cilët ia ofroi Suhejbit duke i thënë: “Urdhëro e merri!”
Resuli i tha: “Suhejb, merre këtë grua dhe çoje në shtëpi!”
Suhejbi iu përgjigj: “O i Dërguar! Në cilën shtëpi ta çoj, kur ti e
din shumë mirë që shtëpia ime është xhamia!”
Në atë moment foli Hifa: “Unë të dhuroj shtëpinë time të gat-
shme, e cila gjendet në këtë vend. Tashti të lutem çohu dhe më ço
atje.”
Resulull-llahu [sal-lall-llahu alejhi ve selem] këndoi duanë,
kurse sahabet e lutën dhe e falenderuan All-llahun e Madhëruar.
Kur erdhi koha e mbrëmjes, Hifa dhe Suhejbi ishin tashmë në
shtëpinë e tyre. Me të ardhur koha e fjetjes, Hifa i drejtohet Suhejbit:
“O Suhejb! Dije se unë jam e mira jote, ndërsa ti vështirësia
ime. Por, ti për këtë të mirë të falënderosh All-llahun e unë për këtë
vështirësi të jem e durueshme. Eja pra, që natën ta kalojmë në
ibadet.”
Dhe kështu ndodhi. Në mëngjes Suhejbi vjen në xhami,
ndërkohë që Xhibrili [alejhis selam] e kishte njoftuar Resulin [sal-
lall-llahu alejhi ve selem] për atë se ç’ka kishte ndodhur natë e kalu-
ar mes Hifës dhe Suhejbit. Resulull-llahu [sal-lall-llahu alejhi ve
selem] iu drejtua Suhejbit:
“Do të tregoj për një lajm të gëzuar... Ju jeni xhen-netlinj dhe keni
për të parë All-llaun e Lartësuar!”
Suhejbi nga gëzimi i madh, u lëshua me ballin në sexhde dhe
iu lut All-llahut [subhanehu ve teala] : “Sunduesi im, nëse më ke
falur, merre shpirtin tim që të mos gaboj.”
Ndërsa ishte në sexhde, All-llahu (subhanehu ve teala) ia pra-
noi duanë dhe ja mori shpirtin. Në këtë rast që të gjithë qanë.
Ndërkohë Resulull-llau [sal-lall-llahu alejhi ve selem] shtoi:
“Një gjë që juve do t’iu shqetësojë edhe më shumë është që në këtë
moment edhe Hifa ia dorëzoi shpirtin e saj All-llahut [subhanehu ve
Dhurata më e madhe në Xhennet, më me
vlerë dhe më e lartë, pa dyshim se është
shikimi në Fytyrën e All-llahut [subhanehu ve
teala] dhe dëgjimi i bisedës së Tij.
Transmeton Imam Muslimi nga Suhejbi
[radijall-llahu anhu] i cili thotë se Pejgamberi
[sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë:
“Kur banorët e Xhennetit të hyjnë në
Xhennet, atëhere All-llahu [subhanehu ve
teala] do t’u thotë: A dëshironi edhe diç
ma tepër? Ata do të thonë: A nuk na i
zbardhe fytyrat, a nuk na fute në Xhennet
dhe na shpëtove nga Xhehenemi. All-llahu
[subhanehu ve teala] do ta largon mbulesën,
kurse atyreve nuk u është dhënë asgjë më e
dashur për ta se sa shikimi në Zotin e tyre”.
(Muslimi).
Në transmetimin tjetër qëndron:
Pastaj e lexoi ajetin:
“Atyre që bëjnë vepra të mira, u
takon e mira (Xhenneti) edhe më tepër (e
shohin All-llahun)”
(Junus: 26).
Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-
lem] sqaroi se përskej dhuntive të mëdha që
ua ka dhënë All-llahu [subhanehu ve teala]
në Xhennet, nuk u ka dhënë gjë që është më
e dashur për ta se sa shikimi në Fytyrën e Tij
të Bekuar.
Andaj All-llahu për kafirat ka thënë:
“Jo dhe jo! Atë ditë do të jenë të
penguar prej (ta shohin) Zotit të tyre”.
(Mutaffifin: 15).
Këtyre ua bashkoi dy llojet e dënimit,
dënimin e zjarrit dhe dënimin e mosshikimin
në fytyrën e All-llahut [subhanehu ve teala],
ashtu siç ua bashkoi miqve të Vet dy dhunti:
Dhuntinë e kënaqjes në Xhennet dhe
dhuntinë e kënaqjes me shikimin në All-
llahun [subhanehu ve teala].
Urime atij, i cili do të ketë nderin e madh
të shikon në Zotin e botëve.
E lusim All-llahun [subhanehu ve teala] të
na bëjë nga ata që e shohin All-llahun dhe për
të cilët ka thënë All-llahu:
“E s’ka dyshim se vepërmirët janë në
përjetime e kënaqësi (në Xhennet). Të
mbështetur në kolltukë vështrojnë. Në