3. στο 53ο ΓΕΛ
Αθηνών
ήρθε για επίσκεψη
μια μικρή κόκκινη
ύπαρξη που κάτι θα
θύμιζε στους
μεγαλύτερους αν
την έβλεπαν.
4. Περιπλανήθηκε στους αχανείς
διαδρόμους, περιεργάστηκε τα
έργα τέχνης στο ισόγειο πριν
ανεβεί τη σκάλα και, χωρίς να
την πάρει είδηση η καθαρίστρια
που σκούπιζε το διάδρομο,
φτάσει στο δεύτερο όροφο.
5. Στάθηκε
απελπισμένη έξω
από μία κλειστή
πόρτα, ακούμπησε
το αυτί της και
αφουγκράστηκε. Στα
αυτιά της έφτασε μία
φωνή που μιλούσε
μία ακατάληπτη
γλώσσα. Κάτι για
εφαπτομένη ή για
μήπως για
εφαρμοσμένη;
6. Τι κάνεις εκεί; άκουσε μία
φωνή πίσω της.
Γύρισε τρομοκρατημένη.
Και τότε, είδε το πιο
παράξενο πλάσμα…
7.
8. -Ψάχνω το δάσος, είπε η κόκκινη
ύπαρξη.
-Τι είναι αυτό; Πρώτη φορά ακούω
τη λέξη δάσος, είπε το πλάσμα.
-Είναι κάτι πράσινο, είπε η
κόκκινη.
-Κάτι πράσινο υπάρχει στον κάτω
όροφο, είπε το πλάσμα και χάθηκε.
10. Μέσα στην αίθουσα
υπήρχαν πάρα
πολλά βιβλία, αλλά
τίποτα που να
θυμίζει δάσος. Η
κόκκινη
απελπίστηκε και
άρχισε να κλαίει..
11. -Γιατί κλαιθ; άκουσε μία
φωνή πίσω της. Μιθώ
τα κλάματα.
Η κόκκινη γυρίζει,
βλέπει ένα τόσο δα
λυκάκι και τρομάζει.
Ααααααααα !!!!!
12. -Γιατί φωνάζειθ;
-Γιατί εσύ είσαι ο… ο…
ο… εκείνος ο απαίσιος
που ο προ-προ-προ-προ-
παππούς σου…
-Δεν καταλαβαίνω τίποτα,
είπε το λυκάκι. Γιατί κλαιθ;
-Κλαίω γιατί ούτε εδώ
είναι το δάσος.
-Τι είναι δάθοθ;
-Είναι κάτι πράσινο και
πυκνό, είπε η κόκκινη.
-Δεν κατάλαβα τίποτα.
Αλλά όλη η γνώθη είναι
εδώ. Θα το βρούμε μαζί.