1. ԷԼԵՆ ՄԻՐԶՈՅԱՆ
ՀԱՆԵԼՈՒԿՆԵՐ
ԱՌԱԾՆԵՐ
ԱՍԱՑՎԱԾՔՆԵՐ
ԵՎ
ՄԻ ՓՈՔՐԻԿ ՊԱՏՄՎԱԾՔ
ԻՄ ՄԵԾ ԴՊՐՈՑԻ ՄԱՍԻՆ
2. Ծնվում է ու
մեծանում,
Հենց նույն օրն էլ`
մահանում,
Հետո նորից կյանք առած
Պայծառ շորեր է
հագնում:
3. Նա ծաղկում է
կոկոմից
ու քաղում են նրան
միշտ,
Որ բուրմունքը
տարածվի
մադկանց օրը
գեղեցկացնի
4. Ամբողջ օրը քուն չունի,
Լայն դաշտերում տուն չունի,
Ծաղկից ծաղիկ է թռչում,
Փեթակ ունի, բուն չունի:
5. Հսկայական փռում թխած
Մի գաթա կա սիրուն, գլոր,
Թխողն ինչքան ծայրից պոկում,
Նորից է նա դառնում կլոր:
6. (ԳԵՏ)
Մի օձ
կա մեծ,
գույնը կապույտ,
Հա գնում է պտույտ-պտույտ,
Նրանով են սնվում անվերջ
Ծառ ու ծաղիկ, խոտ ու առվույտ:
7. ԱՍԱՑՎԱԾՔՆԵՐ
Սուտը սուտ ասողի տունն է քանդում:
Լավ է կույր լինես աչքով, քան մտքով:
Փոս փորողը ինքն է փոսն ընկնում:
Ով աշխատի, նա կուտի:
Անխիղճ մարդի հացը երկաթ կդառնա:
Ագռավի ճուտը իր մոր համար քաղցր է:
Գայլի բնում մանր ոսկոր չի մնա:
Գայլի հետ ախպերություն չի արվի:
Գայլի անունն է դուրս եկել, աղվեսը աշխարհը քանդեց:
Արա ուրիշի համար, սովորիր քեզ համար:
8. ԺՈՂՈՎՐԴԱԿԱՆ ԱՌԱԾՆԵՐ
օ Ինչ որ ասես, էն կը լսես:
Խենթի հետ խենթ չեն ըլլար:
Գառը՝ գարնան, ձյունը՝ ձմռան:
Դուն քուն, բախտդ արթուն:
Բախտը մի անգամ է այցելում:
Եկաւ ունքը սարքի՝ աչքն էլ քոռացրեց:
Երգեր շատ գիտեմ, բայց երգել չգիտեմ:
Եօթ անգամ չափիր, մէկ անգամ կտրիր:
Երբ որ մեծնաս այս ամենը կը մոռնաս:
9. ՄԻ ՓՈՔՐԻԿ Լինում է չի լինում մի փոքրիկ դպրոց, այդ դպրոցի
ՊԱՏՄՎԱԾՔ
երեխաները կարծում էին, թե իրենց դպրոցը ամենամեծն է
ԻՄ ՄԵԾ
ԴՊՐՈՑԻ աշխարհում և մի օր որոշում են գնալ աշխարհե աշխարհ`
ՄԱՍԻՆ տեսնելու արդյոք այդպես է, թե ոչ:
Ես էի, Հոդին էր, Լեդին էր, Մեդին էր,
Պատին էր:
Վեր կացանք ճամփա ընկանք:
Գնացինք, գնացինք շատ թե քիչ մեկ էլ տեսնենք
երեք դպրոց: Երկուսը թափանցիկ, մեկի տեղն
էլ իսկի չէր երևում: Հոդին ասեց ես կմոտենամ:
Լեդին ասեց.
--Ես կմոտենամ:
10. - Մեդին ուՊատին թե.
- -Մենք կմոտենանք…
- Ես ասեցի.
- -Դուք կանգնե’ք, ես կմոտենամ…
Խորը շունչ քաշեցի ու առաջ գնացի, մտա այդ
թափանցիկ դպրոցը: Ուշադիր նայեցի, նայեցի` ոչինչ
չտեսա, ոչ աշակերտներ կային, ոչ ուսուցիչներ, ոչ
աղմուկ, ոչ էլ չաղմուկ… Այդ աներևույթ դպրոցում
երգում էին ու պարում, սովորում ու դաս գրում մի
խումբ թափանցիկիկներ:
11. Հանկարծ նրանք նկատեցին մեզ և իսկույն
թռան դեպի երկինք` Մարս կամ Վեներա, կամ էլ
մի այլ մոլորակ, որտեղ ապրում են շատ փոքրիկ
իշխաններ:
Մենք էլ թռանք նրանց ետևից: Թռանք,
թռանք հասանք փոքրիկ իշխանների մոլորակ:
Այնտեղ ամենուրեք փոքրիկ իշխաններ էին
լողում, սավառնում, թռչկոտում, անհայտանում ու
հայտնվում…
12. Փոքրիկ իշանները մեզ իսկույն նկատեցին և
ընկերացան մեզ հետ: Նրանք ասացին, որ իրենց
մոլորակից կարողանում են տեսնել մեր դպրոցը`
մեզ էլ, ընկեր Կարինեին էլ: Եվ մեր հետ միասին
դաս են սովորում…
Նրանք մեզ ցույց տվեցին մեր դպրոցը,
իսկապես, որ այն այնքան մեծ էր ու լավ էր
երևում իրենց փոքրիկ մոլորակից, ուղակի
անհավատալի էր: Մենք շատ սիրեցինք փոքրիկ
իշխաններին և հրավիրեցինք մեր Մեծ ու գեղեցիկ
դպրոցը: