1. ‫تی‬َ‫م‬
‫رقس‬َ‫م‬
‫لوق‬
‫یوحنا‬
‫اعمال‬‫رسوالن‬
‫رومیان‬
‫قرنتیان/اول‬
‫قرنتیان/دوم‬
‫غالطیان‬
‫سیان‬ُ‫س‬ِ‫ف‬ِ‫ا‬
‫فیلی‬‫پیان‬
‫سیان‬ُ‫ل‬‫کو‬
‫ِسالونیکیان/اول‬‫ت‬
‫ِسالونیکیان/دوم‬‫ت‬
‫تیموتائوس/اول‬
‫تیموتائوس/دوم‬
‫تیتوس‬
‫فیلیمون‬
‫عبرانیان‬
‫یعقوب‬
‫س/اول‬ُ‫ر‬‫ط‬ ِِِ‫پ‬
‫س/دوم‬ُ‫ر‬‫ط‬ ِِِ‫پ‬
‫یوحنا/اول‬
‫یوحنا/دوم‬
‫یوحنا/سوم‬
‫یهودا‬
‫مکاشفۀ‬
‫تی‬َ‫م‬۱
‫شجره‬‫مسیح‬ ‫عیسی‬ ‫نامۀ‬

2. ‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱:۱-۱۱-‫لوقا‬۳:۳۳-۳۲
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱:۳-۶-‫روت‬۴:۱۲-۳۳
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱:۱-۱۱-‫تواریخ‬ ‫ل‬ ّ‫او‬۳:۱۱-۱۱
۱‫شجره‬:‫ابراهیم‬ ‫پسر‬ ،‫داوود‬ ‫پسر‬ ،‫مسیح‬ ‫عیسی‬ ‫نامۀ‬
۲‫ی‬ ‫پدر‬ ‫اسحاق‬ ،‫اسحاق‬ ‫پدر‬ ‫ابراهیم‬‫و‬ ‫عقوب‬
.‫بود‬ ‫برادرانش‬ ‫و‬ ‫یهودا‬ ‫پدر‬ ‫یعقوب‬
۳‫بود‬ ‫ح‬َ‫زار‬ ‫و‬ ‫ص‬ ِ‫فار‬ ‫پدر‬ ‫یهودا‬
.‫داشت‬ ‫نام‬ ‫تامار‬ ‫مادرشان‬ ‫و‬
،‫رام‬ ‫پدر‬ ‫رون‬ْ‫ص‬ِ‫ح‬ ‫و‬ ‫رون‬ْ‫ص‬ِ‫ح‬ ‫پدر‬ ‫ص‬ ِ‫فار‬
۴‫و‬ ‫شون‬ْ‫ح‬َ‫ن‬ ‫پدر‬ ‫میناداب‬َ‫ع‬ ،‫میناداب‬َ‫ع‬ ‫پدر‬ ‫رام‬
.‫بود‬ ‫لمون‬َ‫س‬ ‫پدر‬ ‫شون‬ْ‫ح‬َ‫ن‬
۵.‫داشت‬ ‫نام‬ ‫راحاب‬ ‫ز‬َ‫ع‬‫بو‬ ‫مادر‬ .‫بود‬ ‫ز‬َ‫ع‬‫بو‬ ‫پدر‬ ‫لمون‬َ‫س‬
.‫داشت‬ ‫نام‬ ‫روت‬ ‫عوبید‬ ‫مادر‬ ‫و‬ ‫بود‬ ‫عوبید‬ ‫پدر‬ ‫ز‬َ‫ع‬‫بو‬
.‫بود‬ ‫سای‬ِ‫ی‬ ‫پدر‬ ‫عوبید‬
۶،‫پادشاه‬ ‫داوود‬ ‫پدر‬ ‫سای‬ِ‫ی‬
.‫بود‬ ‫سلیمان‬ ‫پدر‬ ‫داوود‬ ‫و‬
.‫بود‬ ‫اوریا‬ ‫زن‬ ‫پیشتر‬ ‫سلیمان‬ ‫مادر‬
۷‫پدر‬ ‫ّا‬‫ی‬‫ب‬َ‫ا‬ ‫و‬ ،‫ّا‬‫ی‬‫ب‬َ‫ا‬ ‫پدر‬ ‫ُبعام‬‫ح‬ِ‫ر‬ ‫و‬ ،‫ُبعام‬‫ح‬ِ‫ر‬ ‫پدر‬ ‫سلیمان‬
.‫بود‬ ‫آسا‬
۸،‫هوشافاط‬ِ‫ی‬ ‫پدر‬ ‫آسا‬

3. ‫پد‬ ‫هوشافاط‬ِ‫ی‬.‫بود‬ ‫ُزیا‬‫ع‬ ‫پدر‬ ‫یورام‬ ‫و‬ ،‫یورام‬ ‫ر‬
۹‫قیا‬ِ‫ز‬ِ‫ح‬ ‫پدر‬ ‫آحاز‬ ‫و‬ ،‫آحاز‬ ‫پدر‬ ‫یوتام‬ ،‫یوتام‬ ‫پدر‬ ‫ُزیا‬‫ع‬
.‫بود‬
۱۱‫پدر‬ ‫آمون‬ ‫و‬ ،‫آمون‬ ‫پدر‬ ‫سی‬َ‫ن‬َ‫م‬ ،‫سی‬َ‫ن‬َ‫م‬ ‫پدر‬ ‫قیا‬ِ‫ز‬ِ‫ح‬
.‫بود‬ ‫یوشیا‬
۱۱.‫بود‬ ‫برادرانش‬ ‫و‬ ‫ُنیا‬‫ک‬ِ‫ی‬ ‫پدر‬ ‫یوشیا‬
.‫شدند‬ ‫تبعید‬ ‫ل‬ِ‫باب‬ ‫به‬ ‫یهودیان‬ ‫زمان‬ ‫این‬ ‫در‬
۱۲‫ب‬ ‫یهودیان‬ ‫تبعید‬ ‫از‬ ‫پس‬:‫ل‬ِ‫باب‬ ‫ه‬
‫تی‬ْ‫ل‬َ‫ئ‬ِ‫ش‬ ‫پدر‬ ‫ُنیا‬‫ک‬ِ‫ی‬‫تی‬ْ‫ل‬َ‫ئ‬ِ‫ش‬ ‫و‬ ‫ئیل‬.‫بود‬ ‫ل‬ِ‫روباب‬ ِ‫ز‬ ‫پدر‬ ‫ئیل‬
۱۳،‫ایلیاقیم‬ ‫پدر‬ ‫بیهود‬َ‫ا‬ ،‫بیهود‬َ‫ا‬ ‫پدر‬ ‫ل‬ِ‫روباب‬ ِ‫ز‬
.‫بود‬ ‫عازور‬ ‫پدر‬ ‫ایلیاقیم‬ ‫و‬
۱۴،‫یاکیم‬ ‫پدر‬ ‫صادوق‬ ،‫صادوق‬ ‫پدر‬ ‫عازور‬
.‫بود‬ ‫لیهود‬ِ‫ا‬ ‫پدر‬ ‫یاکیم‬ ‫و‬
۱۵،‫تان‬َ‫م‬ ‫پدر‬ ‫ر‬َ‫ایلعاز‬ ،‫ر‬َ‫ایلعاز‬ ‫پدر‬ ‫لیهود‬ِ‫ا‬
َ‫م‬ ‫و‬.‫بود‬ ‫یعقوب‬ ‫پدر‬ ‫تان‬
۱۶،‫بود‬ ‫مریم‬ ‫همسر‬ ‫یوسف‬ ‫پدر‬ ‫یعقوب‬
.‫آمد‬ ‫دنیا‬ ‫به‬ ‫او‬ ‫از‬ ‫مسیح‬ ‫به‬ ‫ب‬ّ‫ق‬‫مل‬ ‫عیسی‬ ‫که‬
۱۷‫چهارده‬ ‫هم‬ ‫روی‬ ‫بر‬ ‫داوود‬ ‫تا‬ ‫ابراهیم‬ ‫از‬ ،‫قرار‬ ‫بدین‬
،‫ل‬ِ‫باب‬ ‫به‬ ‫یهودیان‬ ‫تبعید‬ ‫زمان‬ ‫تا‬ ‫داوود‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫نسل‬
‫نسل‬ ‫چهارده‬ ‫مسیح‬ ‫تا‬ ‫تبعید‬ ‫زمان‬ ‫از‬ ‫و‬ ،‫نسل‬ ‫چهارده‬

4. .‫بودند‬
‫عی‬ ‫میالد‬‫مسیح‬ ‫سی‬
۱۸‫مادر‬ ،‫مریم‬ :‫داد‬ ‫روی‬ ‫اینچنین‬ ‫مسیح‬ ‫عیسی‬ ‫تولد‬
‫هم‬ ‫به‬ ‫آنکه‬ ‫از‬ ‫پیش‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ .‫بود‬ ‫یوسف‬ ‫نامزد‬ ،‫عیسی‬
‫روح‬ ‫از‬ ‫مریم‬ ‫که‬ ‫شد‬ ‫معلوم‬ ،‫بپیوندند‬‫آبستن‬ ‫القدس‬
.‫است‬۱۹‫بود‬ ‫پارسا‬ ‫مردی‬ ‫یوسف‬ ‫شوهرش‬ ‫که‬ ‫آنجا‬ ‫از‬
‫نمی‬ ‫و‬‫که‬ ‫اندیشید‬ ‫چنین‬ ،‫شود‬ ‫رسوا‬ ‫مریم‬ ‫خواست‬
‫بی‬.‫شود‬ ‫جدا‬ ‫او‬ ‫از‬ ‫هیاهو‬۲۱‫این‬ ‫که‬ ‫زمان‬ ‫همان‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫ظاهر‬ ‫او‬ ‫بر‬ ‫خواب‬ ‫در‬ ‫خداوند‬ ‫فرشتۀ‬ ،‫گرفت‬ ‫را‬ ‫تصمیم‬
:‫گفت‬ ‫و‬ ‫شد‬«‫زن‬ ‫گرفتن‬ ‫از‬ ،‫داوود‬ ‫پسر‬ ،‫یوسف‬ ‫ای‬
،‫گرفته‬ ‫جای‬ ‫وی‬ ‫بطن‬ ‫در‬ ‫آنچه‬ ‫زیرا‬ ،‫مترس‬ ‫مریم‬ ‫خود‬
‫روح‬ ‫از‬.‫است‬ ‫القدس‬۲۱‫آورد‬ ‫خواهد‬ ‫دنیا‬ ‫به‬ ‫پسری‬ ‫او‬
‫از‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫قوم‬ ‫او‬ ‫زیرا‬ ،‫بنامی‬ ‫عیسی‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫باید‬ ‫تو‬ ‫که‬
‫گ‬.‫بخشید‬ ‫خواهد‬ ‫نجات‬ ‫ناهانشان‬»۲۲‫تا‬ ‫داد‬ ‫رخ‬ ‫اینهمه‬
‫پیوندد‬ ‫حقیقت‬ ‫به‬ ،‫بود‬ ‫گفته‬ ‫نبی‬ ‫زبان‬ ‫به‬ ‫خداوند‬ ‫آنچه‬
:‫که‬
۲۳«‫باکره‬‫آورد‬ ‫خواهد‬ ‫دنیا‬ ‫به‬ ‫پسری‬ ،‫شده‬ ‫آبستن‬ ‫ای‬
،‫نامید‬ ‫خواهند‬ ‫مانوئیل‬ِ‫ع‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫و‬»
‫به‬ ‫که‬‫معنی‬«‫ما‬ ‫با‬ ‫خدا‬».‫است‬۲۴‫از‬ ‫یوسف‬ ‫چون‬
‫خداوند‬ ‫فرشتۀ‬ ‫آنچه‬ ،‫شد‬ ‫بیدار‬ ‫خواب‬‫داده‬ ‫فرمان‬ ‫او‬ ‫به‬

5. .‫گرفت‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫زن‬ ‫و‬ ‫داد‬ ‫انجام‬ ،‫بود‬۲۵‫او‬ ‫با‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫یوسف‬ ‫و‬ ‫آورد؛‬ ‫دنیا‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫پسر‬ ‫او‬ ‫تا‬ ‫نشد‬ ‫همبستر‬
.‫نامید‬ ‫عیسی‬ ‫را‬ ‫او‬
‫تی‬َ‫م‬۲
‫غان‬ُ‫م‬ ‫دیدار‬
۱‫در‬ ،‫پادشاه‬ ِ‫هیرودیس‬ ‫سلطنت‬ ‫دوران‬ ‫در‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬
‫بیت‬،‫آمد‬ ‫دنیا‬ ‫به‬ ‫یهودیه‬ ِ‫م‬ِ‫ح‬ِ‫ل‬‫به‬ ‫زمین‬ ‫مشرق‬ ‫از‬ ‫ُغ‬‫م‬ ‫چند‬
‫آمدند‬ ‫اورشلیم‬۲:‫پرسیدند‬ ‫و‬«‫که‬ ‫مولود‬ ‫آن‬ ‫کجاست‬
‫دیده‬ ‫مشرق‬ ‫در‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ستارۀ‬ ‫زیرا‬ ‫است؟‬ ‫یهود‬ ‫پادشاه‬‫ایم‬
‫آمده‬ ‫او‬ ‫پرستش‬ ‫برای‬ ‫و‬.‫ایم‬»۳‫گوش‬ ‫به‬ ‫خبر‬ ‫این‬ ‫چون‬
‫وی‬ ‫با‬ ‫اورشلیم‬ ‫تمامی‬ ‫و‬ ‫او‬ ،‫رسید‬ ‫پادشاه‬ ِ‫هیرودیس‬
.‫شدند‬ ‫مضطرب‬۴‫و‬ ‫کاهنان‬ ‫سران‬ ‫همۀ‬ ‫هیرودیس‬
‫علمای‬:‫پرسید‬ ‫آنها‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫فراخواند‬ ‫را‬ ‫قوم‬ ِ‫دین‬«‫مسیح‬
‫شود؟‬ ‫زاده‬ ‫باید‬ ‫کجا‬»۵:‫دادند‬ ‫پاسخ‬«‫بیت‬ ‫در‬ِ‫م‬ِ‫ح‬ِ‫ل‬
‫این‬ ‫در‬ ‫نبی‬ ‫زیرا‬ ،‫یهودیه‬:‫است‬ ‫نوشته‬ ‫چنین‬ ‫باره‬
۶«”‫بیت‬ ‫ای‬،‫یهودایی‬ ‫سرزمین‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫م‬ِ‫ح‬ِ‫ل‬
‫هیچ‬ ‫به‬ ‫یهودا‬ ‫فرمانروایان‬ ‫میان‬ ‫در‬ ‫تو‬‫کمترین‬ ‫روی‬
،‫نیستی‬
‫ظه‬ ‫فرمانروایی‬ ‫تو‬ ‫از‬ ‫زیرا‬‫کرد‬ ‫خواهد‬ ‫ور‬

6. .‫نمود‬ ‫خواهد‬ ‫شبانی‬ ‫را‬ ،‫اسرائیل‬ ،‫من‬ ‫قوم‬ ‫که‬»“
۷‫و‬ ‫فراخواند‬ ‫خود‬ ‫نزد‬ ‫نهان‬ ‫در‬ ‫را‬ ‫ُغان‬‫م‬ ‫هیرودیس‬ ‫پس‬
.‫شد‬ ‫جویا‬ ‫ایشان‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫ستاره‬ ‫ظهور‬ ِ‫دقیق‬ ِ‫زمان‬۸‫سپس‬
‫بیت‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫آنان‬:‫گفت‬ ‫بدیشان‬ ‫و‬ ‫کرد‬ ‫روانه‬ ‫م‬ِ‫ح‬ِ‫ل‬«‫بروید‬
‫به‬ ‫کودک‬ ‫آن‬ ‫دربارۀ‬ ‫و‬‫را‬ ‫او‬ ‫چون‬ .‫کنید‬ ‫تحقیق‬ ‫ت‬ّ‫ق‬‫د‬
‫یاف‬‫سجده‬ ،‫آمده‬ ‫تا‬ ‫سازید‬ ‫آگاه‬ ‫نیز‬ ‫مرا‬ ،‫تید‬‫اش‬
.‫کنم‬»۹‫شدند‬ ‫روانه‬ ،‫پادشاه‬ ‫سخنان‬ ‫شنیدن‬ ‫از‬ ‫پس‬ ‫ُغان‬‫م‬
‫ستاره‬ ‫و‬‫آنها‬ ‫پیشاپیش‬ ،‫بودند‬ ‫دیده‬ ‫مشرق‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫ای‬
‫می‬،‫بود‬ ‫کودک‬ ‫که‬ ‫مکانی‬ ‫فراز‬ ‫بر‬ ‫سرانجام‬ ‫تا‬ ‫رفت‬
.‫بازایستاد‬۱۱‫شاد‬ ‫بسیار‬ ‫ستاره‬ ‫دیدن‬ ‫با‬ ‫ایشان‬
.‫شدند‬۱۱‫کود‬ ‫و‬ ‫درآمدند‬ ‫خانه‬ ‫به‬ ‫چون‬‫مادرش‬ ‫با‬ ‫را‬ ‫ک‬
‫پرستش‬ ‫را‬ ‫کودک‬ ‫آن‬ ،‫نهاده‬ ‫زمین‬ ‫بر‬ ‫روی‬ ،‫دیدند‬ ‫مریم‬
‫صندوقچه‬ ‫سپس‬ .‫نمودند‬‫و‬ ‫گشودند‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫های‬
‫هدیه‬‫پیشکش‬ ‫وی‬ ‫به‬ ‫ُر‬‫م‬ ‫و‬ ‫کندر‬ ‫و‬ ‫طال‬ ‫از‬ ‫هایی‬
.‫کردند‬۱۲‫نزد‬ ‫که‬ ‫یافتند‬ ‫هشدار‬ ‫خواب‬ ‫در‬ ‫چون‬ ‫و‬
‫دیار‬ ‫رهسپار‬ ‫دیگر‬ ‫راهی‬ ‫از‬ ،‫بازنگردند‬ ‫هیرودیس‬
.‫شدند‬ ‫خود‬
‫مصر‬ ‫به‬ ‫فرار‬
۱۳‫بر‬ ‫خواب‬ ‫در‬ ‫خداوند‬ ‫فرشتۀ‬ ،‫ُغان‬‫م‬ ‫رفتن‬ ‫از‬ ‫پس‬
:‫گفت‬ ‫و‬ ‫شد‬ ‫ظاهر‬ ‫یوسف‬«‫مادرش‬ ‫و‬ ‫کودک‬ ،‫برخیز‬

7. ‫تو‬ ‫به‬ ‫تا‬ ‫بمان‬ ‫آنجا‬ ‫در‬ ‫و‬ ‫بگریز‬ ‫مصر‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫برگیر‬ ‫را‬
‫تا‬ ‫است‬ ‫کودک‬ ‫جستجوی‬ ‫در‬ ‫هیرودیس‬ ‫زیرا‬ ،‫دهم‬ ‫خبر‬
.‫بکشد‬ ‫را‬ ‫او‬»۱۴‫کودک‬ ،‫برخاست‬ ‫شبانگاه‬ ‫یوسف‬ ‫پس‬
،‫شد‬ ‫مصر‬ ‫رهسپار‬ ‫و‬ ‫برگرفت‬ ‫را‬ ‫مادرش‬ ‫و‬۱۵‫و‬‫تا‬
‫آنچه‬ ،‫بدینگونه‬ .‫ماند‬ ‫آنجا‬ ‫در‬ ‫هیرودیس‬ ‫مرگ‬ ‫زمان‬
‫که‬ ‫یافت‬ ‫تحقق‬ ‫بود‬ ‫گفته‬ ‫نبی‬ ‫زبان‬ ‫به‬ ‫خداوند‬«‫خود‬ ‫پسر‬
.‫فراخواندم‬ ‫مصر‬ ‫از‬ ‫را‬»
۱۶‫داده‬ ‫فریبش‬ ‫ُغان‬‫م‬ ‫که‬ ‫دریافت‬ ‫هیرودیس‬ ‫چون‬،‫اند‬
‫بیت‬ ‫در‬ ‫تا‬ ‫داد‬ ‫دستور‬ ‫و‬ ‫برآشفت‬ ‫سخت‬‫اطراف‬ ‫و‬ ‫م‬ِ‫ح‬ِ‫ل‬
‫با‬ ‫مطابق‬ ،‫را‬ ‫کمتر‬ ‫و‬ ‫ساله‬ ‫دو‬ ‫پسران‬ ‫همۀ‬ ‫آن‬‫زمانی‬
.‫بکشند‬ ،‫بود‬ ‫کرده‬ ‫تحقیق‬ ‫ُغان‬‫م‬ ‫از‬ ‫که‬۱۷‫به‬ ‫آنچه‬ ‫آنگاه‬
:‫که‬ ‫پیوست‬ ‫حقیقت‬ ‫به‬ ،‫بود‬ ‫شده‬ ‫گفته‬ ‫نبی‬ ‫میای‬ ِ‫ر‬ِ‫ا‬ ‫زبان‬
۱۸«‫می‬ ‫گوش‬ ‫به‬ ‫رامه‬ ‫از‬ ‫صدایی‬،‫رسد‬
.‫عظیم‬ ‫ماتمی‬ ‫و‬ ‫زاری‬ ‫و‬ ‫شیون‬ ‫صدای‬
‫می‬ ‫فرزندانش‬ ‫برای‬ ‫راحیل‬‫گرید‬
‫نمی‬ ‫تسلی‬ ‫و‬،‫یابد‬
.‫نیستند‬ ‫دیگر‬ ‫که‬ ‫زیرا‬»
‫ناص‬ ‫به‬ ‫بازگشت‬‫ره‬
۱۹‫به‬ ‫مصر‬ ‫در‬ ‫خداوند‬ ‫فرشتۀ‬ ،‫هیرودیس‬ ‫مرگ‬ ‫از‬ ‫پس‬
‫آمد‬ ‫یوسف‬ ‫خواب‬۲۱:‫گفت‬ ‫و‬«‫و‬ ‫کودک‬ ،‫برخیز‬

8. ‫زیرا‬ ،‫بازگرد‬ ‫اسرائیل‬ ‫سرزمین‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫برگیر‬ ‫را‬ ‫مادرش‬
‫مرده‬ ،‫داشتند‬ ‫را‬ ‫کودک‬ ‫جان‬ ‫قصد‬ ‫که‬ ‫آنان‬.‫اند‬»۲۱‫پس‬
‫به‬ ‫و‬ ‫برگرفت‬ ‫را‬ ‫مادرش‬ ‫و‬ ‫کودک‬ ،‫برخاست‬ ‫یوسف‬
.‫بازگشت‬ ‫اسرائیل‬ ‫سرزمین‬۲۲‫شن‬ ‫چون‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬‫ید‬
‫به‬ ‫الئوس‬ِ‫خ‬‫آر‬‫حکم‬ ‫یهودیه‬ ‫در‬ ‫هیرودیس‬ ‫پدرش‬ ‫جای‬
‫می‬‫هشدار‬ ‫خواب‬ ‫در‬ ‫چون‬ ‫و‬ ،‫برود‬ ‫آنجا‬ ‫به‬ ‫ترسید‬ ،‫راند‬
‫رو‬ ،‫یافت‬‫نهاد‬ ‫جلیل‬ ‫نواحی‬ ‫سوی‬ ‫به‬۲۳‫به‬ ‫شهری‬ ‫در‬ ‫و‬
‫به‬ ‫انبیا‬ ‫کالم‬ ،‫بدینترتیب‬ .‫گزید‬ ‫سکونت‬ ‫ناصره‬ ‫نام‬
‫بودند‬ ‫گفته‬ ‫که‬ ‫پیوست‬ ‫حقیقت‬«‫ناصری‬»‫خواهد‬ ‫خوانده‬
.‫شد‬
‫تی‬َ‫م‬۳
،‫یحیی‬‫مسیح‬ ‫راه‬ ‫هموارکنندۀ‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۳:۱-۱۳-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱:۳-۲‫لوقا‬ ‫؛‬۳:۳-۱۱
۱‫در‬ ‫او‬ .‫کرد‬ ‫ظهور‬ ‫تعمیددهنده‬ ‫یحیای‬ ‫روزها‬ ‫آن‬ ‫در‬
‫می‬ ‫موعظه‬ ‫یهودیه‬ ‫بیابان‬‫و‬ ‫کرد‬۲‫می‬:‫گفت‬«‫کنید‬ ‫توبه‬
!‫است‬ ‫شده‬ ‫نزدیک‬ ‫آسمان‬ ‫پادشاهی‬ ‫زیرا‬»۳‫همان‬ ‫یحیی‬
‫درباره‬ ‫نبی‬ ‫یای‬ْ‫ع‬َ‫ش‬ِ‫ا‬ ‫که‬ ‫است‬‫می‬ ‫اش‬:‫گوید‬
«‫ندای‬‫برمی‬ ‫فریاد‬ ‫بیابان‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫آن‬:‫آورد‬
”!‫کنید‬ ‫آماده‬ ‫خداوند‬ ‫برای‬ ‫را‬ ‫راه‬

9. !‫سازید‬ ‫هموار‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫مسیر‬“»
۴‫کمربندی‬ ‫و‬ ‫داشت‬ ‫تن‬ ‫بر‬ ‫شتر‬ ‫پشم‬ ‫از‬ ‫جامه‬ ‫یحیی‬
‫می‬ ‫کمر‬ ‫بر‬ ‫چرمین‬‫عسل‬ ‫و‬ ‫ملخ‬ ‫خوراکش‬ ‫و‬ ،‫بست‬
.‫بود‬ ‫صحرایی‬۵‫و‬ ‫یهودیه‬ ‫سراسر‬ ‫و‬ ‫اورشلیم‬ ‫از‬ ‫مردم‬
‫نزد‬ ‫اردن‬ ‫رود‬ ‫اطراف‬ ‫نواحی‬ ‫تمامی‬ ‫از‬‫می‬ ‫او‬‫رفتند‬۶‫و‬
‫دست‬ ‫از‬ ‫اردن‬ ‫رود‬ ‫در‬ ،‫کرده‬ ‫اعتراف‬ ‫خود‬ ‫گناهان‬ ‫به‬
‫می‬ ‫تعمید‬ ‫او‬.‫یافتند‬
۷‫را‬ ‫وقیان‬ّ‫د‬َ‫ص‬ ‫و‬ ‫ریسیان‬َ‫ف‬ ‫از‬ ‫بسیاری‬ ‫چون‬ ‫یحیی‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫می‬ ‫تعمید‬ ‫او‬ ‫که‬ ‫آنجا‬ ‫به‬ ‫که‬ ‫دید‬‫می‬ ‫داد‬‫آنان‬ ‫به‬ ،‫آمدند‬
:‫گفت‬«‫افعی‬ ‫ای‬‫تا‬ ‫داد‬ ‫هشدار‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫کسی‬ ‫چه‬ !‫زادگان‬
‫ب‬ ،‫است‬ ‫پیش‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫غضبی‬ ‫از‬‫گریزید؟‬۸‫ثمری‬ ‫پس‬
‫بیاورید‬ ‫توبه‬ ‫شایستۀ‬۹‫مگویید‬ ‫خود‬ ‫با‬ ‫و‬”‫ابراهیم‬ ‫ما‬ ‫پدر‬
.‫است‬“‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫زیرا‬‫این‬ ‫از‬ ‫است‬ ‫قادر‬ ‫خدا‬ ‫گویم‬
.‫آورد‬ ‫پدید‬ ‫ابراهیم‬ ‫برای‬ ‫فرزندان‬ ‫سنگها‬۱۱‫هم‬‫اکنون‬
‫که‬ ‫درختی‬ ‫هر‬ .‫است‬ ‫شده‬ ‫نهاده‬ ‫درختان‬ ‫ریشۀ‬ ‫بر‬ ‫تیشه‬
.‫شد‬ ‫خواهد‬ ‫افکنده‬ ‫آتش‬ ‫در‬ ‫و‬ ‫بریده‬ ،‫ندهد‬ ‫خوب‬ ‫میوۀ‬
۱۱«‫می‬ ‫تعمید‬ ‫آب‬ ‫با‬ ،‫توبه‬ ‫برای‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫من‬‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ‫دهم؛‬
‫می‬ ‫من‬ ‫از‬ ‫پس‬ ‫که‬ ‫آن‬‫حتی‬ ‫من‬ ‫و‬ ‫است‬ ‫من‬ ‫از‬ ‫تواناتر‬ ‫آید‬
‫با‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫او‬ .‫آورم‬ ‫پیش‬ ‫را‬ ‫کفشهایش‬ ‫نیستم‬ ‫شایسته‬
‫روح‬.‫داد‬ ‫خواهد‬ ‫تعمید‬ ‫آتش‬ ‫و‬ ‫القدس‬۱۲‫کج‬ ‫او‬‫خود‬ ‫بیل‬

10. ‫کرد‬ ‫خواهد‬ ‫پاک‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫خرمنگاه‬ ‫و‬ ‫دارد‬ ‫دست‬ ‫در‬ ‫را‬
‫د‬ ‫را‬ ‫خویش‬ ‫گندم‬ ‫و‬‫کاه‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ،‫نمود‬ ‫خواهد‬ ‫ذخیره‬ ‫انبار‬ ‫ر‬
‫خاموشی‬ ‫آتشی‬ ‫با‬ ‫را‬.‫سوزانید‬ ‫خواهد‬ ‫ناپذیر‬»
‫عیسی‬ ‫تعمید‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۳:۱۳-۱۱-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱:۹-۱۱‫؛‬
‫لوقا‬۳:۳۱‫و‬۳۳‫یوحنا‬ ‫؛‬۱:۳۱-۳۴
۱۳‫دست‬ ‫از‬ ‫تا‬ ‫آمد‬ ‫اردن‬ ‫رود‬ ‫به‬ ‫جلیل‬ ‫از‬ ‫عیسی‬ ‫آنگاه‬
.‫گیرد‬ ‫تعمید‬ ‫یحیی‬۱۴‫این‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫کوشید‬ ‫یحیی‬ ‫ولی‬
‫کار‬:‫گفت‬ ‫او‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫بازدارد‬«‫تعمید‬ ‫تو‬ ‫از‬ ‫باید‬ ‫که‬ ‫م‬َ‫ن‬َ‫م‬
‫می‬ ‫من‬ ‫نزد‬ ‫تو‬ ‫حال‬ ‫و‬ ،‫بگیرم‬‫آیی؟‬»۱۵‫پاسخ‬ ‫در‬ ‫عیسی‬
:‫گفت‬«‫که‬ ‫است‬ ‫شایسته‬ ‫زیرا‬ ،‫شود‬ ‫چنین‬ ‫اکنون‬ ‫بگذار‬
‫به‬ ‫را‬ ‫پارسایی‬ ‫ما‬.‫بخشیم‬ ‫تحقق‬ ‫کمال‬»‫یحیی‬ ‫پس‬
.‫داد‬ ‫رضایت‬۱۶‫بی‬ ،‫یافت‬ ‫تعمید‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬‫از‬ ‫درنگ‬
‫همان‬ .‫برآمد‬ ‫آب‬‫گشو‬ ‫آسمان‬ ‫دم‬‫را‬ ‫خدا‬ ‫روح‬ ‫او‬ ‫و‬ ‫شد‬ ‫ده‬
‫قرار‬ ‫وی‬ ‫بر‬ ‫و‬ ‫آمد‬ ‫فرود‬ ‫کبوتری‬ ‫همچون‬ ‫که‬ ‫دید‬
.‫گرفت‬۱۷‫که‬ ‫دررسید‬ ‫آسمان‬ ‫از‬ ‫ندایی‬ ‫سپس‬«‫است‬ ‫این‬
.‫خشنودم‬ ‫او‬ ‫از‬ ‫که‬ ‫محبوبم‬ ‫پسر‬»
‫تی‬َ‫م‬۴
‫آزمایش‬ ‫بوتۀ‬ ‫در‬ ‫عیسی‬

11. ‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۴:۱-۱۱-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱:۱۳‫و‬۱۳‫؛‬
‫لوقا‬۴:۱-۱۳
۱‫هدای‬ ‫بیابان‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫عیسی‬ ،‫روح‬ ‫آنگاه‬‫ابلیس‬ ‫تا‬ ‫کرد‬ ‫ت‬
‫وسوسه‬.‫کند‬ ‫اش‬۲‫شبانه‬ ‫چهل‬ ‫او‬‫سپری‬ ‫روزه‬ ‫در‬ ‫را‬ ‫روز‬
.‫شد‬ ‫گرسنه‬ ‫آن‬ ‫از‬ ‫پس‬ ‫و‬ ‫کرد‬۳‫وسوسه‬ ‫آنگاه‬‫نزدش‬ ‫گر‬
:‫گفت‬ ‫و‬ ‫آمد‬«‫نان‬ ‫بگو‬ ‫سنگها‬ ‫این‬ ‫به‬ ،‫خدایی‬ ‫پسر‬ ‫اگر‬
!‫شوند‬»۴:‫گفت‬ ‫پاسخ‬ ‫در‬ ‫عیسی‬«:‫که‬ ‫است‬ ‫شده‬ ‫نوشته‬
«”،‫نیست‬ ‫زنده‬ ‫نان‬ ‫به‬ ‫تنها‬ ‫انسان‬
‫از‬ ‫که‬ ‫کالمی‬ ‫هر‬ ‫به‬ ‫بلکه‬.‫شود‬ ‫صادر‬ ‫خدا‬ ‫دهان‬»“
۵‫معبد‬ ‫فراز‬ ‫بر‬ ‫و‬ ‫برد‬ ‫س‬ّ‫د‬‫مق‬ ‫شهر‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ابلیس‬ ‫سپس‬
‫داد‬ ‫قرار‬۶:‫گفت‬ ‫و‬«‫زیر‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫خود‬ ،‫خدایی‬ ‫پسر‬ ‫اگر‬
:‫است‬ ‫شده‬ ‫نوشته‬ ‫زیرا‬ ،‫افکن‬
«”‫داد‬ ‫خواهد‬ ‫فرمان‬ ‫خود‬ ‫فرشتگان‬ ‫به‬ ‫تو‬ ‫دربارۀ‬
،‫گرفت‬ ‫خواهند‬ ‫دستهایشان‬ ‫بر‬ ‫را‬ ‫تو‬ ‫آنها‬ ‫و‬
.‫د‬َ‫برخور‬ ‫سنگی‬ ‫به‬ ‫پایت‬ ‫مبادا‬»“
۷:‫داد‬ ‫پاسخ‬ ‫او‬ ‫به‬ ‫عیسی‬«،‫که‬ ‫شده‬ ‫نوشته‬ ‫نیز‬ ‫این‬
«”.‫میازما‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫خدای‬ ‫خداوند‬»“
۸‫و‬ ‫برد‬ ‫بلند‬ ‫بس‬ ‫کوهی‬ ‫فراز‬ ‫بر‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ابلیس‬ ‫دیگربار‬
‫به‬ ‫جاللشان‬ ‫و‬ ‫شکوه‬ ‫تمام‬ ‫با‬ ‫را‬ ‫جهان‬ ‫حکومتهای‬ ‫همۀ‬
‫داد‬ ‫نشان‬ ‫او‬۹:‫گفت‬ ‫و‬«‫و‬ ‫افتی‬ ‫خاک‬ ‫به‬ ‫برابرم‬ ‫در‬ ‫اگر‬

12. ‫خو‬ ‫تو‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫اینهمه‬ ،‫کنی‬ ‫پرستشم‬‫اهم‬
.‫بخشید‬»۱۱:‫گفت‬ ‫او‬ ‫به‬ ‫عیسی‬«!‫شیطان‬ ‫ای‬ ‫شو‬ ‫دور‬
:‫است‬ ‫شده‬ ‫نوشته‬ ‫زیرا‬
«”‫بپرست‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫خدای‬ ،‫خداوند‬
.‫کن‬ ‫خدمت‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫تنها‬ ‫و‬»“
۱۱،‫آمده‬ ‫فرشتگان‬ ‫و‬ ‫کرد‬ ‫رها‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ابلیس‬ ‫آنگاه‬
.‫کردند‬ ‫خدمتش‬
‫جلیل‬ ‫در‬ ‫عیسی‬ ‫خدمت‬ ‫آغاز‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۴:۱۳-۱۱-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱:۱۴‫و‬۱۱‫؛‬
‫لوقا‬۴:۱۴‫و‬۱۱‫یوحنا‬ ‫؛‬۴:۴۳-۴۱
۱۲‫به‬ ،‫است‬ ‫شده‬ ‫گرفتار‬ ‫یحیی‬ ‫که‬ ‫شنید‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬
.‫بازگشت‬ ‫جلیل‬۱۳‫به‬ ،‫کرده‬ ‫ترک‬ ‫را‬ ‫ناصره‬ ‫سپس‬
‫در‬ ‫رناحوم‬َ‫ف‬َ‫ک‬ .‫گزید‬ ‫اقامت‬ ‫آنجا‬ ‫در‬ ‫و‬ ‫رفت‬ ‫رناحوم‬َ‫ف‬َ‫ک‬
‫واقع‬ ‫تالی‬ْ‫ف‬َ‫ن‬ ‫و‬ ‫بولون‬ ِ‫ز‬ ‫نواحی‬ ‫در‬ ‫و‬ ‫جلیل‬ ‫دریاچۀ‬ ‫کنار‬
.‫بود‬۱۴‫به‬ ‫نبی‬ ‫یای‬ْ‫ع‬َ‫ش‬ِ‫ا‬ ‫کالم‬ ‫بدینسان‬‫پیوست‬ ‫حقیقت‬‫که‬
:‫بود‬ ‫گفته‬
۱۵«،‫تالی‬ْ‫ف‬َ‫ن‬ ‫و‬ ‫بولون‬ ِ‫ز‬ ‫دیار‬
،‫اردن‬ ‫فراسوی‬ ،‫دریا‬ ‫کنار‬ ‫در‬
‫اجنبیان؛‬ ِ‫جلیل‬
۱۶‫به‬ ‫تاریکی‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫مردمی‬‫می‬ ‫سر‬،‫بردند‬

13. ،‫دیدند‬ ‫عظیم‬ ‫نوری‬
‫می‬ ‫مرگ‬ ‫سایۀ‬ ‫دیار‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫آنان‬ ‫بر‬ ‫و‬،‫زیستند‬
.‫درخشید‬ ‫روشنایی‬»
۱۷‫کرد‬ ‫آغاز‬ ‫پیام‬ ‫این‬ ‫موعظۀ‬ ‫به‬ ‫عیسی‬ ‫زمان‬ ‫آن‬ ‫از‬
:‫که‬«‫توب‬‫شده‬ ‫نزدیک‬ ‫آسمان‬ ‫پادشاهی‬ ‫زیرا‬ ،‫کنید‬ ‫ه‬
!‫است‬»
‫عیسی‬ ‫شاگردان‬ ‫نخستین‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۴:۱۲-۳۳-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱:۱۶-۳۱‫؛‬
‫لوقا‬۱:۳-۱۱‫یوحنا‬ ‫؛‬۱:۳۱-۴۳
۱۸‫می‬ ‫راه‬ ‫جلیل‬ ‫دریاچۀ‬ ‫کنار‬ ‫در‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬‫دو‬ ،‫رفت‬
‫و‬ ،‫ُس‬‫ر‬‫ط‬ِ‫پ‬ ‫به‬ ‫ب‬ّ‫ق‬‫مل‬ ،‫معون‬َ‫ش‬ ‫نامهای‬ ‫به‬ ‫دید‬ ‫را‬ ‫برادر‬
‫م‬ ‫دریا‬ ‫به‬ ‫تور‬ ‫که‬ ،‫آندریاس‬‫ی‬‫ماهیگیر‬ ‫زیرا‬ ،‫افکندند‬
.‫بودند‬۱۹:‫گفت‬ ‫ایشان‬ ‫به‬«‫را‬ ‫شما‬ ‫که‬ ‫آیید‬ ‫من‬ ‫پی‬ ‫از‬
.‫ساخت‬ ‫خواهم‬ ‫مردمان‬ ‫صیاد‬»۲۱‫بی‬ ‫آنان‬‫درنگ‬
.‫شتافتند‬ ‫او‬ ‫پی‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫وانهادند‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫تورهای‬۲۱‫چون‬
‫پسر‬ ‫یعقوب‬ ‫یعنی‬ ‫دیگر‬ ‫برادر‬ ‫دو‬ ،‫داد‬ ‫ادامه‬ ‫خود‬ ‫راه‬ ‫به‬
‫د‬ِ‫ب‬ ِ‫ز‬ ‫پدرشان‬ ‫با‬ ‫که‬ ‫دید‬ ‫را‬ ‫یوحنا‬ ‫برادرش‬ ‫و‬ ‫دی‬ِ‫ب‬ ِ‫ز‬‫در‬ ‫ی‬
‫می‬ ‫آماده‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫تورهای‬ ‫و‬ ‫بودند‬ ‫قایق‬‫را‬ ‫آنان‬ .‫کردند‬
‫فراخواند؛‬ ‫نیز‬۲۲‫بی‬ ‫ایشان‬‫را‬ ‫خود‬ ‫پدر‬ ‫و‬ ‫قایق‬ ‫درنگ‬
.‫شدند‬ ‫روانه‬ ‫او‬ ‫پی‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫گفتند‬ ‫ترک‬

14. ‫بیماران‬ ‫شفای‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۴:۳۳-۳۱-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱:۳۱-۳۹‫لوقا‬ ‫؛‬۴:۴۳-۴۴
۲۳‫می‬ ‫جلیل‬ ‫سرتاسر‬ ‫در‬ ‫عیسی‬ ،‫بدینسان‬‫در‬ ‫و‬ ‫گشت‬
‫کنیسه‬‫های‬‫می‬ ‫تعلیم‬ ‫ایشان‬‫را‬ ‫پادشاهی‬ ‫بشارت‬ ‫و‬ ‫داد‬
‫می‬ ‫اعالم‬‫شفا‬ ‫را‬ ‫مردم‬ ‫بیماری‬ ‫و‬ ‫درد‬ ‫هر‬ ‫و‬ ‫کرد‬
‫می‬.‫بخشید‬۲۴‫آوازه‬ ‫پس‬‫و‬ ‫پیچید‬ ‫سوریه‬ ‫سرتاسر‬ ‫در‬ ‫اش‬
‫دردها‬ ‫و‬ ‫امراض‬ ‫انواع‬ ‫به‬ ‫که‬ ‫را‬ ‫بیماران‬ ‫همۀ‬ ‫مردم‬
‫مفلوجان‬ ‫و‬ ‫مصروعان‬ ‫و‬ ‫دیوزدگان‬ ‫نیز‬ ‫و‬ ،‫بودند‬ ‫دچار‬
‫می‬ ‫نزدش‬ ‫را‬‫می‬ ‫شفا‬ ‫را‬ ‫آنان‬ ‫و‬ ‫آوردند‬.‫بخشید‬۲۵‫پس‬
‫و‬ ‫اورشلیم‬ ،‫کاپولیس‬ِ‫د‬ ‫و‬ ‫جلیل‬ ‫از‬ ‫بزرگ‬ ‫جماعتهایی‬
.‫شدند‬ ‫روانه‬ ‫او‬ ‫پی‬ ‫از‬ ‫اردن‬ ‫فراسوی‬ ‫و‬ ‫یهودیه‬
‫تی‬َ‫م‬۵
‫کوه‬ ‫فراز‬ ‫بر‬ ‫موعظه‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱:۳-۱۳-‫لوقا‬۶:۳۱-۳۳
۱‫و‬ ‫برآمد‬ ‫کوهی‬ ‫به‬ ،‫دید‬ ‫را‬ ‫جماعتها‬ ‫آن‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬
‫آمدند‬ ‫او‬ ‫نزد‬ ‫شاگردانش‬ ‫آنگاه‬ .‫بنشست‬۲‫تعلیم‬ ‫به‬ ‫او‬ ‫و‬
:‫گفت‬ ‫و‬ ‫کرد‬ ‫آغاز‬ ‫دادنشان‬
۳«‫خوشابه‬،‫روح‬ ‫در‬ ِ‫فقیران‬ ‫حال‬
.‫است‬ ‫ایشان‬ ‫آن‬ ‫از‬ ‫آسمان‬ ‫پادشاهی‬ ‫زیرا‬

15. ۴‫خوشابه‬،‫ماتمیان‬ ‫حال‬
.‫یافت‬ ‫خواهند‬ ‫تسلی‬ ‫آنان‬ ‫زیرا‬
۵‫خوشابه‬،‫نرمخویان‬ ‫حال‬
‫به‬ ‫را‬ ‫زمین‬ ‫آنان‬ ‫زیرا‬.‫برد‬ ‫خواهند‬ ‫میراث‬
۶‫خوشابه‬،‫عدالت‬ ‫تشنگان‬ ‫و‬ ‫گرسنگان‬ ‫حال‬
‫سی‬ ‫آنان‬ ‫زیرا‬.‫شد‬ ‫خواهند‬ ‫ر‬
۷‫خوشابه‬،‫رحیمان‬ ‫حال‬
.‫شد‬ ‫خواهد‬ ‫رحم‬ ‫آنان‬ ‫بر‬ ‫زیرا‬
۸‫خوشابه‬،‫پاکدالن‬ ‫حال‬
.‫دید‬ ‫خواهند‬ ‫را‬ ‫خدا‬ ‫آنان‬ ‫زیرا‬
۹‫خوشابه‬‫صلح‬ ‫حال‬،‫جویان‬
.‫شد‬ ‫خواهند‬ ‫خوانده‬ ‫خدا‬ ‫فرزندان‬ ‫آنان‬ ‫زیرا‬
۱۱‫خوشابه‬‫می‬ ‫آزار‬ ‫پارسایی‬ ‫راه‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫آنان‬ ‫حال‬،‫بینند‬
ِ‫آن‬ ‫از‬ ‫آسمان‬ ‫پادشاهی‬ ‫زیرا‬.‫است‬ ‫ایشان‬
۱۱«‫خوشابه‬‫به‬ ‫مردم‬ ‫که‬ ‫آنگاه‬ ،‫شما‬ ‫حال‬‫شما‬ ،‫من‬ ‫خاطر‬
‫به‬ ‫بدی‬ ‫سخن‬ ‫هر‬ ‫و‬ ‫رسانند‬ ‫آزار‬ ‫و‬ ‫دهند‬ ‫دشنام‬ ‫را‬‫دروغ‬
‫علیه‬.‫بگویند‬ ‫تان‬۱۲‫زیرا‬ ‫کنید‬ ‫شادی‬ ‫و‬ ‫باشید‬ ‫خوش‬
‫چرا‬ .‫است‬ ‫عظیم‬ ‫آسمان‬ ‫در‬ ‫پاداشتان‬‫همینگونه‬ ‫که‬
.‫رسانیدند‬ ‫آزار‬ ،‫بودند‬ ‫شما‬ ‫از‬ ‫پیش‬ ‫که‬ ‫را‬ ‫پیامبرانی‬
‫و‬ ‫نور‬‫نمک‬

16. ۱۳«‫از‬ ‫را‬ ‫خاصیتش‬ ‫نمک‬ ‫اگر‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ .‫جهانید‬ ‫نمک‬ ‫شما‬
‫می‬ ‫چگونه‬ ،‫بدهد‬ ‫دست‬‫ساخت؟‬ ‫نمکین‬ ‫باز‬ ‫را‬ ‫آن‬ ‫توان‬
‫نمی‬ ‫کاری‬ ‫به‬ ‫دیگر‬‫و‬ ‫شود‬ ‫ریخته‬ ‫بیرون‬ ‫آنکه‬ ‫جز‬ ‫آید‬
.‫گردد‬ ‫مردم‬ ِ‫پایمال‬
۱۴«‫بنا‬ ‫کوهی‬ ‫فراز‬ ‫بر‬ ‫که‬ ‫را‬ ‫شهری‬ .‫جهانید‬ ‫نور‬ ‫شما‬
.‫کرد‬ ‫پنهان‬ ‫نتوان‬ ،‫شده‬۱۵‫هیچ‬‫نمی‬ ‫را‬ ‫چراغ‬ ‫کس‬‫افر‬‫وزد‬
‫کاسه‬ ‫زیر‬ ‫را‬ ‫آن‬ ‫تا‬‫چراغدان‬ ‫بر‬ ‫را‬ ‫آن‬ ‫بلکه‬ ،‫بنهد‬ ‫ای‬
‫می‬‫خانه‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫آنان‬ ‫همۀ‬ ‫بر‬ ‫نورش‬ ‫تا‬ ‫گذارد‬،‫اند‬
.‫بتابد‬۱۶‫کارهای‬ ‫تا‬ ‫بتابد‬ ‫مردم‬ ‫بر‬ ‫شما‬ ‫نور‬ ‫بگذارید‬ ‫پس‬
،‫است‬ ‫آسمان‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫پدر‬ ‫و‬ ‫ببینند‬ ‫را‬ ‫نیکتان‬
.‫بستایند‬
‫عتیق‬ ‫عهد‬ ‫تحقق‬
۱۷«‫آمده‬ ‫که‬ ‫مبرید‬ ‫گمان‬‫و‬ ‫تورات‬ ‫تا‬ ‫ام‬‫نوشته‬‫های‬
‫نیامده‬ ‫کنم؛‬ ‫نسخ‬ ‫را‬ ‫پیامبران‬‫بلکه‬ ،‫کنم‬ ‫نسخ‬ ‫را‬ ‫آنها‬ ‫تا‬ ‫ام‬
‫آمده‬.‫بخشم‬ ‫تحققشان‬ ‫تا‬ ‫ام‬۱۸‫شما‬ ‫به‬ ،‫آمین‬ ‫زیرا‬
‫می‬‫یا‬ ‫نقطه‬ ،‫نرود‬ ‫میان‬ ‫از‬ ‫زمین‬ ‫و‬ ‫آسمان‬ ‫تا‬ ،‫گویم‬
‫همزه‬‫تا‬ ،‫رفت‬ ‫نخواهد‬ ‫میان‬ ‫از‬ ‫هرگز‬ ‫تورات‬ ‫از‬ ‫ای‬
‫به‬ ‫همه‬ ‫اینکه‬.‫رسد‬ ‫انجام‬۱۹‫هر‬ ‫پس‬‫از‬ ‫یکی‬ ‫که‬
‫ای‬ ِ‫کوچکترین‬‫چنین‬ ‫نیز‬ ‫دیگران‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫بشکند‬ ‫را‬ ‫احکام‬ ‫ن‬
‫به‬ ‫کوچکترین‬ ،‫آسمان‬ ِ‫پادشاهی‬ ‫در‬ ،‫بیاموزد‬‫شمار‬

17. ‫هر‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ .‫آمد‬ ‫خواهد‬‫را‬ ‫آنها‬ ‫و‬ ‫کند‬ ‫اجرا‬ ‫را‬ ‫احکام‬ ‫این‬ ‫که‬
‫بزرگ‬ ‫آسمان‬ ِ‫پادشاهی‬ ‫در‬ ‫او‬ ،‫بیاموزد‬ ‫دیگران‬ ‫به‬
.‫شد‬ ‫خواهد‬ ‫خوانده‬۲۱‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫زیرا‬‫پارسایی‬ ‫تا‬ ،‫گویم‬
‫ری‬َ‫ف‬ ‫پارسایی‬ ‫از‬ ‫برتر‬ ‫شما‬،‫نباشد‬ ‫دین‬ ‫علمای‬ ‫و‬ ‫سیان‬
.‫یافت‬ ‫نخواهید‬ ‫راه‬ ‫آسمان‬ ‫پادشاهی‬ ‫به‬ ‫هرگز‬
‫خشم‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱:۳۱‫و‬۳۶-‫لوقا‬۱۳:۱۲‫و‬۱۹
۲۱«‫شنیده‬،‫شده‬ ‫گفته‬ ‫پیشینیان‬ ‫به‬ ‫که‬ ‫اید‬”‫و‬ ،‫مکن‬ ‫قتل‬
‫هر‬.‫بود‬ ‫خواهد‬ ‫محاکمه‬ ‫سزاوار‬ ،‫کند‬ ‫قتل‬ ‫که‬“۲۲‫من‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬‫هر‬ ،‫گویم‬،‫گیرد‬ ‫خشم‬ ‫خود‬ ‫برادر‬ ‫بر‬ ‫که‬
‫سزا‬‫هر‬ ‫و‬ ‫است؛‬ ‫محاکمه‬ ‫وار‬‫خود‬ ‫برادر‬ ‫به‬ ‫که‬”‫راقا‬“
‫هر‬ ‫و‬ ‫شوراست؛‬ ‫حضور‬ ‫در‬ ‫محاکمه‬ ‫سزاوار‬ ،‫گوید‬‫که‬
‫جهنم‬ ‫آتش‬ ‫سزاوار‬ ،‫گوید‬ ‫احمق‬ ‫خود‬ ‫برادر‬ ‫به‬
.‫د‬ َ‫ُو‬‫ب‬۲۳‫هدیه‬ ‫تقدیم‬ ‫هنگام‬ ‫اگر‬ ‫پس‬‫به‬ ،‫مذبح‬ ‫بر‬ ‫ات‬‫یاد‬
،‫دارد‬ ‫شکایتی‬ ‫تو‬ ‫از‬ ‫برادرت‬ ‫که‬ ‫آوردی‬۲۴‫هدیه‬‫را‬ ‫ات‬
‫با‬ ‫و‬ ‫برو‬ ‫نخست‬ ‫و‬ ‫واگذار‬ ‫مذبح‬ ‫بر‬‫آشتی‬ ‫خود‬ ‫برادر‬
‫هدیه‬ ‫و‬ ‫بیا‬ ‫سپس‬ ‫و‬ ‫کن‬.‫نما‬ ‫تقدیم‬ ‫را‬ ‫ات‬۲۵‫خود‬ ِ‫شاکی‬ ‫با‬
‫می‬ ‫محکمه‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫تو‬ ‫که‬‫راه‬ ‫در‬ ‫وی‬ ‫با‬ ‫هنوز‬ ‫تا‬ ،‫برد‬
‫قاضی‬ ‫و‬ ‫سپارد‬ ‫قاضی‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫تو‬ ‫مبادا‬ ،‫کن‬ ‫صلح‬ ،‫هستی‬
.‫افتی‬ ‫زندان‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫دهد‬ ‫نگهبان‬ ‫تحویل‬ ‫را‬ ‫تو‬۲۶‫به‬ ،‫آمین‬

18. ‫می‬ ‫تو‬‫زندا‬ ‫از‬ ،‫نپردازی‬ ‫را‬ ‫آخر‬ ‫لایر‬ ‫تا‬ ‫که‬ ‫گویم‬‫به‬ ‫ن‬‫در‬
.‫آمد‬ ‫نخواهی‬
‫شهوت‬
۲۷«‫شنیده‬،‫شده‬ ‫گفته‬ ‫که‬ ‫اید‬”.‫مکن‬ ‫زنا‬“۲۸‫به‬ ‫من‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫می‬ ‫شما‬‫هر‬ ،‫گویم‬‫همان‬ ،‫بنگرد‬ ‫زنی‬ ‫به‬ ‫شهوت‬ ‫با‬ ‫که‬‫دم‬
.‫است‬ ‫کرده‬ ‫زنا‬ ‫او‬ ‫با‬ ‫خود‬ ‫دل‬ ‫در‬۲۹‫چشم‬ ‫اگر‬ ‫پس‬
‫می‬ ‫را‬ ‫تو‬ ‫راستت‬‫به‬ ‫را‬ ‫آن‬ ،‫لغزاند‬‫در‬،‫افکن‬ ‫دور‬ ‫و‬ ‫آر‬
‫اعضای‬ ‫از‬ ‫عضوی‬ ‫که‬ ‫است‬ ‫آن‬ ‫بهتر‬ ‫را‬ ‫تو‬ ‫زیرا‬‫نابود‬ ‫ت‬
.‫شود‬ ‫افکنده‬ ‫دوزخ‬ ‫به‬ ‫بدنت‬ ‫تمام‬ ‫که‬ ‫آن‬ ‫تا‬ ‫گردد‬۳۱‫و‬
‫می‬ ‫را‬ ‫تو‬ ‫راستت‬ ‫دست‬ ‫اگر‬‫و‬ ‫کن‬ ‫قطع‬ ‫را‬ ‫آن‬ ،‫لغزاند‬
‫دور‬‫از‬ ‫عضوی‬ ‫که‬ ‫است‬ ‫آن‬ ‫بهتر‬ ‫را‬ ‫تو‬ ‫زیرا‬ ،‫افکن‬
‫دوزخ‬ ‫به‬ ‫بدنت‬ ‫تمام‬ ‫که‬ ‫آن‬ ‫تا‬ ‫گردد‬ ‫نابود‬ ‫اعضایت‬
.‫شود‬ ‫افکنده‬
‫طالق‬
۳۱«‫که‬ ‫شده‬ ‫گفته‬ ‫همچنین‬”‫هر‬‫طالق‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫زن‬ ‫که‬
‫دهد‬‫طالقنامه‬ ‫او‬ ‫به‬ ‫باید‬ ،.‫بدهد‬ ‫ای‬“۳۲‫شما‬ ‫به‬ ‫من‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫می‬‫هر‬ ،‫گویم‬‫به‬ ‫جز‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫زن‬ ‫که‬‫در‬ ‫خیانت‬ ‫علت‬
‫می‬ ‫او‬ ‫شدن‬ ‫زناکار‬ ‫باعث‬ ،‫دهد‬ ‫طالق‬ ‫زناشویی‬‫و‬ ‫گردد؛‬
‫هر‬‫زنا‬ ،‫بگیرد‬ ‫زنی‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫شده‬ ‫داده‬ ‫طالق‬ ‫زن‬ ‫که‬
‫می‬.‫کند‬

19. ‫سوگند‬
۳۳«‫شنیده‬ ‫باز‬ ‫و‬،‫شده‬ ‫گفته‬ ‫پیشینیان‬ ‫به‬ ‫که‬ ‫اید‬”‫سوگند‬
‫ر‬ ‫خود‬‫وفا‬ ‫خدا‬ ‫به‬ ‫خود‬ ‫سوگندهای‬ ‫به‬ ‫بلکه‬ ،‫مشکن‬ ‫ا‬
.‫کن‬“۳۴‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫من‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬،‫مخورید‬ ‫سوگند‬ ‫هرگز‬ ،‫گویم‬
،‫خداست‬ ‫پادشاهی‬ ‫تخت‬ ‫که‬ ‫زیرا‬ ،‫آسمان‬ ‫به‬ ‫نه‬۳۵‫نه‬ ‫و‬
‫به‬ ‫نه‬ ‫و‬ ،‫اوست‬ ‫پای‬ ‫زیر‬ ‫کرسی‬ ‫چون‬ ،‫زمین‬ ‫به‬
.‫است‬ ‫بزرگ‬ ‫پادشاه‬ ‫آن‬ ‫شهر‬ ‫که‬ ‫زیرا‬ ،‫اورشلیم‬۳۶‫به‬ ‫و‬
‫مو‬ ‫حتی‬ ‫زیرا‬ ،‫مخور‬ ‫سوگند‬ ‫نیز‬ ‫خود‬ ‫سر‬‫سفید‬ ‫را‬ ‫یی‬
‫نمی‬ ‫سیاه‬ ‫یا‬.‫کرد‬ ‫توانی‬۳۷‫پس‬”ِ‫ه‬‫بل‬“‫همان‬ ‫شما‬”‫بله‬“
‫و‬ ‫باشد‬”ِ‫ه‬‫ن‬“‫شما‬”‫نه‬“‫شیطانی‬ ،‫این‬ ‫بر‬ ‫افزون‬ ‫زیرا‬ ،
.‫است‬
‫انتقام‬
۳۸«‫شنیده‬ ‫نیز‬،‫شده‬ ‫گفته‬ ‫که‬ ‫اید‬”‫و‬ ‫چشم‬ ‫عوض‬ ‫به‬ ‫چشم‬
.‫دندان‬ ‫عوض‬ ‫به‬ ‫دندان‬“۳۹‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫من‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬‫در‬ ،‫گویم‬
‫گ‬ ‫به‬ ‫کسی‬ ‫اگر‬ .‫نایستید‬ ‫شرور‬ ‫شخص‬ ‫برابر‬‫راست‬ ‫ونۀ‬
‫به‬ ‫نیز‬ ‫را‬ ‫دیگر‬ ‫گونۀ‬ ،‫زند‬ ‫سیلی‬ ‫تو‬‫او‬ ‫سوی‬
.‫بگردان‬۴۱‫محکمه‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫تو‬ ‫بخواهد‬ ‫کسی‬ ‫هرگاه‬ ‫و‬
‫او‬ ‫به‬ ‫نیز‬ ‫را‬ ‫عبایت‬ ،‫بگیرد‬ ‫تو‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫قبایت‬ ،‫کشیده‬
.‫واگذار‬۴۱‫او‬ ‫با‬ ‫میل‬ ‫یک‬ ‫کند‬ ‫مجبورت‬ ‫کسی‬ ‫اگر‬
.‫برو‬ ‫همراهش‬ ‫میل‬ ‫دو‬ ،‫بروی‬۴۲‫تو‬ ‫از‬ ‫کسی‬ ‫اگر‬

20. ‫که‬ ‫کسی‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫بده‬ ‫او‬ ‫به‬ ،‫بخواهد‬ ‫چیزی‬‫قرض‬ ‫تو‬ ‫از‬
.‫مگردان‬ ‫روی‬ ،‫خواهد‬
‫دشمنان‬ ‫به‬ ‫محبت‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱:۴۳-۴۲-‫لوقا‬۶:۳۱-۳۶
۴۳«‫شنیده‬،‫شده‬ ‫گفته‬ ‫که‬ ‫اید‬”‫همسایه‬‫و‬ ‫نما‬ ‫محبت‬ ‫را‬ ‫ات‬
.‫کن‬ ‫دشمنی‬ ‫دشمنت‬ ‫با‬“۴۴‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫من‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬‫گویم‬
‫شما‬ ‫به‬ ‫که‬ ‫آنان‬ ‫برای‬ ‫و‬ ‫نمایید‬ ‫محبت‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫دشمنان‬
‫می‬ ‫آزار‬،‫کنید‬ ‫خیر‬ ‫دعای‬ ،‫رسانند‬۴۵‫که‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫پدر‬ ‫تا‬
‫را‬ ‫خود‬ ‫آفتاب‬ ‫او‬ ‫زیرا‬ .‫باشید‬ ‫فرزندان‬ ،‫است‬ ‫آسمان‬ ‫در‬
‫می‬ ‫نیکان‬ ‫و‬ ‫بدان‬ ‫بر‬‫پارسایان‬ ‫بر‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫باران‬ ‫و‬ ‫تاباند‬
‫می‬ ‫بدکاران‬ ‫و‬.‫باراند‬۴۶‫که‬ ‫کنید‬ ‫محبت‬ ‫را‬ ‫آنان‬ ‫تنها‬ ‫اگر‬
‫می‬ ‫محبت‬ ‫را‬ ‫شما‬‫آیا‬ ‫داشت؟‬ ‫خواهید‬ ‫پاداشی‬ ‫چه‬ ،‫کنند‬
‫نمی‬ ‫چنین‬ ‫خراجگیران‬ ‫حتی‬‫کنند؟‬۴۷‫اگر‬ ‫و‬‫برادران‬ ‫تنها‬
‫دارید؟‬ ‫دیگران‬ ‫بر‬ ‫برتری‬ ‫چه‬ ،‫گویید‬ ‫سالم‬ ‫را‬ ‫خود‬
‫بت‬ ‫حتی‬ ‫مگر‬‫نمی‬ ‫چنین‬ ‫پرستان‬‫کنند؟‬۴۸‫کامل‬ ‫شما‬ ‫پس‬
.‫است‬ ‫کامل‬ ‫شما‬ ‫آسمانی‬ ‫پدر‬ ‫چنانکه‬ ‫باشید‬
‫تی‬َ‫م‬۶
‫دادن‬ ‫صدقه‬
۱«‫دیدگان‬ ‫برابر‬ ‫در‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫پارسایی‬ ‫که‬ ‫باشید‬ ‫آگاه‬

21. ‫به‬ ‫مردم‬‫ببینن‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫که‬ ‫قصد‬ ‫این‬ ‫به‬ ،‫میاورید‬ ‫جا‬،‫د‬
‫پاداشی‬ ،‫است‬ ‫آسمان‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫خود‬ ‫پدر‬ ‫نزد‬ ‫وگرنه‬
.‫داشت‬ ‫نخواهید‬
۲«‫می‬ ‫صدقه‬ ‫که‬ ‫هنگامی‬ ‫پس‬‫جار‬ ،‫دهی‬‫که‬ ‫چنان‬ ،‫مزن‬
‫کنیسه‬ ‫در‬ ‫ریاکاران‬‫کوچه‬ ‫و‬ ‫ها‬‫می‬ ‫ها‬‫آنها‬ ‫مردم‬ ‫تا‬ ‫کنند‬
‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ،‫آمین‬ .‫بستایند‬ ‫را‬‫را‬ ‫خود‬ ‫پاداش‬ ‫اینان‬ ،‫گویم‬
‫به‬‫یافته‬ ‫تمامی‬.‫اند‬۳‫می‬ ‫صدقه‬ ‫چون‬ ‫تو‬ ‫پس‬‫چنا‬ ،‫دهی‬‫ن‬
‫می‬ ‫راستت‬ ‫دست‬ ‫آنچه‬ ‫از‬ ‫چپت‬ ‫دست‬ ‫که‬ ‫کن‬‫آگاه‬ ،‫کند‬
،‫نشود‬۴‫نهان‬ ِ‫پدر‬ ‫آنگاه‬ ‫باشد؛‬ ‫نهان‬ ‫در‬ ‫تو‬ ‫صدقۀ‬ ‫تا‬ِ‫بین‬
.‫داد‬ ‫خواهد‬ ‫پاداش‬ ‫تو‬ ‫به‬ ،‫تو‬
‫دعا‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۶:۹-۱۳-‫لوقا‬۱۱:۳-۴
۵«‫می‬ ‫دعا‬ ‫که‬ ‫هنگامی‬‫مباش‬ ‫ریاکاران‬ ‫همچون‬ ،‫کنی‬
‫می‬ ‫دوست‬ ‫که‬‫کنیسه‬ ‫در‬ ‫دارند‬‫کوچه‬ ِ‫ر‬َ‫س‬ ‫و‬ ‫ها‬‫ایس‬ ‫ها‬،‫تاده‬
‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ،‫آمین‬ .‫ببینند‬ ‫را‬ ‫آنها‬ ‫مردم‬ ‫تا‬ ‫کنند‬ ‫دعا‬،‫گویم‬
‫به‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫پاداش‬ ‫اینان‬‫یافته‬ ‫تمامی‬.‫اند‬۶‫هنگامی‬ ،‫تو‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫می‬ ‫دعا‬ ‫که‬‫پدر‬ ‫نزد‬ ‫و‬ ‫ببند‬ ‫را‬ ‫در‬ ،‫برو‬ ‫خود‬ ‫اتاق‬ ‫به‬ ‫کنی‬
‫نهان‬ ِ‫پدر‬ ‫آنگاه‬ .‫کن‬ ‫دعا‬ ،‫است‬ ‫نهان‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫خود‬،‫تو‬ ِ‫بین‬
.‫داد‬ ‫خواهد‬ ‫پاداش‬ ‫تو‬ ‫به‬
۷«‫ه‬ ،‫همچنین‬‫تکرار‬ ‫توخالی‬ ‫عباراتی‬ ،‫دعا‬ ‫نگام‬

22. ‫بت‬ ‫که‬ ‫آنگونه‬ ،‫مکنید‬‫می‬ ‫پرستان‬‫می‬ ‫زیرا‬ ،‫کنند‬‫پندارند‬
‫به‬‫زیاده‬ ‫سبب‬‫می‬ ‫مستجاب‬ ‫دعایشان‬ ،‫گفتن‬.‫شود‬۸‫پس‬
‫او‬ ‫از‬ ‫آنکه‬ ‫از‬ ‫پیش‬ ‫شما‬ ‫پدر‬ ‫زیرا‬ ،‫مباشید‬ ‫ایشان‬ ‫مانند‬
‫می‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫نیازهای‬ ،‫کنید‬ ‫درخواست‬.‫داند‬
۹«:‫کنید‬ ‫دعا‬ ‫اینگونه‬ ‫شما‬ ‫پس‬
«‫ما‬ ‫پدر‬ ‫ای‬،‫آسمانی‬ ‫در‬ ‫که‬
.‫باد‬ ‫س‬ّ‫د‬‫مق‬ ‫تو‬ ‫نام‬
۱۱.‫بیاید‬ ‫تو‬ ‫پادشاهی‬
‫می‬ ‫انجام‬ ‫آسمان‬ ‫در‬ ‫چنانکه‬ ،‫تو‬ ‫ارادۀ‬،‫شود‬
.‫رسد‬ ‫انجام‬ ‫به‬ ‫نیز‬ ‫زمین‬ ‫بر‬
۱۱.‫فرما‬ ‫عطا‬ ‫ما‬ ‫به‬ ‫امروز‬ ‫را‬ ‫ما‬ ‫روزانۀ‬ ‫نان‬
۱۲،‫ببخش‬ ‫را‬ ‫ما‬ ‫قرضهای‬ ‫و‬
‫می‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫قرضداران‬ ‫نیز‬ ‫ما‬ ‫چنانکه‬.‫بخشیم‬
۱۳‫میاور‬ ‫آزمایش‬ ‫در‬ ‫را‬ ‫ما‬ ‫و‬،
.‫ده‬ ‫رهاییمان‬ ‫شرور‬ ‫آن‬ ‫از‬ ‫بلکه‬
.‫توست‬ ِ‫آن‬ ‫از‬ ‫ابد‬ ‫تا‬ ،‫جالل‬ ‫و‬ ‫قدرت‬ ‫و‬ ‫پادشاهی‬ ‫[زیرا‬
].‫آمین‬
۱۴ِ‫آسمانی‬ ‫پدر‬ ،‫ببخشید‬ ‫را‬ ‫مردم‬ ‫خطاهای‬ ‫اگر‬ ‫زیرا‬
.‫بخشید‬ ‫خواهد‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫نیز‬ ‫شما‬۱۵‫خطاهای‬ ‫اگر‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫نخواهد‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫خطاهای‬ ‫نیز‬ ‫شما‬ ‫پدر‬ ،‫نبخشید‬ ‫را‬ ‫مردم‬

23. .‫بخشید‬
‫روزه‬
۱۶«‫که‬ ‫هنگامی‬‫می‬ ‫روزه‬‫ریاکاران‬ ‫مانند‬ ،‫گیرید‬
‫دگرگون‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫چهرۀ‬ ‫حالت‬ ‫آنان‬ ‫زیرا‬ ،‫مباشید‬ ‫رشرو‬ُ‫ت‬
‫می‬‫روزه‬ ،‫مردم‬ ‫نزد‬ ‫تا‬ ‫کنند‬‫شما‬ ‫به‬ ،‫آمین‬ .‫بنمایند‬ ‫دار‬
‫می‬‫به‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫پاداش‬ ‫که‬ ،‫گویم‬‫یافته‬ ‫تمامی‬.‫اند‬۱۷‫تو‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫می‬ ‫روزه‬ ‫چون‬‫و‬ ‫بزن‬ ‫روغن‬ ‫خود‬ ‫سر‬ ‫به‬ ،‫گیری‬
‫بشوی‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫صورت‬۱۸‫بر‬ ‫تو‬ ‫روزۀ‬ ‫تا‬‫عیان‬ ‫مردم‬
ِ‫پدر‬ ‫و‬ ،‫است‬ ‫نهان‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫تو‬ ‫پدر‬ ‫بر‬ ‫بلکه‬ ،‫نباشد‬
‫نهان‬.‫داد‬ ‫خواهد‬ ‫پاداش‬ ‫تو‬ ‫به‬ ،‫تو‬ ِ‫بین‬
‫آسمان‬ ‫در‬ ‫گنج‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۶:۳۳‫و‬۳۳-‫لوقا‬۱۱:۳۴-۳۶
۱۹«،‫زنگ‬ ‫و‬ ‫بید‬ ‫که‬ ‫جایی‬ ،‫میندوزید‬ ‫گنج‬ ‫زمین‬ ‫بر‬
‫می‬ ‫زیان‬‫می‬ ‫ب‬ْ‫ق‬َ‫ن‬ ‫دزدان‬ ‫و‬ ‫رساند‬‫سرقت‬ ‫و‬ ‫زنند‬
‫می‬.‫کنند‬۲۱‫ر‬ ‫خود‬ ‫گنج‬ ‫بلکه‬‫آنجا‬ ،‫بیندوزید‬ ‫آسمان‬ ‫در‬ ‫ا‬
‫نمی‬ ‫زیان‬ ‫زنگ‬ ‫و‬ ‫بید‬ ‫که‬‫نمی‬ ‫ب‬ْ‫ق‬َ‫ن‬ ‫دزدان‬ ‫و‬ ‫رساند‬‫زنند‬
‫نمی‬ ‫سرقت‬ ‫و‬.‫کنند‬۲۱‫هر‬ ‫زیرا‬‫تو‬ ‫دل‬ ،‫توست‬ ‫گنج‬ ‫جا‬
.‫بود‬ ‫خواهد‬ ‫آنجا‬ ‫نیز‬
۲۲«،‫باشد‬ ‫سالم‬ ‫چشمت‬ ‫اگر‬ .‫است‬ ‫بدن‬ ‫چراغ‬ ،‫چشم‬
.‫بود‬ ‫خواهد‬ ‫روشن‬ ‫وجودت‬ ‫تمام‬۲۳‫فاسد‬ ‫چشمت‬ ‫اگر‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬

24. ‫ظلمت‬ ‫را‬ ‫وجودت‬ ‫تمام‬ ،‫باشد‬‫پس‬ .‫گرفت‬ ‫فراخواهد‬
‫ظلمت‬ ‫چه‬ ،‫باشد‬ ‫ظلمت‬ ‫توست‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫نوری‬ ‫اگر‬
!‫بود‬ ‫خواهد‬ ‫عظیمی‬
۲۴«‫هیچ‬‫یا‬ ‫زیرا‬ ،‫کرد‬ ‫نتواند‬ ‫خدمت‬ ‫را‬ ‫ارباب‬ ‫دو‬ ‫کس‬
‫خواهد‬ ‫مهر‬ ‫دیگری‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫داشت‬ ‫خواهد‬ ‫نفرت‬ ‫یکی‬ ‫از‬
‫را‬ ‫دیگری‬ ‫و‬ ‫بود‬ ‫خواهد‬ ‫یکی‬ ‫سرسپردۀ‬ ‫یا‬ ‫و‬ ،‫ورزید‬
‫نمی‬ .‫شمرد‬ ‫خواهد‬ ‫خوار‬‫باشی‬ ‫خدا‬ ‫بندۀ‬ ‫هم‬ ‫توانید‬‫هم‬ ،‫د‬
.‫پول‬ ‫بندۀ‬
‫نگرانی‬ ‫بدون‬ ‫زندگی‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۶:۳۱-۳۳-‫لوقا‬۱۳:۳۳-۳۱
۲۵«‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫پس‬‫نباشید‬ ‫خود‬ ‫زندگی‬ ‫نگران‬ ،‫گویم‬
‫که‬ ‫خود‬ ‫بدن‬ ‫نگران‬ ‫نه‬ ‫و‬ ،‫بنوشید‬ ‫چه‬ ‫یا‬ ‫بخورید‬ ‫چه‬ ‫که‬
‫پوشاک‬ ‫از‬ ‫بدن‬ ‫و‬ ‫خوراک‬ ‫از‬ ‫زندگی‬ ‫آیا‬ .‫بپوشید‬ ‫چه‬
‫نیست؟‬ ‫مهمتر‬۲۶‫نه‬ ‫که‬ ‫بنگرید‬ ‫را‬ ‫آسمان‬ ‫پرندگان‬
‫می‬‫می‬ ‫نه‬ ‫و‬ ‫کارند‬‫می‬ ‫ذخیره‬ ‫انبار‬ ‫در‬ ‫نه‬ ‫و‬ ‫ند‬ َ‫و‬َ‫ر‬ِ‫د‬‫و‬ ‫کنند‬
‫می‬ ‫روزی‬ ‫آنها‬ ‫به‬ ‫شما‬ ‫آسمانی‬ ‫پدر‬‫بس‬ ‫شما‬ ‫آیا‬ .‫دهد‬
‫نیستید؟‬ ‫آنها‬ ‫از‬ ‫باارزشتر‬۲۷‫با‬ ‫بتواند‬ ‫که‬ ‫شما‬ ‫از‬ ‫کیست‬
‫بیفزاید؟‬ ‫خود‬ ‫عمر‬ ‫به‬ ‫ساعتی‬ ،‫نگرانی‬
۲۸«‫صحرا‬ ‫سوسنهای‬ ‫نگرانید؟‬ ‫پوشاک‬ ‫برای‬ ‫چرا‬ ‫و‬
‫می‬ ‫نمو‬ ‫چگونه‬ ‫که‬ ‫بنگرید‬ ‫را‬‫ک‬‫می‬ ‫زحمت‬ ‫نه‬ ‫نند؛‬‫کشند‬

25. ‫می‬ ‫نه‬ ‫و‬.‫ریسند‬۲۹‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬‫نیز‬ ‫سلیمان‬ ‫حتی‬ ‫که‬ ‫گویم‬
‫آراسته‬ ‫آنها‬ ‫از‬ ‫یکی‬ ‫همچون‬ ‫جاللش‬ ‫و‬ ‫شکوه‬ ‫همۀ‬ ‫با‬
.‫نشد‬۳۱‫هست‬ ‫امروز‬ ‫که‬ ‫را‬ ‫صحرا‬ ‫علف‬ ‫خدا‬ ‫اگر‬ ‫پس‬
‫می‬ ‫افکنده‬ ‫تنور‬ ‫در‬ ‫فردا‬ ‫و‬‫می‬ ‫اینچنین‬ ،‫شود‬‫آیا‬ ،‫د‬َ‫ن‬‫پوشا‬
‫سست‬ ‫ای‬ ،‫را‬ ‫شما‬‫به‬ ،‫ایمانان‬‫نخواهد‬ ‫بهتر‬ ‫مراتب‬
‫پوشانید؟‬
۳۱«‫چه‬ ‫یا‬ ‫بخوریم‬ ‫چه‬ ‫نگویید‬ ‫و‬ ‫نباشید‬ ‫نگران‬ ‫پس‬
.‫بپوشیم‬ ‫چه‬ ‫یا‬ ‫و‬ ‫بنوشیم‬۳۲‫در‬ ‫خدا‬ ‫از‬ ‫دور‬ ‫اقوام‬ ‫زیرا‬
‫می‬ ‫شما‬ ‫آسمانی‬ ‫پدر‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ،‫چیزهایند‬ ‫اینگونه‬ ‫همۀ‬ ‫پی‬‫داند‬
.‫دارید‬ ‫نیاز‬ ‫بدینهمه‬ ‫که‬۳۳‫پادشاهی‬ ‫پی‬ ‫در‬ ‫نخست‬ ‫بلکه‬
‫ش‬ ‫به‬ ‫نیز‬ ‫اینها‬ ‫همۀ‬ ‫آنگاه‬ ،‫باشید‬ ‫او‬ ‫ارادۀ‬ ‫انجام‬ ‫و‬ ‫خدا‬‫ما‬
.‫شد‬ ‫خواهد‬ ‫عطا‬۳۴‫فردا‬ ‫زیرا‬ ،‫مباشید‬ ‫فردا‬ ‫نگران‬ ‫پس‬
‫برای‬ ‫امروز‬ ‫مشکالت‬ .‫داشت‬ ‫خواهد‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫نگرانی‬
!‫است‬ ‫کافی‬ ‫امروز‬
‫تی‬َ‫م‬۷
‫دیگران‬ ‫کردن‬ ‫محکوم‬ ‫نادرستی‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱:۳-۱-‫لوقا‬۶:۴۱‫و‬۴۳
۱«.‫نشود‬ ‫داوری‬ ‫شما‬ ‫بر‬ ‫تا‬ ‫نکنید‬ ‫داوری‬۲‫به‬ ‫زیرا‬
‫کنی‬ ‫داوری‬ ‫دیگران‬ ‫بر‬ ‫که‬ ‫همانگونه‬‫نیز‬ ‫شما‬ ‫بر‬ ،‫د‬

26. ‫برای‬ ،‫کنید‬ ‫وزن‬ ‫که‬ ‫پیمانه‬ ‫همان‬ ‫با‬ ‫و‬ ‫شد‬ ‫خواهد‬ ‫داوری‬
.‫شد‬ ‫خواهد‬ ‫وزن‬ ‫شما‬۳‫چشم‬ ‫در‬ ‫را‬ ‫کاهی‬ ِ‫ر‬َ‫پ‬ ‫چرا‬
‫می‬ ‫برادرت‬‫داری‬ ‫خود‬ ‫چشم‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫چوبی‬ ‫از‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ،‫بینی‬
‫غافلی؟‬۴‫می‬ ‫چگونه‬،‫بگویی‬ ‫برادرت‬ ‫به‬ ‫توانی‬”‫بگذار‬
‫به‬ ‫چشمت‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫کاه‬ ِ‫ر‬َ‫پ‬،‫آورم‬ ‫در‬“‫در‬ ‫چوبی‬ ‫آنکه‬ ‫حال‬
‫خو‬ ‫چشم‬‫داری؟‬ ‫د‬۵‫چشم‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫چوب‬ ‫نخست‬ ،‫ریاکار‬ ‫ای‬
‫به‬ ‫خود‬‫در‬‫از‬ ‫را‬ ‫کاه‬ ِ‫ر‬َ‫پ‬ ‫تا‬ ‫دید‬ ‫خواهی‬ ‫بهتر‬ ‫آنگاه‬ ،‫آر‬
.‫کنی‬ ‫بیرون‬ ‫برادرت‬ ‫چشم‬
۶«‫مرواریدهای‬ ‫و‬ ‫مدهید‬ ‫سگان‬ ‫به‬ ،‫است‬ ‫س‬ّ‫د‬‫مق‬ ‫آنچه‬
‫کنند‬ ‫پایمال‬ ‫را‬ ‫آنها‬ ‫مبادا‬ ،‫میندازید‬ ‫خوکان‬ ‫پیش‬ ‫را‬ ‫خود‬
.‫َرند‬‫د‬ِ‫ب‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫و‬ ‫برگردند‬ ‫و‬
‫بجویید‬ ،‫بخواهید‬‫بکوبید‬ ،
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱:۱-۱۱-‫لوقا‬۱۱:۹-۱۳
۷«‫که‬ ،‫بجویید‬ ‫شد؛‬ ‫خواهد‬ ‫داده‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫که‬ ،‫بخواهید‬
‫خواهد‬ ‫گشوده‬ ‫رویتان‬ ‫به‬ ‫در‬ ‫که‬ ،‫بکوبید‬ ‫یافت؛‬ ‫خواهید‬
.‫شد‬۸‫هر‬ ‫زیرا‬‫به‬ ،‫بخواهد‬ ‫که‬‫هر‬ ‫و‬ ‫د‬َ‫ر‬ َ‫آو‬ ‫دست‬،‫بجوید‬ ‫که‬
‫هر‬ ‫و‬ ‫یابد‬‫گشوده‬ ‫رویش‬ ‫به‬ ‫در‬ ،‫بکوبد‬ ‫که‬
.‫شود‬۹‫پسرش‬ ‫اگر‬ ‫شما‬ ‫از‬ ‫کدامیک‬،‫بخواهد‬ ‫نان‬ ‫او‬ ‫از‬
‫می‬ ‫او‬ ‫به‬ ‫سنگی‬‫دهد؟‬۱۱‫به‬ ‫ماری‬ ،‫بخواهد‬ ‫ماهی‬ ‫اگر‬ ‫یا‬
‫می‬ ‫او‬‫بخشد؟‬۱۱‫بدسیرتی‬ ‫همۀ‬ ‫با‬ ‫شما‬ ‫اگر‬ ‫حال‬،‫تان‬

27. ‫می‬،‫بدهید‬ ‫نیکو‬ ‫هدایای‬ ‫خود‬ ‫فرزندان‬ ‫به‬ ‫باید‬ ‫که‬ ‫دانید‬
‫از‬ ‫که‬ ‫آنان‬ ‫به‬ ‫است‬ ‫آسمان‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫شما‬ ‫پدر‬ ‫بیشتر‬ ‫چقدر‬
.‫بخشید‬ ‫خواهد‬ ‫نیکو‬ ‫هدایای‬ ،‫بخواهند‬ ‫او‬۱۲‫با‬ ‫پس‬‫مردم‬
‫می‬ ‫که‬ ‫کنید‬ ‫رفتار‬ ‫همانگونه‬.‫کنند‬ ‫رفتار‬ ‫شما‬ ‫با‬ ‫خواهید‬
‫نوشته‬ ‫و‬ ‫تورات‬ ‫خالصۀ‬ ‫است‬ ‫این‬.‫انبیا‬ ‫های‬
‫حیات‬ ‫راه‬
۱۳«‫و‬ ‫در‬ ‫آن‬ ‫است‬ ‫فراخ‬ ‫زیرا‬ ،‫شوید‬ ‫داخل‬ ‫تنگ‬ ِ‫در‬ ‫از‬
‫می‬ ‫منتهی‬ ‫هالکت‬ ‫به‬ ‫که‬ ‫راه‬ ‫آن‬ ‫است‬ ‫عریض‬‫و‬ ‫شود‬
‫داخل‬.‫بسیارند‬ ‫آن‬ ‫به‬ ِ‫شوندگان‬۱۴‫و‬ ‫در‬ ‫آن‬ ‫است‬ ‫تنگ‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫است‬ ‫سخت‬‫می‬ ‫منتهی‬ ‫حیات‬ ‫به‬ ‫که‬ ‫راه‬ ‫آن‬‫و‬ ،‫شود‬
‫کم‬ ‫آن‬ ‫یابندگان‬.‫اند‬
‫میوه‬ ‫و‬ ‫درخت‬‫اش‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱:۱۶-۱۲‫و‬۳۱-‫لوقا‬۶:۴۳-۴۱
۱۵«‫لباس‬ ‫در‬ ‫آنان‬ .‫باشید‬ ‫برحذر‬ ‫دروغین‬ ‫پیامبران‬ ‫از‬
‫می‬ ‫شما‬ ‫نزد‬ ‫گوسفندان‬‫گرگان‬ ‫باطن‬ ‫در‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ،‫آیند‬
‫نده‬ّ‫در‬.‫اند‬۱۶‫میوه‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫آنها‬‫آیا‬ .‫شناخت‬ ‫خواهید‬ ‫هایشان‬
‫هرز‬ ‫علف‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫انجیر‬ ‫و‬ ‫خار‬ ‫بوتۀ‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫انگور‬
‫می‬‫چینند؟‬۱۷‫نیکو‬ ‫میوۀ‬ ‫نیکو‬ ‫درخت‬ ‫هر‬ ،‫همینسان‬ ‫به‬
‫می‬.‫بد‬ ‫میوۀ‬ ‫بد‬ ‫درخت‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ،‫دهد‬۱۸‫نمی‬ ‫نیکو‬ ‫درخت‬‫تواند‬
‫نمی‬ ‫نیز‬ ‫بد‬ ‫درخت‬ ‫و‬ ،‫بدهد‬ ‫بد‬ ‫میوۀ‬‫نیکو‬ ‫میوۀ‬ ‫تواند‬

28. .‫د‬َ‫ر‬ َ‫آو‬۱۹‫در‬ ‫هر‬‫در‬ ‫و‬ ‫بریده‬ ،‫ندهد‬ ‫خوب‬ ‫میوۀ‬ ‫که‬ ‫ختی‬
‫می‬ ‫افکنده‬ ‫آتش‬.‫شود‬۲۱‫میوه‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫آنان‬ ،‫بنابراین‬‫هایشان‬
.‫شناخت‬ ‫خواهید‬
۲۱«‫هر‬ ‫نه‬‫مرا‬ ‫که‬”‫سرورم‬ ،‫سرورم‬“‫به‬ ‫کند‬ ‫خطاب‬
‫مرا‬ ‫پدر‬ ‫ارادۀ‬ ‫که‬ ‫آن‬ ‫تنها‬ ‫بلکه‬ ،‫یابد‬ ‫راه‬ ‫آسمان‬ ‫پادشاهی‬
‫به‬ ،‫است‬ ‫آسمان‬ ‫در‬ ‫که‬.‫د‬َ‫ر‬ َ‫آو‬ ‫جا‬۲۲‫بسیاری‬ ‫روز‬ ‫آن‬ ‫در‬
‫خواهن‬ ‫مرا‬:‫گفت‬ ‫د‬”‫تو‬ ‫نام‬ ‫به‬ ‫آیا‬ ،‫ما‬ ‫سرور‬ ،‫ما‬ ‫سرور‬
‫آیا‬ ‫نراندیم؟‬ ‫بیرون‬ ‫را‬ ‫دیوها‬ ‫تو‬ ‫نام‬ ‫به‬ ‫آیا‬ ‫نکردیم؟‬ ‫ت‬ ّ‫نبو‬
‫ندادیم؟‬ ‫انجام‬ ‫بسیار‬ ‫معجزات‬ ‫تو‬ ‫نام‬ ‫به‬“۲۳‫آنها‬ ‫به‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫به‬،‫گفت‬ ‫خواهم‬ ‫صراحت‬”‫نشناخته‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫هرگز‬‫از‬ .‫ام‬
!‫بدکاران‬ ‫ای‬ ،‫شوید‬ ‫دور‬ ‫من‬“
‫نادان‬ ‫معمار‬ ‫و‬ ‫دانا‬ ‫معمار‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱:۳۴-۳۱-‫لوقا‬۶:۴۱-۴۹
۲۴«‫هر‬ ‫پس‬‫عمل‬ ‫آنها‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫بشنود‬ ‫مرا‬ ‫سخنان‬ ‫این‬ ‫که‬
‫بر‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫خانۀ‬ ‫که‬ ‫است‬ ‫دانایی‬ ‫مرد‬ ‫همچون‬ ،‫کند‬
.‫کرد‬ ‫بنا‬ ‫سنگ‬۲۵‫و‬ ‫شد‬ ‫روان‬ ‫سیلها‬ ‫و‬ ‫بارید‬ ‫باران‬ ‫چون‬
‫زیرا‬ ‫نشد‬ ‫خراب‬ ،‫د‬ ْ‫آور‬ ‫زور‬ ‫خانه‬ ‫آن‬ ‫بر‬ ‫و‬ ‫وزید‬ ‫بادها‬
.‫بود‬ ‫سنگ‬ ‫بر‬ ‫بنیادش‬۲۶‫هر‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬‫سخنان‬ ‫این‬ ‫که‬‫مرا‬
‫است‬ ‫نادانی‬ ‫مرد‬ ‫همچون‬ ،‫نکند‬ ‫عمل‬ ‫آنها‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫بشنود‬
.‫کرد‬ ‫بنا‬ ‫شن‬ ‫بر‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫خانۀ‬ ‫که‬۲۷‫و‬ ‫بارید‬ ‫باران‬ ‫چون‬

29. ،‫د‬ ْ‫آور‬ ‫زور‬ ‫خانه‬ ‫آن‬ ‫بر‬ ‫و‬ ‫وزید‬ ‫بادها‬ ‫و‬ ‫شد‬ ‫روان‬ ‫سیلها‬
‫ویرانی‬ ‫و‬ ،‫شد‬ ‫ویران‬!‫بود‬ ‫عظیم‬ ‫اش‬»
۲۸‫به‬ ‫را‬ ‫سخنان‬ ‫این‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬‫از‬ ‫مردم‬ ،‫رسانید‬ ‫پایان‬
‫ب‬ ‫شده‬ ‫شگفت‬ ‫در‬ ‫او‬ ‫تعلیم‬،‫ودند‬۲۹‫تعلیم‬ ‫اقتدار‬ ‫با‬ ‫زیرا‬
‫می‬.‫ایشان‬ ‫دین‬ ‫علمای‬ ‫مانند‬ ‫نه‬ ،‫داد‬
‫تی‬َ‫م‬۸
‫جذامی‬ ‫مرد‬ ‫شفای‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۲:۳-۴-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱:۴۱-۴۴‫لوقا‬ ‫؛‬۱:۱۳-۱۴
۱‫او‬ ‫پی‬ ‫از‬ ‫انبوه‬ ‫جمعیتی‬ ،‫آمد‬ ‫پایین‬ ‫کوه‬ ‫از‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬
.‫شدند‬ ‫روانه‬۲‫و‬ ‫آمد‬ ‫او‬ ‫نزد‬ ‫جذامی‬ ‫مردی‬ ‫هنگام‬ ‫این‬ ‫در‬
‫زد‬ ‫زانو‬ ‫برابرش‬ ‫در‬:‫گفت‬ ‫و‬«‫بخواهی‬ ‫اگر‬ ،‫سرورم‬
‫می‬.‫سازی‬ ‫پاکم‬ ‫توانی‬»۳‫دراز‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫دست‬ ‫عیسی‬
:‫گفت‬ ‫و‬ ‫نمود‬ ‫لمس‬ ‫را‬ ‫او‬ ،‫کرده‬«‫می‬‫پاک‬ ‫خواهم؛‬
!‫شو‬»‫در‬.‫شد‬ ‫پاک‬ ‫او‬ ‫جذام‬ ،‫دم‬۴‫او‬ ‫به‬ ‫عیسی‬ ‫سپس‬
:‫فرمود‬«‫چیزی‬ ‫کسی‬ ‫به‬ ‫اینباره‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫باش‬ ‫آگاه‬
‫هدیه‬ ‫و‬ ‫بنما‬ ‫کاهن‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫برو‬ ‫بلکه‬ ،‫نگویی‬‫را‬ ‫ای‬
‫ام‬ ‫موسی‬ ‫که‬‫گواهی‬ ‫آنها‬ ‫برای‬ ‫تا‬ ‫کن‬ ‫تقدیم‬ ،‫کرده‬ ‫ر‬
.‫باشد‬»
‫رومی‬ ‫نظامی‬ ‫ایمان‬

30. ‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۲:۱-۱۳-‫لوقا‬۱:۱-۱۱
۵‫رومی‬ ‫نظامی‬ ‫یک‬ ،‫شد‬ ‫رناحوم‬َ‫ف‬َ‫ک‬ ‫وارد‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬
‫التماس‬ ‫با‬ ‫و‬ ‫آمد‬ ‫نزدش‬۶:‫گفت‬ ‫او‬ ‫به‬«،‫من‬ ‫سرور‬
‫درد‬ ‫سخت‬ ‫و‬ ‫خوابیده‬ ‫خانه‬ ‫در‬ ‫مفلوج‬ ‫خدمتکارم‬
‫می‬.‫کشد‬»۷:‫گفت‬ ‫عیسی‬«‫می‬ ‫من‬‫او‬ ‫و‬ ‫آیم‬‫شفا‬ ‫را‬
‫می‬.‫دهم‬»۸:‫داد‬ ‫پاسخ‬ ‫نظامی‬«‫نیستم‬ ‫شایسته‬ ،‫سرورم‬
‫شفا‬ ‫خدمتکارم‬ ‫که‬ ‫بگو‬ ‫سخنی‬ ‫فقط‬ .‫آیی‬ ‫من‬ ‫سقف‬ ‫زیر‬
.‫یافت‬ ‫خواهد‬۹.‫فرمان‬ ‫زیر‬ ‫هستم‬ ‫مردی‬ ‫خود‬ ‫من‬ ‫زیرا‬
‫می‬ ‫یکی‬ ‫به‬ .‫دارم‬ ‫خود‬ ‫فرمان‬ ‫زیر‬ ‫نیز‬ ‫سربازانی‬‫گویم‬
”،‫برو‬“‫می‬‫می‬ ‫دیگری‬ ‫به‬ ‫و‬ ،‫رود‬‫گویم‬”،‫بیا‬“‫می‬‫به‬ .‫آید‬
‫می‬ ‫خود‬ ‫غالم‬‫گویم‬”‫به‬ ‫را‬ ‫این‬‫جای‬،‫آر‬“‫به‬‫جای‬
‫می‬.‫آورد‬»۱۱‫به‬ ،‫شنید‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫سخنان‬ ‫چون‬ ‫عیسی‬
‫پی‬ ‫از‬ ‫که‬ ‫کسانی‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫آمد‬ ‫شگفت‬‫می‬ ‫اش‬:‫گفت‬ ،‫آمدند‬
«‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ،‫آمین‬‫اسرائیل‬ ‫در‬ ‫حتی‬ ‫ایمانی‬ ‫چنین‬ ،‫گویم‬
‫ندیده‬ ‫هم‬.‫ام‬۱۱‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫و‬‫و‬ ‫شرق‬ ‫از‬ ‫بسیاری‬ ‫که‬ ‫گویم‬
‫با‬ ‫آسمان‬ ‫پادشاهی‬ ‫در‬ ‫و‬ ‫آمد‬ ‫خواهند‬ ‫غرب‬‫و‬ ‫ابراهیم‬
‫خواهند‬ ‫سفره‬ ‫یک‬ ‫سر‬ ‫بر‬ ‫یعقوب‬ ‫و‬ ‫اسحاق‬
،‫نشست‬۱۲‫بیرون‬ ِ‫تاریکی‬ ‫به‬ ‫پادشاهی‬ ‫این‬ ‫فرزندان‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫هم‬ ‫بر‬ ‫دندان‬ ‫و‬ ‫گریه‬ ‫که‬ ‫جایی‬ ،‫شد‬ ‫خواهند‬ ‫افکنده‬
.‫بود‬ ‫خواهد‬ ‫ساییدن‬»۱۳:‫گفت‬ ‫نظامی‬ ‫آن‬ ‫به‬ ‫سپس‬

31. «.‫شود‬ ‫داده‬ ‫تو‬ ‫به‬ ‫ایمانت‬ ‫مطابق‬ !‫برو‬»‫همان‬ ‫در‬‫دم‬
.‫یافت‬ ‫شفا‬ ‫او‬ ‫خدمتکار‬
‫م‬ ‫شفای‬‫دیگر‬ ‫بسیاری‬ ‫و‬ ‫س‬ُ‫ر‬‫ط‬ِ‫پ‬ ‫ادرزن‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۲:۱۴-۱۶-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱:۳۹-۳۴‫لوقا‬ ‫؛‬۴:۳۲-۴۱
۱۴‫را‬ ‫او‬ ‫مادرزن‬ ،‫رفت‬ ‫ُس‬‫ر‬‫ط‬ِ‫پ‬ ‫خانۀ‬ ‫به‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬
.‫است‬ ‫بستر‬ ‫در‬ ‫و‬ ‫کرده‬ ‫تب‬ ‫که‬ ‫دید‬۱۵‫را‬ ‫او‬ ‫دست‬ ‫عیسی‬
‫مشغول‬ ‫و‬ ‫برخاست‬ ‫او‬ ‫پس‬ .‫شد‬ ‫قطع‬ ‫تبش‬ ‫و‬ ‫کرد‬ ‫لمس‬
.‫شد‬ ‫عیسی‬ ‫از‬ ‫پذیرایی‬
۱۶‫بسیاری‬ ،‫غروب‬ ‫هنگام‬‫نزدش‬ ‫را‬ ‫دیوزدگان‬ ‫از‬
‫به‬ ‫آنان‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫ارواح‬ ‫خود‬ ‫کالم‬ ‫با‬ ‫او‬ ‫و‬ ‫آوردند‬‫و‬ ‫کرد‬ ‫در‬
.‫داد‬ ‫شفا‬ ‫را‬ ‫بیماران‬ ‫همۀ‬۱۷‫یای‬ْ‫ع‬َ‫ش‬ِ‫ا‬ ‫پیشگویی‬ ،‫بدینسان‬
:‫که‬ ‫پیوست‬ ‫حقیقت‬ ‫به‬ ‫نبی‬
«‫برگرفت‬ ‫را‬ ‫ما‬ ‫ضعفهای‬ ‫او‬
.‫کرد‬ ‫حمل‬ ‫را‬ ‫ما‬ ‫بیماریهای‬ ‫و‬»
‫عیسی‬ ‫از‬ ‫پیروی‬ ‫بهای‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۲:۱۹-۳۳-‫لوقا‬۹:۱۱-۶۱
۱۸‫بی‬ ‫گروهی‬ ‫دید‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬‫گرد‬ ‫نزدش‬ ‫شمار‬‫آمده‬،‫اند‬
:‫فرمود‬ ‫امر‬«.‫برویم‬ ‫دریا‬ ‫سوی‬ ‫آن‬ ‫به‬»۱۹‫یکی‬ ‫آنگاه‬
:‫گفت‬ ‫و‬ ‫آمد‬ ‫او‬ ‫نزد‬ ‫دین‬ ‫علمای‬ ‫از‬«‫هر‬ ،‫استاد‬ ‫ای‬‫جا‬
.‫کرد‬ ‫خواهم‬ ‫پیروی‬ ‫را‬ ‫تو‬ ،‫بروی‬»۲۱:‫داد‬ ‫پاسخ‬ ‫عیسی‬

32. «‫النه‬ ‫را‬ ‫روباهان‬‫آشیانه‬ ‫را‬ ‫هوا‬ ‫مرغان‬ ‫و‬ ‫هاست‬‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ،‫ها‬
‫پسر‬‫را‬ ‫انسان‬.‫نیست‬ ‫نهادن‬ ‫سر‬ ‫جای‬»۲۱‫شاگردی‬
:‫گفت‬ ‫وی‬ ‫به‬ ‫دیگر‬«‫تا‬ ‫ده‬ ‫رخصت‬ ‫نخست‬ ،‫سرورم‬
.‫بسپارم‬ ‫خاک‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫پدر‬ ‫و‬ ‫بروم‬»۲۲‫به‬ ‫عیسی‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
:‫گفت‬ ‫او‬«ِ‫مردگان‬ ،‫مردگان‬ ‫بگذار‬ ‫و‬ ‫کن‬ ‫پیروی‬ ‫مرا‬
.‫بسپارند‬ ‫خاک‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫خود‬»
‫دریا‬ ‫توفان‬ ‫کردن‬ ‫آرام‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۲:۳۳-۳۱-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۴:۳۶-۴۱‫لوقا‬ ‫؛‬۲:۳۳-۳۱
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۲:۳۳-۳۱-‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬ ‫مشابه‬۱۴:۳۳-۳۳
۲۳‫از‬ ‫نیز‬ ‫شاگردانش‬ ‫و‬ ‫شد‬ ‫قایقی‬ ‫سوار‬ ‫عیسی‬ ‫سپس‬
.‫رفتند‬ ‫او‬ ‫پی‬۲۴‫آنگونه‬ ،‫درگرفت‬ ‫سهمگین‬ ‫توفانی‬ ‫ناگاه‬
‫در‬ ‫عیسی‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ .‫کند‬ ‫غرق‬ ‫را‬ ‫قایق‬ ْ‫امواج‬ ‫بود‬ ‫نزدیک‬ ‫که‬
.‫بود‬ ‫خواب‬۲۵‫و‬ ‫کردند‬ ‫بیدارش‬ ‫آمده‬ ‫شاگردان‬ ‫پس‬
:‫گفتند‬«‫چیزی‬ ،‫ما‬ ‫سرور‬‫نجاتمان‬ ‫شویم؛‬ ‫غرق‬ ‫نمانده‬
!‫ده‬»۲۶:‫داد‬ ‫پاسخ‬ ‫عیسی‬«‫کم‬ ‫ای‬‫اینچنین‬ ‫چرا‬ ،‫ایمانان‬
‫ترسانید؟‬»‫زد‬ ‫نهیب‬ ‫را‬ ‫امواج‬ ‫و‬ ‫باد‬ ‫و‬ ‫برخاست‬ ‫سپس‬
.‫شد‬ ‫حکمفرما‬ ‫کامل‬ ‫آرامش‬ ‫و‬۲۷‫از‬ ‫شگفتزده‬ ‫آنان‬
‫می‬ ‫یکدیگر‬:‫پرسیدند‬«‫حتی‬ ‫است؟‬ ‫شخصی‬ ‫چگونه‬ ‫این‬
‫می‬ ‫فرمان‬ ‫او‬ ‫از‬ ‫نیز‬ ‫امواج‬ ‫و‬ ‫باد‬!‫برند‬»
‫مرد‬ ‫دو‬ ‫شفای‬‫دیوزده‬

33. ‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۲:۳۲-۳۴-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱:۱-۱۱‫لوقا‬ ‫؛‬۲:۳۶-۳۱
۲۸‫سوی‬ ‫آن‬ ‫در‬ ‫واقع‬ ،‫َریان‬‫د‬َ‫ج‬ ‫ناحیۀ‬ ‫به‬ ‫که‬ ‫هنگامی‬
‫خارج‬ ‫گورستان‬ ‫از‬ ‫که‬ ‫دیوزده‬ ‫مرد‬ ‫دو‬ ،‫رسیدند‬ ‫دریا‬
‫می‬‫به‬ ‫دو‬ ‫آن‬ .‫برخوردند‬ ‫بدو‬ ،‫شدند‬‫بودند‬ ‫وحشی‬ ‫قدری‬
‫هیچ‬ ‫که‬‫نمی‬ ‫کس‬.‫کند‬ ‫عبور‬ ‫راه‬ ‫آن‬ ‫از‬ ‫توانست‬۲۹‫آنان‬
‫زد‬ ‫فریاد‬:‫ند‬«‫خدا؟‬ ‫پسر‬ ‫ای‬ ،‫است‬ ‫کار‬ ‫چه‬ ‫ما‬ ‫با‬ ‫را‬ ‫تو‬
‫آمده‬ ‫آیا‬‫عذابمان‬ ‫مقرر‬ ِ‫ت‬‫وق‬ ‫از‬ ‫پیش‬ ‫تا‬ ‫ای‬
‫دهی؟‬»۳۱‫گله‬ ‫آنها‬ ‫از‬ ‫دورتر‬ ‫کمی‬‫خوکها‬ ‫از‬ ‫بزرگ‬ ‫ای‬
.‫بود‬ ‫چرا‬ ‫مشغول‬۳۱‫التماس‬ ‫دیوها‬:‫گفتند‬ ‫عیسی‬ ‫به‬ ‫کنان‬
«‫می‬ ‫بیرونمان‬ ‫اگر‬‫خوکها‬ ‫گلۀ‬ ‫درون‬ ‫به‬ ،‫رانی‬
.‫بفرست‬»۳۲:‫گفت‬ ‫آنها‬ ‫به‬«!‫بروید‬»‫خا‬ ‫دیوها‬‫شدند‬ ‫رج‬
‫تپه‬ ِ‫ی‬‫سرازیر‬ ‫از‬ ‫گله‬ ‫تمام‬ ‫و‬ ‫رفتند‬ ‫خوکها‬ ‫درون‬ ‫به‬ ‫و‬
‫به‬‫هالک‬ ‫آب‬ ‫در‬ ‫و‬ ‫بردند‬ ‫هجوم‬ ‫دریا‬ ‫درون‬
.‫شدند‬۳۳‫این‬ ‫همۀ‬ ‫و‬ ‫رفتند‬ ‫شهر‬ ‫به‬ ،‫گریخته‬ ‫خوکبانان‬
‫دیوزده‬ ‫آن‬ ‫برای‬ ‫که‬ ‫را‬ ‫آنچه‬ ‫ازجمله‬ ،‫وقایع‬‫داده‬ ‫رخ‬ ‫ها‬
.‫کردند‬ ‫بازگو‬ ،‫بود‬۳۴‫دیدن‬ ‫برای‬ ‫شهر‬ ‫مردم‬ ‫تمام‬ ‫سپس‬
‫آمدند‬ ‫بیرون‬ ‫عیسی‬‫التماس‬ ‫بدو‬ ‫دیدند‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫چون‬ ‫و‬
.‫گوید‬ ‫ترک‬ ‫را‬ ‫ناحیه‬ ‫آن‬ ‫که‬ ‫کردند‬
‫تی‬َ‫م‬۹

34. ‫مفلوج‬ ‫مرد‬ ‫شفای‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۹:۳-۲-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۳:۳-۱۳‫لوقا‬ ‫؛‬۱:۱۲-۳۶
۱‫به‬ ،‫دریا‬ ‫سوی‬ ‫آن‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫شد‬ ‫قایق‬ ‫سوار‬ ‫عیسی‬ ‫پس‬
.‫رفت‬ ‫خود‬ ‫شهر‬
۲،‫بود‬ ‫خوابیده‬ ‫تختی‬ ‫بر‬ ‫که‬ ‫را‬ ‫مفلوج‬ ‫مردی‬ ‫آنگاه‬
‫عیسی‬ .‫آوردند‬ ‫نزدش‬‫به‬ ،‫دید‬ ‫را‬ ‫ایشان‬ ‫ایمان‬ ‫چون‬
:‫گفت‬ ‫مفلوج‬«‫قوی‬ ‫دل‬‫آمرزیده‬ ‫گناهانت‬ ،‫فرزندم‬ ،‫دار‬
!‫شد‬»۳‫خود‬ ‫با‬ ‫دین‬ ‫علمای‬ ‫از‬ ‫بعضی‬ ،‫هنگام‬ ‫این‬ ‫در‬
:‫گفتند‬«‫می‬ ‫کفر‬ ‫مرد‬ ‫این‬.‫گوید‬»۴‫را‬ ‫افکارشان‬ ‫عیسی‬
:‫گفت‬ ‫و‬ ‫دریافت‬«‫به‬ ‫پلیدی‬ ‫اندیشۀ‬ ‫چنین‬ ‫چرا‬‫راه‬ ‫دل‬
‫می‬‫دهید؟‬۵‫اینکه‬ :‫است‬ ‫آسانتر‬ ‫کدامیک‬ ‫گفتن‬”‫گنا‬‫هانت‬
،‫شد‬ ‫آمرزیده‬“‫اینکه‬ ‫یا‬”‫برو‬ ‫راه‬ ‫و‬ ‫برخیز‬“‫؟‬۶‫تا‬ ‫حال‬
‫پسر‬ ‫که‬ ‫بدانید‬‫را‬ ‫گناهان‬ ‫آمرزش‬ ‫اقتدار‬ ‫زمین‬ ‫بر‬ ‫انسان‬
...‫دارد‬»-:‫گفت‬ ‫مفلوج‬ ‫به‬-«‫خود‬ ‫بستر‬ ،‫برخیز‬
.‫برو‬ ‫خانه‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫برگیر‬»۷‫خانه‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫برخاست‬ ‫مرد‬ ‫آن‬
.‫رفت‬۸‫و‬ ‫ترسیدند‬ ،‫دیدند‬ ‫را‬ ‫واقعه‬ ‫این‬ ‫مردم‬ ‫چون‬
‫این‬ ‫که‬ ‫را‬ ‫خدایی‬،‫است‬ ‫بخشیده‬ ‫انسان‬ ‫به‬ ‫قدرتی‬ ‫چنین‬
.‫کردند‬ ‫تمجید‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬ ‫از‬ ‫دعوت‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۹:۹-۱۳-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۳:۱۴-۱۱‫لوقا‬ ‫؛‬۱:۳۱-۳۳

35. ۹‫می‬ ‫ترک‬ ‫را‬ ‫آنجا‬ ‫عیسی‬ ‫چون‬‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬ ‫دید‬ ‫را‬ ‫مردی‬ ،‫گفت‬
:‫گفت‬ ‫وی‬ ‫به‬ .‫بود‬ ‫نشسته‬ ‫خراجگاه‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫نام‬«‫پی‬ ‫از‬
!‫بیا‬ ‫من‬».‫شد‬ ‫روان‬ ‫وی‬ ‫پی‬ ‫از‬ ‫و‬ ‫برخاست‬ ‫او‬
۱۱‫ع‬ ‫روزی‬‫بود‬ ‫نشسته‬ ‫سفره‬ ‫سر‬ ‫بر‬ ‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬ ‫خانۀ‬ ‫در‬ ‫یسی‬
‫او‬ ‫با‬ ‫و‬ ‫آمدند‬ ‫گناهکاران‬ ‫و‬ ‫خراجگیران‬ ‫از‬ ‫بسیاری‬ ‫که‬
.‫شدند‬ ‫همسفره‬ ‫شاگردانش‬ ‫و‬۱۱‫را‬ ‫این‬ ‫ریسیان‬َ‫ف‬ ‫چون‬
:‫گفتند‬ ‫وی‬ ‫شاگردان‬ ‫به‬ ،‫دیدند‬«‫با‬ ‫شما‬ ‫استاد‬ ‫چرا‬
‫می‬ ‫غذا‬ ‫گناهکاران‬ ‫و‬ ‫خراجگیران‬‫خورد؟‬»۱۲‫چون‬
:‫گفت‬ ،‫شنید‬ ‫را‬ ‫این‬ ‫عیسی‬«‫که‬ ‫بیمارانند‬‫نیاز‬ ‫طبیب‬ ‫به‬
.‫تندرستان‬ ‫نه‬ ،‫دارند‬۱۳‫را‬ ‫کالم‬ ‫این‬ ‫مفهوم‬ ‫و‬ ‫بروید‬
‫که‬ ‫کنید‬ ‫درک‬”.‫قربانی‬ ‫نه‬ ،‫رحمتم‬ ‫طالب‬“‫من‬ ‫زیرا‬
‫نیامده‬ ‫پارسایان‬ ‫دعوت‬ ‫برای‬‫آمده‬ ‫بلکه‬ ،‫ام‬‫تا‬ ‫ام‬
.‫کنم‬ ‫دعوت‬ ‫را‬ ‫گناهکاران‬»
‫روزه‬ ‫دربارۀ‬ ‫سؤال‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۹:۱۴-۱۱-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۳:۱۲-۳۲‫لوقا‬ ‫؛‬۱:۳۳-۳۹
۱۴‫آنگاه‬:‫گفتند‬ ‫و‬ ‫آمدند‬ ‫عیسی‬ ‫نزد‬ ‫یحیی‬ ‫شاگردان‬
«‫می‬ ‫روزه‬ ‫ریسیان‬َ‫ف‬ ‫و‬ ‫ما‬ ‫چرا‬‫تو‬ ‫شاگردان‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ،‫گیریم‬
‫نمی‬ ‫روزه‬‫گیرند؟‬»۱۵:‫داد‬ ‫پاسخ‬ ‫عیسی‬«‫ممکن‬ ‫آیا‬
‫ایشان‬ ‫با‬ ‫داماد‬ ‫که‬ ‫زمانی‬ ‫تا‬ ‫عروسی‬ ‫میهمانان‬ ‫است‬
‫می‬ ‫ایامی‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ‫کنند؟‬ ‫سوگواری‬ ،‫است‬‫از‬ ‫داماد‬ ‫که‬ ‫آید‬

36. ‫خوا‬ ‫روزه‬ ‫آنگاه‬ ،‫شود‬ ‫گرفته‬ ‫ایشان‬‫هند‬
.‫گرفت‬۱۶‫هیچ‬‫وصله‬ ‫کهنه‬ ‫جامۀ‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫نو‬ ‫پارچۀ‬ ‫کس‬
‫نمی‬‫می‬ ‫کنده‬ ‫جامه‬ ‫از‬ ‫وصله‬ ‫زیرا‬ ،‫زند‬‫پارگی‬ ‫و‬ ‫شود‬
‫می‬ ‫بدتر‬.‫گردد‬۱۷‫کهنه‬ ‫شکهای‬َ‫م‬ ‫در‬ ‫را‬ ‫نو‬ ‫شراب‬ ‫نیز‬ ‫و‬
‫نمی‬‫می‬ ‫پاره‬ ‫شکها‬َ‫م‬ ‫زیرا‬ ،‫ریزند‬‫شراب‬ ‫و‬ ‫شوند‬
‫می‬‫می‬ ‫بین‬ ‫از‬ ‫شکها‬َ‫م‬ ‫و‬ ‫ریزد‬‫در‬ ‫را‬ ‫نو‬ ‫شراب‬ .‫روند‬
‫می‬ ‫نو‬ ‫شکهای‬َ‫م‬‫تا‬ ‫ریزند‬.‫بماند‬ ‫محفوظ‬ ‫دو‬ ‫هر‬»
‫خونریزی‬ ‫به‬ ‫مبتال‬ ‫زن‬ ‫و‬ ‫رئیسان‬ ‫از‬ ‫یکی‬ ‫دختر‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۹:۱۲-۳۶-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱:۳۳-۴۳‫لوقا‬ ‫؛‬۲:۴۱-۱۶
۱۸‫آنان‬ ‫برای‬ ‫را‬ ‫سخنان‬ ‫این‬ ‫عیسی‬ ‫که‬ ‫حال‬ ‫همان‬ ‫در‬
‫می‬ ‫بیان‬‫در‬ ‫و‬ ‫آمد‬ ‫وی‬ ‫نزد‬ ‫رئیسان‬ ‫از‬ ‫یکی‬ ،‫کرد‬
:‫گفت‬ ‫و‬ ‫زد‬ ‫زانو‬ ‫برابرش‬«‫هم‬ ‫دخترم‬‫با‬ .‫مرد‬ ‫اکنون‬
‫اینحال‬‫خواهد‬ ‫زنده‬ ‫که‬ ‫بگذار‬ ‫او‬ ‫بر‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫دست‬ ‫و‬ ‫بیا‬
.‫شد‬»۱۹‫او‬ ‫با‬ ‫خود‬ ‫شاگردان‬ ‫اتفاق‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫برخاست‬ ‫عیسی‬
.‫رفت‬۲۱‫از‬ ‫سال‬ ‫دوازده‬ ‫که‬ ‫زنی‬ ،‫هنگام‬ ‫همان‬ ‫در‬
‫می‬ ‫رنج‬ ‫خونریزی‬‫نزدیک‬ ‫عیسی‬ ‫به‬ ‫سر‬ ‫پشت‬ ‫از‬ ،‫برد‬
.‫کرد‬ ‫لمس‬ ‫را‬ ‫او‬ ‫ردای‬ ‫لبۀ‬ ‫و‬ ‫شد‬۲۱:‫بود‬ ‫گفته‬ ‫خود‬ ‫با‬ ‫او‬
«‫ش‬ ،‫بزنم‬ ‫دست‬ ‫ردایش‬ ‫به‬ ‫حتی‬ ‫اگر‬‫خواهم‬ ‫فا‬
.‫یافت‬»۲۲:‫فرمود‬ ‫و‬ ‫دید‬ ‫را‬ ‫او‬ ،‫برگشته‬ ‫عیسی‬
«‫قوی‬ ‫دل‬ ،‫دخترم‬.‫است‬ ‫داده‬ ‫شفا‬ ‫را‬ ‫تو‬ ‫ایمانت‬ ،‫دار‬»

37. .‫یافت‬ ‫شفا‬ ‫زن‬ ،‫ساعت‬ ‫آن‬ ‫از‬۲۳‫عیسی‬ ‫که‬ ‫هنگامی‬
‫نوحه‬ ‫و‬ ‫شد‬ ‫رئیس‬ ‫آن‬ ‫خانۀ‬ ‫وارد‬‫دید‬ ‫را‬ ‫کسانی‬ ‫و‬ ‫گران‬
‫می‬ ‫شیون‬ ‫که‬،‫کردند‬۲۴:‫فرمود‬«‫دختر‬ .‫بروید‬ ‫بیرون‬
.‫است‬ ‫خواب‬ ‫در‬ ‫بلکه‬ ‫نمرده‬»‫او‬ ‫به‬ ‫آنان‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
.‫خندیدند‬۲۵‫داخل‬ ‫عیسی‬ ،‫کردند‬ ‫بیرون‬ ‫را‬ ‫مردم‬ ‫چون‬
.‫برخاست‬ ‫او‬ ‫و‬ ‫گرفت‬ ‫را‬ ‫دختر‬ ‫دست‬ ‫و‬ ‫شد‬۲۶‫این‬ ‫خبر‬
.‫شد‬ ‫پخش‬ ‫ناحیه‬ ‫آن‬ ‫سرتاسر‬ ‫در‬ ‫واقعه‬
‫الل‬ ‫یک‬ ‫و‬ ‫نابینا‬ ‫دو‬ ‫شفای‬
۲۷‫می‬ ‫ترک‬ ‫را‬ ‫مکان‬ ‫آن‬ ‫عیسی‬ ‫که‬ ‫هنگامی‬‫دو‬ ،‫کرد‬
‫می‬ ‫فریاد‬ ،‫شتافته‬ ‫او‬ ‫پی‬ ‫در‬ ‫نابینا‬ ‫مرد‬:‫زدند‬«‫پس‬ ‫ای‬‫ر‬
!‫کن‬ ‫رحم‬ ‫ما‬ ‫بر‬ ،‫داوود‬»۲۸‫دو‬ ‫آن‬ ،‫درآمد‬ ‫خانه‬ ‫به‬ ‫چون‬
:‫پرسید‬ ‫آنها‬ ‫از‬ ‫عیسی‬ .‫آمدند‬ ‫نزدش‬ ‫مرد‬«‫ایمان‬ ‫آیا‬
‫می‬ ‫که‬ ‫دارید‬‫دهم؟‬ ‫انجام‬ ‫را‬ ‫کار‬ ‫این‬ ‫توانم‬»:‫دادند‬ ‫پاسخ‬
«.‫ما‬ ‫سرور‬ ،‫بله‬»۲۹‫لمس‬ ‫را‬ ‫چشمانشان‬ ‫عیسی‬ ‫سپس‬
:‫گفت‬ ‫و‬ ‫کرد‬«‫بنا‬‫انجام‬ ‫برایتان‬ ‫ایمانتان‬ ‫بر‬
.‫شود‬»۳۱‫ایش‬ ‫چشمان‬ ‫آنگاه‬‫را‬ ‫آنان‬ ‫عیسی‬ .‫شد‬ ‫باز‬ ‫ان‬
‫به‬:‫فرمود‬ ‫امر‬ ‫تأکید‬«‫این‬ ‫از‬ ‫کسی‬ ‫باشید‬ ‫مراقب‬
.‫نشود‬ ‫آگاه‬ ‫موضوع‬»۳۱‫در‬ ‫را‬ ‫او‬ ،‫رفته‬ ‫بیرون‬ ‫آنها‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
.‫دادند‬ ‫شهرت‬ ‫نواحی‬ ‫آن‬ ‫تمام‬
۳۲‫می‬ ‫بیرون‬ ‫آنها‬ ‫که‬ ‫حال‬ ‫همان‬ ‫در‬‫مردی‬ ،‫رفتند‬

38. .‫آوردند‬ ‫عیسی‬ ‫نزد‬ ،‫بود‬ ‫الل‬ ‫که‬ ‫را‬ ‫دیوزده‬۳۳‫چون‬
‫بیرون‬ ‫او‬ ‫از‬ ‫را‬ ‫دیو‬ ‫عیسی‬‫باز‬ ‫الل‬ ِ‫د‬‫مر‬ ‫آن‬ ‫زبان‬ ،‫راند‬
‫می‬ ‫حیرتزده‬ ‫مردم‬ .‫شد‬:‫گفتند‬«‫در‬ ‫هرگز‬ ‫چیزی‬ ‫چنین‬
!‫است‬ ‫نشده‬ ‫دیده‬ ‫اسرائیل‬»۳۴:‫گفتند‬ ‫ریسیان‬َ‫ف‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬«‫او‬
‫می‬ ‫بیرون‬ ‫دیوها‬ ‫رئیس‬ ‫یاری‬ ‫به‬ ‫را‬ ‫دیوها‬.‫راند‬»
‫اندکند‬ ‫کارگران‬
۳۵‫در‬ ،‫گشته‬ ‫روستاها‬ ‫و‬ ‫شهرها‬ ‫همۀ‬ ‫در‬ ‫عیسی‬
‫کنیسه‬‫می‬ ‫تعلیم‬ ‫آنها‬ ‫های‬‫بشا‬ ‫و‬ ‫داد‬‫اعالم‬ ‫را‬ ‫پادشاهی‬ ‫رت‬
‫می‬‫می‬ ‫شفا‬ ‫را‬ ‫بیماری‬ ‫و‬ ‫درد‬ ‫هر‬ ‫و‬ ‫کرد‬.‫بخشید‬۳۶‫و‬
‫سوخت‬ ‫آنان‬ ‫حال‬ ‫بر‬ ‫دلش‬ ،‫دید‬ ‫را‬ ‫جماعتها‬ ‫انبوه‬ ‫چون‬
‫بی‬ ‫گوسفندانی‬ ‫همچون‬ ‫زیرا‬‫و‬ ‫پریشانحال‬ ،‫شبان‬
.‫بودند‬ ‫درمانده‬۳۷:‫گفت‬ ‫شاگردانش‬ ‫به‬ ‫پس‬«‫محصول‬
.‫اندک‬ ‫کارگر‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ،‫است‬ ‫فراوان‬۳۸‫مالک‬ ‫از‬ ،‫پس‬
‫کار‬ ‫بخواهید‬ ‫محصول‬‫خود‬ ‫محصول‬ ِ‫درو‬ ‫برای‬ ‫گران‬
.‫بفرستد‬»
‫تی‬َ‫م‬۱۱
‫شاگرد‬ ‫دوازده‬ ‫رسالت‬
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱۱:۳-۴-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۳:۱۶-۱۹‫لوقا‬ ‫؛‬۶:۱۴-۱۶
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱۱:۹-۱۱-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۶:۲-۱۱‫لوقا‬ ‫؛‬۹:۳-۱‫و‬

39. ۱۱:۴-۱۳
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱۱:۱۹-۳۳-‫س‬ُ‫ق‬‫ر‬َ‫م‬۱۳:۱۱-۱۳‫لوقا‬ ‫؛‬
۳۱:۱۳-۱۱
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱۱۳۶-۳۳-‫لو‬‫قا‬۱۳:۳-۹
‫ی‬ّ‫ت‬َ‫م‬۱۱:۳۴‫و‬۳۱-‫لوقا‬۱۳:۱۱-۱۳
۱‫و‬ ‫فراخواند‬ ‫خود‬ ‫نزد‬ ‫را‬ ‫شاگردش‬ ‫دوازده‬ ‫عیسی‬ ‫آنگاه‬
‫هر‬ ‫و‬ ‫کنند‬ ‫بیرون‬ ‫را‬ ‫پلید‬ ‫ارواح‬ ‫تا‬ ‫بخشید‬ ‫اقتدار‬ ‫را‬ ‫آنان‬
.‫دهند‬ ‫شفا‬ ‫را‬ ‫بیماری‬ ‫و‬ ‫درد‬۲‫دوازده‬ ‫نامهای‬ ‫است‬ ‫این‬
‫برادرش‬ ‫و‬ ‫ُس‬‫ر‬‫ط‬ِ‫پ‬ ‫به‬ ‫معروف‬ ‫معون‬َ‫ش‬ ،‫نخست‬ :‫رسول‬
‫یع‬ ‫آندریاس؛‬‫یوحنا؛‬ ‫برادرش‬ ‫و‬ ‫دی‬ِ‫ب‬ ِ‫ز‬ ‫پسر‬ ‫قوب‬۳‫ُس‬‫پ‬‫فیلی‬
‫فای‬ْ‫ل‬َ‫ح‬ ‫پسر‬ ‫یعقوب‬ ‫خراجگیر؛‬ ‫ای‬ّ‫ت‬َ‫م‬ ‫و‬ ‫توما‬ ‫ما؛‬ْ‫رتول‬َ‫ب‬ ‫و‬
‫ای؛‬ّ‫د‬َ‫ت‬ ‫و‬۴‫که‬ ‫ریوطی‬َ‫خ‬ْ‫س‬ِ‫ا‬ ‫یهودای‬ ‫و‬ ‫غیور‬ ‫معون‬َ‫ش‬
.‫کرد‬ ‫دشمن‬ ‫تسلیم‬ ‫را‬ ‫عیسی‬
۵:‫فرمود‬ ‫آنان‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫فرستاد‬ ‫را‬ ‫تن‬ ‫دوازده‬ ‫این‬ ‫عیسی‬
«‫شهرهای‬ ‫از‬ ‫هیچیک‬ ‫به‬ ‫و‬ ‫مروید‬ ‫غیریهودیان‬ ‫نزد‬
‫سا‬،‫مشوید‬ ‫داخل‬ ‫مریان‬۶‫قوم‬ ‫گمشدۀ‬ ِ‫گوسفندان‬ ‫نزد‬ ‫بلکه‬
.‫بروید‬ ‫اسرائیل‬۷‫می‬ ‫که‬ ‫هنگامی‬‫را‬ ‫پیام‬ ‫این‬ ،‫روید‬
‫شده‬ ‫نزدیک‬ ‫آسمان‬ ‫پادشاهی‬ ‫که‬ ‫کنید‬ ‫موعظه‬
.‫است‬۸،‫کنید‬ ‫زنده‬ ‫را‬ ‫مردگان‬ ،‫دهید‬ ‫شفا‬ ‫را‬ ‫بیماران‬
.‫کنید‬ ‫بیرون‬ ‫را‬ ‫دیوها‬ ،‫سازید‬ ‫پاک‬ ‫را‬ ‫جذامیها‬

40. ‫به‬‫یافته‬ ‫رایگان‬‫به‬ ،‫اید‬‫ب‬ ‫هم‬ ‫رایگان‬.‫دهید‬۹‫یا‬ ‫طال‬ ‫هیچ‬
‫نبرید‬ ‫خود‬ ‫با‬ ‫کمربندهایتان‬ ‫در‬ ‫مس‬ ‫یا‬ ‫نقره‬۱۱‫برای‬ ‫و‬
‫کوله‬ ،‫سفر‬‫چوبدستی‬ ‫یا‬ ‫کفش‬ ‫یا‬ ‫اضافی‬ ‫پیراهن‬ ‫یا‬ ‫بار‬
‫خویش‬ ‫مایحتاج‬ ‫مستحق‬ ‫کارگر‬ ‫زیرا‬ ‫برندارید؛‬
.‫است‬۱۱‫می‬ ‫داخل‬ ‫که‬ ‫روستایی‬ ‫یا‬ ‫شهر‬ ‫هر‬ ‫به‬،‫شوید‬
‫هستید‬ ‫شهر‬ ‫آن‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫زمانی‬ ‫تا‬ ‫و‬ ‫بجویید‬ ‫شایسته‬ ‫فردی‬
‫خانه‬ ‫در‬‫اش‬.‫بمانید‬۱۲‫خانه‬ ‫به‬ ‫چون‬‫درمی‬ ‫ای‬،‫آیید‬
‫بگویید‬”.‫شما‬ ‫بر‬ ‫سالم‬“۱۳،‫باشد‬ ‫شایسته‬ ‫خانه‬ ‫آن‬ ‫اگر‬
‫ی‬ ‫قرار‬ ‫آن‬ ‫بر‬ ‫شما‬ ‫سالم‬‫شما‬ ‫به‬ ،‫نه‬ ‫اگر‬ ‫و‬ ‫گیرد‬
‫بازمی‬.‫گردد‬۱۴‫به‬ ‫یا‬ ‫و‬ ‫نپذیرد‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫کسی‬ ‫اگر‬
‫به‬ ،‫نسپارد‬ ‫گوش‬ ‫سخنانتان‬،‫شهر‬ ‫یا‬ ‫خانه‬ ‫آن‬ ِ‫ترک‬ ‫هنگام‬
.‫بتکانید‬ ‫را‬ ‫خود‬ ‫پایهای‬ ‫خاک‬۱۵،‫آمین‬‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬،‫گویم‬
‫ه‬َ‫مور‬َ‫غ‬ ‫و‬ ‫ُدوم‬‫س‬ ‫برای‬ ‫مجازات‬ ‫تحمل‬ ،‫داوری‬ ‫روز‬ ‫در‬
.‫شهر‬ ‫آن‬ ‫برای‬ ‫تا‬ ‫بود‬ ‫خواهد‬ ‫آسانتر‬
۱۶«‫گرگان‬ ‫میان‬ ‫به‬ ‫گوسفندان‬ ‫همانند‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫من‬
‫می‬‫مانند‬ ‫و‬ ‫باشید‬ ‫هوشیار‬ ْ‫مار‬ ‫همچون‬ ‫پس‬ .‫فرستم‬
.‫ساده‬ ْ‫کبوتر‬۱۷‫به‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫آنان‬ .‫باشید‬ ‫برحذر‬ ‫مردم‬ ‫از‬
‫د‬ ‫و‬ ‫سپرد‬ ‫خواهند‬ ‫محاکم‬‫کنیسه‬ ‫ر‬‫تازیانه‬ ‫خود‬ ‫های‬
.‫زد‬ ‫خواهند‬۱۸‫به‬‫و‬ ‫والیان‬ ‫نزد‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫من‬ ‫خاطر‬
‫میان‬ ‫در‬ ‫و‬ ‫آنان‬ ‫برابر‬ ‫در‬ ‫تا‬ ‫برد‬ ‫خواهند‬ ‫پادشاهان‬

41. .‫دهید‬ ‫شهادت‬ ‫جهان‬ ‫قومهای‬۱۹‫تسلیم‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫چون‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬
‫آن‬ ‫در‬ .‫بگویید‬ ‫چه‬ ‫یا‬ ‫چگونه‬ ‫که‬ ‫نباشید‬ ‫نگران‬ ،‫کنند‬
.‫شد‬ ‫خواهد‬ ‫عطا‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫بگویید‬ ‫باید‬ ‫آنچه‬ ‫زمان‬۲۱‫زیر‬‫ا‬
‫زبان‬ ‫به‬ ‫که‬ ‫شماست‬ ‫پدر‬ ِ‫روح‬ ‫بلکه‬ ،‫نیستید‬ ‫شما‬ ‫گوینده‬
.‫گفت‬ ‫خواهد‬ ‫سخن‬ ‫شما‬۲۱،‫پدر‬ ‫و‬ ‫را‬ ‫برادر‬ ،‫برادر‬
‫والدین‬ ‫بر‬ ‫فرزندان‬ .‫کرد‬ ‫خواهد‬ ‫مرگ‬ ‫تسلیم‬ ‫را‬ ‫فرزند‬
‫بر‬‫خواهند‬ ‫فراهم‬ ‫را‬ ‫آنها‬ ‫قتل‬ ‫موجبات‬ ‫و‬ ‫خاست‬ ‫خواهند‬
.‫آورد‬۲۲‫به‬ ‫مردم‬ ‫همۀ‬‫متنفر‬ ‫شما‬ ‫از‬ ‫من‬ ‫نام‬ ‫خاطر‬
‫هر‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ .‫بود‬ ‫خواهند‬‫به‬ ‫تا‬ ‫که‬‫نجات‬ ،‫بماند‬ ‫پایدار‬ ‫پایان‬
.‫یافت‬ ‫خواهد‬۲۳،‫رسانند‬ ‫آزار‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫شهری‬ ‫در‬ ‫چون‬
‫می‬ ‫شما‬ ‫به‬ ،‫آمین‬ .‫بگریزید‬ ‫دیگر‬ ‫شهری‬ ‫به‬‫که‬ ،‫گویم‬
،‫بروید‬ ‫اسرائیل‬ ‫شهرهای‬ ‫همۀ‬ ‫به‬ ‫بتوانید‬ ‫آنکه‬ ‫از‬ ‫پیش‬
‫پسر‬.‫آمد‬ ‫خواهد‬ ‫انسان‬
۲۴«‫از‬ ‫غالم‬ ‫نه‬ ‫و‬ ‫نیست‬ ‫برتر‬ ‫خود‬ ‫استاد‬ ‫از‬ ‫شاگرد‬
‫واال‬ ‫خود‬ ‫ارباب‬.‫تر‬۲۵‫مانند‬ ‫که‬ ‫است‬ ‫کافی‬ ‫را‬ ‫شاگرد‬
‫خود‬ ‫ارباب‬ ‫همچون‬ ‫که‬ ‫را‬ ‫غالم‬ ‫و‬ ‫شود‬ ‫خود‬ ‫استاد‬
‫افراد‬ ‫سایر‬ ،‫خواندند‬ ‫بول‬ ِ‫لز‬َ‫ع‬َ‫ب‬ ‫را‬ ‫خانه‬ ‫رئیس‬ ‫اگر‬ .‫گردد‬
‫خواند؟‬ ‫خواهند‬ ‫چه‬ ‫را‬ ‫خانه‬
۲۶«‫هیچ‬ .‫مترسید‬ ‫آنان‬ ‫از‬ ،‫بنابراین‬‫نیست‬ ‫پنهان‬ ِ‫چیز‬
‫هیچ‬ ‫و‬ ‫نشود‬ ‫آشکار‬ ‫که‬‫عیان‬ ‫که‬ ‫نیست‬ ‫پوشیده‬ ِ‫چیز‬

42. .‫نگردد‬۲۷‫روشنایی‬ ‫در‬ ،‫گفتم‬ ‫شما‬ ‫به‬ ‫تاریکی‬ ‫در‬ ‫آنچه‬
‫بامها‬ ‫فراز‬ ‫از‬ ،‫شد‬ ‫گفته‬ ‫گوشتان‬ ‫در‬ ‫آنچه‬ ‫و‬ ‫کنید‬ ‫بیان‬
.‫نمایید‬ ‫اعالم‬۲۸‫می‬ ‫را‬ ‫جسم‬ ‫که‬ ‫کسانی‬ ‫از‬‫قادر‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬ ‫کشند‬
‫قادر‬ ‫که‬ ‫بترسید‬ ‫او‬ ‫از‬ ‫مترسید؛‬ ،‫نیستند‬ ‫روح‬ ‫کشتن‬ ‫به‬
‫هالک‬ ‫جهنم‬ ‫در‬ ‫را‬ ‫شما‬ ‫جسم‬ ‫هم‬ ‫و‬ ‫روح‬ ‫هم‬ ‫است‬
.‫کند‬۲۹‫یک‬ ‫به‬ ‫گنجشک‬ ‫دو‬ ‫آیا‬‫فروخته‬ ‫سیاه‬ ‫پول‬
‫نمی‬‫بدون‬ ‫نیز‬ ‫گنجشک‬ ‫یک‬ ‫حتی‬ ،‫اینهمه‬ ‫با‬ ‫شوند؟‬
‫نمی‬ ‫زمین‬ ‫به‬ ‫شما‬ ‫پدر‬ ‫خواست‬.‫افتد‬۳۱‫سر‬ ‫موهای‬ ‫حتی‬
‫به‬ ‫شما‬.‫است‬ ‫شده‬ ‫شمرده‬ ‫تمامی‬۳۱‫زیرا‬ ،‫مترسید‬ ‫پس‬
.‫است‬ ‫گنجشک‬ ‫هزاران‬ ‫از‬ ‫بیش‬ ‫شما‬ ‫ارزش‬
۳۲«‫هر‬‫در‬ ‫نیز‬ ‫من‬ ،‫کند‬ ‫اقرار‬ ‫مرا‬ ‫مردم‬ ‫نزد‬ ‫که‬
‫است‬ ‫آسمان‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫خود‬ ‫پدر‬ ‫حضور‬‫اقرار‬ ‫را‬ ‫او‬ ،
‫کرد؛‬ ‫خواهم‬۳۳‫هر‬ ‫ّا‬‫م‬‫ا‬‫من‬ ،‫کند‬ ‫انکار‬ ‫مردم‬ ‫نزد‬ ‫مرا‬ ‫که‬
‫را‬ ‫او‬ ،‫است‬ ‫آسمان‬ ‫در‬ ‫که‬ ‫خود‬ ‫پدر‬ ‫حضور‬ ‫در‬ ‫نیز‬
.‫کرد‬ ‫خواهم‬ ‫انکار‬
۳۴«‫آمده‬ ‫که‬ ‫مبرید‬ ‫گمان‬.‫بیاورم‬ ‫زمین‬ ‫به‬ ‫صلح‬ ‫تا‬ ‫ام‬
‫نیامده‬!‫بیاورم‬ ‫شمشیر‬ ‫تا‬ ‫بلکه‬ ،‫بیاورم‬ ‫صلح‬ ‫تا‬ ‫ام‬۳۵‫زیرا‬
‫آمده‬:‫تا‬ ‫ام‬
«”،‫پدر‬ ‫بر‬ ‫را‬ ‫پسر‬
‫و‬ ‫مادر‬ ‫بر‬ ‫را‬ ‫دختر‬