4ο Γυμνάσιο Γλυφάδας

1. ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ

2. Η θανατική ποινή είναι η τιμωρία που επιβάλλεται σε έναν εγκληματία
και έχει να κάνει με την αφαίρεση της ζωής του. Είναι η αυστηρότερη που
μπορεί να επιβληθεί και λέγεται ΄’ εσχάτη των ποινών’’.

3. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η θανάτωση εγκληματιών ήταν πολύ
συνηθισμένη στο παρελθόν από την
αρχαιότητα μέχρι τον 20 αι. Στην αρχαιότητα
συνηθέστεροι τρόποι θανάτωσης ήταν η
σφαγή, ο αποκεφαλισμός. Στην ρωμαική εποχή
διαδόθηκε σε όλη τη Μεσόγειο η μέθοδος της
σταύρωσης και του κατασπαραγμού από τα
θηρία. Στον Μεσαίωνα τιμωρούνταν με θάνατο
στην πυρά.

4. Σε πολλούς πολιτισμούς συνυπήρχαν
διαφορετικά είδη θανάτωσης, ανάλογα με
το διαπραχθέν έγκλημα. Για παράδειγμα
στην Ευρώπη ο θάνατος δι’απαγχονισμού
θεωρείται εξευτελιστικός και προβλεπόταν
για ληστές σε αντίθεση με τον
αποκεφαλισμό, που θεωρείται ευγενής
τρόπος θανάτου, κατάλληλος για
αριστοκράτες. Οι περισσότερες εκτελέσεις
στην ιστορία γίνονταν δημοσίως για
παραδειγματισμό και για επίδειξη της
δύναμης του κράτους.

5. ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
-Συρία
-Ταιβάν
-Ταιλάνδη
-Τζαμάικα
-Τρινιδάδ και Τομπάκο
-Τσαντ
-Υεμένη
Σε 152 χώρες ,σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία δεν είναι πλέον σε ισχύ η θανατική
ποινή. Οι χώρες που έχουν την θανατική ποινή είναι :
-Άγιος Βικέντιος και
Γρεναδίνες
-Αφγανιστάν
-Αντίγκουα και Μπαρμπούντα
-Αίγυπτος
-Αιθιοπία
-Βιετνάμ
-Βόρειος Κορέα
-Γουατεμάλα
-Γουινέα
-Ισημερινή Γουινέα
-Ζιμπάμπουε
-Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
-Ινδία
-Ινδονησία
-Ιράν
-Ιράκ
-Ιαπωνία
-Ιορδανία
-Λαική δημοκρατία του Κονγκό
-Λευκορωσία
-Λίβανος
-Λεσότο
-Λιβύη
-Κατάρ
-Κομόρες
-Κίνα
-Κούβα
-Κοινοπολιτεία της
Ντομίνικα
-Κουβέιτ
-Μαλαισία
-Μογγολία
-Μπαχάμες
-Μπαχρέιν
-Μπαγκλαντές
-Μπαρμπάντος
-Μπελίζε
-Μποτσουάνα
-Νιγηρία
-Ομάν
-Ομοσπονδία Αγ.Χριστοφόρου και Νέβις
-Ουγκάντα
-Πακιστάν
-Παλαιστινιακή Αρχή
-Σάντα Λουσία
-Σαουδική Αραβία
-Σιέρα Λεόνε
-Σιγκαπούρη
-Σομαλία
-Σουδάν
-Συνεργατική Δημοκρατία της Γουιάνας

7. Υπάρχουν διάφορα είδη θανατικής ποινής, ανάλογα με
τους νόμους των χωρών οι οποίες την εφαρμόζουν.
Παραδείγματα είναι :
-Τυφεκισμός
-Θανατηφόρος ένεση
-Ηλεκτρική καρέκλα
-Απαγχονισμός
-Αποκεφαλισμός ή καρατόμηση
Παλαιότερα είδη θανάτωσης είναι :
-Ανασκολοπισμός ή παλούκωμα
-Διαμελισμός
-Εντοιχισμός
-Κατασπαραγμός από ζώα
-Καταβαράθρωση
-Καύση
-Σταύρωση
ΤΡΟΠΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ

8. ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Οι εκτελέσεις στην Α’ Ελληνική Δημοκρατία γίνονταν με τυφεκισμό,
ωστόσο όταν η μονομαχία εισήχθη από τον ποινικό κώδικα το 1834, ο
αποκεφαλισμός με γκιλοτίνα έγινε η μόνη μορφή εκτέλεσης. Το 1847
οι δυσκολίες της διαθεσιμότητας της γκιλοτίνας οδήγησαν την
κυβέρνηση στον ορισμό του τυφεκισμού ως εναλλακτική μέθοδο
εκτέλεσης.

9. Η τελευταία εκτέλεση με
γκιλοτίνα έγινε το
1913.Η τελευταία
εκτέλεση έγινε στις
25/08/1972. Ο 27χρονος
Βασίλης Λυμπέρης
εκτελέστηκε με
τυφεκισμό για την
δολοφονία της
γυναίκας, της πεθεράς
και των δύο παιδιών
του. Η θανατική ποινή
καταργήθηκε σε
περιόδους ειρήνης εκτός
από το έγκλημα της
εσχάτης προδοσίας σε
περιόδους πολέμου
σύμφωνα με το
σύνταγμα του 1975. Η
Ελλάδα κατάργησε τη
θανατική ποινή για τα
εγκλήματα το 2004.

11. ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ
Οι ανθρώπινες κοινωνίες σε όλα τα στάδια της ιστορικής εξέλιξης τους,
συνοδεύονται από τη βία και το έγκλημα ενώ η αντιμετώπιση τους καθώς
και η τιμωρία των εγκληματιών αποτέλεσαν ζητήματα προβληματισμού
από πολύ νωρίς.
Η εφαρμογή της θανατικής ποινής ή όχι αποτελεί μέχρι σήμερα ένα
αμφιλεγόμενο ζήτημα που διχάζει κοινή γνώμη, πολιτικούς και
επιστήμονες. Συγκεκριμένα η θανατική ποινή τυγχάνει υποστήριξης από
μεγάλη μερίδα πολιτών, καθώς θεωρείται σύμβολο ασφάλειας αλλά και
βέβαιος τρόπος περιστολής της εγκληματικότητας. Όσον αφορά τους
πολιτικούς, αντιμετωπίζουν το θέμα βάση των ιδεολογικών αντιλήψεων
που εκφράζει το πολιτικό κόμμα στο οποίο ανήκουν ενώ οι επιστήμονες
προσπαθούν να λύσουν το ζήτημα χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό
επιχειρημάτων από επιστήμες καταλήγοντας εν τέλει να παραμείνουν
χωρισμένοι στους υποστηρικτές της και αυτούς που τάσσονται υπέρ της
κατάργησης της.

12. ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ
Α) Η θανατική ποινή έχει απίστευτη εκφοβιστική και
προληπτική δύναμη καθώς ο φόβος της ποινής του θανάτου
αποθαρρύνει τον εγκληματία από την τέλεση εγκλήματος.
Πολλοί αναφέρουν ότι ακόμα και η φυλάκιση λειτουργεί
αποτρεπτικά για τους μελλοντικούς εγκληματίες, πόσο μάλλον
η γνώση ότι μετά την τέλεση της πράξης τους περιμένει η
εκτέλεση. Αν λοιπόν τιμωρούνταν τόσο αυστηρά κάποια
εγκλήματα πολλοί που τώρα εκτελούν αξιόποινες πράξεις
σίγουρα θα αποθαρρύνονταν.

13. Β)Η ισάξια τιμωρία είναι η μόνη που
αρμόζει σε άτομα που έχουν
αφαιρέσει κάποια ανθρώπινη ζωή
αλλά και σε περιπτώσεις άλλων
εγκλημάτων που πλήττουν σοβαρά
μια ανθρώπινη ζωή όπως είναι οι
βασανισμοί, οι βιασμοί, η
παιδεραστία, η εμπορία ναρκωτικών
κ.τ.λ.
Γ)Η δικαίωση της οικογένειας του
θύματος επέρχεται μόνο με τη
θανάτωση του δράστη. Κυρίως σε
περιπτώσεις δολοφονιών η θανατική
ποινή έχει διπλό ρόλο και
ανακουφίζει ψυχικά την οικογένεια
του θύματος αλλά και αποφεύγονται
φαινόμενα αυτοδικίας που
παρατηρούνται σε τέτοιες
περιπτώσεις.

14. Δ)Η ισόβια κάθειρξη (που είναι 20 χρόνια) που απειλεί σήμερα τα βαρύτερα των
εγκλημάτων δεν εγγυάται ότι ο δράστης δεν θα ξαναπροβεί στην τέλεση του ίδιου
εγκλήματος. Η ισόβια κάθειρξη μπορεί να μετατραπεί ή να εξαγοραστεί και μπορεί ο
δράστης σε λίγα χρόνια να είναι ελεύθερος. Η ισόβια κάθειρξη δεν μπορεί να
εγγυηθεί ότι ο δράστης δεν θα διαπράξει το ίδιο έγκλημα. Μόνο η θανατική ποινή
είναι τελεσίδικη και δεν αφήνει κανένα περιθώριο στο δράστη.
Ε)Η θανατική ποινή με την προϋπόθεση ότι γίνεται άμεσα δεν επιβαρύνει το κράτος
οικονομικά. Ο μακροχρόνιος εγκλεισμός κάποιου επιτείνει το φαινόμενο της
υπερφόρτωσης των σωφρονιστικών ιδρυμάτων έτσι ώστε να επικρατούν άθλιες και
απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Έτσι κάθε άλλο παρά σωφρονίζει η τιμωρία που
έχει επιβληθεί.

15. ΣΤ) Αναβαθμίζει το κύρος της πολιτείας ,αφού προστατεύει με
δραστικά μέσα τους πολίτες. Έχει καθήκον να διαμορφώσει
αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες της και να τιμωρήσει αυτούς
που επιλέγουν να μη συμμορφωθούν με τους νόμους της και
καταλήγουν να αποτελούν κίνδυνο για τους πολίτες της.
Ζ) Το ανεπανόρθωτο της θανατικής ποινής είναι παραπλανητικό
επιχείρημα. Κάθε ποινή, όταν εκτελείται, δεν είναι επανορθώσιμη
(εκτός της χρηματικής).
Η) Αποκαθιστά το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

16. ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ
Α) Η θανατική ποινή δεν προλαμβάνει κανένα έγκλημα.
Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ψυχρούς ή φανατισμένους
δολοφόνους, οι οποίοι δεν υπολογίζουν καθόλου τη θανατική
ποινή ,αφού πολλοί από αυτούς δεν διστάζουν να συμμετέχουν
ακόμη και σε επιχειρήσεις αυτοκτονίας. ’Αλλωστε και οι
στατιστικές πολλών χωρών έδειξαν ότι μετά την κατάργηση της
θανατικής ποινής δεν αυξήθηκαν τα κακουργήματα.
Β)Η επιβουλή της θανατικής ποινής δεν αποτελεί πράξη
σωφρονισμού αλλά εκδίκησης. Το σύστημα ‘’ οφθαλμός αντί
οφθαλμού’’ είναι αναχρονιστικό και δεν μπορεί να εφαρμόζεται
στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες. Δεν μπορεί η κοινωνία
να εφαρμόζει ως ποινή την ίδια η εγκληματική πράξη για την
οποία κατηγορεί και καταδικάζει το δράστη καθώς έτσι
δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος βίας. Έτσι το κράτος
μετατρέπεται σε ένα νομιμοποιημένο δολοφόνο.

17. Γ) Μπορεί να επέρχεται ψυχική δικαίωση της οικογένειας του θύματος αλλά με το θάνατο του
δράστη το θύμα δεν επιστρέφει στη ζωή. Άλλωστε η θανάτωση του δράστη είναι μια απόφαση
την οποία δεν παίρνει το ίδιο το θύμα. Αλλά η οικογένεια για λογαριασμό του χωρίς να είναι
σίγουρη αν και το θύμα θα είχε την ίδια επιθυμία.
Δ) Ένα από τα μείον της θανατικής ποινής είναι το μη αναστρέψιμο αυτής σε περίπτωση
δικαστικής πλάνης. Παρά την πρόοδο της εγκληματολογίας και της βιοϊατρικής οι οποίες έχουν
ανακαλύψει διάφορες επιστημονικές μεθόδους για την εξιχνίαση εγκλημάτων δεν είναι λίγες οι
περιπτώσεις που αυτές αποδεικνύονται λανθασμένες και οδηγούν σε καταδίκη λάθος
ανθρώπων.

18. Ε) Η λειτουργία των φυλακών μπορεί να είναι οικονομικά
επιβαρυντική για το κράτος ,αποτελεί όμως ένα ‘’αναγκαίο
κακό’’ ,μία βασική προϋπόθεση για την προστασία των
πολιτών από άτομα που αποτελούν απειλή για το
κοινωνικό σύνολο. Άλλωστε η οικονομική επιβάρυνση του
κράτους δεν μπορεί να σταθεί ως επιχείρημα όπως είναι
η αξία της ανθρώπινης ζωής.
ΣΤ) Στηρίζει την αυθεντία της κρατικής εξουσίας. Τα
δικτατορικά, μάλιστα, καθεστώτα προφασιζόμενα την
δημόσια ασφάλεια, την αξιοποιεί για την εξόντωση των
πολιτικών τους αντιπάλων. Τ α αυταρχικά και
ολοκληρωτικά καθεστώτα περιφρονούν την ανθρώπινη
ζωή και δεν την υπολογίζουν καθόλου σε άτομα που
εγκλημάτησαν.

19. Ζ)Η επιβολή της θανατικής ποινής, ενώ δεν αποτελεί λύση,
προκαλεί την εσφαλμένη εντύπωση ότι λαμβάνονται
σθεναρά μέτρα κατά του εγκλήματος. Έτσι αποσπά την
προσοχή από άλλα πιο σύνθετα μέτρα που είναι αναγκαία
και προλαμβάνουν την εγκληματικότητα.
Η)Η εκτέλεση της θανατικής ποινής αποκτηνώνει αυτούς
που την εκτελούν. Τους εξοικειώνει με την ιδέα της
απώλειας της ζωής και απομυθοποιεί την αξία της.

20. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τελικά, πρέπει να γίνει κατανοητό πως η θανατική ποινή δεν παραδειγματίζει αλλά και ούτε
συμβάλλει στην ηθικοποίηση των δραστών. Επομένως, η πολιτεία οφείλει να δώσει
προτεραιότητα στην συνολική αναβάθμιση του σωφρονιστικού συστήματος και να καταργήσει
τη θανατική ποινή. Άλλωστε το θέμα αυτό είναι σύμφυτο με την εδραίωση της ελευθερίας, της
δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

21. Ευχαριστώ για την προσοχή σας και πιστεύω να σας άρεσε.
Ερμής Θέος Γ΄2
Σχολικό έτος :
2017-2018