2. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης η
Κέρκυρα απετέλεσε από τα αρχαία
χρόνια ισχυρό οχυρό και λιμάνι
διαμετακομιστικού εμπορίου,
προσαρμοζόμενη κάθε φορά στις
επικρατούσες συνθήκες. Η προσαρμογή
αυτή αποτελεί ένα συνεχή διάλογο
μεταξύ Ανατολής και Δύσης,
αναδεικνύοντας μια διαχρονική
πολιτιστική αξία για την ιστορία της
αρχιτεκτονικής και της πολεοδομίας.
3. Το τέλος της Ενετοκρατίας βρίσκει την Κέρκυρα στη δύνη των διεθνών
εξελίξεων και η αρχιτεκτονική της φυσιογνωμία προσαρμόζεται στα νέα
δεδομένα.
Επιχειρείται περαιτέρω
καθ΄ ύψος δόμηση της
πόλης με παράλληλη
κατασκευή νέων κτιριακών
συγκροτημάτων (Παλιά
Ανάκτορα, Mon Repos,
Λίστον, Φυλακές κ.α.)
Επίσης συντελείται
μετασκευή ή γκρέμισμα
ορισμένων από τις παλιές
οχυρώσεις για δημιουργία
νέων οδών-εισόδων στην
πόλη, αλλά και κατασκευή
νέων οχυρώσεων σε
προκεχωρημένα σημεία
(περιφερειακά οχυρωματικά
έργα, Φρούριο Γεωργίου στο
Βίδο).
4. Η κεντρική διοίκηση με τη
δραστηριοποίηση ενός στρατιωτικού
σώματος μηχανικών, ανέλαβε το
σχεδιασμό και την επίβλεψη
σημαντικών δημοσίων έργων,
κατασκευή δικτύου αμαξιτών δρόμων,
νοσοκομείου καθώς και το ύψιστης
σημασίας έργο, την υδροδότηση της
πόλης της Κέρκυρας.
Αρχιτεκτονικά η Κέρκυρα του 19ου αιώνα παρουσιάζεται ως μια πόλη με
ομοιογενή αρχιτεκτονική φυσιογνωμία και σ΄ αυτό συνέβαλε
αποφασιστικά η επιβολή το 1827 οικοδομικού κανονισμού, που ευνόησε
όχι τόσο την ανέγερση νέων κατοικιών, αλλά τις επεκτάσεις, προσθήκες
και κυρίως τις παρεμβάσεις στις προσόψεις των κτιρίων.
5. Μετά την Ένωση με την Ελλάδα, η Κέρκυρα συνεχίζει να εμπλουτίζεται
αρχιτεκτονικά με την κατασκευή νέων επιβλητικών κτιρίων (Δημοτικό Θέατρο,
Θέατρο Φοίνικας, Ξενοδοχείο Bella Venezia) χωρίς να μπορέσει να αποφύγει την
καταστροφή πολλών αρχιτεκτονημάτων, είτε λόγω βομβαρδισμών (Β΄ Παγκόσμιος
Πόλεμος), είτε λόγω απερισκεψίας κάποιων Κερκυραίων, είτε για
γεωστρατηγικούς λόγους (ανατίναξη φρουρίου Γεωργίου στο Βίδο). Την περίοδο
αυτή αρχίζει η εκβιομηχάνιση της Κέρκυρας με τη δημιουργία πολλών
εργοστασίων καθώς επίσης και ο φωτισμός της πόλης, πρώτα με φωταέριο και
μετά με ηλεκτρισμό.
Ήδη όμως η Κέρκυρα αποτελεί τουριστικό προορισμό υψηλών προδιαγραφών,
κάτι που διαφαίνεται στα γραπτά των περιηγητών που κατά καιρούς την
επισκέφτηκαν, και από τα τέλη του 19ου αιώνα είναι τόπος αναψυχής εστεμμένων
και άλλων διασημοτήτων, αρχής γενομένης από την Αυτοκράτειρα Ελισάβετ της
Αυστρουγγαρίας, που έκτισε εδώ το φημισμένο θερινό της ανάκτορο, το Αχίλλειο.
6. Η Κέρκυρα, το κυριότερο επτανησιακό κέντρο,
διατηρεί σήμερα, ειδικά η Παλιά Πόλη, σε
ικανοποιητικό βαθμό την πολεοδομική της μορφή,
η οποία διαμορφώθηκε κυρίως την εποχή της
Ενετοκρατίας και μάλιστα σε εποχή ακμής της
Ενετικής μητρόπολης. Κράμα Ενετικής τέχνης και
Βυζαντινής παράδοσης, τα μνημεία της Κέρκυρας
αποτελούν επιτυχημένη συναίρεση των
διαφορετικών στοιχείων της ελληνικής και δυτικής
αρχιτεκτονικής, κατασκευασμένα σύμφωνα με την
τοπική ελληνική αντίληψη σε δυτική μορφολογία,
από ντόπιους τεχνίτες και σύμφωνα με τις ανάγκες
του τόπου. Γι΄ αυτό η σημασία της Κέρκυρας και η
συμβολή της στην ιστορία της αρχιτεκτονικής είναι
πολύτιμη και μοναδική.
7. • Το Αχίλλειο είναι μία από τις γνωστότερες βασιλικές
επαύλεις της Ευρώπης και ίσως το σημαντικότερο
αξιοθέατο αρχιτεκτόνημα της Κέρκυρας που βρίσκεται
παρά τον οικισμό Γαστούρι, περίπου 10 χλμ. από την πόλη
της Κέρκυρας. Η έπαυλη αυτή σχεδιάστηκε από τους
Ιταλούς αρχιτέκτονες Ραφαέλε Καρίττο (Raffaele Caritto)
και Αντόνιο Λάνντι (Antonio Landi) με επόπτη τον πρόξενο
της Αυστρίας στην Κέρκυρα Αlexander Warssderg στην
αρχή, και μετά τον θάνατό του τον βαρώνο Von Bucowitz,
σε πομπηινό ρυθμό και χτίστηκε το 1890 με εξ ολοκλήρου
δαπάνη της αυτοκράτειρας Ελισάβετ της Αυστρίας, η
οποία λόγω της ευαίσθητης υγείας της ζήτησε την
οικοδόμησή της. Την έπαυλη την αφιέρωσε στον Αχιλλέα,
απ’ όπου και το όνομα της, τον περίβολο της οποίας
πλούτισε με αγάλματα από την αρχαία ελληνική
μυθολογία. Εξ αυτών τα πιο γνωστά έργα είναι οι "Επτά
Μούσες" και ο Αχιλλέας Θνήσκων του Χέρτερ.
