Sorpresa, sorpresa. Mercedes Cachaza Platas

1. SORPRESA, SORPRESA!
Por Mercedes Cachaza Platas
Era o ano 1983, cando un respectable número de alumnos non aprobara os
oito cursos da E.X.B. para optar ó Certificado correspondente. A onde irían sen un
certificado de Ensino Xeral Básico? Qué se podería facer con aquelas criaturas?
Pois, ó amparo da Orde Ministerial de 1974, Boletína Oficial do Estado do
cinco de marzo, ó Sr Director D. Antonio Pampín Suárez ocorréuselle crear unha
AULA DE EDUCACIÓN PERMENENTE DE ADULTOS en horario nocturno
para ver se podían sacarse adiante aquel colectivo tan numeroso de rapacería que non
acadara os obxectivos á súa idade. O calendario abarcaría desde o seis de febreiro ata o
31 de maio, un total de 90 horas. O inspector correspondente de E.P.A. era D. Camilo
Ocampo Gómez.
¿Con que profesorado se podería contar? Os que lles daban clase, loxicamente
non estaban dispostos.Entre os restantes: en primeiro lugar tería que ser profesorado
especializado na segunda Etapa da E.X.B.; en segundo aquelas persoas que estiveran
dispostas a sacrificarse en horario nocturno en atender aquel alumnado tan peculiar,
despois de traballar todo o día co alumnado en idade obrigatoria. Case nada!
Despois de moito deliberar e vendo a necesidade, aceptamos dúas profesoras:
Dona María Josefa Abeledoe Abeledo colleu as asignaturas de Letras e Ciencias
Sociais. A unha servidora tocoulle a súa especialidade: Matemáticas e Ciencias da
Natureza.
Aínda conservo as listas do alumnado, 33 en total: dous terzos eran rapaces,
un total de 22; o terzo restante eran rapazas, 11 en total; trece chegaran a oitavo,
cinco de sétimo e o restantes a sexto. Mi madriña! Vaia reto!
Algúns xa se consideraba mozalbetes. Lembro que empezaron as clases co
tono un tanto pasota. Eles estaban feitos uns mozalbetes e eu unha profesora xove e
recén chegada ó Xestal… A ver que pasaría alí? Un día ata houbo quen intentou
poñerse a fumar na clase. Eles estaban armados de valor xuvenil, pero eu aínda estaba
máis de dotes profesionais: carácter non me faltaba; preparación, tampouco, e ganas de
axudarlles, todas, aínda que eles non o comprenderan naquel momento. Así que… Xa
saberían quen era eu! E logo o souberon, porque enseguida lles calmei os ánimos.
Total: a traballar tocaba e así o fixemos. Algúns retiráronse, pero a maioría
seguiron. As calificacións obtidas moi boas non eran; pero… Con moito traballo, con
moito empeño e con moita boa fe, máis do cincuenta por cen conseguiu aprobar.

2. Algún volveu polo Centro pasado un tempo para mostra-lo seu agradecemento
porque grazas a aquel título puido crear a súa propia empresa. Unha puido conserva-la
carteiría que deixaba o seu pai por xubilación. Outra puido empregarse como persoal
laboral na Xunta de Galicia. Outros viñeron busca-lo certificado anos máis tarde.
Outros…
Para min foi unha experiencia máis no terreo profesional e se en algo os
puiden axudar, xa me dou por satisfeita. A intención foi esa. Por outra banda, seguía
cos meus pequerrechos do curso anterior, traballando nun plan experimental que dera
moi bos resultados. É asombrosa a capacidade que teñen os nenos a estas idades
temperás si se lle sabe sacar partido. A min quedáronse moi bos recordos daquel
momento. Espero que a eles, tamén.
Desde Vigo (PADERNE), a día 21 de marzo de 2016
MERCEDES CACHAZA PLATAS