Recommended
More Related Content
What's hot
What's hot (19)
งานนำเสนอ1
- 1. จัดทำำโดย นำงสำวกิจจำทร แป๊ะสมบูรณ์ 15012054 โปรแกรมคอมพิวเตอร์ศึกษำ คณะครุศำสตร์
- 2. 1. 2. เตมีย์ชำ ชนกชำด 3. ดก 4. ก สุวรรณสำมช เนมิรำชชำดก 5. ำดก 6. มโหสถชำด ภูริทัตชำดก 7. ก 8. จันทชำดก นำรทชำดก 9. 10. วิฑูรชำดก เวสันดรชำ ดก
- 4. พระเจ้ำกำสิกรำช ครองเมืองชือว่ำ พำรำณสี ่ มีพระมเหสี พระนำมว่ำ จันทรเทวี พระรำชำไม่มีพระรำชโอรสที่จะครองเมืองต่อ จำกพระองค์ จึงโปรดให้ พระนำงจันทรเทวีทำำพิธีขอพระโอรสจำกเทพเ จ้ำ พระนำงจันทรเทวีจึงทรงอธิษฐำนว่ำquot;ข้ำพเจ้ำ ได้รักษำศีล บริสทธิ์ตลอดมำ ุ ขอให้บญกุศลนี้บันดำลให้ข้ำพเจ้ำมีโอรสเถิด ุ quot; ด้วยอำนุภำพแห่งศีลบริสทธิ์ ุ พระนำงจันทรเทวีทรงครรภ์ และประสูติพระโอรสสมดังควำมปรำถนำ พระโอรส มีรูปโฉม งดงำมยิ่งนัก ทั้งพระรำชำพระมเหสี และประชำชนทั้งหลำย
- 5. คคล ได้กรำบทูล พระรำชำว่ำ พระโอรสองค์นี้มีลักษณะประเสริฐ เมื่อเติบโตขึ้น จะได้เป็นพระรำชำธิรำชของมหำทวีปทั้ง สี่ พระรำชำทรงยินดี เป็นอย่ำงยิ่ง และทรงเลือกแม่นมที่มีลักษณะดีเลิศตำม ตำำรำ จำำนวน 64 คน เป็นผู้ปรนนิบัติเลี้ยงดูพระเตมีย์กุมำร วันหนึง ่ พระรำชำทรงอุ้มพระเตมีย์ไว้บนตัก ขณะที่กำำลัง พิพำกษำโทษผู้ร้ำย 4 คน พระรำชำตรัสสั่งให้เอำหวำย ที่มีหนำมแหลมคมมำเฆี่ยนผู้ร้ำยคนหนึ่ง แล้วส่งไปขังคุก
- 6. ทรงคิดว่ำ quot;ถ้ำเรำโต ขึ้นได้เป็นพระรำชำ เรำก็คงต้องตัดสินโทษผู้ร้ำยบ้ำงและคงต้ องทำำบำป เช่นเดียวกันนี้ เมื่อเรำตำยไป ก็จะต้องตกนรกอย่ำงแน่นอนquot; เนื่องจำกพระเตมีย์เป็นผู้มีบุญ จึงรำำลึกชำติได้และทรงทรำบว่ำ ในชำติก่อนได้เคยเป็นพระรำชำครองเมื อง และได้ตัดสินโทษ ผูร้ำยอย่ำงเดียวกันนี้ ้ เมื่อพระองค์สิ้นพระชนม์จึงต้องตกนรก อยู่ถึง 7,000 ปี ได้รับควำมทุกข์ทรมำณเป็นอันมำก พระเตมีย์ทรงมีควำมหวำดกลัวอย่ำงยิ่ง
- 7. quot;หำกพระองค์ทรงหวั่นที่จะกระทำำบำป ทรงหวั่นเกรงว่ำจะตกนรก ก็จงทำำเป็น หูหนวก เป็นใบ้ และเป็นง่อยเปลี้ย อย่ำให้ชนทั้งหลำย รู้ว่ำพระองค์เป็นคนฉลำด เป็นคนมีบญ ุ พระองค์ จะต้องมีควำมอดทน ไม่ว่ำจะได้รับควำมเดือดร้อนอย่ำงใดก็ต้อง แข็งพระทัย ต้องทรงต่อสู้ กับพระทัย ตนเองให้จงได้ อย่ำยอมให้สิ่งหนึ่งสิ่งใดมำชักจูงใจ พระองค์ไปจำกหนทำงที่พระองค์ตั้งพระทัย ไว้ พระเตมีย์กุมำรได้ยินเทพธิดำว่ำดังนั้น
- 8. พระเตมีย์ก็ทำำพระองค์เป็นคนหูหนวก เป็นใบ้ และเป็นง่อย ไม่ร้อง ไม่พูด ไม่หัวเรำะ และไม่เคลื่อนไหว ร่ำงกำยเลย พระรำชำและพระมเหสีทรงมีควำมวิตกกั งวล ในอำกำรของพระโอรส ตรัสสังให้พี่เลี้ยงและแม่นมทดลอง ่ ด้วยอุบำยต่ำงๆ เช่น ให้อดนม พระเตมีย์ก็ทรงอดทน ไม่ร้องไห้ ไม่แสดงควำมหิวโหย ครั้นพระรำชำให้พี่เลี้ยง เอำขนมล่อ พระเตมีย์ก็ไม่สนพระทัย นิ่งเฉยตลอดเวลำ พระรำชำทรงมีควำมหวังว่ำ
- 9. จึงโปรดให้ทดลอง ด้วยวิธีต่ำงๆ เป็นลำำดับ เมื่ออำยุ 2 ขวบ เอำผลไม้มำล่อ พระกุมำรก็ไม่สนพระทัย อำยุ 4 ขวบ เอำของเสวยรสอร่อยมำล่อ พระกุมำรก็ไม่สนพระทัย อำยุ 5 ขวบ พระรำชำให้เอำไฟมำขู่ พระเตมีย์ก็ไม่แสดงควำม ตกใจกลัว อำยุ 6 ขวบ เอำช้ำงมำขู่ อำยุ 7 ขวบ เอำงูมำขู่ พระเตมีย์ก็ไม่หวำดกลัว ไม่ถอยหนีเหมือนเด็กอื่นๆ พระรำชำทรงทดลองด้วยวิธีกำรต่ำงๆเรื่อ
- 10. พระรำชำก็ให้หำบรรดำพรำหมณ์และที่ ปรึกษำทั้งหลำยมำและตรัสถำมว่ำ quot;พวกเจ้ำเคยทำำนำยว่ำ ลูกเรำจะเป็น ผู้มีบุญ เป็นพระรำชำผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อลูกเรำมีอำกำรเหมือนคน หูหนวก เป็นใบ้ และเป็น ง่อยเช่นนี้ เรำจะทำำอย่ำงไรดีquot; พรำหมณ์และที่ปรึกษำพำกันกรำบทูลว่ำ quot;เมื่อตอนที่ประสูตินั้นพระโอรส มีลักษณะเป็นผู้มีบุญ แต่บัดนี้ เมื่อได้กลับกลำยเป็นคนหูหนวก เป็นใบ้ เป็นง่อย ก็กลำยเป็นกำลกิณีจะ ทำำให้บำนเมืองและประชำชนเดือดร้อน ้ ขอให้พระองค์สั่งให้นำำพระโอรสไปฝังที่
- 11. จึงต้องทรงทำำตำมคำำกรำบของพรำหมณ์และ ที่ปรึกษำทั้งหลำย พระนำงจันทเทวีทรงทรำบว่ำ พระรำชำให้นำำ พระโอรสไปฝังที่ปำช้ำ ่ ก็ทรงร้องไห้ครำ่ำครวญว่ำ quot;พ่อเตมีย์ลูกรัก ของแม่ แม่รู้ว่ำลูกไม่ใช่คนง่อยเปลี้ย ไม่ใช่คนหูหนวก ไม่ใช่คนใบ้ ลูกอย่ำทำำอย่ำงนีเลย แม่เศร้ำโศกมำ ตลอดเวลำ ้ 16 ปีแล้ว ถ้ำลูกถูกนำำไปฝัง แม่คงเศร้ำโศกจนถึงตำยได้นะลูกรักquot; พระเตมีย์ได้ยินดังนั้นก็ทรงสงสำรพระมำรดำเป็ นอันมำก ทรงสำำนึกในพระคุณของพระมำรดำ แต่ในขณะเดียวกันก็ทรงรำำลึกว่ำ พระองค์ตั้งพระทัยไว้ว่ำ
- 12. พระรำชำจึงตรัสสั่งให้นำยสำรถีชอ ื่ สุนันทะ นำำพระเตมีย์ขึ้นรถเทียมม้ำ พำไปที่ป่ำช้ำผีดิบ ให้ขุดหลุมแล้วเอำพระเตมีย์โยนลงไปในหลุมเ อำดินกลบเสียให้ตำย นำยสุนันทะจึงทรงอุ้มพระเตมีย์ขึ้นรถเทียมม้ำ พำไปที่ป่ำช้ำผีดิบเมื่อไปถึงป่ำช้ำนำยสุนันทะ ก็เตรียม ขุดหลุมจะฝังพระเตมีย์ พระเตมีย์กุมำรประทับอยู่บนรำชรถ ทรงรำำพึงว่ำ quot;บัดนี้เรำพ้นจำกควำมทุกข์ ว่ำจะต้องเป็นพระรำชำ พ้นควำมทุกข์ว่ำ จะต้องทำำบำป เรำได้อดทนมำตลอดเวลำ 16 ปี ไม่เคยเคลื่อน ไหวร่ำงกำยเลย เรำจะลองดูว่ำ เรำยังคงเคลื่อนไหวได้หรือไม่
- 13. รำำพึงแล้ว พระเตมีย์ก็เสด็จลงจำกรำชรถ ทรงเคลื่อนไหว ร่ำงกำย ทดลองเดินไปมำ ก็ทรำบว่ำ ยังคงมีกำำลังร่ำงกำย สมบูรณ์เหมือนคนปกติ จึงทดลองยกรำชรถ ก็ปรำกฏว่ำทรงมีกำำลังยกรำชรถขึ้นกวัดแกว่ง ได้อย่ำงง่ำยดำย จึงทรงเดินไปหำ
- 14. นำยสุนันทะที่กำำลังก้มหน้ำก้มตำขุดหลุมอ ยู่ พระเตมีย์ตรัสถำม นำยสุนันทะว่ำ quot;ท่ำนเร่งรีบขุดหลุมไปทำำไมquot; นำยสุนันทะตอบ คำำถำมโดยไม่ได้เงยหน้ำขึ้นดูว่ำ quot;เรำขุดหลุมจะฝังพระโอรส ของพระรำชำ เพรำะพระโอรสเป็นง่อย เป็นใบ้ และหูหนวก พระรำชำตรัสสั่งให้ฝัง เสีย จะได้ไม่เป็นอันตรำยแก่บำนเมืองquot; ้ พระเตมีย์จึงตรัสว่ำ quot;เรำไม่ได้เป็นใบ้ ไม่ได้หูหนวก และไม่ง่อยเปลี้ย
- 15. quot;ท่ำนเป็นใคร ท่ำนมีรูปร่ำง งำมรำวกับเทวดำ ท่ำนเป็นเทวดำหรือ หรือว่ำเป็นมนุษย์ ท่ำนเป็นลูกใคร ทำำอย่ำงไร เรำจึงจะรู้จักท่ำนquot; พระเตมีย์ตอบว่ำ quot;เรำคือเตมีย์กุมำร โอรสพระรำชำ ผูเป็นนำยของท่ำน ้ ถ้ำท่ำนฝังเรำเสียท่ำนก็จะได้ชอว่ำ ื่ ทำำสิ่งที่ไม่เป็นธรรม พระรำชำเปรียบเหมือนต้นไม้ ตัวเรำเปรียบเหมือนกิ่งไม้ ท่ำนได้อำศัยร่มเงำไม้ ถ้ำท่ำนฝังเรำเสีย ท่ำนก็ได้ชื่อว่ำ ทำำสิ่งที่ไม่เป็นธรรม นำยสำรถียังไม่เชื่อว่ำเป็นพระกุมำรที่ตนพำมำ พระเตมีย์ทรง ประสงค์จะให้นำยสำรถีเชื่อ จึงตรัสอธิบำย ให้เห็นว่ำหำก นำยสำรถีจะฝังพระองค์ก็ได้ชื่อว่ำทำำร้ำยมิตร
- 16. หมู่ญำติและประชำชน จะพำกันชื่นชมยกย่อง ผู้ไม่ทำำร้ำยมิตร ย่อมได้รับกำรสักกำระ เพรำะเมื่อสักกำระท่ำนแล้ว ย่อมได้รับกำรสักกำระตอบ เมื่อ เคำรพบูชำท่ำนแล้ว ย่อมได้รับกำรเคำรพตอบ ผู้ไม่ทำำร้ำยมิตร ย่อมรุ่งเรืองเหมือนกองไฟรุ่งโรจน์ ดังเทวดำ เป็นผู้มีมิ่งขวัญสิริมงคลประจำำตนอยู่เสมอ ผู้ไม่ทำำร้ำยมิตร จะทำำกำรใดก็สำำเร็จผล โคจะมีลูกมำก หว่ำนพืชลงในนำ ก็จะงอกงำม แม้จะพลัดตกเหว ตกจำกภูเขำ ตกจำกต้นไม้ ก็จะไม่เป็นอันตรำย ผู้ไม่ทำำร้ำยมิตร ศัตรูไม่อำจข่มเหงได้ เพรำะเป็นผู้มีมิตรมำก เปรียบเหมือนต้นไทรใหญ่ที่มีรำก ติดต่อพัวพัน
- 17. กลับมำพินิจพิจำรณำพระเตมีย์อีกครั้งก็จำำได้ จึงทูลว่ำ quot;ข้ำพเจ้ำจะพำพระองค์กลับวัง ขอเชิญเสด็จกลับไป ครองพระนครเถิดquot; พระเตมีย์ตรัสตอบว่ำ quot; เรำไม่กลับไปวัง อีกแล้ว เรำได้ตัดขำดจำกควำม ยินดีในสมบัติทั้งหลำย เรำได้ตั้งควำมอดทนมำเป็นเวลำถึง 16 ปี อันรำชสมบัติ ทั้ง พระนครและควำมสุข ควำมรื่นเริงต่ำงๆ เป็นของน่ำเพลิดเพลิน แต่ำเรำไม่ปรำรถนำจะหลงอยู่ในควำมเพลิดเพ ลินนั้น ไม่ปรำรถนำจะกระทำำบำปอีก เรำจะไม่ก่อเวรให้เกิดขึ้นอีกแล้ว บัดนี้เรำพ้นจำกภำระนั้นแล้ว เพรำะพระบิดำพระมำรดำ
- 18. ผูที่มีควำมอดทน ย่อมได้รับผลสำำเร็จด้วยดีquot; ้ นำยสุนันทะสำรถีได้ฟังก็เกิดควำมยินดี ทูลพระเตมีย์ว่ำ จะขอบวชอยู่กับพระเตมีย์ในป่ำ แต่พระองค์ เห็นว่ำ หำกนำยสำรถีไม่กลับไปเมือง จะเกิดควำมสงสัยว่ำพระองค์ หำยไปไหน ทั้งนำยสำรถี รำชรถ เครื่องประดับทั้งปวงก็สญหำยไป ู ควรที่นำยสำรถีจะนำำสิ่งของทั้งหลำยกับไปพ ระรำชวัง ทูลเรื่องรำวให้พระรำชำทรงทรำบเสียก่อน แล้วจึงค่อยกลับมำ บวชเมื่อหมดภำระ นำยสุนันทะจึงกลับไปกรำบทูลพระรำชำว่ำ พระเตมีย์กุมำร มิได้วิกลวิกำร
- 19. ประทับอยู่ในบรรณศำลำซึ่งเทวดำ เนรมิตไว้ให้ เมื่อพระบิดำ พระมำรดำเสด็จไปถึง พระเตมีย์จึงเสด็จมำต้อนรับ ทักทำยปรำศรัยกันด้วยควำมยินดี พระรำชำเห็นพระโอรสผนวชเป็นฤำษี เสวยใบไม้ลวก เป็นอำหำร และประทับอยู่ลำำพังในป่ำ จึงตรัสถำมว่ำเหตุใด จึงยังมีผิวพรรณผ่องใส ร่ำงกำยแข็งแรง พระเตมีย์ตรัส ตอบพระบิดำว่ำ quot;อำตมำมีร่ำงกำยแข็งแรง ผิวพรรณผ่องใส เพรำะไม่ต้องเศร้ำโศกถึงอดีต
- 20. ไปครองรำชสมบัติ มีโอรสธิดำ เมื่อชรำแล้วจึงค่อยมำบวช“ พระเตมีย์ตรัสตอบว่ำ quot;กำรบวชของคนหนุ่มย่อมเป็นที่สรรเสริญ ใครเล่ำจะนอนใจได้ว่ำยังเป็นหนุม ่ ยังอยู่ไกลจำกควำมตำย อำยุคนนั้นสั้นนัก เหมือนอำยุของปลำในเวลำที่นำ้ำน้อยquot; พระรำชำตรัสขอให้พระเตมีย์กลับไปครองรำชสมบั ติ ทรงกล่ำวชักชวนให้นึกถึงควำมสุขสบำยต่ำงๆ พระเตมีย์จึงตรัสตอบว่ำ quot;วันคืนมีแต่จะล่วงเลยไป ผูคนมีแต่ จะแก่ เจ็บและตำย จะเอำสมบัติไปทำำอะไร ้ ทรัพย์สมบัติและ ควำมสุขทั้งหลำยเอำชนะควำมตำยไม่ได้
- 21. ทรงประสงค์ที่จะละทิ้งรำชสมบัติออกบวช พระมเหสี และเสนำข้ำรำชบริพำรทั้งปวง รวมทั้งบรรดำ ประชำชนทั้งหลำยในเมืองพำรำณสี ก็พร้อมใจกันออกบวช บำำเพ็ญเพียรโดยทั่วหน้ำกัน เมื่อตำยไปก็ได้ไปเกิดในสวรรค์ พ้นจำกควำมผูกพัน ในโลกมนุษย์ ทั้งนี้เป็นด้วยพระเตมีย์กุมำร ทรงมีควำมอดทนมีควำมตั้งใจ อันมั่นคงแน่วแน่ในกำรที่ไม่ก่อเวร ทำำบำป ทรงมุ่งมั่นอดทน จนประสบผลสำำเร็จดังที่หวัง เหมือนดังที่ทรงรำำพึงว่ำ quot; ผู้ที่ไม่ใจเร็วด่วนได้ ผู้ที่มีควำมอดทน
- 22. คติธรรม : บำำเพ็ญเนกขัมมบำรมี quot;เมื่อมีประสงค์ในสิ่งใดก็สมควรมุ่งมั่นตั้งใ จกระทำำตำมควำมมุ่งหมำยนั้นอย่ำงหนักแ น่น อดทนอย่ำงเพียรพยำยำมเป็นที่สด ุ และควำมพำกเพียรอันเด็ดเดี่ยวแน่วแน่นั้ น ย่อมนำำบุคคลนั้นไปสู่ควำมสำำเร็จอันยิ่งให ญ่อย่ำงแท้จริงquot;