3. Walka z tremą
Powinieneś pokonać tremę w ciągu pierwszych
pięciu minut wystąpienia.
Po ich upływie Twoje zdenerwowanie
przeszkadza zebranym w skupieniu się.
6. Ważne!
Trema, która pozostaje mimo
solidnego przygotowania, ma
pozytywny wpływ – pozwala na
lepszą koncentrację, co jest bardzo
ważne w wystąpieniach publicznych!
7. Przeciwdziałanie stresowi
• Uświadom sobie, co jest Twoim stresorem oraz
Twoje własne emocjonalne i fizyczne reakcje
• Zaobserwuj swoje niepokoje. Nie ignoruj ich.
Nie lekceważ ich
• Ustal, które wydarzenia wywołują w Tobie
niepokój. Jak sobie tłumaczysz znaczenie tych
wydarzeń?
• Zaobserwuj jak Twoje ciało reaguje na stres. Czy
jest to zdenerwowanie a może fizyczny rozstrój?
Jeżeli tak, to jak on przebiega?
• Przygotuj się, bo sukces rodzi kolejny sukces
9. Oddychając automatycznie, robimy 16-
20 wdechów na minutę, co oznacza, że
zużywamy około 5-6 litrów powietrza.
Taka ilość nie wystarczy na długie,
wyczerpujące wystąpienie. Potrzeba na
nie 10-12 litrów. W czasie dynamicznego
przemówienia, wygłaszanego z pełnym
zaangażowaniem, można zużyć nawet
30-50 litrów powietrza, tak jak przy
intensywnym wysiłku fizycznym.
http://gizmodo.pl/wysilek-fizyczny-poprawia-samopoczucie-chwilowo-ale-nie-zwalcza-depresji/
10. Rytm oddechu ma trzy etapy:
wydech – pauza –wdech
Jednak, gdy się stresujemy skracamy
naturalne pauzy
11. Szybkie, płytkie oddechy
towarzyszące stresowi, powodują, że:
• nie artykułujesz słów poprawnie,
• Twój głos drży,
• jest zbyt cichy.
Trema sprawia, że rośnie niebezpieczeństwo
nieprawidłowego oddychania
12. Każdy człowiek jest – świadomie
lub nieświadomie – natychmiast
oceniany po głosie
http://www.franciscomeirino.com/myvoice.html
13. Głos:
Przyczyna sympatii i antypatii.
Oschły, apatyczny, obojętny czy
bezosobowy ma najczęściej działanie
odstraszające.
Przekaźnik emocji i nastrojów.
14. Ćwiczenie
Powiedz zdanie w danym nastroju:
ton lekceważący,
ton zuchwały,
ton wojowniczy,
ton agitatorski,
ton manipulatorski,
ton rzeczowy,
ton nieufny,
ton bojaźliwy,
ton zmęczony,
ton wesoły
15. Ton głosu jest wyznacznikiem
Twojego stosunku do słuchacza
16. Ton neutralny jest punktem
wyjścia w czasie mówienia, jednak
brak tonów wysokich i niskich w
trakcie przemawiania sprawia, że
mowa staje się monotonna.
Zmiana tonu głosu działa
pobudzająco
17. Zróżnicowanie sposobu wymawiania
możliwe jest dzięki modulacji głosu:
• Kiedy głos na końcu zdania
obniża się, wypowiedź
przyjmuje formę rozkazu,
• Kiedy głos na końcu zdania
jest podniesiony, wypowiedź
brzmi raczej jak pytanie.
19. W stopniowym poprawianiu emisji głosu –
wzmacnianiu brzmienia, wykształcaniu
odpowiedniej dykcji, artykulacji i intonacji
– pomoc mogą regularne ćwiczenia.
20. Ćwiczenie
korek w ustach – ma pomóc w artykułowaniu
głosek – wierszyki.
Korek w ustach stanowi dla nas przeszkodę –
staramy się ją pokonać i wzmocnić artykulację.
Efekty słychać po wyjęciu korka
23. Komunikacja, czyli co?
• Porozumienie się między ludźmi nie jest
możliwe, ale jednocześnie nie możemy się nie
komunikować
• Każdy z nas ma własne preferencje dot.
komunikacji (wzrokowe, słuchowe, ruchowe,
czuciowe)
• Komunikacja przebiega jednocześnie na dwóch
poziomach – świadomym i nieświadomym. Jeśli
jest coś ważnego powtórz to dwa razy!
• Lubimy ludzi, którzy są do nas podobni
24. Jak przebiega proces komunikacji?
• Kontakt – interakcja (pierwsze wrażenie,
akceptacja)
• Rozumienie – sens zasysany przez słowa
(warstwa werbalna i niewerbalna)
• Akceptacja
• Działanie
25. Bariery w komunikowaniu? Oczywiście!
• Słuchanie życzeniowe („moje doświadczenie wskazuje co innego”)
• Ignorowanie cudzych opinii (ignorowanie komunikatów niezgodnych z
poglądami słuchacza)
• Postrzeganie rozmówcy (rozmówca nie zawsze przypada słuchaczowi do
gustu (bardzo trudno słucha się takiej osoby – trzeba odsiać to, co ktoś mówi
od jego wizerunku; jest to trudne, ale możliwe, tylko wymaga ogromnie
ciężkiej pracy)
• Wpływ grupy (grupa, z którą się identyfikujemy, ma przełożenie na nasze
postawy)
• Indywidualna interpretacja (to samo nie to samo znaczy)
• Komunikowanie pozawerbalne (wygląd, tembr głosu, modulacja, gra pauzą,
przestrzeń do zagospodarowania)
• Emocje (nastrój zniekształca komunikaty)
• Hałas (każde zakłócenie komunikowani jest „hałasem” – może to być hałas
faktyczny, bądź np. gonitwa myśli)
• Wielkość organizacji (im bardziej złożona organizacja, tym większy problem
komunikacyjny)
29. Jeśli twój rozmówca.. oznacza to albo… albo…
marszczy czoło oburzenie, swędzenie.
unosi brwi niedowierzanie, arogancję, krótkowzroczność.
odwraca wzrok brak zainteresowania, niepewność, obserwację muchy, snucie planów
wakacyjnych.
często mruga oczami nerwowość, zmęczenie, coś w oku.
otwiera usta zdziwienie, zaskoczenie, potrzebę ziewnięcia.
zaciska wargi gniew, zamyślenie, odczuwa ból.
unosi górną wargę pogardę, chęć uśmiechnięcia się.
unosi dolną wargę wątpliwość, pielęgnację ust.
gładzi się po podbródku zamyślenie, zadowolenie, sprawdzenie stanu zarostu.
ma skrępowane ruchy niepewność, za ciasną marynarkę.
kładzie ręce na biodrach chęć zaimponowania, że był sierżantem.
wkłada ręce do kieszeni odprężenie, arogancję, szukanie kluczyków do samochodu.
krzyżuje ręce na piersi pokorę, ćwiczenie jogi.
zaciera ręce zadowolenie z siebie, poszukiwanie łazienki.
35. 4 kryteria przemówienia, czyli filary
wspierające rozumienie:
• Prostota w formułowaniu wypowiedzi,
• przejrzysta forma tekstu,
• dodatkowe czynniki stymulujące,
• zwięzłość.
36. Prostota wypowiedzi powoduje, ze
słuchacze wszystko rozumieją –
tłumacz terminy naukowe!
Piedestałem powyższego założenia jest, bądź co bądź, archaiczna metodyka
współśrodkowości, zatem idea ta, nawiązując to inkoherentnej paraleli, pozbawiona
jest wątku lokalnego.
I tu się przedmówca myli gdyż implementarnie komplementarny suplement
wertykalnie polatywny, zanurzany w uniwersum prakseologicznego pragmatyzmu
retrospektywnego deterministycznie statyczny w ośrodku metodologii perceptualnej
pasywnie jest adhezyjnie koherentny w stosunku do struktur mezomerycznych i się
nie incydybuje w kategoriach absolutu na współ z polatywnym determinizmem.
37. Prosta struktura da mówcy pewność, że słuchacze
będą w stanie nadążyć za tokiem jego myślenia.
Przejrzystość przemówienia można osiągnąć m.in.
dzięki stosowaniu krótkich pauz.
38. Warto posługiwać się obrazowym językiem i
wprowadzić do przemówienia elementy
wizualizacji, np.:
• trzeba obchodzić się z nim jak z jajkiem,
• jest aksamitny w dotyku,
• czuję się jak piąte koło u wozu.
39. Przekazuj jak najwięcej informacji,
używając jak najmniejszej liczby słów,
krótko i zwięźle. Ogranicz się do spraw
najistotniejszych. Pomiń dygresje.
40. Warunkiem powodzenia w wygłaszaniu
przemówień, jest zebranie informacji na
temat audytorium oraz dostosowanie
się do jego potrzeb.
42. Triada skutecznych wystąpień
• Opanowanie (nie tylko nerwów, ale również
przestrzeni)
• Przygotowanie (co będziemy mówić? Do kogo?
W jaki sposób? Hasłowa informacja na papierze –
choćby tylko „odwagi!”)
• Opracowanie odpowiednich technik (głos,
urozmaicenie, słowa i zdania, kontakt wzrokowy,
gestykulacja, postawa, sposób mówienia)
M. Armstrong, Możesz być jeszcze lepszym menadżerem, Warszawa 2002
44. …zanim zaczniesz przemawiać a vista:
• Przeanalizuj widownię
• Określ cel swojej wypowiedzi
• Nie odbiegaj od sedna sprawy
• BEZ ANEGDOT
• Dobrze rozplanuj swą wypowiedź
• Nie pomijaj nikogo
• Bądź kulturalny
45. Rozwiązywanie konfliktów
• Stosuj parafrazę
• Bądź spokojny i opanowany
• Miej dobre chęci
• Szukaj meritum
46. Pamiętaj!
Konflikt jest zaburzeniem w komunikacji. Uspokój
emocje (stoicki spokój), wyjaśnij sporne kwestie.
Gdy ktoś nas atakuje, by uniknąć ping ponga
odpowiadamy raz, drugi, a następnie przenosimy
rozmowę na inny grunt (np. nie chciałbym wszystkich
nużyć, dlatego też odpowiem na Pana pytanie w
przerwie).
47. Postępowanie z trudnym rozmówcą:
• Daj mu się wystrzelać (w odpowiednim
momencie należy to ukrócić, by druga osoba nie
zawładnęła naszą prezentacją)
• Uważaj z regułą „lustrzanego odbicia” (osoba
dynamiczna mówi bardzo wolno do flegmatyka –
nie jest spójne i dobrze widziane)
• Zacznij od tego, na co rozmówca łatwo się
zgodzi – co nie stanowi przedmiotu
bezpośredniego sporu. Wtedy łatwiej będzie mu
zgodzić się na kolejne punkty (pamiętajmy o
pauzie, nie zagadujmy ważnych punktów)
49. Pamiętaj!
• Ćwicz
• Mów na temat
• Poznaj swoich słuchaczy
• Ustal swój cel
• Przygotuj się (uzgodnienie wystąpienia, zebranie
informacji, wybór tematu, uporządkowanie, notatki,
materiały pomocnicze, próba generalna, sprawdzenie na
miejscu)
• Przećwicz swoje wystąpienie
M.Armstrong, Możesz być jeszcze lepszym menadżerem, Warszawa 2002
