Good Stuff Happens in 1:1 Meetings: Why you need them and how to do them well
ARTROKINEMATYKA ACJ OBRAZOWANA PRZY POMOCY USG PODCZAS STOSOWANIA TECHNIK TRAKCYJNYCH TERAPII MANUALNEJ
1. ARTROKINEMATYKA STAWU BARKOWOOBOJCZYKOWEGO OBRAZOWANA PRZY POMOCY
ULTRASONOGRAFII PODCZAS STOSOWANIA TECHNIK
TRAKCYJNYCH TERAPII MANUALNEJ
Tomasz Marciniak
Wydział Rehabilitacji
Konferencja Studenckich Kół Naukowych
AWF Warszawa, 7 czerwca 2013
Studenckie Koło Naukowe Biomechaniki, opiekun koła: prof. dr hab. Andrzej Wit
2. WSTĘP
/TRAKCJA/
DEFINICJA
Niefizjologiczny ruch przesunięcia powierzchni stawowych
wykonywany prostopadle do powierzchni wklęsłej
ZASTOSOWANIE
przeciwbólowo;
rozgrzewka przed mobilizacją;
mobilizacja (rozciąganie torebki stawowej)*;
CECHY STAWU BARKOWO-OBOJCZYKOWY (ACJ)
wyrostek barkowy - powierzchnia wklęsła;
przebieg linii stawowej skośny (osobniczo zmienny);
3. WSTĘP
/ULTRASONOGRAFIA/
ZALETY USG
nieinwazyjnośd;
dynamiczne badanie;
niski koszt;
PRZEGLĄD LITERATURY USG ACJ
pomiar przestrzeni stawowej (Neumann i wsp., 1992);
charakterystyka biometryczna (Poncelet i wsp., 2003);
ocena echogeniczności struktur (Schmidt i wsp., 2004);
4. WSTĘP
/USG PODCZAS TRAKCJI/
Zgodnie ze stanem wiedzy, brakuje doniesieo dotyczących
obrazowania ultrasonograficznego ACJ podczas
wprowadzania trakcji.
Park i wsp. (2009)
Prowokacyjne testy diagnostyczne ACJ
5. CEL
Cel poznawczy
Zobrazowanie zjawisk artrokinematycznych ACJ podczas trakcji
Cel praktyczny
Wybór i rekomendacja kliniczna technik, za kryterium przyjmując
największą separację przestrzeni stawowej
6. MATERIAŁ
/GRUPA BADANA/
W badaniach wzięło udział trzynaścioro ochotników – sześd
kobiet i siedmiu mężczyzn. W sumie dokonano pomiarów
13 asymptomatycznych stawów barkowo-obojczykowych.
Tabela 1. Charakterystyka grupy badanej
n=13
x±SD
wiek [lata] masa [kg] wysokośd *m+
25,4±3,5
74,5±14,3
177,7±8,3
7. METODY
/BADANIE/
Podmiotowe (wywiad)
Ból ACJ, GHJ (VAS);
Urazy ACJ, GHJ;
Przedmiotowe (badanie kliniczne)
KRYTERIA WYKLUCZENIA
•ROM GHJ (ELEV ABD-S-F/F/E/ABD/ADD/ER/IR);
(+) wywiad
•Test Paxinos;
oraz
•Test O’Brien’a;
(+) badanie kliniczne
•Oporowane odwiedzenie horyzontalne;
i/lub
•Bad Cop Test;
(+) badanie USG
•Palpacja ACJ;
USG
Dodatkowo przed przystąpieniem do badania, operator dokonał oględzin
GHJ, ACJ oraz okolicznych struktur przy pomocy ultrasonografu.
15. METODY
/ANALIZA STATYSTYCZNA - Statistica v.7.0/
wartości bezwzględne różnic położenia wybranych punktów
|Δx|, |Δy| oraz wielkośd przestrzeni stawowej |Δl|
analiza zgodności z rozkładem normalnym –
test Shapiro-Wilk’a
różnice dla zmiennych niezależnych - test Kruskal’a-Wallis’a
16. WYNIKI - |Δx|
Histogram (dane 4v*52c)
|Δx| = 52*2*normal(x; 13,8019; 4,941)
10
9
8
Wartość p dla porów nań w ielokrotnyc h (dw ustronyc h); Δx | (dane)
|
Zmienna niezależna (grupująca):ramka-wąsy (dane 4v*52c)
TECHNIKI
Wykres
Test Krus kala-Wallisa: H ( 3, N= 52) =13,43021 p =,0038
26
|Δx|: KW-H(3;52) = 13,4302; p = 0,0038; F(3;48) = 4,9948; p = 0,0043
Zależna:
RP
IA OM A24
C
L AC
B AC
|Δx |
R:31,538 R:36,462 R:18,846 R:19,154
22
RP
1,0000
0,1964
0,2232
20
IA OM A C
1,0000
0,0183
0,0216
18
L AC
0,1964
0,0183
1,0000
16
B AC
0,2232
0,0216
1,0000
7
6
5
Liczba obs.
4
3
2
1
Δx|
|
0
2
|Δx|:
4
6
8
SW-W = 0,9755; p = 0,3545
10
12
14
16 12 18
14
|Δx|
20
22
24
26
28
10
8
6
4
2
RP
IAOM AC
L AC
TECHNIKI
B AC
Mediana
25%-75%
Zakres nieodstających
Odstające
Ekstremalne
17. WYNIKI - |Δy|
Histogram (dane 4v*52c)
|Δy| = 52*1*normal(x; 2,95; 2,0553)
16
14
Wartość p dla porów nań w ielokrotnyc h (dw ustronyc h); Δy| (dane)
|
Zmienna niezależna (grupująca): TECHNIKI
Wykres ramka-wąsy (dane 4v*52c)
10
Test Krus kala-Wallisa: H ( 3, N= 52) =6,028061p p 0,1103; F(3;48) = 2,6457; p = 0,0596
=,1103
|Δy|: KW-H(3;52) = 6,0281; =
Zależna:
RP
IA OM A C
L AC
B AC
|Δy|
R:30,731 R:30,962 R:18,231 R:26,077
8
RP
1,0000
0,2128
1,0000
IA OM A C
1,0000
0,1933
1,0000
6
L AC
0,2128
0,1933
1,0000
B AC
1,0000
1,0000
1,0000
4
12
10
8
Liczba obs.
6
4
2
| yΔ
|
0
-1
|Δy|:
0
1
2
SW-W = 0,9399; p = 0,0111
3
4
5
|Δy|
6
7
8
9
10
11
2
0
-2
RP
IAOM AC
L AC
TECHNIKI
B AC
Mediana
25%-75%
Zakres nieodstających
Odstające
Ekstremalne
18. WYNIKI - |Δl|
Histogram (dane 4v*52c)
|Δl| = 52*0,5*normal(x; 1,0269; 1,3221)
14
12
10
8
Liczba obs.
6
4
2
|l Δ
|
Wartość p dla porów nań w ielokrotnych (dw ustronych); Δl| (dane)
|
Zmienna niez ależna (grupująca): TECHNIKI
Wykres ramka-wąsy (dane 4v*52c)
7
Test Krus kala-Wallisa: H ( 3, N= 52) =31,89409 p =,0000 = 6,2252; p = 0,0012
|Δl|: KW-H(3;52) = 31,8941; p = 0,0000006; F(3;48)
Zależna:
RP
IA OM A C
L AC
B AC
6
|Δl|
R:7,0000 R:27,385 R:35,654 R:35,962
RP
0,0036
0,0000
0,0000
5
IA OM A C
0,0036
0,9851
0,8943
4
L AC
0,0000
0,9851
1,0000
B AC
0,0000
0,8943
1,0000
3
0
-1,0 -0,5 0,0
|Δl|:
0,5
1,0
1,5
SW-W = 0,762; p = 0,00000009
2,0
2,5
3,0
|Δl|
3,5 4,0
2
4,5
5,0
5,5
6,0
6,5
7,0
1
0
-1
RP
IAOM AC
L AC
TECHNIKI
B AC
Mediana
25%-75%
Zakres nieodstających
Odstające
Ekstremalne
19. DYSKUSJA
BADANIA WŁASNE:
• 5,7±2,0 mm
DANE LITERATUROWE:
• 3,1±0,8 mm (Petersson i wsp., 1983);
• 5,5±1,4 mm (Poncelet i wsp., 2003);
• 5,2±1,2 mm (Schmidt i wsp., 2004);
• 8,1±1,8 mm (Park i wsp., 2009);
20. DYSKUSJA
Park i wsp., (2009) vs. Badania własne
ELEMENTY WSPÓLNE:
• ACJ;
• USG przestrzeni stawowej;
• badanie dynamiczne;
RÓŻNICE W CELU BADAO:
• testy prowokacyjne - ↓ przestrzeni stawowej;
• techniki trakcyjne - ↑ przestrzeni stawowej;
21. WNIOSKI
1. Zastosowane techniki trakcyjne wprowadzają
trójpłaszczyznowy ruch na poziomie ACJ.
2. Istotnośd zmiany wektora składowego |Δx| nie wpłynęła na
zmianę wektora wypadkowego |Δl|.
3. Technika L AC doprowadziła do znacznego zmniejszenia
przestrzeni stawowej zamykając ACJ, czyli działając przeciwnie
do założeo teoretycznych trakcji.
22. PIŚMIENNICTWO
Poncelet E., Demondion X., Lapegue F., Drizenko A., Cotton A., Francke J.-P. (2003)
Anatomic and biometric study of the acromioclavicular joint by ultrasound. Surg Radiol
Anat 25:439–445.
Schmidt W.A., Schmidt H., Schicke B., Gromnica-Ihle E. (2004) Standard reference values
for musculoskeletal Ultrasonography. Ann Rheum Dis 63:988–994.
Park G.Y., Park J.H., Bae J-H. (2009) Structural changes in the Acromioclavicular Joint
Measured by Ultrasonography During Provocative Tests. Clinical Anatomy 22:580–585.
Petersson C.J., Redlund-Johnell I. (1983) Radiographic joint space in normal
acromioclavicular joints. Acta Orthop Scand 54:431.
Urban M., Hofmann S., Tschauner C., Czerny C., Neuhold A., Kramer J. (1998)
MRI arthrography in labrum lesions of the hip joint. Method and diagnostic value.
Orthopade 27(10):691-8.
23. PIŚMIENNICTWO
Berkowitz J.F., Kier R., Rudicel S. (1991) Plantar fasciitis: MR imaging. Radiology
179:665–667.
Schweitzer M.E., van Leersum M., Ehrlich S.S., Wapner K. (1994) Fluid in normal and
abnormal ankle joints: amount and distribution as seen on MR images. AJR Am J
Roentgenol 162:111–114.
Moss S.G., Schweitzer M.E., Jacobson J.A., Brossmann J., Lombardi J.V., Dellose S.M.
(1998) Hip joint fluid: detection and distribution at MR imaging and US with cadaveric
correlation. Radiology 208:43–48.
Hodler J., Loredo R.A., Longo C., Trudell D., Yu J.S., Resnick D. (1995) Assessment of
articular cartilage thickness of the humeral head: MR-anatomic correlation in cadavers.
AJR Am J Roentgenol 165:615–620.
współpraca z Maciejem Brożyńskim oraz Piotrem Godkiem (SMC)
trakcja – translacja artrokinematyczna wykonywna prostopadle do powierzchni wklęsłej;translacja artrokinematyczna – niefizjologiczny ruch przesunięcia powierzchni stawowych względem siebie bez uwzględnienia ich krzywizn;mobilizacja* - prawdziwe dla stawów, gdzie możliwa jest separacja partnerów kostnych – ACJ do nich należy;wyrostek barkowy – wklęsła powierzchnia, obojczyk – wypukła;linia stawowa – ważna palpacja dla jej określenia; najczęściej skośny w kierunku czaszkowo-boczny – ogonowo-przyśrodkowy
Parktesty prowokacyjne:bierna ER GHJ;bierne przywiedzenie horyzontalne GHJ (cross body adduction);test kompresyjny (active compression test).
RP - leżenie tyłem, kkg wzdłuż tułowia;głowica – dla optymalnej projekcję podczas chwytu terapeuty;projekcja – literatura mówi o 2 (górną i przednio-górną), tu zastosowano górną, czyli wzdłuż długiej osi obojczyka;
Przestrzeń stawową zdefiniowano, jako odległość (l) [mm] pomiędzy dwoma najbardziej wystającymi punktami (krawędziami) kostnymi na wyrostku barkowym (x1,y1) oraz obojczyku (x2,y2) widocznymi na zdjęciu USG (Poncelet i wsp., 2003).Przestrzeń stawowa głęboka – odległość pomiędzy dwoma głębokimi stawowymi krawędziami kostnymiPrzestrzeń stawowa powierzchowna - odległość pomiędzy dwoma punktami stycznymi do obu powierzchniowych kostnych krawędzi stawowych
x – przemieszczenie poziomey - przemieszczenie pionowel – zmiana wartości wypadkowej
Wartości krytyczne
Parkn=80przestrzeń głęboka;celem badań była klasyfikacja testów prowokacyjnych na podstawie zmniejszenia przestrzeni stawowej;brak istotności na poziomie zmniejszenia przestrzeni stawowej podczas biernego przywiedzenia horyzontalnego i testu kompresyjnego;
2. mankamentem techniki B AC, okazały się parestezje zgłaszane przez pacjentów w trakcie jej utrzymania – wskazania do zmiany pozycji wyjściowej, aby zmniejszyć dolegliwości, które stanowiły główne ograniczenie utrzymania przez pacjenta