De meeste ongevallen met koninklijke wagens vallen doorgaans mee . Maar 14 september 1962 is een echte onheilsdag. Die dag bestuurt ‘koninklijke chauffeur’ André Piens de koninklijke wagen. Achterin zitten een piepjonge Filip en Astrid. Kindermeisje ‘nurse’ Bernadette Deswaef reist uiteraard mee. De chauffeur rijdt van Massa naar Firenze in Italië. In Migliarino Pisano bij Pisa gaat het mis. Piens rijdt een Italiaanse voetganger dood. De man heet Italo Demarie en is een plaatselijke bejaarde landbouwer. In de koninklijke wagen breekt er paniek uit. Filip is zelfs licht gewond aan de knie. Maar de tocht wordt onverwijld verdergezet met een huurwagen. In het voorjaar van 1965 wordt de zaak voor de rechtbank van Pisa gebracht. Piens wordt er verdedigd door Angelo Adorni Braccesi, voorzitter van de Automobil Club van Pisa. ‘Royal chauffeur on manslaughter charge’ moeten we in de buitenlandse kranten zoals de Evening Times van 3 maart 1965 lezen. In ons land wordt maar zuinigjes bericht over deze onverkwikkelijke zaak. Voor de rechtbank staan de twee partijen lijnrecht tegenover elkaar. Volgens de advocaat van de familie van de overleden man reed de hofwagen veel te snel. Braccesi argumenteert dat de Italiaanse boer onvoorzichtig is geweest bij het oversteken van de weg. Uiteraard verliest de Italiaanse familie deze zaak. Kan de rechter wel een objectief vonnis vellen? Piens blijft chauffeur van de prinsen van Luik. Vreemd genoeg is Piens nog geen jaar na het Italiaanse ongeval opnieuw betrokken bij een zwaar verkeersongeval. Hierover werd bij ons zelfs nooit bericht. Midden mei 1963 vervoert Piens prinses Paola. Op weg van Parijs naar Brussel moet hij brutaal het stuur omgooien om een frontale botsing met een ander voertuig te vermijden. De prinses loopt lichte verwondingen aan het gelaat op. Ze heeft ook een ‘zenuwschok’. Op basis van een bericht in de Nederlandse krant Provinciale Zeeuwse Courant uit die periode kunnen we precies aangeven waar én wanneer dit ongeluk plaatsvond. Dat was op dinsdagochtend 14 mei 1963. Het ongeval vond plaats in de buurt van Maubeuge. Deze stad ligt in het departement Nord-Pas-de-Calais, net aan de Belgische grens. De vaststelling dat het ongeval in de ochtend plaatsvond, roept bedenkingen op bij de stelling van auteur Mario Danneels dat de prinses in Parijs boodschappen deed. Indien dat laatste het geval was, is het waarschijnlijker dat ze in de namiddag zou terugkeren. Vraag is dan wat ze wel in Parijs deed. Zou het kunnen dat ze in de Franse hoofdstad de nacht bij een minnaar doorbracht en in de ochtend werd opgehaald door haar chauffeur? Het zou in elk geval kunnen verklaren waarom het Paleis zo geheimzinnig blijft doen over dit ongeval. In elk geval wordt Paola in Maubeuge voor de eerste zorgen in het plaatselijke ziekenhuis binnengebracht en nadien opgehaald door Albert. Nauwelijks enkele dagen na het zware ongeval, wordt door het Paleis bekend gem

1. Koninklijke chauffeur is doodrijder
Thierry Debels
@thierryd
9/6/15
De meeste ongevallen met koninklijke wagens vallen
doorgaans mee1
. Maar 14 september 1962 is een echte
onheilsdag.
Die dag bestuurt ‘koninklijke chauffeur’ André Piens de
koninklijke wagen. Achterin zitten een piepjonge Filip en
Astrid. Kindermeisje ‘nurse’ Bernadette Deswaef reist
uiteraard mee.
De chauffeur rijdt van Massa naar Firenze in Italië. In
Migliarino Pisano bij Pisa gaat het mis. Piens rijdt een
Italiaanse voetganger dood. De man heet Italo Demarie
en is een plaatselijke bejaarde landbouwer.
1
Uitzondering is prins Alexander die abbé Froidure doodreed.
1

2. In de koninklijke wagen breekt er paniek uit. Filip is
zelfs licht gewond aan de knie. Maar de tocht wordt
onverwijld verdergezet met een huurwagen.
In het voorjaar van 1965 wordt de zaak voor de
rechtbank van Pisa gebracht. Piens wordt er verdedigd
door Angelo Adorni Braccesi, voorzitter van de
Automobil Club van Pisa. ‘Royal chauffeur on
manslaughter charge’ moeten we in de buitenlandse
kranten zoals de Evening Times van 3 maart 1965 lezen.
In ons land wordt maar zuinigjes bericht over deze
onverkwikkelijke zaak.
Voor de rechtbank staan de twee partijen lijnrecht
tegenover elkaar. Volgens de advocaat van de familie
van de overleden man reed de hofwagen veel te snel.
Braccesi argumenteert dat de Italiaanse boer
onvoorzichtig is geweest bij het oversteken van de weg.
Uiteraard verliest de Italiaanse familie deze zaak. Kan de
rechter wel een objectief vonnis vellen?
Piens blijft chauffeur van de prinsen van Luik. Vreemd
genoeg is Piens nog geen jaar na het Italiaanse ongeval
opnieuw betrokken bij een zwaar verkeersongeval.
Hierover werd bij ons zelfs nooit bericht. Midden mei
1963 vervoert Piens prinses Paola. Op weg van Parijs
naar Brussel moet hij brutaal het stuur omgooien om een
frontale botsing met een ander voertuig te vermijden. De
prinses loopt lichte verwondingen aan het gelaat op. Ze
heeft ook een ‘zenuwschok’.
Op basis van een bericht in de Nederlandse krant
2

3. Provinciale Zeeuwse Courant uit die periode kunnen we
precies aangeven waar én wanneer dit ongeluk
plaatsvond. Dat was op dinsdagochtend 14 mei 1963. Het
ongeval vond plaats in de buurt van Maubeuge. Deze
stad ligt in het departement Nord-Pas-de-Calais, net aan
de Belgische grens.
De vaststelling dat het ongeval in de ochtend plaatsvond,
roept bedenkingen op bij de stelling van auteur Mario
Danneels dat de prinses in Parijs boodschappen deed.
Indien dat laatste het geval was, is het waarschijnlijker
dat ze in de namiddag zou terugkeren.
Vraag is dan wat ze wel in Parijs deed. Zou het kunnen
dat ze in de Franse hoofdstad de nacht bij een minnaar
doorbracht en in de ochtend werd opgehaald door haar
chauffeur? Het zou in elk geval kunnen verklaren
waarom het Paleis zo geheimzinnig blijft doen over dit
ongeval.
In elk geval wordt Paola in Maubeuge voor de eerste
zorgen in het plaatselijke ziekenhuis binnengebracht en
nadien opgehaald door Albert.
Nauwelijks enkele dagen na het zware ongeval, wordt
door het Paleis bekend gemaakt dat Paola zwanger is.
‘Prinses Paola, echtgenote van Prins Albert van Luik,
verwacht in oktober een baby’, zo luidt het officiële
bericht op vrijdag 17 mei 1963. Wellicht is het geen
toeval dat dit nieuws dan bekend gemaakt wordt,
nauwelijks drie dagen na het zware verkeersongeval. De
regel volgens voormalig persvoorlichter Claude de
Valkeneer is immers dat de journalisten zwijgen over dit
3

4. ongeval in ruil voor ander nieuws.
Ook vandaag nog zijn de gevolgen van het zware
verkeersongeval zichtbaar. De prinses had immers
glassplinters in het gezicht gekregen. Deze werden
verwijderd en de wonden werden nadien gehecht. ‘Ze
vond dat een heel erge zaak dat haar gezicht verwond
was en genaaid moest worden’ beweert een intimus van
het Paleis.
Paola heeft vandaag nog steeds een duidelijk zichtbaar
litteken op de onderkant van haar kin. Met de jaren wordt
de wonde bovendien steeds duidelijker zichtbaar.
4