2. Hallo allemaal!
Voor het geval jullie ons niet kennen( die kans is 99,9%), wij zijn Melody (
MelodyFactory) en Saskia ( SasPower). Dit is voor ons beiden ons eerste
dagboek, en om die reden wouden we dit dagboek samen maken.
3. In dit dagboek gaan we proberen om 10 generaties gelukkig te laten worden,
maar dit is geen 10G. Wij beginnen namelijk al direct met een familie van 2
huisgenoten. Er zijn dus geen regels. Melody begint met de eerste generatie,
daarna neem ik de tweede over, enz. Een generatie eindigt als er geen baby’s
peuters of kinderen meer op de kavel wonen.
4. Maar genoeg gebabbel, laten we maar meteen beginnen. Ik stel jullie voor:
de proloog van De Meeste Dromen Zijn Bedrog. Veel leesplezier!
5. De zon had haar laatste stralen over de kust geworpen alvorens te worden
verzwolgen door de zee en plaats te maken voor de nacht. De eerste sterren
waren al tevoorschijn gekomen en werden weerspiegeld door de golven, die
aan de kust stuksloegen op de rotsen.
6. Tussen die rotsen bevonden zich 2 personen gehuld in donkere gewaden. Ze
stonden ergens overheen gebogen, alsof ze et voorwerp dat tussen hen in stond
wouden beschermen tegen de buitenwereld.
7. “Dus… dit is waar we al jaren naar op zoek zijn, Morgan?” Vroeg de man met de
zwarte haren. “Ja, dit is het. Wees er voorzichtig mee, James.” Was het
antwoord van zijn compagnon.
8. 700 km daarvandaan, in een klein huisje in Maandal, lag Stephanie
Vanwouden op haar bed te dagdromen. Ze had net een geweldige dag
achter de rug.
9. Ze had de beste cijfers van de klas, ze had vrienden en vriendinnen bij de
vleet, en ze had vanaf vandaag officieel een relatie met haar grote vlam,
Jeffrey McCloud. Het leven lachte haar toe.
10. Maar zelfs de mooiste dagen kunnen uitdraaien in een regelrechte ramp. En het
enige wat daar soms voor nodig is, is een brievenbus.
Toen Stephanie door het raam een geheimzinnige man een brief in de
brievenbus zag steken, moest ze wel gaan kijken wat op die brief stond.
12. Buiten het verfrommelde briefje was er nog
een envelop in de brievenbus, met een
brief waarin alles was uitgelegd. Dus
twijfelde Stephanie geen seconde meer; Ze
pakte haar koffers, schreef een briefje voor
haar ouders, en verdween. Ze wou net de
hoek van de straat omgaan, toen ze een
bekende stem achter haar hoorde die haar
tot stilstand maande. “Hey, Steph? Waar ga
je heen?” ‘Nee hè, laat dit niet waar zijn’
ging er door haar gedachte, en ze draaide
zich om.
13. “Waar ga je heen? We gingen toch samen uit eten? Was je dat al vergeten
misschien? Of wou je je ervanuit muizen?” Zei Jeremy met een lach op zijn
gezicht. Aangezien Stephanie toch nooit goed was geweest in liegen, kon ze
hem maar beter de waarheid vertellen.
14. “ Nee Jeremy, Dat was ik niet vergeten. En nee, ik wilde wel naar dat
restaurant van je. De waarheid is…” En ze vertelde het hele verhaal aan
Jeremy. Ieder detail uit de brief van de onbekende.
15. Bij ieder woord van Stephanie leek de lach op Jeremy zijn gezicht minder
te worden, totdat zijn lach geheel verdween. En op hier en daar een
knikje en een ‘uhu’ na zei hij ook niks. Toen Stephanie haar verhaal had
beëindigd, moets hij even alles laten bezinken. Maar daarna zei hij: “ OK,
maar dan ga ik mee.”
16. Toegegeven, Stephanie
had dit antwoord totaal
niet verwacht. En even
was de verleiding groot
om OK te zeggen, maar
Stephanie herpakte
zich. Ze nam Jeremy ’s
hand en zij: “Echt
Jeremy, je kunt beter
hier blijven. Het is
gevaarlijk, bij mij blijven
is gevaarlijk. Ik weet
niet of we hier ooit
terug gaan komen, ik
weet zelfs niet of we
ooit ergens kunnen
wonen of altijd op de
vlucht moeten zijn. Het
is beter als je hier blijft.”
17. Maar Jeremy gaf niet op: “Ik heb 3 jaar lang ervoor gevochten om jou te
krijgen. Geprobeerd om beter te zijn dan alle andere jongens. En nu ik je
eindelijk heb, moet ik je zeker zomaar laten gaan? Je bent mijn alles, ik laat
je niet gaan.” Om zijn woorden kracht bij te zetten, gaf hij haar een kus op
haar lippen. “Hoe kun je daarop nu nee zeggen… ben je zeker dat je mee
wilt?” “Helemaal, 100% zeker, als het niet meer is.” “OK dan, je mag mee.”
18. Dus na een briefje in de brievenbus van Jeremy ‘s ouders te hebben gestoken,
gingen de twee tieners weg, om waarschijnlijk nooit meer terug te komen.
19. Dit was dus de proloog van ons dagboek: de meeste dromen zijn bedrog. Ik hoop
dat jullie het leuk vonden, en tot snel ^^
