3. Πώς μεταφράζεται ένα λογοτεχνικό κείμενο;
Μεταφράζοντας ένα λογοτεχνικό κείμενο ο
μεταφραστής έχει ως καθήκον όχι απλώς να
μεταφέρει τη σημασία του πρωτοτύπου στη γλώσσα
του αλλά να αναπλάσει το υλικό της γλώσσας του σε
αρμονική σχέση με εκείνο του πρωτοτύπου.
Όσο πιο δύσκολη είναι η γλώσσα του πρωτότυπου
τόσο πιο δύσκολη και κατά συνέπεια πιο
δημιουργική η μετάφρασή του.
4. Τι προσφέρει η μετάφραση λογοτεχνικών κειμένων από τη μια
γλώσσα στην άλλη;
Τα μεταφρασμένα έργα διευρύνουν τη λογοτεχνία
της γλώσσας στην οποία έχουν μεταφραστεί, την
ενισχύουν με νέο λογοτεχνικό αίμα, βοηθούν στη
δημιουργία νέων λογοτεχνικών κατευθύνσεων και
μορφών.
5. Ας μελετήσουμε λοιπόν συγκριτικά το
πρωτότυπο του Charles Baudelaire
“L’Albatros”
ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ
1.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΜΠΑΡΑ
2.ΝΙΚΟ ΦΩΚΑ
3. Γ.ΣΗΜΗΡΙΩΤΗ
4. ΔΕΣΠΩ ΚΑΡΟΥΣΟΥ
6. Souvent pour s’amuser, les hommes d’équipage…
Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί…
Συχνά για να σκοτώσουνε τον άδειο τους καιρό οι ναύτες…
Πολλές φορές οι ναυτικοί, την ώρα να περνάνε…
Συχνά, για να διασκεδάσουν, του πληρώματος οι
άνθρωποι…
7. Prennent des albatros, vastes oiseaux des mers…
Άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης…
Οι ναύτες παίζουν με «άλμπατρος» που πιάνουν
επιτήδεια…
Πιάνουνε τ’ άλμπατρος – πουλιά της θάλασσας τρανά…
Πιάνουν άλμπατρος, τεράστια πουλιά των θαλασσών…
8. Qui suivent, indolents compagnons de voyage…
Που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί…
Τεράστιους γλάρους που πετούν απάνω απ’ το νερό…
Που ράθυμα, σαν σύντροφοι του ταξιδιού, ακολουθούνε…
Που ακολουθούν, του ταξιδιού νωχελικοί σύντροφοι…
9. Le navire glissant sur les gouffres amers…
Καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις…
Κι ακολουθούν, νωχελικοί σύντροφοι, τα ταξίδια…
Το πλοίο που μες τα βάραθρα γλιστράει, τα πικρά…
Το καράβι που γλιστρά στα τρίσβαθα τα πικρά…
10. A peine les ont-ils déposés sur les planches…
Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν…
Μόλις πάνω στου καραβιού τα ξύλα με χαρές…
Μα μόλις σκλαβωμένα εκεί στην κουπαστή τα δέσουν…
Μόλις πάνω στις σανίδες τους ακουμπήσουν…
11. Que ces rois de l’azur, maladroits et
honteux…
Αυτοί οι ρηγάδες τ’ ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι…
Τους βασιλιάδες του γλαυκού ο ναύτης ακουμπάει…
Οι βασιλιάδες τ’ ουρανού, σκυφτοί κι άχαροι πια,
Τότε οι βασιλιάδες αυτοί του αιθέρα, αδέξιοι και
ντροπαλοί…
12. Laissent piteusement leurs grandes ailes blanches…
Τ’ αποσταμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν…
Αφήνουν τις φτερούγες τους εκείνοι χαλαρές…
Τ’ άσπρα μεγάλα τους φτερά τ’ αφήνουνε να πέσουν…
Αφήνουν τα μεγάλα λευκά τους φτερά…
13. Comme des avirons traîner à côté d’eux…
Να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.
Να τους κρεμούν σαν δυο κουπιά αχρείαστα στο πλάι.
Και στα πλευρά τους θλιβερά να σέρνονται κουπιά…
Να σέρνονται σαν κουπιά στο πλάι τους τραγικά…
