final

1. 1
โครงงานคอมพิวเตอร์
รหัสวิชา ง33201 ชื่อวิชา เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร 5
ปี การศึกษา 2562
ชื่อโครงงาน โรคสมาธิสั้นในผู้ใหญ่
ชื่อผู้ทาโครงงาน
ชื่อ นายพรชัย พรหมเสน เลขที่ 13 ชั้น ม.6 ห้อง 8
ชื่อ นางสาว ชนม์ธิดา หัตถา เลขที่ 34 ชั้น ม.6 ห้อง 8
ชื่ออาจารย์ที่ปรึกษาโครงงาน ครูเขื่อนทอง มูลวรรณ์
ระยะเวลาดาเนินงาน ภาคเรียนที่ 1-2 ปี การศึกษา 62
โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย จังหวัดเชียงใหม่
สานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 34

2. 2
ใบงาน
การจัดทาข้อเสนอโครงงานคอมพิวเตอร์
สมาชิกในกลุ่ม .……
1 นาย พรรชัย พรหมเสน เลขที่ 13
2 นางสาวชนม์ธิดา หัตถา เลขที่ 34
คาชี้แจง ให้ผู้เรียนแต่ละกลุ่มเขียนข้อเสนอโครงงานตามหัวข้อต่อไปนี้
ชื่อโครงงาน (ภาษาไทย)
โรคสมาธิสั้นในผู้ใหญ่
ชื่อโครงงาน (ภาษาอังกฤษ)
Attention-Deficit Hyperactivity Disorder
ประเภทโครงงาน โครงงานพัฒนาสื่อเพื่อการศึกษา (Educational Media)
ชื่อผู้ทาโครงงาน นางสาว ชนม์ธิดา หัตถา
ชื่อที่ปรึกษา ครูเขื่อนทอง มูลวรรณ์
ระยะเวลาดาเนินงาน เดือนกันยายน ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2562
ที่มาและความสาคัญของโครงงาน
ปัจจุบันพบว่าคนส่วนใหญ่มักมีอาการขาดสมาธิและความสามรถในจดจ่อต่อสิ่งที่ส
นใจอย่างต่อเนื่อง หรือจ่มดิ่งอยู่ในสิ่งที่สนใจมากเกินไป ใช้ชีวิตอย่างไร้ระเบียบ
มีปัญหาเรื่องการจัดลาดับความสาคัญของงาน ชอบผัดวันประกันพรุ่ง ขี้ลืม
หุนหันพลันแล่น อารมณ์ไม่คงที่
ซึ่งอาการเหล่านี้เป็นอาการของโรคสมาธิสั้นในผู้ใหญ่
เป็นปัญหาทางเป็นปัญหาทางจิตเวชที่พบได้มาก
เดิมมีความเชื่อว่าอาการของโรคสมาธิสั้นจะเกิดขึ้นในวัยเด็กและจะค่อยๆ
ดีขึ้นเมื่อผู้ป่วยเข้าสู่วัยรุ่น หรือวัยผู้ใหญ่ แต่ในระยะหลังมีหลักฐานทางการแพทย์
พบว่าผู้ป่วยส่วนใหญ่ยังคงมีอาการของ โรคสมาธิสั้นอยู่แม้จะเป็นผู้ใหญ่แล้ว
แต่อาการอาจเปลี่ยนไปตามอายุของผู้ป่วยเช่น ในวัยเด็ก อาการซน อยู่ไม่นิ่ง
หุนหันพลันแล่น (hyperactivity - impulsivity)
สามารถสังเกตได้อย่างชัดเจนและมี แนวโน้มลดลงตามอายุที่เพิ่มขึ้น
ในวัยผู้ใหญ่อาการซน อยู่ไม่นิ่ง

3. 3
อาจแสดงออกเป็นความรู้สึกกระสับกระส่ายอยู่ภายใน
ไม่สามารถนั่งร่วมการประชุมที่ใช้เวลานานได้
อาการหุนหันพลันแล่นอาจแสดงออกในเรื่องการ
ขับขี่รถในลักษณะที่เร็วและอันตราย หรือ มีปัญหาใน การควบคุมอารมณ์
ส่วนอาการไม่มีสมาธิ (inattention)
มีแนวโน้มคงอยู่เมื่ออายุเพิ่มขึ้นมากกว่าอาการซน
อยู่ไม่นิ่งและแสดงออกเป็นลักษณะขี้ลืม ทางานไม่เสร็จ ตามกาหนด
ทางานตกหล่นผิดพลาด ไร้ระเบียบในการ
ซึ่งอาการเหล่านี้ส่งผลเสียและผลกระทบต่อผู้ป่วยเป็นอย่างมาก
จึงสนใจอยากศึกษาเกี่ยวกับโรคนี้
วัตถุประสงค์
1.เพื่อศึกษาลักษณะอาการของโรคสมาธิสั้นในผู้ใหญ่
2.เพื่อศึกษาแนวทางการแก้ปัญหาโรคสมาธิสั้นในผู้ใหญ่
ขอบเขตโครงงาน
ผู้ที่อายุไม่ต่ากว่า 15 ปีและมีอาการของโรคสมาธิสั้น
หลักการและทฤษฎี
โรคสมาธิสั้นมีสาเหตุมาจากหลายปัจจัย
ทั้งปัจจัยด้านชีวะภาพและสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันของผู้ป่วยแค่ละคน
ในทางพันธุกรรมผู้ป่วยบางคนมีความผิดปกติของยีนในตาแหน่งต่างๆจึงเป็นปัญห
าต่อการพัฒนาสมองของผู้ป่วย
และในทางสภาพแวดล้อมมีปัจจัยหลายอย่างที่ทาให้มีผลต่อการพัฒนาสมองได้เช่น
กัน อาทิ ภาวะทุพโภชนาการ การติดเชื้อระหว่างการตั้งครรภ์ของมารดา
ภาวะน้าหนักแรกเกิดน้อย การได้รับสารโลหะหนักสะสมในร่างกายเป็นจานวนมาก
เป็นต้น ทางการแพทย์ได้อธิบายว่าปริมาตรเนื้อสมองส่วน fromtal และ
tempoeal lobe ของผู้ป่วยวัยเด็กจะมีน้อยกว่าเด็กปกติวัยเดียวกัน
แม้ว่าการเลี้ยงดูเด็กที่ไม่เหมาะสมจะไม่ได้เป็นสาเหตุที่ทาให้เด็กป่วยเป็นโรคสมาธิ
สั้น แต่ก็สามารถเป็นปัจจัยเสริมที่ทาให้อาการสมาธิสั้นของเด็กรุนแรงมากขึ้น
วิธีดาเนินงาน
แนวทางการดาเนินงาน
1.คิดหัวข้อโครงงาน
2.นาเสนอหัวข้อให้คุณครูทราบ
3.ศึกษาและค้นคว้าข้อมูล
4.จัดการทาโครงงานและเอกสารที่เกี่ยวข้อง
5.นาเสนอคุณครู
6.ปรับปรุงและแก้ไข

4. 4
เครื่องมือและอุปกรณ์ที่ใช้
1.คอมพิวเตอร์
2.อินเทอร์เน็ต
3.เอกสารที่เกี่ยวข้อง
งบประมาณ
-
ขั้นตอนและแผนดาเนินงาน
ลาดั
บ
ที่
ขั้นตอน สัปดาห์ที่ ผู้รับผิดชอบ
1 2 3 4 5 6 7 8 9
1
0
1
1
1
2
1
3
1
4
1
5
1
6
17
1 คิดหัวข้อโครงงาน
2 ศึกษาและค้นคว้าข้อ
มูล
3 จัดทาโครงร่างงาน
4 ปฏิบัติการสร้างโคร
งงาน
5 ปรับปรุงทดสอบ
6 การทาเอกสารรายงา
น
7 ประเมินผลงาน
8 นาเสนอโครงงาน
ผลที่คาดว่าจะได้รับ (ผลลัพธ์ที่ต้องการให้เกิดขึ้นเมื่อสิ้นสุดการทาโครงงาน)
ผู้ที่มีอาการของโรคสมาธิสั้นในผู้ใหญ่หรือผู้ปกครองที่บุตรหลานมีอาการของ
โรคสมาธิสั้นได้ศึกษาเกี่ยวกับโรคนี้และรักษาให้หายหรืออาการดีขึ้น
สถานที่ดาเนินการ
ห้องคอมพิวเตอร์ โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย
กลุ่มสาระการเรียนรู้ที่เกี่ยวข้อง
1.เทคโนโลยี
2.ชีวะวิทยา
แหล่งอ้างอิง
รศ.นพ.วิฐารณ บุญสิทธิ . 2553 .
แนวทางเวชปฏิบัติการดูแลรักษาผู้ป่วยโรคสมาธิสั้น
ระดับโรงพยาบาลจงหวัดสาหรับกุมารแพทย์

5. 5
แหล่งที่มา http://www.thaipediatrics.org/Media/media-
20161208151415.pdf
(สืบค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2562)