Αξιόλογα λογοτεχνικά έργα και οι μουσικές συνθέσεις που ενέπνευσαν για την τηλεοπτική ή κινηματογραφική τους μεταφορά...

1.  ΤΑΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ – Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ
ΘΡΟΝΟΥ
 ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ-ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ
 ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ – ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΩΝ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
 ΝΤΟΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ – ΠΡΟΒΑ ΝΥΦΙΚΟΥ
 Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ – ΤΟ 10

2.  Στο μυθιστόρημά του αυτό ο Tάσος Aθανασιάδης
περιγράφει μιαν ομάδα από νέους και νέες, καθώς
απολαμβάνουν τις μέρες του καλοκαιριού σ' ένα
φανταστικό νησί των Kυκλάδων.
 Πίσω, ωστόσο, από τη φαινομενική τους μακαριότητα,
κάτω από το θάμπος του αιγαιοπελαγίτικου ουρανού,
ακούνε τη βασανιστική φωνή που τους ψιθυρίζει μέσα
τους πως είναι πια καιρός να πάρουν μια σοβαρή
απόφαση για το μέλλον τους. Tις ψυχολογικές
αντιδράσεις τους μπροστά στα γεγονότα, που
αιφνιδιάζουν τα σχέδιά τους γι'αυτό το μέλλον, μας τις
ζωντανεύει ο συγγραφέας με σκηνές αλληλοδιάδοχες
από αισθησιακή μέθη μα και δραματική αβεβαιότητα.

3. Tην Aίθουσα του
Θρόνου,
μεταφρασμένη στα
γερμανικά,
υποδέχτηκε με
εγκωμιαστικά
σχόλια η ξένη
κριτική. Tο βιβλίο
χαρακτηρίστηκε
«ένα αριστούργημα
από την Eλλάδα»,
«ένα από τα
σημαντικότερα
ευρωπαϊκά
μυθιστορήματα της
εποχής μας», «έπος
συμφιλιώσεως των
λαών»...

5.  Το «Τρίτο στεφάνι» αποτελεί ουσιαστικά έναν εσωτερικό
μονόλογο της πρωταγωνίστριας, της Νίνας∙ μιας γυναίκας
της γειτονιάς, απλής και λαϊκής, που κατάγεται από τη
Θεσσαλονίκη αλλά ζει στην Αθήνα του μεσοπολέμου. Μιλά
για τα «στεφάνια» της, για τους τρεις δηλαδή γάμους της,
ενώ μεγάλο μέρος της αφήγησης είναι η εγκιβωτισμένη
(πάλι σε λαϊκό προφορικό ύφος) της Εκάβης, της γυναίκας
που έμελλε να γίνει η πεθερά της του τρίτου γάμου (ο ίδιος ο
Ταχτσής είχε δηλώσει πως αυτός ο χαρακτήρας είναι
βασισμένος στην γιαγιά του που τον μεγάλωσε).
Άπειρες ιστορίες αγάπης, πάθους αλλά και φτώχειας και
μιζέριας έρχονται στο μυαλό των δυο αφηγητριών καθόσον
μας εκμυστηρεύονται τους καημούς τους, συνθέτοντας έναν
ολόκληρο κόσμο «με πολλές διαστρωματώσεις».

6.  Ένα τανγκό για τα Χριστούγεννα γίνεται αφορμή να
ανατραπεί ο «αμφίσημος» -έτσι κι αλλιώς
αισθηματικός κόσμος του Στρατοπέδου Βάτη στον
Έβρο. Ένα τανγκό που ξεδιπλώνει ρυθμικά σχέσεις και
απελπισίες μέσα από ξεκαρδιστικά δραματικές
συγκυρίες. Καταγραφέας όλων αυτών ο Λάζαρος
Λαζάρου, που γίνεται μάρτυρας ερώτων, θανάτων και
γιορταστικών πανικών. Έτσι τα Χριστούγεννα του 1970
θα καταχωρηθούν στη μνήμη του σαν σκοτεινός
αισθησιακός εφιάλτης, που θα τον ακολουθεί σε όλη
του τη ζωή με ένα αθεράπευτα ρυθμικό τανγκό.

9.  Ενώ η Αγγελική ετοιμάζεται να παντρευτεί τον
Απόστολο, λαμβάνει ένα ανώνυμο γράμμα για τον
πραγματικό του χαρακτήρα. Ο Πέτρος Μανιάς δεν
αποκαλύπτει στο θείο της Οδυσσέα την
πραγματικότητα (ο Απόστολος σχετίζεται με την Όλγα,
τη γυναίκα του αδελφού της Γιώργου) και ο γάμος
προχωρά. Ο Μανιάς έχει μετανιώσει για τη σιωπή του,
γιατί ερωτεύεται την Αγγελική. Προτιμά, όμως, να
μείνει συμπαραστάτης στη ζωή της και αρκείται να την
αγκαλιάζει στις δυστυχισμένες της στιγμές, που στο
εξής δεν είναι και λίγες.

11.  Οι ένοικοι του «10» εγκιβωτισμένοι κυριολεκτικά, μέσα στα
ασφυκτικά κουτιά-δωμάτια της πολυκατοικίας,
εξαναγκασμένοι να διαβιούν σε συνθήκες αφόρητης
γειτνίασης, αλληλοεπηρεάζονται, σαν τα συγκοινωνούντα
δοχεία. Ταπεινωμένοι στη βαθύτερη υπόστασή τους, δεν
φαίνεται τίποτε να τους αποσπά, να τους εξυψώνει ή να τους
διαφορίζει, εκτός από τον τρόπο που εισπράττουν τη
δυστυχία ή την ευχαρίστηση που τους αναλογεί στη ζωή. Οι
άνθρωποι του «10», παρότι έχουν συλληφθεί invitro, σε
συνθήκες εργαστηρίου, εντούτοις ζωντανεύουν χάρη στις
ουσιώδεις λεπτομέρειες, τις οποίες η διεισδυτική
παρατηρητικότητα του συγγραφέα έχει συλλέξει. [...]

12.  Σ’ αυτή λοιπόν τη συγκατοίκηση συμπίπτουν και
συνωθούνται άνθρωποι απορριγμένοι, απόμαχοι,
βολεμένοι κομπιναδόροι, εξαθλιωμένοι
μεροκαματιάρηδες, ακαμάτηδες, συνταξιούχοι και
δικαιούχοι κάθε λογής, χωρίς να έχουν επίγνωση της
πτώσης τους. Άνθρωποι σε προϊούσα απαξίωση και
φθορά, επιβιώνοντας όπως-όπως, μέσα σ’ αυτά τα
κουτιά-δωμάτια, σε προθανάτια πρόβα, μιας εν σμικρώ
νεκρούπολης.