โปรแกรมย่อยและฟังก์ชันมาตรฐาน

2. • ภาษาปาสคาล เรียกโปรแกรมย่อยว่า Procedure ซึ่งเป็นโปรแกรม
เล็ก ๆ ภายในโปรแกรมใหญ่ทั้งหมด แต่โปรแกรมหลักจะมีความเป็น
อิสระในตัวเอง ส่วน Procedure จะเป็นอิสระและจบในตัวเอง แต่จะถูก
เรียกใช้จากโปรแกรมหลัก หรือ Procedure อื่น ๆ

3. • ประโยชน์ของการใช้โปรแกรมย่อย
– สามารถสร้างเป็นชุดคาสั่งใหม่ เก็บไว้ใน Library
– สร้างโปรแกรมย่อยเพื่อใช้กับงานที่ทาซ้าๆกัน เพื่อประหยัดเวลา
ในการเขียนโปรแกรม
– ง่ายต่อการแก้ไข (Debug) และ Maintainโปรแกรม
– ง่ายต่อการออกแบบโปรแกรม แบบ Top-Down Design

4. การเขียนโปรแกรมแบบโปรแกรมย่อย
• การเรียกใช้ Procedure จากโปรแกรมหลัก ทาได้โดยการเรียกชื่อ
ของ Procedure โดยถือว่า Procedureเป็นคาสั่ง ๆ หนึ่ง เช่น ถ้า
โปรแกรมใหญ่มี Procedure yyy; ในโปรแกรมหลักจะ
เรียกใช้ Procedure ได้โดยใช้คาสั่งภายในโปรแกรมหลักว่า yyy;

5. โปรแกรมย่อย Sub
เป็นโปรแกรมย่อยที่ไม่มีการส่งค่ากลับมา
[Private | Public] Sub <ชื่อของโปแกรมย่อย> (พารามิเตอร์ที่ส่งมา)
' ชุดคาสั่ง
[Exit Sub]
End Sub
การเขียนโปรแกรมแบบโปรแกรมย่อย

6. * Private หรือ Public เป็นการประกาศขอบเขตว่าต้องการให้
โปรแกรมย่อยนี้ มีขอบเขตอยู่ในเฉพาะในโมดูลนี้ หรือทุกโมดูลใน
โปรเจ็กต์
* Exit Sub จะทาให้ออกจากโปรแกรมย่อยทันที
* End Sub เป็นคาสั่งที่บอกว่าจบการทางานของโปรแกรมย่อยนี้
การเขียนโปรแกรมแบบโปรแกรมย่อย

7. โปรแกรมย่อย Functin
เป็นโปรแกรมย่อยที่มีการส่งค่ากลับมา
[Private | Public] Functin <ชื่อของโปรแกรมย่อย> (พารามิเตอร์ที่ส่งมา) As Type
' ชุดคาสั่ง
[Exit Function]
End Function
การเขียนโปรแกรมแบบโปรแกรมย่อย

8. * Private หรือ Public เป็นการประกาศขอบเขตว่าต้องการให้โปรแกรม
ย่อยนี้ มีขอบเขตอยู่ในเฉพาะในโมดูลนี้ หรือทุกโมดูลในโปรเจ็กต์
* Exit Function เป็นคาสั่งให้ออกจากโปรแกรมย่อยทันที
* End Function เป็นคาสั่งที่บอกว่าจบการทางานของโปรแกรม
ย่อยนี้
* As Type ใช้กาหนดชนิดข้อมูลที่ฟังก์ชันส่งกลับมาให้
โปรแกรมหลัก
การเขียนโปรแกรมแบบโปรแกรมย่อย

9. ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)
• เป็นฟังก์ชันที่บริษัทที่ผลิตภาษา C ได้เขียนขึ้นและเก็บไว้ใน header
file ภาษา C คือเก็บไว้ในแฟ้ มที่มีนามสกุล *.h ต่าง ๆ เมื่อต้องการใช้
ฟังก์ชันใด จะต้องรู้ว่าฟังก์ชันนั้นอยู่ใน header file ใดจากนั้นจึงค่อยใช้
คาสั่ง #include<header file.h> เข้ามาในส่วนตอนต้นของโปรแกรม
จึงจะสามารถใช้ฟังก์ชันที่ต้องการได้ ซึ่งฟังก์ชันมาตรฐานเป็นฟังก์ชันที่
บริษัทผู้ผลิต C compiler เขียนขึ้นเพื่อให้ผู้ใช้นาไปช่วยในการเขียน
โปรแกรมทาให้การเขียนโปรแกรมสะดวกและง่ายขึ้น บางครั้งเรา
อาจจะเรียกฟังก์ชันมาตรฐานว่า ”ไลบรารีฟังก์ชัน” (library
functions)

10. • ฟังก์ชันมาตรฐาน คือ ฟังก์ชันที่ผู้ใช้สามารถเรียกใช้งานจากไลบรารี่
ของภาษาซีได้ทันที เช่น ฟังก์ชันทางคณิตศาสตร์ ฟังก์ชันเกี่ยวกับ
สตริง ฟังก์ชันเกี่ยวกับการเปรียบเทียบ ฟังก์ชันเกี่ยวกับการแสดงผล
และฟังก์ชันเกี่ยวกับวันเวลา เป็นต้น โดยจะเรียกไลบรารี่ผ่านคาสั่ง
#include แล้วตามด้วยชื่อของไลบรารี่นั้น ๆ ในส่วนของ header
directive ซึ่งมีรายละเอียดดังนี้
ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)

11. ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)
2.1ไลบรารี่ (library) stdio.h เกี่ยวกับการแสดงผลทางจอภาพ มี
ฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
2.1.1 ฟังก์ชัน printf() ใช้ในการแสดงผลข้อมูล
2.1.2 ฟังก์ชัน Scanf() ใช้ในการรับข้อมูล

12. 2.2 ไลบรารี่ (library) conio.h เกี่ยวกับการแสดงผลทางจอภาพ มีฟังก์ชันที่ใช้
ดังนี้
2.1.1 ฟังก์ชัน getchar() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระ โดยการกด Enter
2.1.2 ฟังก์ชัน getche() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระ โดยไม่ต้องกด Enter
2.1.3 ฟังก์ชัน getch() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระไม่ปรากฏให้เห็นในการรับ
ข้อมูล
2.1.4 ฟังก์ชัน putchar() ใช้ในการรับข้อมูล 1 อักขระออกทางจอภาพ
2.1.5 ฟังก์ชัน clrscr() ใช้ในการลบจอภาพ
ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)

13. 2.3 ไลบรารี่ (library) string.h เกี่ยวกับข้อความ มีฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
2.3.1 ฟังก์ชัน strlen() ใช้ในการนับความยาวของอักขระที่รับเข้ามา
2.3.2 ฟังก์ชัน strcpy() ใช้ในการทาสาเนาข้อความจากข้อความหนึ่งไปยัง
อีกข้อความหนึ่ง
2.3.3 ฟังก์ชัน strcmp () ใช้ในการเปรียบเทียบข้อความ 2 ข้อความ
2.3.4 ฟังก์ชัน strcal() ใช้ในการเชื่อมตั้งแต่ 2 ข้อความเข้าด้วยกัน
ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)

14. 2.4 ไลบรารี่ (library)marth.h เกี่ยวกับทางคณิตศาสตร์ มี
ฟังก์ชันที่ใช้ ดังนี้
2.4.1 ฟังก์ชัน sqrt() ใช้ในการหาราก (root) ที่สองของเลขจานวนเต็ม
2.4.2 ฟังก์ชัน exp(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า ex (Exponential)
2.4.3 ฟังก์ชัน pow(x,y) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า xy
2.4.4 ฟังก์ชัน sin(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า sine ของ x
2.4.5 ฟังก์ชัน cos(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า cosine ของ x
ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)

15. 2.4.6 ฟังก์ชัน tan(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า tan ของ x
2.4.7 ฟังก์ชัน log(n) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน n
2.4.8 ฟังก์ชัน log10(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่า log ฐาน 10
2.4.9 ฟังก์ชัน ceil(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าปัดเศษทศนิยมของตัวแปร x
2.4.10ฟังก์ชัน floor(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าตัดเศษทศนิยมทิ้งของตัวแปร x
2.4.11 ฟังก์ชัน fabs(x) เป็นฟังก์ชันที่ใช้หาค่าสมบูรณ์ (absolute value) x
ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)

16. 2.5 ไลบรารี่ (library) ctype.h เกี่ยวกับตัวอักษร มีฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
2.5.1 ฟังก์ชัน isalnum(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่อยู่ในตัวแปรมี
ค่าเป็น ตัวอักษรหรือตัวเลข
2.5.2 ฟังก์ชัน isalpha(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่อยู่ในตัวแปรมีค่า
เป็นตัวอักษรหรือไม่
2.5.3 ฟังก์ชัน isdigit(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่อยู่ในตัวแปรเป็น
ตัวเลข 0 ถึง 9 หรือไม่
2.5.4 ฟังก์ชัน islower(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่อยู่ในตัวแปรเป็น
ตัวเล็กหรือไม่
ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)

17. 2.5.5 ฟังก์ชัน isupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ตรวจสอบว่าข้อมูลที่อยู่
ในตัวแปรเป็นตัวใหญ่หรือไม่
2.5.6 ฟังก์ชัน tolowre(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการเปลี่ยนตัวอักษรตัว
ใหญ่ให้เป็นตัวเล็ก
2.5.7 ฟังก์ชัน toupper(ch) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการเปลี่ยนตัวอักษรตัว
เล็กให้เป็นตัวใหญ่
ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)

18. 2.6 ไลบรารี่ (library) stdlib.h เกี่ยวกับการแปลงค่า string มี
ฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
2.6.1 ฟังก์ชัน atoi(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแปลงค่า ข้อความ
(string) เป็นตัวเลขจานวนเต็ม (integer)
2.6.2 ฟังก์ชัน atof(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแปลงค่า ข้อความ
(string) เป็นตัวเลขจานวนทศนิยม( flot)
2.6.3 ฟังก์ชัน atol(s) เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการแปลงค่า ข้อความ
(string) เป็นตัวเลขจานวนเต็ม (integer) ชนิด long integer
ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)

19. 2.7 ไลบรารี่ (library) dos.h เกี่ยวกับการติดต่อระบบปฏิบัติการ มี
ฟังก์ชันที่ใช้ดังนี้
2.7.1 ฟังก์ชัน gettime() เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการติดต่อเวลาของ
ระบบปฏิบัติการ
2.7.2 ฟังก์ชัน getdate() เป็นฟังก์ชันที่ใช้ในการติดต่อวันที่ของ
ระบบปฏิบัติการ
ฟังก์ชันมาตรฐาน (standard
functions)

20. ศึกษาการใช้โปรแกรมย่อย
ในการสร้างโปรกรมย่อยใน VB.NET จะต้องวางโปรแกรมย่อยใน
ไฟล์ Module
1. คลิกเมาส์ ปุ่มขวาที่โปรเจ็กต์ เลือกเมนู Add > Add Module

21. 2. ใส่ชื่อไฟล์ที่ต้องการ ที่มีนามสกุลเป็น .vb
ศึกษาการใช้โปรแกรมย่อย

22. Module ประกอบด้วยคาสั่ง Module...End Module
ศึกษาการใช้โปรแกรมย่อย

23. การทางานกับโปรแกรมย่อย
* การสร้างโปรแกรมย่อย
1. พิมพ์ส่วนหัวของโปรแกรมย่อยลงในหน้าต่าง Code Editor
จากนั้นกด Enter
ศึกษาการใช้โปรแกรมย่อย

24. 2. จะปรากฎข้อความ End Sub ของโปรแกรมย่อยนั้น จากนั้นพิมพ์
คาสั่งสร้างโปรแกรมย่อย
ศึกษาการใช้โปรแกรมย่อย

25. การแสดงหรือแก้ไขคาสั่งที่อยู่ในโปรแกรมย่อย
1. เลือกคลาสที่จะประกาศโปรแกรมย่อย จากรายการ Object
ListBox (เลือก Module1)
2. เลือกชื่อโปรแกรมย่อยที่ต้องการ จากรายการ Procedure
ListBox (เลือก MyFunction)
3. VB.NET จะแสดงโปรแกรมย่อยที่เลือก
ศึกษาการใช้โปรแกรมย่อย

26. ศึกษาการใช้โปรแกรมย่อย

27. โปรแกรมตัวอย่าง แสดงการใช้งาน
ฟังก์ชัน isalnum(ch),isalpha(ch) และ isdigit(ch)
ศึกษาการใช้ฟังก์ชันมาตรฐาน

28. ศึกษาการใช้ฟังก์ชันมาตรฐาน

29. ศึกษาการใช้ฟังก์ชันมาตรฐาน

30. แสดงการใช้งานฟังก์ชัน islower(ch), isupper(ch),
tolower(ch) และ toupper(ch)
ศึกษาการใช้ฟังก์ชันมาตรฐาน

31. ศึกษาการใช้ฟังก์ชันมาตรฐาน

32. ศึกษาการใช้ฟังก์ชันมาตรฐาน

33. นางสาวจุฑามาศ ผาคา เลขที่ 11
นางสาวชนิดา ศรีจีนพงษ์ เลขที่ 12
นางสาวพรชนก เจริญพานิช เลขที่ 13
นางสาวธนัชพร คามะนา เลขที่ 17
นางสาวประภาพร เนียมหอม เลขที่ 18
นางสาวชาลินี รักสม เลขที่ 32
ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/2