Akira Kurosawa - Życie i twórczość
•
0 likes•1,368 views
Urodził się 23 marca 1910 w Omori jako ostatnie z siedmiorga dzieci rodziny o tradycjach samurajskich. Zainteresował się kinem dzięki starszemu bratu. Heigo Kurosawa był aktorem i podkładał głos postaci niemych filmów. Gdy zaczęto nagrywać udźwiękowione filmy, stracił pracę i z tego powodu popełnił samobójstwo. Drugim traumatyczyn doświadczeniem Akiry było trzęsienie ziemi, które nawiedziło Tokio w 1923 roku. Był świadkiem przemiany Japonii ze słabo rozwiniętego kraju w potęgę ekonomiczną.
Recommended
More Related Content
More from Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych
More from Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych (13)
Akira Kurosawa - Życie i twórczość
- 1. Akira Kurosawa Życie i twórczość
- 2. Akira Kurosawa Urodził się 23 marca 1910 w Omori jako ostatnie z siedmiorga dzieci rodziny o tradycjach samurajskich. Zainteresował się kinem dzięki starszemu bratu. Heigo Kurosawa był aktorem i podkładał głos postaci niemych filmów. Gdy zaczęto nagrywać udźwiękowione filmy, stracił pracę i z tego powodu popełnił samobójstwo. Drugim traumatyczyn doświadczeniem Akiry było trzęsienie ziemi, które nawiedziło Tokio w 1923 roku. Był świadkiem przemiany Japonii ze słabo rozwiniętego kraju w potęgę ekonomiczną.
- 3. Akira Kurosawa W 1927 roku rozpoczął studia malarskie w Tokio. W 1936 roku zgłosił się na konkurs ogłoszony przez jedną z japońskich wytwórni filmowych. Pisał scenariusze, a potem został asystentem reżysera Kajiro Yamamoto. Reżyserskim debiutem Kurosawy była „Saga o dżudo” w 1943. Mimo iż jego najbardziej znanymi dziełami są filmy z lat 50. i 60., reżyserował i pisał scenariusze aż do śmierci. Zmarł 6 września 1998 w Setagayi w Tokio z powodu udaru.
- 5. Charakterystyka twórczości Akira Kurosawa jest najbardziej znanym na świecie japońskim reżyserem. Jego niezwykła popularność w Europie i w Stanach Zjednoczonych wiązała się z faktem, iż w bardzo umiejętny sposób łączył tradycję japońskiego kina z wpływami sztuki europejskiej. Skupił się na problemach o charakterze etycznym, refleksji nad naturą ludzką, nad obecnością zła w świecie. Kręcąc filmy historyczne, odwołał się do istniejącej od dawna w kinie japońskim konwencji filmu „jidai-geki” (historycznego), a w nim do tradycji „ken-geki” (opowieści miecza), czyli filmu o samurajach).
- 6. Wybrana filmografia •1943: Saga o dżudo (Sanshiro Sugata) •1948: Pijany anioł (Yoidore tenshi) •1949: Zbłąkany pies (Nora inu) •1950: Rashōmon •1951: Idiota (Hakuchi) •1952: Piętno Śmierci (Ikiru) •1954: Siedmiu samurajów (Shichinin no samurai) •1957: Tron we krwi (Kumonosu jo) •1958: Ukryta forteca (Kakushi toride no san akunin) •1961: Straż przyboczna (Yōjinbō) •1962: Sanjūrō, samuraj znikąd (Tsubaki Sanjūrō) •1965: Rudobrody (Akahige) •1970: Dō desu ka den •1974: Dersu Uzała •1980: Sobowtór (Kagemusha) •1985: Ran •1990: Sny (Yume) •1991: Sierpniowa rapsodia (Hachi-gatsu no kyōshikyoku) •1993: Madadayo
- 7. Saga o dżudo Twórczość Kurosawy zaczęła się od „Sagi o dżudo”, opowieści o narodowym sporcie Japonii i więcej niż sporcie, bo kodeksie moralnym. Młody reżyser został po tym filmie uznany za jedną z największych nadziei kinematografii japońskiej. Kiedy wojna się skończyła okupacyjne władze amerykańskie uznały film za pochwałę feudalizmu i zniszczyły kopie filmu oraz negatyw. W 1965 powstał remake filmu. Kurosawa był jej producentem.
- 8. Saga o dżudo Film składa się z trzech wielkich części, pieśni epickich. W pierwszej młody adept dżudo, Sugata Sanshiro, zwycięża swojego dawnego upadłego mistrza, reprezentującego starą formę walki, dżiu- dżitsu (zwycięstwo nad minionymi formami życia). W drugiej odnosi, już jako mistrz, zwycięstwa nad pozostałymi przedstawicielami dżiu-dżitsu, którzy w końcu uznają przewagę dżudo(stare formy ustępują miejsca nowym. W trzeciej Sugata zwycięża wreszcie bezwzględnych i prostackich przedstawicieli nowszej z kolei karate, walki pozbawionej etycznego kodeksu. (współczesność musi ustąpić przed wartościowym dziedzictwem tradycji).
- 9. Saga o dżudo
- 10. Rashomon Przełomem w międzynarodowej karierze Kurosawy okazał się „Rashomon”. Film oparty jest na opowiadaniach japońskiego pisarza Akutagawy Ryunosuke. Zaprezentowany na festiwalu w Wenecji okazał się rewelacją i zdobył Złotego Lwa, a także Oscara dla najlepszego filmu zagranicznego.
- 11. Rashomon Na niezwykłą konstrukcję fabularną filmu (przypominająca trochę „Obywatela Kane” Orsona Wellesa) składała się kilka relacji tego samego wydarzenia. Uczestnicy przedstawiają swoje wersje, z których żadna do siebie nie przystaje, a widzowie nie dowiadują się prawdy, ponieważ ta okazuje się uzależniona od subiektywnego przekazu poszczególnych bohaterów. Efekt podkreśla zmienna tonacja emocjonalna filmu: gwałtowne przechodzenie od scen spokojnych do dynamicznych, od subtelnego nastroju do obrazów pełnych okrucieństwa.
- 12. Rashomon
- 13. Siedmiu samurajów Film „Siedmiu samurajów” jest uważany za jedno z najwybitniejszych dzieł Kurosawy jak również za jeden z najwybitniejszych filmów japońskich. W niektórych rankingach plasuje się pierwszej dziesiątce najlepszych filmów w historii. Bardzo znany i ceniony na świecie, jest źródłem inspiracji i niektórych motywów, stale używanych w zachodniej kinematografii.
- 14. Siedmiu samurajów To nieskomplikowana historia o wieśniakach, którzy wynajmują do obrony przed bandytami, grupę wojowników. Opowiedziana została przy dobraniu mistrzowskich środków. Akcja rozwija się powoli, nabierając z czasem przyśpieszenia, wiodąc do kulminacyjnej sceny bitwy, nakręconej w strugach deszczu (Kurosawa zastosował metodę jednoczesnej rejestracji z kilku kamer). Bezbłedne tempo, prostota i świadomość użytych środków, czynią z tego filmu niedościgniony wzór kompozycji fabularnej.
- 16. Tron we krwi Kurosawa znany ze swoich zainteresowań europejską literaturą, dokonywał jej bardzo interesujących trawestacji. Jednym z wielkich pisarzy europejskich, jacy patronowali jego twórczości, był Szekspir. „Tron we krwi” jest swobodną, przeniesioną w realia Japonii, adaptacją „Makbeta”. Akcja została przeniesiona ze Szkocji do Japonii, bohaterami nie są średniowieczni szlachcice a samurajowie, wino zastąpiono sake.
- 17. Tron we krwi Główny bohater to Washizu, samuraj wierny kodeksowi bushido.Tak jak w „Makbecie”, pod wpływem żony, popełnia zbrodnie i dalej w nie brnie zdając sobie w końcu sprawę z klęski. Oprócz przeniesienia historii w realia Japońskie i kilku zmian fabularnych (np. trzy wiedźmy zastąpiono jedną) „Tron we krwi”, jeżeli chodzi o wymowę filmu, jest tak wierną adaptacją dzieła Szekspira, jak tylko to było możliwe.
- 18. Tron we krwi
- 19. Ukryta forteca Kiedy Akira Kurosawa przystępował do realizacji „Ukrytej fortecy”, prasa wyrażała obawy, że ten „cesarz kina japońskiego” się sprzedał. Zresztą on sam przyznał, że zrobił film „stuprocentowo rozrywkowy”. Praca nad scenariuszem wygłądała tak, że Kurosawa codziennie przedstawiał sytuację bez wyjścia, w której znaleźli się bohaterowie, a reszta scenarzystów wymyślała jak wybawić ich z opresji. Robi się tak zwykle przy serialach sensacyjnych. Jednak po ukazaniu się filmu niektórzy krytycy twierdzili, że „Ukryta forteca” ma w sobie nawet więcej świeżości od sławnego „Tronu we krwi”.
- 20. Ukryta forteca Jest to najweselszy i najlżejszy z filmów Kurosawy. Opowiada o młodej arystokratce z pokonanego rodu samurajów, która musi uciec przez tereny wroga do swoich sojuszników. Jej opiekunem jest ostatni wierny generał i para wesołych cwaniaków, którzy dołączyli aby ukraść złoto, które przewożą generał z podopieczną. Jest to pierwszy panoramiczny film Kurosawy. Jeden z nielicznych gdzie postać kobieca jest przedstawiona jako urocza, mądra i zdecydowana. Oryginalny tytuł oznacza: "Trzej niegodziwcy w ukrytej twierdzy" i widz sam musi się domyśleć kto jest trzecim niegodziwcem.
- 21. Ukryta forteca
- 22. Straż przyboczna Akira Kurosawa stara się wciąż poszerzać swoje horyzonty i systematycznie unika wtłaczania w pewne schematy. Nie spoczywając na laurach po głośnych sukcesach „Siedmiu samurajów” i Tronu we krwi”, tworzy w 1961 roku film pt. "Straż Przyboczna", który bardzo szybko zyskuje status dzieła kultowego. Kurosawa nigdy nie ukrywał swojej fascynacji westernowymi produkcjami, które wyszły spod ręki Johna Forda. Decyduje się nakręcić film- połączenie czasów XIX wiecznej Japonii, z konwencją westernu.
- 23. Straż przyboczna Do małego i pełnego bezprawia miasteczka, które jest uwikłane w niekończącą się wojnę pomiędzy dwoma zwaśnionymi klanami, przybywa nikomu nieznany ronin, Sanjuro Kuwabatake. Szybko orientuje się, że ma niepowtarzalną okazję na pokaźne wzbogacenie się i zaczyna oferować obydwu szajkom swoje usługi. Ma jednak swoją etykę wyrażającą się nie w tym, że bierze pieniądze, ale w tym, że nie chce się bić. Jego kunszt bojowy nie powinien przydać się żadnej ze stron, żadna nie ma prawa zwyciężyć. Intryguje, więc i napuszcza na siebie bandy. Sanjuro nie należy do tej rzeczywistości. Zna uczucia, których tamci nie znają i wartości tu już nieprzydatne.
- 24. Straż przyboczna
- 25. Wpływ na kino światowe Akira Kurosawa nazywany bywa „Szekspirem kina” i „cesarzem japońskiego filmu”. Jego wpływ na kino powojenne był ogromny. W latach 50 odkrycie filmów Kurosawy stało się ożywczym impulsem dla kina europejskiego i amerykańskiego.Przyczyniła się do tego estetyka kultury japońskiej oraz nowatorska i dynamiczna forma filmowa (przekraczająca uwczesne konwencje kina Europy i USA). Popularność Kurosawy wiąże się głównie z tym, że w sposób bardzo atrakcyjny łączył tradycję japońską z wpływami europejskimi, stając się artystą ponadkulturowym. Jego twórczość dowodzi, że wzajemne oddziaływanie kultur, nawet bardzo od siebie odległych, przynosić może niezwykłe efekty.
- 26. Siedmiu wspaniałych „Siedmiu samurajów” doczekało się amerykańskiej wersji, którą był słynny western „Siedmiu wspaniałych” z 1960 roku. Scenariusz filmu, autorstwa Williama Robertsa został napisany na podstawie scenariusza Kurosawy. Japoński reżyser jest również autorem scenariusza do słynnego westernu „Ostatni spraiedliwy” z 1996 roku.
- 27. Za garść dolarów Po wejściu na ekrany kin spaghetti westernu „Za garść dolarów. Akira Kurosawa oskarżył reżysera tego filmu (Sergio Leone) o splagiatowanie jego „Straży przybocznej.
- 28. Gwiezdnie wojny George Lucas uznał „Ukrytą fortecę” za jedno z najważniejszych źródeł inspiracji przy tworzeniu „Gwiezdnych wojen”. Pożyczył z japońskiego filmu fabułę i postacie, przerabiając je na kosmiczną epopeję. Podobieństwa istnieją również w sferze montażu i muzyki. Zresztą swgo czasu Kurosawie pomagali młodzi reżyserzy amerykańscy – Francis Ford Coppola i George Lucas.
- 29. Koniec Łukasz Czarnecki
- 30. Bibliografia •Wojnicka Joanna, Katafiasz Olga, „Słownik wiedzy o filmie”, Bielsko- biała, 2005 •Jackiewicz Aleksander, „Moja filmoteka- Kino na świecie”, Warszawa, 1983 Zdjęcia: •Wojnicka Joanna, Katafiasz Olga, „Słownik wiedzy o filmie”, Bielsko- biała, 2005 •www.filmweb.pl