მეორე ჯგუფის პრეზენტაცია

1. II ჯგუფის პრეზენტაცია
ხელმძღვანელი გიორგი გაფრინდაშვილი

2. წისქვილი
 როგორც ჩვენმა მეგობრებმა აღნიშნეს
ხორბალს საკმაოდ დიდი გზა აქვს
გასავლელი წისქვილამდე
 ქვის ხანის ადამიანები გარეულ
ხორბალს აგლეჯდნენ
თავთავებს,პირდაპირ ღეჭავდნენ და
ისე მიირთმევდნენ.
 ხოლო მას შემდეგ რაც ადამიანმა
ცეცხლის გამოყენება შეძლო ,დაიწყეს
ხორბლის მოხალვა და მისგან
მომზადებული ფაფის მირთმევა.

3.  მოგვიანებით ადამიანი მიხვდა, რომ
ხორბალი შეიძლებოდა დაებეგვათ
,დაესრისათ ან დაენაწევრებინათ.
 უძველესი საზოგადოებები მარცვლეულის
დასანაწევრებლად იყენებდნენ სხვადასხა
სახის სანაყებსა და სრესელებს.
 საქართველოში აღმოჩენილია ძველი
წელთაღრიცხის მესამე საუკუნით
დათარიღებული საფქვავი დარბაზი,სადაც
სპეციალურ დაზგაზე გამართული იყო
რამდენიმე ათეული ხელის
სასრესელა,მარცვლის საყრელი
სპეციალური ღრმულებით და ფქვილის
საყრელი სათავსოთი.

4.  უფრო მოგვიანებით გავრცელდა
ხელსაფქვავი ანუ ხელით
საბრუნებელი წისქვილები,

5.  ძველი წელთაღრიცხვის პირველი
საუკუნიდან რომში გაჩნდა წყლის
წისქვილები,თუმცა არსებობს
შეხედულიბები ,რომლის მიხედვიტაც
პირველი წყლის წისქვილი მცირე
აზიაში გაჩნდა,შესაძლოა კავკასიაში

6.  მოგვიანებით გამოიგონეს ქარის
წისქვილი,ხდებოდა ქარის ძალით ენერგიის
წარმოება. ამგვარი სახით წარმოქმნილი
ენერგია მრავალი გზით გამოიყენება, მათ
შორის ტრადიციულად ხორბლის
დასაფქვავად,

7.  ტექნიკის წინსვლის
მიუხედავად,
მარცვლეულის დაფქვის
ესა თუ ის ძველი ხერხი
დღემდე შემორჩა
მსოფლიოს სხვადასხვა
კუთხეში. ჯერ კიდევ
გამოყენება
მარცვლეულის ნაყვისა
და სრესვის
მეთოდი,სოფლებში კი
წისქვილი დიდი
დატვირთვით
გამოიყენება

8. . წისქვილს, რომელსაც დიდი საფქვავი ქვები აქვს, ეწოდება
დოლაბი წისქვილი, ხოლო მცირექვებიანს _ ბუჭულა
(გვრიტა). ისინი კონსტრუქციით ერთმანეთისგან არ
განსხვავდება და გავრცელებულია სამეურნეო და
გეოგრაფიული სპეციფიკის შესაბამისად.
დოლაბის ქვა მართლაც საოცრად დიდია

9.  დღეს პურის გამოსაცხობად საჭირო ფქვილს
მექანიზებული წისქვილები აწარმოებენ. მარცვალი
დამუშავების რამდენიმე ეტაპს გადის და
თანდათანობით ფქვილად იქცევა. ასეთი სისტემის
საშუალებით სხვადასხვა ხარისხის ფქვილის წარმოება
შეიძლება, თანაც არც ისე დიდი დანახარჯებით.

10.  ჩვენ ვეწვიეთ
წისქვილს,გადავიგე
თ დაფქვის
პროცესი,რაც
ძალიან საინტერესო
აღმოჩნდა.

11. , იმერეთში ხორბალი არ
მოჰყავთ ,მაგრამ ჩვენი
კუთხე გამოირჩევა
სიმინდის უხვი
მოსავლიანობით,თუ
სიმინდი ბევრი მოიყვანა
იმერელმა გლეხმა მაშინ
მთელი ზამთარი
მშვიდადაა,რადგან
გემრიელი მჭადიც ექნება
და პირუტყვის საკვებიც
სწორედ სიმინდის ფქვის
პროცესი ვნახეთ ოთოს
სოფელში.
ასე გადაიქცა მარცვლეული
კულტურა ფქვილად

12.  ეს ინფორმაცია მთელმა ჯგუფმა
მოიძია,გამოვიყენეთ ინტერნეტ
რესურსები,ბებია-ბაბუებისაგან
მოსმენილი ინფორმაციები და
ისტორიული მოთხრობები.
ჯგუფის წევრების
სახელით მადლობას
გიხდით
ყურადღებისათვის