2. 3 dagen later is het dan zover. Zwijgend staan ze tegenover elkaar onder de boog. Ze wachten allebei op hun vader.
3. Als de oude mannen eindelijk komen in hun nette pak kijken Isa en Nicolas opgelucht hun kant op. Snel gaan de mannen zitten. Dit word immers de dag die hun twee families zou samenvoegen.
4. Zijmelend luistert Isa terwijl Nicolas zijn gelofte doet. Wat had ze toch een geluk met zo’n lieve man. Of met zo’n stomme vader.
5. Even laat ze haar gedachten afdwalen. Ze haat haar vader nog steeds… Hij mocht dan wel denken dat het allemaal goed kwam maar.. Zwijgend kijkt ze toe. Nicolas heeft de ring al tevoorschijn gehaald. 1 seconde staren ze er allebei twijfelend naar.
6. Maar dan schuift Nicolas de ring om haar vinger. De verlovingsring zit er ook nog om. Gelukkig staart ze naar haar hand in de zijne.
7. Dan is het Isa haar beurt om de ring te voorschijn te toveren. Zachtjes laat ze hem om zijn vinger glijden.
8. Snel pakt Nicolas haar handen vast. De twee mannen beginnen te klappen. ‘Weer een triomf voor mijn vader.’ Denkt Isa nors.
9. Maar al snel vergeet ze al haar negatieve gedachten. Een zachte kus word op haar lippen gedrukt. Een warm gevoel vult haar lichaam. Dit is geluk.
10. Als ze elkaar los laten zitten de mannen nog braaf op hun stoel.
11. Maar wanneer het kersverse stel hun kant op kijkt gaan ze staan om uitbundig te klappen.
12. Nicolas pakt haar weer vast en fluistert zachtjes in haar oor ; ‘Jij bent het beste dat me ooit is overkomen.’ Zachtjes bijt ze op haar lip. Wat was hij toch lief.
