Is de jongere generatie zo anders dan oudere generaties? Moeten we daarom het onderwijs veranderen? Zitten we dan nu op de juiste weg? Als we het leren van jongeren echt willen begrijpen is het zinvol leren te kijken vanuit hun hele levensverhaal en de veranderingen die daarin voor jongeren gaande zijn. Dan blijkt dat het onderwijs beter kan focussen op een pedagogische benaderingswijze dan op nieuwe didactische concepten
Is de jongere generatie zo anders dan oudere generaties? Moeten we daarom het onderwijs veranderen? Zitten we dan nu op de juiste weg? Als we het leren van jongeren echt willen begrijpen is het zinvol leren te kijken vanuit hun hele levensverhaal en de veranderingen die daarin voor jongeren gaande zijn. Dan blijkt dat het onderwijs beter kan focussen op een pedagogische benaderingswijze dan op nieuwe didactische concepten
4. # Alana. Op het moment dat ze zich zorgen begon te maken omdat haar ouders niet gebeld hadden, belde haar vader. Of, nou ja, hij belde Kyle. Alana’s mobiel was stuk en ze had niet genoeg geld op haar bankrekening staan om een nieuwe te kopen. ‘Liefje, ik kan het niet al te lang maken. Vanuit het buitenland bellen, kost klauwen met geld. Hoe is het met je?’ Hij had niet gewacht op haar antwoord.
5. ‘Het is hier echt geweldig! Lekker weer. Je weet dat je moeder houdt van al die oude troep die hier te vinden is?!’ Ze kreeg de tijd niet om dat te beamen. ‘Het spijt me dat we jou niet hebben meegenomen. Het was een lastminute voor twee personen en jij had het druk met school. Is je verslag al af?’ Ze opende haar mond om iets te zeggen.
6. ‘O, sorry, lieverd. Ik moet gaan. Tot gauw!’ En het gesprek was ten einde. Ammehoela met zijn “vanuit het buitenland bellen, kost klauwen met geld”! Alana wist precies hoe Richard in elkaar stak. Altijd als hij nerveus was, praatte hij honderduit, zonder dat je een woord ertussenin kon brengen. Net zoals nu. Maar de vraag die haar ergerde was: waarom was hij nerveus?
7. In de week die daarop volgde, gebeurde er niet veel. Alana verveelde zich voortdurend en had daarom haar hulp aan Louise aangeboden. De oudere vrouw was nog niet helemaal haar griep te boven gekomen, en om die reden had ze het aanbod niet afgeslagen. Kyle was echter minder tevreden met het idee dat ze zijn huis schoonhield, hielp met koken en de tuin verzorgde.
8. ‘Je bent een gast in mijn huis. Geen werkster.’ ‘Je kunt me er geld voor geven. Dan kan ik ten minste een nieuwe mobiel kopen,’ had ze grappend gezegd. Hij vatte het niet op als een grap. Of deed het wel, maar lachte niet.
9. Op de zondag gebeurde er iets verrassends. Er stond een man aan de deur. Een bezorger. Alana kon zijn gelaatstrekken niet goed zien in het duister. Het enige dat ze zag, was dat hij blond haar had en vreemde, donkere kleren droeg. Hij klemde iets in zijn hand en overhandigde het aan Kyle die de deur open had gedaan. Zonder een bedankje of gedag te zeggen, trok Kyle de deur weer dicht. Zijn vingers hielden een envelop beet.
10. ‘Post op zondag?’ vroeg ze nieuwsgierig. ‘En nog wel zo laat. Vreemd.’ Hij knikte en las de brief haastig door. ‘Alana,’ klonk zijn zachte stem na een tijdje. ‘Heb je morgenavond wat te doen?’ Nee. Sinds ik hier ben, heb ik nooit iets te doen gehad. Ze schudde haar hoofd. ‘Hoezo?’ ‘Ik vroeg me af of je met mij naar het bal wilt.’ ‘Een bal?’
11. ‘Ja. Een officieel feest van het Hof; het bestuur van de vampiermaatschappij, zeg maar.’ ‘Wat moet ik daar tussen al die vampiers doen? Dansen?’ Alana lachte sarcastisch. ‘Nee, die uitnodiging sla ik liever over, Kyle.’ ‘Je zal veilig zijn als je meegaat als mijn Compagnon.’ ‘Compagnon?’
12. ‘Sommige vampiers nemen mensen mee naar die feesten. Die mensen worden niet gedwongen om mee te gaan,’ zei Kyle snel toen hij haar blik zag. ‘Ze willen gewoon weten hoe het is op zo’n bal. In ruil daarvoor delen ze de nacht met hun Compagnon. Tja, je weet wat er dan gebeurd.’ ‘Er wordt gedronken.’ ‘Juist. Alana, als je antwoorden wilt, dan zal je wel met me mee móetengaan.’
