2. Ergens in een leeg, open gebied met alleen wegen, staat een jonge vrouw met een verrekijker in haar hand naar vogels te zoeken. Niet voor haar lol, maar om dat kleine huisje niet te hoeven zien. Dat kleine, lelijke huisje, waar 10 generaties moesten wonen met háár achternaam. tenminste, dat was wat ze uit de vreemde brief had weten te halen, die een paar dagen geleden op haar deurmat had gelegen.
3. De vrouw laat haar verrekijker naar beneden zakken en kijkt tóch naar het huisje. ‘Er is nu niks meer aan te doen’ mompelt ze. ‘Dit is mijn huis, en hier moeten 10 generaties met mijn achternaam wonen,’. Diep in haar hart is ze nog steeds blij dat ze deze uitdaging heeft aangenomen. Ze is gek op kinderen, en hiervoor moet ze wel kinderen krijgen.
4. Ze neemt een grote hap lucht, draait zich helemaal naar het huisje toe en loopt er naar toe. Voor de deur blijft ze staan. Er hangt een briefje op. Beste mevrouw Laila Engel. Wij willen U bedanken voor het aannemen van deze challenge.
5. Zwijgend loopt Laila naar binnen en laat zich op het bed vallen. Ze luistert naar alles om haar heen. Naar alles buiten. De zingende vogeltjes, de wind die de bomen laat ruisen en… voetstappen! Ze veert op. Mensen, denkt ze.
6. En inderdaad staan er buiten een paar mensen. Laila begroet ze allemaal. ‘zo, nooit gedacht dat hier nog eens een mooie vrouw zou komen wonen,’ zegt de laatste man, Wilbert. Laila bloost en kijkt hem aan. Hij is best leuk, denkt ze.
7. ‘Je hoeft niet zo te blozen hoor! Het is echt zo’ grinnikt Wilbert. Laila kijkt in zijn ogen, en ziet dat hij het meent.
8. ‘Zin om binnen te komen?’ vraagt Laila lachend. Wilbert knikt, ‘tuurlijk’. ‘sorry dat het niet zo groot is’ mompelt Laila, ‘Ik ben net aan een challenge begonnen’. Wilbert kijkt haar grinnikend aan, ‘ach, je maakt hier zó wat moois van’
9. Wilbert pakt Laila’s handen vast. ‘ik… ik denk dat ik verliefd ben’ mompelt hij zenuwachtig. ‘Ik ook’ glimlacht Laila. ‘Op jou’. Wilbert kijkt haar aan, ‘Ik moet gaan’ Zonder om te kijken loopt hij de deur uit.
10. Even later is de beloofde computer aangekomen. Dan maar met een bordje op schoot eten, denkt Laila. Gelijk zoekt ze naar een baan.
11.
12. Zwijgend smeert Laila een broodje en eet ze hem op. Ze denkt aan Wilbert, zou ze te snel zijn geweest? Of was hij helemaal niet verliefd op háár?
13. Laila besluit een lekkere, warme douche te nemen. Even alles om haar heen vergeten.
14. Na de douche trekt ze haar pyjama aan en gaat Laila op haar bed liggen. Ze staart naar het witte plafond.
15. ‘hm, het word al best laat’ mompelt Laila tegen zichzelf en ze kruipt onder de warme dekens.
16. Het duurt niet lang, of ze ligt in een diepe slaap. Ze droomt over van alles en nog wat, en ook over Wilbert.
17. De volgende ochtend word ze bijna te laat wakker, ze werkt nog snel even een kommetje havermout naar binnen, en dan hoort ze haar carpool al. ‘Shit!’ roept ze met volle mond en ze rent naar buiten.
18. Als ze terug is, kleed ze zich om en gaat ze op het gras zitten. Zwijgend kijkt ze naar de zon die onder gaat. Plots hoor ze een stem achter haar: ‘Goedenavond schoonheid’ Grinnikend kijkt ze om en ziet ze Wilbert staan.
19. Laila staat op en veegt het gras van haar broek af. ‘En wat brengt jou hier?’ vraagt ze lachend. ‘hm, mag ik je niet opzoeken?’ ‘dat is geen antwoord op mijn vraag’ ‘Ik wou sorry zeggen’ mompelt Wilbert. ‘voor dat ik gister zo snel weg was’
20. ‘Maar, meende je wat je zij?’ vraagt Wilbert. Laila knikt ‘al vanaf de eerste keer dat ik je zag ben ik verliefd’ grinnikt ze. Langzaam buigt ze naar voren en geeft ze Wilbert een kus.
21. Wilbert beantwoord haar kus met een lange zoen. ‘wil je verder gaan?’ mompelt hij. Laila knikt, ‘jij bent de enige met wie ik dat zou willen’
22.
23. Pas laat in de avond komen ze boven de dekens uit. ‘ik hou van je’ fluistert Laila terwijl ze tegen Wilbert aankruipt. Al snel vallen ze in slaap.
24. Midden in de nacht word Laila wakker. Ze neemt een korte douche en net als ze zich heeft aangekleed, overspoelt een golf van misselijkheid haar. Ze kan zich nog net op tijd over de WC buigen.
25. Ze besluit nog even in bed te stappen. Morgen maar niet gaan werken, denkt ze.
26. Een paar uur later zijn Laila en Wilbert allebei wakker. ‘Lieverd, ik moet gaan’ mompelt Wilbert. Hij geeft Laila een kus ophaar voorhoofd. ‘ik ben je snel’
